Skip to main content

Full text of "Analecta Isocratea composvit Brvno Keil .."

See other formats 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the pubHc domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge thafs often difficult to discover. 

Marks, notations and other marginaha present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
pubHsher to a Hbrary and finally to you. 

Usage guidelines 

Google is proud to partner with libraries to digitize pubHc domain materials and make them widely accessible. PubHc domain books belong to the 
pubHc and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 

We also ask that you: 

+ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 

+ Refrainfrom automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 

+ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 

+ Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 

About Google Book Search 

Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 

at http : //books . google . com/| 



Digitized by 



Google 






Digitized by 



Google 



Digitized by 



Google 



r * 



ANALECTA 



I S O C E A T E A 



COMPOS VIT 



BRV]S"0 KEIL 



DR. PHIL. 



SVMPTVS FECERVNT 



F. TEMPSKY 
PRAGAE. • 



G. FREYTAG 
LIPSIAE. 



HDCCCLXXXY. 



Digitized by 



Google 



Digitized by VjOOQ lC 



PARENTIBVS CAEISSIMIS 



SEXTVM MATRIMONII LVSTRVM 



INAVGYRANTIBVS 



Digitized by 



Google 



Digitized by 



Google 






PRAEFATIO. 



Edentihus nobis Analecta haec Zsocratea prae^ 
ojms videtur esse: namque et qui sit llber noster e 
et quibus extructus auxiliis explicandum, 

Summa rerum contlnetur capitibus primo et a 
prius omnes locos qui apud alios veteres scriptores ex 
leguntur composui atque addita scripturae discrepan 
lectionum farragine ita opere procedente utor^ ut indef 
rebus altero in capite comprobandis suhsfruam, quo i 
accuralius, qua via quave ratione Isocratis oi^a ioaes si 
ad aetatem pervenerint ; ideoqm hanc subii quaesiione 
Jtrmivs recensionis fundamentum iacere nobis liceret. Ic 
disputOy haud pauca utroque in capite occin^rerunt^ quai 
rata copiosaque tractaiione — sive quod parum adh 
quod aliter mihi ac viris doctis diiudicata erant — i 
videbantvr^ tamen breviter adumhrari aut leniter pi 
modo poierant. Omnia igitur quae enarrationihus argu 
conserendis erant imqua quaeque aunotationum aml 
seiunxi seiunctaque unum in locum composui; hisce 
iungerem aliqua quae ut laxius connexa cum re tra 
mihi curae erant, quam qnae omnino reticerem^ factu 
efjicerem caput, cui ^excursuum indicem vindicare 
de tribvs Analectomm partibus^ quibus capitum 
relinquitur ut eam paucis commenter, quam indii 
praemisi. Atque hic cum finis sit omnis studii 
posifiy ut veterum hominum vitam ex cunctis et art 
monumentisj quibus tempora pepercerunt, nobis ref 
quam e situ ruderibusque resuscitemus, ea huius st 
ad sospitanda veterum sc7 ipta spectatj minime pluris i 



Digitized by 



Google 



VI 

viae praemumtioy qua ad altiora expeditlus petavivs. Attamen totus ego 
in lectionibus singulis perscrutandis compomndis diiiidicandis, totus in 
mimitiarum minatissimis : studens igitur quod in promptu est oppro- 
hritim cavtre paucas plagulas-curis criticis praefigendas curavi^ quibus 
quid in universum de ipso Isocrate de eiusque vita et scriptis sentirem 
summatim exponerem. Hanc iam respice illius partis naturam: videbis 
cur eam sine titulo legi maluerim quamfalsas ipso nomine spes moveri, 
praesertim cum singulas res minime omnes pari cura peHractaverim, 
aspernatus fere notas vel de quibus inter viros doctos constat, commen- 
tatus accuratius de quibus aliud atque ceteris mihi iudicium videbatur 
ferendum esse, Neque etiam simulata scientia cunctos vilissimaa cuius- 
que . rei testes attidij sed dedita opera transii silentio quae facillimo 
negotio e volumine altero diligentissimi operis Blassiani *^die Attische 
Beredsamktif vel a tironibus repeti possunt : cum pulvisctdo omnia con- 
verrere meum non erat, cum praduderem, ut praeverterem. — Sed in 
primum quoque caput quaedam propterea mcesse animadvertare, quia 
doctissimus quisque summo iure valde mihi videtur posse timere, ne 
sit munus conquirendi locos Isocrateos ex veterum literis longe difji- 
ciliifs, quam quod apte ab adidescente suscipiatur, Quis vero crediderit 
hoc me illos congerentem plane fugisse aut conqestis iis ne omisissem 
multn omnino veritum non tsse? - Et ipse mihi certos constitueram 
fines, intra quos aliquatenus vires opem responderent, eosque tantum 
locos recepiy quibus ipsa oratoris verba comprehenduntur ; nam imi- 
tationum quoqm Isocratearum genus latissime patens ex seriorum scrip- 
torum relliquiis enucleari et colligere profecto munus erat mcis 
gi-avins umeris. Attamen cognita rnuneris difficultate in consilio perstiti 
eoque diligentius mox rem persecutus sum^ quo luculentius procedente 
tempore perspicieham, esse quae Blassius in suum non convertisset 
qttibusque compositis haud inutile supplementum editionum Isocrateainim 
quae feruntur possem praebere. 

Et cum hunc in usum. locos undique conquisitos componerem, 
necessario discedendum mihi erat a ratiom ceteroquin omni numero 
mihi probatUj quam Fuhrius in egregiis suis comm^ntationibns Musei 
Rheuani volumini tricesimo tertio insertis secutus est; etenim sij 
quod vir ille doctissinms fecit, exhibitis diversis lectionibus statim quae 
esset optima disceptare instituissemj pamim hahile iis effecissem ad- 
miniculumj qni Jectionum varietate respecta Isocratem lecturi sunt. 
Quamobrem diversas scripturas testium inter se discordantivm singvlas 
deinceps enarravi seiunctimque ab enarraiis modo in annotationibus 



Digitized by 



Google 



VII 

modo iii excursihus criticam artem excercuL Recessi avtera hac ah 
ratione iis solls locisy qulhus res duahus trihusre voculis appositis iuter 
lectiones diiudicari potuit; uhi testihus inter se discrepautihus nullo 
verho meam sententiam siynijlcaviy eam me tueri scito lectionemj cui 
primam sedem concessi. In ipsis vero adferendis lectionihns minutas 
neglexi potioresque ita selegi^ ut iusto plures fortasse notare studerem 
quam contrariam in partem peccare, Adscripsi autem scriptomum locos 
omneSy etiamsi scirem alium alius esse fontcm^ non quo quid nos inde 
proficere posse crederem^ sed quia primarios tantum auctores nominare, 
quod in animo erat, meis virihus maius esse inceptum mox intellexiy 
qui in Harpocrationis asseclis ceterisque glossographis non haererem, 
ex rhetorum scholiis et gnomologiis non me expedirem: tamen quantum 
potui eorum scriptormm nomlna et locos uncis inclusij quos inter omnes 
constat ex auctore modo arcessito pendere. Praeterea autem saepissime 
factum estj ut interposita lineola locis illis adderem alios, quos du- 
plicis generis esse facile videhis: alteri enim forma quamvis mutata 
sine duhio redeunt ad verha Isocratea quihus sunt apposita^ alteri eodem 
non sine fmctu adsciscuntury licet indidem certo non possint derivari. — 
Asteriscum autem eorum scriptorum nominihus praefixi, quiverha oratoris 
aut in hrevius redegerunt aut quemvis alium in modum deformaverunt. 
Signa denique quae in apparatu critico adhihui solemnia receptaque 
sunt^ nisi quod reversus ad BekkeH consuetudinem vulgataniy cuiusfidem 
atque auctoritatem adhuc paene incognitam studiis criticis Isocrateis 
cum omnihus tum meis duhiam quandam infidamque speciem offundere 
hene scio, litera g notavi et lihros ^ Antidosis per ^a compendio additum 
distinxi, sicuhi in recensendis prioribus orationihus illius codiceSj quippe 
qua ex his excerpta contiueantur^ in censtim vocare licuit. Il.lud autem 
reduxij ut vidgatam Isocratis et Stohaei^ quarum utramque per ^v/ vel 
per '^vulg/ indicare snleni, facilius inter se distinguerem : novavi hoc, 
ne ipse me consortem redderem amhiguitatis a Blassio Fuhrioque ad- 
mlssae, qui eodem signo, quo in aliis scriptorihus ad indicandas diver- 
sorum scriharum manus utuntur, in Isocrate ad distinguendos orationis 
quintae decimae lihros adhihent. Itaque pro E^ ©'^ ^i^ vulg.^ d^di 
E^ (i. e. E^(v^^^oato}g)^ ©"^"g" et, si cunctos lihros significatos volo^ 
Is.". — De ceteris notis dissend p. XII.*) 



*) Fd cum Analectorum horum novem iam quatemiones qui diruntur typia expressi 
essent, editus est liber 'Melanges Graux (Parisiis 1884) inscriptuSy in quo Aifredus 
Schoeue ^de Isocratis papyro Massiliensi (Isocr. ad, NicocJem § 1 — 30)^ commentatus in 
lucem emisit scripturae relliquiaSj quas sedecim schedulae papyraceae Aegyptiacae ab 



Digitized by 



Google 



VIII 

Quae altero loco praemonenda mihi mnt paucis absohere licet. 
Conscripseram enim quae hoc libello coiitinentur ad summos in philo- 
sophia honores consequendos obtuleramque ea 07*dlni philosopkorum 
amplissimo Gry phisioaldensi ; sed cum integruni opusculum disserta- 
tionum quae vocantur ambitum superaret, ex illo eam primi capitis 
partem^ quae prioH editionis Blassianae volumini respondet, separatim 
exprimendam curavi, ut particulam istam paginas huius libelli 18 — 57 
complectentemj cui pro natura sua ^ Analectorum Isocrateorum specimen 
inscripsi, solemnium dissertationum in usnm destinarem, Moneo autem 
"^Specimins illius paginas novissimas hoc in libello emendatiores Jegi^ 

Exponendum denique quae mihi subsidia in conscribenfJis ^Ana- 
lectis praesto fuerint, De editionibus quibus ustis sum verbis parcere 
licetj nisi quod momam sane oportet Antonii Monachi locos me e Gesneri 
editione repetivissej contra eos locos^ quos ad versionem Ribittianam 
exhibuij Wachsmuthii libri "^Studien zu den griechischen tlorilegien 
paginis lfJ6 sqq. deberi; eodem ex*fonte fluxisse qjHas 'gnomologii Pa- 
risini et ^ Melissae Augustanae protuH lectiones per se intellegiturj 
cum prima horum gnomologiorum frustula ipsum istum per librnm 
Wachsmuthius lucem visere iusserit, Ceteroquin vero nuUum fere in 
caput primum recepi locunij quem 7ion ipse ex scriptoribus veteribus 
hauserim; trinm quattuorve autem eorum, quos ab aliis mutuatus sumj 
auctores religiose adscripsi; quam rem omnino ita gerere non potui^ 
nisi ad copias bibliothecae gymnasii Regii loachimici per singularem 
illam liberalitatemj qua nunc illa administratur^ mihi aditus utique 
patuisset, Verum ut ad editiones revertar, Segueriani qui dicitur sexti 
locos non ex Anecdotis Bekkerij cuius fidem iu excudendo codice illo 
Coidiniano nuper Boysen praedicavit, sed ex Bachmannianis deprompsi, 
quae inteyrum lexicum complectantarj cum eius Bekkeriana solani 
literam a contineant ; neque enim eiusdem libri alios locos aliter notare 
volui. Contra in rhetoribus GraeciSj quos vocantj partim Walzianam 
partim Spengelianam editionem adhibuij quanquam si constare mihi 



editore tertio a. Chr. n. saeculo vindicatae ex oratione 'ad Nicoclem servant, Sunt eae ex 
parte literarum plane evanidarum ; attamen ea quae legi possunt valde digna puto^ quae 
omnium animos in se convertant, et quia illis antiquiores orationum Isocratearum 
testes — etsi de aetate papyrorum a Schoenio recedas -- non habemus, et quia exemplar 
Aegyptiacum insigni lectionum diversitate a recensionihus lihrorum quos nos tenemus 
Isocrateorum ahhorret. Praeterea viri docti vellm animadvertant, quam egregie quae 
pag. 84 sq. disputavi ipsis papyrorum lectionihus conjirmentur ; accuratius vero de 
Massiliensis auctoritate in Hermae Berolinensis vol. XIX p. 596 sqq. disputaturus sum. 



Digitized by 



Google 



voluissenij solam illam sequi fortaase debui; 
et melius recensiti mihi esse et plurium n 
qiiam decem volumina Walziana. Stobaei 
Dindorjiana dare adhuc coacti sumus ven 
causa duhitari posse credamj num in Isocrc 
tensis collatione nndta profecttiri simus, ( 
tam nitide qtque eleganter ex Vsen&^i collai 
tulitj quis est quin mecum gaudeat? Praetei 
quontm scripta saepius mihi adhibenda erai 
studiis Isocrateis et editione sna profuerit et o 
Beredsamkeit\ non meum est praedicare^ Wt 
^Studien zu den griechischen Florilegieri hai 
iam memoravij MartinuSj ad quem quaecum 
nibns profero redeunt, Quibus viris quantun 
bunt: hanc ego iis gratiam rettulisse me sp 
copiis non usus sum, sed utiqne proprium 
Quam vero istis nen dico referam^ sed habeam c 
gratiae facultas neque est nec, potest esse unq 
Susemihlio Wi lamo iv it zio, praecepto 
qni nunquam siia me destitutum voluerunt d( 
Hellero,- gymnasii loachimici professori et 
opera hic liber omnino non in lucem prodiise\ 
benevolentia ' vel in plagulis con^gendis aux 
Impotens referendi, dum mutuo pvdore suffm 
mihi favisse viros, grato imprecor animo mi 
vida fata ': huic quoque laetitiae dolorem im 
haec potui Analecta illiiis immemor viri et ] 
discipulo mihi vix puberi tractandum propot 
piam revoco memoHam hoc qno ante sex dis 
exoptans cum desiderio, uti messes in aduleso 
in pusro condiderat, 

Dabam Havelbergii a. d. VIII Kc 



j^^__^_ Digitized by 



Google 



NALECTORVM DISPOSITIO. 



'IV 

• . XJil 

^noscuntur Isocratis vita et orationes 1 

lonuntur quae ex Isocratis scriptis superstitibus 

sriptores excerpta leguntur 13 

13; n - p. 27; III — p. 32; IV — p. 35; V - p. 42 ; 
; VII — p. 44; VIII — p. 46; IX -- p. 52; X - p. 55; 
Xn — p. 59; Xfn — p. 61; XIV — p. 63; XV — p. 64; 
;6; XVn p. 67; XVin ~ p. 69; XIX. XX — p. 70; 
e — p. 71. 

istiones criticae Isocrateae 73 

irpus quando natum — p. 73. Recensiones r et ? quos 
es comprehendantm* — p. 80. Archetypi librorum Iso- 
jndicio et natura — p. 83. Critica ars quae sit in Iso- 
Qda — p. 86. 

ursus 89 

p. X— 12: a) ad Isocratis vitam Plutarcheam — p. 89. 
lem de bigis — p. 94. e) ad epietulam Demoniceam ' — 
igmenta deperditarum orationum Isocratearum — p. 101. 
fxov^ (favtov oeavrov apud Isocr. et scaenicos (ad I 14, 
L04, in titulis - p. 111; usus v paragogici apud scaenicos 
comparatus cum titulorum usu — p. 121; v quomodo 
scriptis adhibendum sit — p. 122. 3. Ad I 15 (p. 15) 
. Ad I 17 (p. 16) et S. Ad I 2.8 (p. 20) - p. 124. 6. Ad 
— p. 125. 7. Ad. II 4 (p. 27) et 8. Ad m 15 (p. 32) 
9. Ad III 18 (p. B3) et 10. Ad V 117 (p. 43) — 
Ad VI 104 (y^yovtog — yeyevtjf^hog, p. 44) — p. 128. 
19 (p. 49) — p. 130. 13. ad IX 44 (p. 54) — 131. 
itulum (p. 55) — p. 132. 15. ad Xn 30 (60) ~ p. 133. 
13 (p. 62) — p. 134. 17. ad XIV 5 (p. 63) — p. 136. 

24 (p. 70) - p. 136. 19. ad XIX 46 (p. 70) — p. 138. 
8 (p. 71) — p. 142. 21. ad ep. 4,11 (p. 72) — p. 143. 
3U8 quibusdam archetypi (p. 78) — 145. 23. de glossematis 
mentis Isocrateis (p. 86) — p. 146. 

149 

iium — p. 150. II. Index locorum — p. 156. III. Index 
158. 
corrigenda 160. 



Digitized by 



Google 



ANALiECTA ISOCRATEA. 



Digitized by 



Google 



NOTARVM TABVLA. 



Is. = libri Isosratei omnes. — r=Urbina8^ cuius coUationem in or. IV praebet 

Martin, le marCuscrit cffsocrcUe Urbinas CXI de la Vatihane (Paris. 1881), 

-E7 = Ambro8ianu8. — ^ = Vaticanu8 (936). — = Laurentianu8. — 
Z = Scaphusiensis. - yl = Vaticanus (65).- — S = Marcianus. 
De his cf. Isocrat. ed. Blass. vol. I praef. p. V sq. — De s- (=vulgata) et 
^©a j^ Is." cf. praef. p.^VII ibidemque in annptatione de JVf^Massiliensi 
(or. n 1—30). 

De Stobaei libris velim Dindorfianae editionis praefationem, de Prisciani 
adeas Hertzii tabulam GL. II p. XXXIV K. 

Compendia cdlera notissima sunt; de gnomologiis pauca adicienda videnturv 

Gnom. Byz. = Gnomologijim Byzantinum *rvolif*ai %ax iKXoyrjv ix rd)' 
Ji^iioAQixov nal iyxei(jidiov rov 'ETt&nri^rov Kal rrjq 7t^6<; Jfjfiovlxov iTnaroltJQ^ 
rov ^Jaon^clrov? xai itiqMv (pUoaoqnov, quod Wacbsmuthius, Studien zu den 
griech. Florilegien p. 166—207 composuit. 

Exc. Laur. == Excerpta Laurentiana (ex loaBnis. Damasceni ParaHelis): Stob» 
flor. e*. Mein. IV p. 147 sqq. 

' Exc. Vind. =Excerpta Vindobonensia: Stob. flor. ed. Mein. IV p. 290 sqq. 

Mon. == Florilegium Monacense: Stob. flor. ed. Mein. IV p. 267 sqq. 

Leid. = Flonilegium Leidense: ed. Beynen (Lugd. Bat. 1837. diss.). 

Pal. = Florilegium Palatinum: ed. Wachsmuth in 'Satura philologa Hermanno^ 
Sauppio oblata p. 14 sqq. 

Bar. = Florilegium Baroccianum: ed. (Bywater). Oxoniae 1878. 

Par. = Florilegium Parisinum: ineditum; cf. praef. p. Vin et Wachsmuth,. 
Studien z, d. gr. Flor. p. 163. 

Gnom. Basil. =*Gnomica Basileensia* i. e. coWectio' dvd^Mv imarifio^v yvMp^ai^ 
inscripta, quam praebent Frobeni 'scriptores aliquot gnomici' (Basil. 1521) 
p. 142 sqq. 

Georgid. = Georgidae gnomologium ap. Boissonad. An. Gr. Il^q. (Adhibui 

praeterea Gnomologia ap. Boissonad. An. Gr. I 113 sqq. edita). 
Aliis de notis dixi praef. p. VII. 



Digitized by 



Google 



Isocrates Theodori filius ex Erchia pago Attico o 
est quinque annis ante exortum bellum Peloponne 
paucis diebus post commissam pugnam Chaeronens 
spatio quanquam ter humanam aetatem explevit terque 
vidit res Graecas, tamen inde ex eo tempore, ex qu( 
publicis sentiret professus est, unam eandemque s 
doctrinam non destitit: bellandum esse contra Persas 
Graecis inter se reconciliatis. Neque igitur mirum c 
terunt, qui oratorem acriter vituperarint conclamantes 
pientius cogitari possit quam hominem contra Persarun 
incitantem eo tempore, cum hic illorum res omnino i 
aut vix attingeret. Et unam certe rem idem explicat 
viri sui constantiam recte animadverterunt, cum L 
saeculi hominum consiliis et voluntatibus adeo inhaes 
rerum quibus genera insequentia studuerunt propter in 
animi tarditatem segnitiemque admodum aegre rationer 
Quamvis autem alte quae puer didicerat iuvenisque ^ 
in animum descenderint, tamen adduci nequeo \it ta; 
tique ingenio Isocratem fuisse credam, ut quaecunqi 
non sentiret utique vana irritaque dicta esse. Scio 
non solum posse excogitari sed fuisse etiam cur orai 
ad vitae usum transferri nequire tarde perciperet - 
sui ingenii amorem et recessum in quo a fori luce p 
et clamoribus remotus, quae eum fortasse de ficta su 
narum condicione non celassent, per totam vitam latu 
hoc quoque recte inquam monetur, tamen rem non C( 



') Hennippus (ap. Diog. L. n 55) auctor est Isocratei 
filium Gryllum proelio Mantineensi occisum laudationem scri 
autem eodem ex pago ortus est : si igitur Isocratis erat laudati 
consolationem obtulerat, sin spuria, falsario ipsa Xenophontis et ] 
origo subiciendae orationis ansam dederat, ita ut nuUa ratione c 
niae nato laudationis auctore cogitare cogamur, id quod Blassius ( 
fecit. Equidem causam non video cur Hermippo fidem denegei 

Keil, Analecta Isocratea. 



Digitized by 



Google 



mWicfjrnm cognitioiiis vestigia apud oratorem hic illic depre- 
18. Qnis eTiim est quin miretnr qtiod orator aeqni iustique 
n solam habendam esse in oratione de pace' conscripta docens 
tlienaico' dixit didicisse Lacedaemonios e^ avriiv rciv av^^e^ri- 
mii fih tovg vofiovQ rdc; te Troleig yuti ra^ X(oqag rovrcov 
ftovattij: tofv oolh^f^ 'miI vofilfiojg y.rr^aajuivcov, y^ara di rrp^ aXij- 
ovtiov yiyvofilvag rojv ra neqljtov Tcolefiov fidhar da/.ovvro)v 
iv h ral]; fidyaig tovg yroXefAiovg dvvafilviov (§ 46.), cf. V 45. — 
rero Ijoc solo loco relinquitur quod explicatione indigeat, sed 
'tiani aliis; atqui illam nisi in tritis istis quae oratori impo- 
hit'kurz8iclitigo Gutmlithigkeit, verschwommene Gefiihlspohtik, 
10 tlrtbeilslosigkeit' simihbusque latere credas, perlustrandae 
Bunt Isocratis vita et orationes numquid aliud eruere hceat. 
lanquam Atbeniensium neminem fuisse credo, qui cum Euri- 
rg» 500,2 N) versum o\ ftiv yaQ omir elaiv, oi d^ ovreg 7.aKoi 
tophane ad poetas aequales translatum audiret (ran. 72)ri8um 
, tamen riuo quis spectatorum meUus suae aetatis ingenium 
tum habuit, eo magis putandus est sensisse quam acerbe 
e eorio comoedus, ioci ut solet persona indutus, poetasAthe- 

conquestus sit fuisse. Qui enim insequentium temporum viri 
^B in Htteris Graocis ducebantur, versus non adhibebant sed 
i oratione utcbantur; neque vero tragicorum partus aut fontes 
^atnioratit ut qui aetate cos consecuti sunt nihil inde lucra- 

Mutabant enim leniter aut mutuabantur a veterum poesi 
8 dialogorum philosophicorum ipsam loquendi formam, scrip- 
n^um gestarum orationes quae dicentium animos depingendi 
am primis temporibus inde deprompta rebus inserebantur *), 
lOgraphi veteres vehit Gorgias Polycrates alii ipsas laudum 
itiottumque ca\»sas. Conti*a oratores recentes postquam veteres 
§ penitus ex tragoedia pendentes*) campo cedere coegenint, 

ttxx^ lobbius (die Reden des Thukydides* ubers. von J. Imelmann, 
^^3) iti Thu^yditie sola rerum tractAtione scriptoris perlustrata eleganter 
t*Avit> qn?^tiquam <iolendun\ quod ex ipso sermone sententiae suae argii- 
jY?»vissimj* sub<^i>e supersedit. Qui vir doctissimus cum tragicos scrip- 
K^tttum es?«e ip^je doceret, a logographis qui dicuntur lonicis orationes 
sei^As esse idque ad epicorum exemplum eompositas minime concedere 
n«m quod ^ctnm esse statuere vet^mur ratione ducti, idem ne fnisse 
mamus ipsa fragTiioTitornm sxiperstitum indole prohibemur. 

V(hc de re alio loco fusius agam. — De paradoxographis haec pouo: 
'um in fabnlif; liberos contrf) parcnte^. marito<; contra uxores, duces contra 
'fiwr^c /.oj'fwi' fiym'ft<- faccrcnt, snhstrnendis poiori rei spe<*iosis et quantmn 
potnit hone^itis arpiTncnti<: et r?»tionibns qnid alind praestAbant audi- 
qnam paradoxographi postea leotoribns snis? Xeqne reticendum videtur 
Hones istas in argnmentis tragicis versari : Helena Palffmedes Busiris 
aestra Neoptolemus Alexander Penelopa nomina sunt fabulis assneta; 
L imitatores ad exempla arte se applicabant. 



Digitized by 



Google 



Siculis suis artificiis Atticum forum tenuere. Cum igitur quasi inter- 
mortua vera tragoedia ex veterum literis aKqua essent servata, 
servatis nova multa addita, tamen quae quinti saeculi spectatorum 
unusquisque poetarum inventa audiens discebat, ea insequentis aetatis 
homines liberali doctrina eruditissimi aequalium argumentationes con- 
templationes declamationes lectitantes aegre sibi parare poterant : volgus 
cum talia non concoqueret in foro atque iudiciis exultabat dediscebatque 
quae proavi fabulis auditis inflammati coluerant, patriae amorem mo- 
rumque sinceritatem. Hoc iam tum conquesti sunt multi, pauci malo 
adhibere medicamen conati : inter quos fuit Isocrates. Isocratem enim 
dico, cum tragoediam intellexisset floruisse, hoc publicas suas orationes 
conscribendo studuisse, ut aequalibus id praestaret quod poetae isti 
maioribus. Horum igitur aemulus extitit, cum numerum istum et 
modum induceret, quem in soluta oratione quamvis versus evitandi essent 
servari oportere docuit (Cic. Brut. 8, 32); neque reticendum quam 
anxie et religiose in eKgendis verbis se gesserit; quantum enim recen- 
tiores tragici ab illius temporis sermone urbano granditate verborum 
et maiestate abhorrebant, tantum Isocrates castitate dicendi et puri- 
tate praeter aequales minus delectissimae cuiusque vocis avidos 
florebat. Hisce singularia artificia ex tragicorum officina deprompta 
haud pauca possis adicere, ex quibus postea nonnuUa erunt tractanda ^). 
Quid? quod adeo sua limavit ut non modo hiatum vitaret, qui poe- 
tarum usus iam antea a .technicis quibusdam in orationes erat receptus, 
sed tam caute verba componeret, ut ne elisiones crasesque pronun- 
tiatu difficiliores quidem pateretur et saepissime a simplici atque 
inaffectato verborum ordinchanc propter causam recederet. Et cum 
tali arte adeo audientium animos delectaret, ut conclusiones istae 
ad numerum factae, singula enuntiatorum membra inter se reapon- 
dentia aequabilemque ad ambitum composita, sententiae naturali 
quadam verborum circumscriptione constrictae magis ad versuum 
decus ac suavitatem quam ad pedestris orationis tenorem aequalibus 
accedere viderentur (Alcid. c. soph. 14), ipsas res ita tractabat, ut 
legentium animos et mitioribus et gravioribus motibus elatos ad optimi 
cuiusque studium revocaret; quo munere poetarum peculiari quam 
bene functus sit Dionysius Haficamassensis (de Isocr. iud. c. 5 sqq.) 
exposuit et ipse quoque orator plus uno Ipco de granditate causarum 
ab ipso tractatarum gloriatur. Isocrates ergo ut idem aequales ex 
ipsius orationibus possent haurire quod patres ex fabulis tragicorum, 
pro versuum deliciis sermonis suavitatem et elocutionis artem, pro 
argumentis religione animos commoventibus dictorum sententiarumque 
elegantiam et rerum pubhcarum tractationem deliberationemque dignis- 
simam reposuit. 

Fuit igitur Isocrates tragicorum aemulus : videsne nunc cur tam 
acriter orator poetis scenicis adversatus sit, qui non solum in enar- 
randis rebus a dis heroibusque gestis tragoediarum colores spernere 



*) Gf. exc. ad I 14 et ep. 4, 11 annotationein alteram. 

1* 



Digitized by 



Google 



soleret popularemque famam sequeretur *), sed etiam poetarum inventa 
■j: '^.:. inetri decore orbata saepissime sententiae plane vacua esse conten- 
" ; deret (IX 9 sqq.). Quae dum scribit, ipse nos quod voluit docuit: talia 
^nim sunt verba hominis aemulos oppugnantis, qui competitores aurae 
popnlaris ita superare studet, ut cum isti solam elocutionis elegantiam 
neglecta sententia curarint, ipsum se elate cogitata speciose explicare 
aicat. Neque vero Homeri poesi veteribusque tragicis adversabatur 
(H 48) : tragicis recentioribus obtrectabat. Illorum enim, quos optime 
ge novisse fassus est (XII 33), mentionem simplicem inicere solet: 
hos ut sine vituperatione appellet vix ab animo impetrat (IV 168. 
V 109. IX 62.). Hanc denique si oratori cum poetis simultatem fuisse 
statueris, non miraberis ipsum tragicorum nomina silentio transire 
interque discipulos eius paucos admodum poeseos inveniri amatores, 
dum oratorum rerumque scriptorum Isocratea doctrina institutorimi 
'.eminentia ingenia inclaruerint plurima: quos cottidie impugnabat, 
eorum scripta de sua ipsius arte metuens apud discipulos vix tractasse 
putandus est. 

Quodsi Isocrati, ut quae voluit assequeretur, dignae proposito 
res tractandae erant, spreta historia fabulari, promptuario iUo adver- 
sariorum, ad patrum res gestas solas se conferre coactus est. An ex iis 
quae post Athenas dirutas facta sunt civibus exempla patriae amoris 
yitam libenter prodentis proferre licuit? an argumenta inde repetere, 
quibus Atheniensium non Lacedaemoniorum in Graecia esse domina- 
tionem decere probaret ? an expeditiones insignes — praeter unam 
Xenophonteam — quarum prospero ex eventu stimulos aequalium ani- 
mis ad bellum contra Persas concitandis adferret ? Tales autem patrum 
erant res gestae, quarum tum iam sanctior illustriorque evaserat 
men^oria : oratoris aetatis in umbra paucissima convaluere quibus uti 
potuit. ^) Aut igitur Isocrati causae grandiores omnino non tractandae 
fuerunt aut maiorum ex facinoribus gloriose perpetratis potissimum 
sua haurire debuit: illud autem ei cum opus esset, ut tragicorum, 
quorum quasi vicarius esse voluit, par aemulus existeret, hoc super- 
sedere non potuit. Itaque cum illorum in factis et consiliis necessario 
cottidie versaretur, quid mirum quod multa inde parum recte ad suam 
aetatem transtuht? Erat homo: cui autem hominum tale quid non 
accidere facile potuit, si quidem ipse quoque fatali quodam vinculo 
cum illarum rerum tractatione coniunctus fuisset? — Licet igitur 
ipsum illud studium oratori vitio sit vertendum, tamen laudis ei causa 
facta est: illa enim poetarum imitatione et aemulatione tanquam 
gladiator in lndo ad certamina quae ei cum adversariis et ipsis 



') U. de Wilamowitz-MoUendorff, de Euripidis Heraclidis comment. p. XV 
(ind. lect. Gryph. 1882). Quem locum (XII 168 — 174) contra proferre possint, eum 
quo quis accuratius verba oratoris perlustrabit, eo magis mea pro sententia pugnare 
videbit. Comoediam bis cum contemptu memorat: n 44. VIII 14. De poetis 
gnomicis cf. Blass Att. Bereds. 11 44. 

') Haec in loco inseruit laudesque Cononis Euagorae Timothei celebravit. 



Digitized by 



Google 



artis oratoriae studiosis conserenda erant cottidie exe 
si in campum descenderat talem se praestaret, qualis is 
fuisse, qui ceteros aemulos profligaret omnes, Platoni c( 
Hae pugnae, quibus Antisthenem Alcidamantem Polycrai 
traque Platonem (et Aristotelem) lortiter feliciterque su^ 
tuitus est, deinceps nobis erant quasi altera Isocratis S1 
tractandae, nisi nos ab hoc officio Usenerus Reinhardi 
rei tractationibus liberassent, quibus quid ego adiciai 
nova igitur nos conferamus. 

Namque Isocrates haec neque sola neque per omn< 

studuit, quem, postquam belli Peloponnesiaci clade ut al 

ipse res familiares pessum dedit, egestatem ad orationes 

non aliter ac Lysiam ad artes componendas impulisse S( 

Lysiam artibus initio editis discipulos instituere student 

aemulo imparem ad iudicia se contuUsse accepimus, 

verisimillimum est, cum Lysiam in iudiciis regnantem 

non posse intellexisset, ex litigantium ordinibus in sch 

se recepisse ; quod factum est circa annum 390. Ludum 

tuit et libellum edidit, quo consilia et exempla egregie 

praeceptoris muneris non sine acri adversariorum aemulo] 

gnatione memoravit; nec multo post contra Polycrat( 

eloquentiae professorem orationem rustice et illepide coi 

""Busiridf nomen indidit, in lucem prodire iussit. Et quae 

fugerat, in ludo adiuvit fortuna: in ludum recens conditui 

excurs. 1, a) in dies plures discipulos recipiebat et bre^ 

rem familiarem resarsit, ut beatissima condicione utereti 

victu cogitare non iam coacto primum visum est dedece 

tiones vilis argumenti subieruntque cogitationes illius sti 

ab hoc tempore per totam vitam eum detentum fuisse s 

Decem qui paucissimos tradunt annos oratorem in consc 

negyrico consumpsisse *) : in quo quamvis ipse mult 

desudasse testetur, decem tamen illis annis fidem non 

aliud mihi videretur accedere ; hoc est quod Isocrates di 

bilitam condicionem certaque totius vitae consiUa capei 

non tam sedati erat animi, ut quae modo nova cogitj 

solitis maiora, haec statim eleganter literis consignare p 

autem anno 380 orationem, qua cum Alcidamantis € 

soUertem impugnationem instituit tum patriae splendidissii 

clarissimam laudationem praestitit, divulgandamque idec 

pius recognitam tum curavit, ut Xenophonti adversaretur, c 

Graecae editio prior, rerum a Lacedaemoniis gestis defen 

laudatio, modo in lucem prodierat^). 



*) Hoc est : veteres vitarum Isocratearum compilatorc s ignora 
quae ipsis inter amios 390 et 380 composita esse videretur. Num€ 
batur sed ratiocinatioue ab iis inventus est. 

') cf. Nitsche, Zeitschr. f. d. Gymnasialwes. XXX Beilage Jahi 



Digitized by 



Google 



Hac edita oratione Isocratei nominis et ludi famani Atticae arti 
fines non tenuere. Septem deinde annis post '^Plataicum'* scripsit, qui 
cum ""Archidamo^ coniunctus, quid Isocrates de Thebanis eorumque 
consiliis cogitayerit docet; '^Archidamus^ enim circa annum 366 et 
scriptus et editus est. At Blassius alias rationes sequitur: in nona 
enim epistula, inquit, legimus orat6rem posse quidem laudationem 
Archidami componere, sed aliis hanc se permittere provinciam; oratio 
sexta autem teste ipso Isocrate (XII 239) est laudatio Archidami: 
dum igitur epistula nona scribitur, oratio nondum extabat ; atqui epi- 
stula anno 356 scripta est (§ 16): post hunc ergoannum oratio com- 
posita est. Cum vero Isocrates Archidamum non anno 356 sed 365 
eam perorantem faciat, necesse est concludamus declamationis instar 
orationem habendam esse '), qua fortasse Alcidamantis "^Messeniacum^ 
superare voluit. Sed quia exordium orationis iam Demosthenes in 
*^Timarchea^ imitatus est, post annum 353 *^Archidamus' editus esse non 
potest (Att. Bereds. III 2, 352). Ergo intra annos 356 et 353 *^Archi- 
damus^ Isocratis declamatio contra Alcidamantem conscripta et edita 
est. At primum quidem quaero num adeo epistularum origo extra 
dubitationis aleam posita sit, ut si de genuinarum orationum tempo- 
ribus agatur, omnino illarum ratio habenda sit;'^) argumenta ex iis 
petita nihil probant: sive cum iis quae nos ratione aliunde conclu- 
dimus consentiunt — quis nobis praestet eadem ratione falsarium non 
usum esse? sive adversantur — quomodo testimonium, cuius fides 
admodum dubia videtur, pluris facere licet quam res certas recta 
computatione a nohis connexas ? *^ Archidamus' autem estne revera ista 
laudatio? quis affirmaverit oratione aliqua, quae nohis non servata 
est, Isocratem Lacedaemoniorum reipubhcae condicionem non praedi- 
casse? Et imitatio illa Demosthenica, quam premunt isti, estne omnino 
flocci facienda? quid impedit, quominus Isocratem et Demosthenem 
prooemiorum volumine usos esse statuamus, quale Andocidem et Lysiam 
tenuisse scimus (Blass Att. Bereds. III 2, 334) et ab Antiphonte 



') Hoc post auctorem argum. Isocr. VI Spengelius (away, xb/v, praef. 
p. XXIV) et Vahlenus (der Rhetor Alkid. p. 14 — 16) fusius demonstrare conati 
sunt; habuerunt sectatores inprimis Blassium et Reinhardum (de Isocr. aemulis) 

*) Quid sentiam adumbravi annotatione ultima ad exc. 21 ; ego auctoritatem 
Dionysii (de Isocr.iud. c. 9) Grotii (Gr. Gesch. V 595 sq. M.) Benseleri (ed. 1854 p. 70) 
affero. — Quod critici Alcidamantem contra Isocratem scripsisse 'Messeniacum 
statuerunt, hoc non improbo: sed quod Alcidamantem ea oratione Isocratem non 
tam oratorem quam virum de rebus publicis disserentem oppugnasse confirmant, 
id non credo ; nam in credendo omnis haec de Alcidamantis 'Messeniaco' quaestio 
posita est, et Vahlenus ex duobus quae illius servata sunt frustulis (frg. 1. 2 S.) 
Vahleniana quidem sagacitate multa expiscatus est, non Vahleniana coniectandi 
audacia admodum dubias res est amplexus. — Utrum Isocratis an Alcidamantis 
oratio sit prioris temporis, ego non video quomodo dubium esse possit. An ullum 
adversarii opprimendi vestigium apud Isocratem deprehenditur? Prior igitur 
Isocratis est oratio. 



Digitized by 



Google 



aliisque compositum esse accepimus (Spengel avvay. t 
Nos omnia haec missa faciamus redeamusque ad so 
qua non praeoccupato animo usus nescio an non al 
quam orationem iis temporibus quonmi res traci 
editam esse. Huic sententiae ex qua Thebanoru 
tionem esse diximus favet ipsa orationis indoles. 
color, illa omnium affectuum commotio, illa tume 
quentia? Talia solis in ^^Plataico^ et '^Archidamo'* : qua 
dum ignotam adhuc civitatem ex parvis incrementis 
ritatem non solum pervenire sed eas etiam supera 
nervis omnibusque viribus ne fiant quae fieri nefas 
serat prohibere conatur. Duae cum usque ad id te 
principatu certassent, potuitne Isocrates omnino co^ 
parem extitisse ? talis rerum Graecarum immutatio ei 
eversio, cui tota vis atque natura animi hominis e 
traditos orbes permetientis reluctabatur. 'Plataico^ 
tibus in dies Thebanorum copiis Athenienses resisti 
ensibus ipse persuadere popularibus conatus est: n( 
torum opibus Lacedaemonios paene oppressos auxili 
stituerent, efficere studuit *^Archidamo . *) Ita qua( 
careret explicatione, excitans ista et excitata ma 
originem traxerit non iam quaeri potest; est auten 
oratio, quae quanquam in arte compositionis et elocu 
cedit, tamen hanc ceterasque omnes orationes vi 
orator audientium animos ira odio metu perfigit, 
spe perfundit; et recte Philostratus : aQiaxa 8e rioi 
^^q%i8aiJiog Gvy^uxai Y.al 6 a^dqTvqog, ^) 



^) Quod sefie esse effecturum velim reputes quam conii 
tori sperare licuerit: paucis enim meiisibus antea Boeotorui 
affectae erant, cum Callistratus tanquam amissae regionis 
ditionis accusatus causam obtinuisset. 

*) *Panegyrici' certe compositio laude dignior quam *Arc 
quoque dispositionem optimam recte praedicat Blassius, qi 
theil dieser kunstgerechten Anlage zeigt sich allerdings i 
Reden ; qui vir si nostram orationem inter annos 356 et \ 
iudicat, quomodo eam non esse unam illarum 'spateren B 
Mihi hoc novum testimonium est orationem ab oratore a 
quam Blassius vult conscriptam esse. — Philostrati iudicium de 
quanquam Blassius aliter sensit (Att. Ber. II 204). Ceterum 1 
nos eam legimus, ab Isocrate profectam esse nego; hiatu 
curavit; nos nihil nisi epitomen orationis habemus quam 
legit, ut frustulum ab eo (rhet. II 19) servatum: wotibq xai * 
eivai ei 6 /ikv Ev&-vvov? e/ia&ev, ai;ro? cTe fiij dvv/jaeta& fiad-el 
cur cum Blassio (ed. vol. n praef. p. XLIII) ad XVIII 15 refera 
eadem argumentandi figura saepissime potuit ab oratorib 
ad unum illum locum, ubi haec obvia est, verba ea referend 



Digitized by 



Google 



•nes tres ad Nicoclem Gypri regem missae, ex 
30clem' inscribitur ceteras aetate superat; hanc 
ma accepit, tanquam festum diem celebrans 

Cyprum adulescenti Nicocli misit (cf. 11 1. 4), 
onsilio ductus. Qui enim illo tempore regulorum 
t, ut hominum literatorum quasi cohorte se cin- 
cocles, quantum ex Isocratis subobscura loquendi 
hcet, indulsisse videtur (cf. IX 78 sqq.) simul 
[i imitatus (IX 47 sqq.) ; eloquentiae studiosis 
aperirentur Isocrates hanc regi orationem misit ; 
tus est. Sed cum Nicocles domum splendore 
n non sine magnis quae parentibus impone- 
dare posset neque beUis fehciter glorioseque 
rem sibi parasset (Blass Att. Ber. 11 247), factum 
infringeretur. Atque ut concussum regnum sta- 
xno. adversus ipsum frementium sedaret, rex 
aarum tituH sunt *^Nicocles* et ^Euagoras^ com- 

priore ipsius Nicoclis egregiam civitatis mode- 
a morum sinceritatem continentiamque laudibus 
Euagorae patris facta de insula bene merita et 
seriem exaggeravit '). Sed cum ipsius virtutis 
is memoria apud intestinos hostes non tantum 
^ditiosorum fiduciam reciperaret, tandem inter- 
iutem orationes adeo non Theopompi acerbum 
lunt (ap. Athen. XII p. 531 ^- ^), ut confirment 
icentis illis reguUs fuisse, qui tunc luxuriae et 
oneribus et crudelitate excruciabant, dum ipsi 
entur^) — Has tres orationes excipit *^Helenae 
366 composita, ®) quae tanta admiratione digna 

it, forma non Isocratea, Aristotelis fragmentum ad no- 
spitomen habemus. . 

rimum haec me coniecisse, tamen non dubitavi tanquam 
lim certis argumentis sententia confirmari nequit, ita 
nostra coniectura denuo orationes ilias perleget, recte 
m esse. 

Anaximenes consentit (Ath. 1. 1. p. 531^. e.). — In 
agnis sine dubio princeps praemiis donavit rerum mu- 
mtur: illorum causam contra hos orator in prooemio 
mes factas esse verba docent: itat^eia? firj noielad-e firjdk 
\firi<; (in 54), quae exordium eius loci sunt ex quo optime 
intellegitur; nimirum omnia fiebant quae nunc vetantur. 

contra Blassium evicturo mihi adfert benigne Suse- 
itionem *Bemerkungen zu den Anspielungen und Be- 
i XIV. Kede des Isocrates' (16. Jahresber. des Leopold- 
30), ex qua vidi summam eorum quae proferre volui iam 
- Pauca addam de verbis argumenti orationis: ^iXttov 



Digitized by 



Google 



videtur ut eam noti magia. lieroines quam ipsius auctoris laudationem 
esse dixeris: est enim moderatae demonstrationis, elatae dictionis, 
elegantis rerum tractationis monumentum inter pauca insigne. 

Orator postquam deinde inter mille ducentos, quibus ex (Tt;^^o- 
Quov institutione naves exornandae erant, receptus est, tres trierarchias 
quas dicunt praestitit, quarum novi^simam cum a Lysimacho in per- 
mutationem provocatus a iudicibus damnatus esset Itaque ut invi- 
diam, in quam — id quod hac ex causa et ex priore, quam Aphareo 
fiHo apud iudices dicente sustinuit, intellexerat — et ipse et schola 
inciderat, extingueret et Athenienses de vita sua ac doctrina accu- 
ratius edoceret, "^ Antidosin' edidit. Quanquam autem haud ita graviter 
sese tulisse dixit, quod pecunias in publicum consumere coq^ctus esset, 
tamen quam Mbenter rebus suis pepercisset, satis dilucide verbis istis 
tectis significavit : rrjv uev ovv daTtdvrjv ovreog rjveyKafjisVj SajzeQ TtQoO' 
r(Ui Tovg ixrjre liav vno t(Sv tolovtcov extaqazxoiJLavovg fir[ue 7iav- 



dh keyetv (ooTtBq o Maxdatv, oti Tt^og 'Ava^ifiivijv tov Aafiyfaicrjvov ygdipei, qii^etai 
(Te ixelvov X6yo<», 'Ekiv^? aTtoloyia fiakkov ovaa ijne^ iyxoifiiov, quis iUe Machaou 
fuerit nescitur; quod primo cuique impetu in mentem venit, JWa/awy in Md/ow 
mutandum esse (Usener quaest. Anaxim. p. 11 ann. 2), facere vereor, quia nomina 
propria alias non nota periculosissimum duco es^se corrigere ad iUustria. Testis 
profecto Machon AristophanisByzantii magister locupletissimus esset; quisquis autem 
Machaon fuit, pro nobis pugnat quod iam veterum grammaticorum invenitur, qui 
brationem eo tempore conscriptam esse putarit, quo nos suademus; nam Blassio, 
qui Anaximinis vitam annis 380 et 320 contineri posuit, non adsentior, quia quod 
ad illum locum argumenti respiciens dicit: 'diese Conjectur, dass Is.'8 Helena 
gegen An. gerichtet sei, widerspricht schon den Zeitverhaltnissen' (Att. Bereds. 

II p. 352 ann. 2.), hoc est abicere testimonium, quod cum Diodoro Anaximenis 
nomen ad ol. 98 referente congruens ipsius nuUis vere valentibus argumentis stabi- 
Utae coniecturae adversatur, quae est Helenam Isocratis circa annum 390 scriptam, 
Anaximenem autem circa 380 natum esse. Nihil autem impedit quominus Anaxi- 
menes circa 392, ut Usenerus vult, natus sit, ita ut anno 366 laudatio Helenae 
ab 60 edita esse iam possit. — De Polycratis *Helena* nihil habeo; de Gorgiae 
hoc monitum volo, nihil id probare quod in orationem Gorgiae sub nomine nobis 
traditam Isocratis verba cadunt quibus Helenam Leontini non tam laudationem 
quam defensionem fuisse edixit; hoc enim nescio an omnibus taUbus declama- 
tionibus, quippe quarum natura hanc in partem scriptores peccare cogerentur, 
vitio verti potuerit; attamen de Gorgia 'Helenae* nostrae auctore Blassio ad- 
sentior, ov devte^ae g>^ovtide^ dnktag aoq>iote^ai (Att. Bereds. H p. 222 ann. 3; 

III 2, p. 326 sq.) ; quas contra movit suspiciones Wilamowitzius (Deutsche Litte- 
raturzeit. 1881 p. 449), eas posse removeri credo. — Ceterum moneo, quod viros 
doctos fugisse videtur, initium orationis apud Ant. Monach. I 51, p. 57 extare, qui 
locum *6{ffiog nokei — td fioifiritd omissis verbis ^e aoq>La — dk^&eia (unus 
versus? sunt triginta quinque literae) exhibet; habet xai post noktVy inaivov 
inaivifi ut A, falsum iniO-eivat^ rectum fiifiq^ead-at (fio)fida&ai Weidneri Atticum 
non puto) ; ceterae lectiones Antonii errore natae sunt ; exhibet autem locum post 
Antagenis sententiam sine lemmate. 



Digitized by 



Google 



10 

raTtaaiv aaciriog firff ohyoiQiag tcqoq xQrifjLaza Sia^AUfxivovg (XV 5). 
Multas et tres iam oratoris trierarcliias bellum devoraverat devoraturum 
fortasse etiam quartam quintam aliasque inuumerabiles: quid mirum 
quod Isocrates pacis subito patronus extitit? Haec orationis octavae 
'de pace' non ultima si acriter animum intendas causa est: refugit 
nimia tributa et onera publica '). Sed male ipse sibi orator providit : 
quot convicia, ab ipso credo non sine pudore composita, ridiculis 
argumentis et condicionibus immixtis in maiores fecit, tot ipse in se 
iecit contumelias; quique semper patriae amorem in ore faabuit, is, 
hunc amorem cum rebus non verbis comprobare necesse erat, in 
oratione *^de pace' praesentem rei publicae statum eosque qui eum 
condiderant increpitavit, in *^Areopagitico' rem publicam qualis ante • 
Ephialtis aetatem fuerat eosque qui eam moderati erant immane 
quantum laudibus extulit. Nimirum ipsius aetatis in re publica tributa 
pendenda erant: illorum sub dominatione omnes felici immunitate 
usos esse sibi fingebat; iam igitm' pro iis quae oratione *^de pace' 
servatu digna esse negaverat, ^^Areopagitico^ proposuit quae reducenda 
sibi persuaserat esse. Ut ergo orationes ad Nicoclem^ ^Nicocles', 
^Euagoras^ et'Plataicus\*^Archidamus' et^contrasophistasVBusiris' sin- 
gulae inter se coniungendae sunt, ita *^ Antidosis^ de pace', 'Areopagi- 
ticus', quas eadem aetate omnes edidit, unius eiusdemque quasicycli sunt. 
lam sequuntur Philippi Macedonis tempora, cuius a partibus 
Isocratem stetisse^) ipsius oratio '^Philippus^ testatur; itaque cum a 
Macedonum adversariis patriae amor et ab eloquentiae aemuUs impri- 
misque ab Aristotele, ut videtur,^) doctrina Isocratis per calumniam 



') Haec tam certo edixi quia alia ratione mihi mira illa rationum Isocratis 
immutatio explicari posse non videtur; confirmatur coniectura et ipsis orationis 
temporibus — sunt enim Eubuli — et duobus locis § 13 (Xtjtov^ovvtatri cur 
Blassius XII 145 XV 5 XVIII 58 diphthongum /« pro jj reliquit? quanquam 
cf. Buermann praef. ad Isaeum p. IX) et § 128 quibus minus tecte locutus est 
quam ceteroquin solet. 

^ Quod dum dico minime Isocratem cum Aeschine Philocrateque contra 
Demosthenem componendum esse mihi sumo, immo Isocrates solus tribus Aeschini 
Philocrati Demostheni opponendus est; nempe quae hi studebant praesentis tem- 
poris spe ac timore impulsi persequebantur, Isocrates autem non tam Athenien- 
sibus cum Macedonum rege quam liberis Graecorum civitatibus cum unius do- 
minatione ut ita dicam paciscendum esse iudicavit. Hac enim sententia iam adductus 
erat ut Dionysium lasonemque iisdem ac Philippum posteriore tempore precibus 
adiret. Vix igitur ab iis qui hoc meminerint nobis occurretur, satisne prudenter 
fecerimus, qui Isocratem Demosthene rectius suae aetatis res perspexisse fassi 
simus, cum ipsis orator ille quidem non errasse videretur, sed fortuito tanquam 
caecus recta via incessisse. At qui adeo sibi in adeundo principes constabat, is 
non caeca fortuna ferebatur, sed certa ratione ductus quid sibi faciendum esset 
apud animum suum constituerat. 

*) Th. Bergk,. Bh. M. XXXVH p. 362 ann. 2 et 371 sq.; cf. TeichmiUler 
in Bursian Jahrb. 30 p. 4 sqq. (Aristoteles : Susemihl). 



Digitized by 



Google 



11 

malitiainque in dies auctas peteretur/Panathenaicuni conscripsit utrosr 
que refutaturum se esse sperans; neque vero post pugnam Chaero- 
nensem liaec defensio oratorem popularium clade excitatorum furore 
et ultione prohibuisset, nisi morbus, quo iam diu laboravit, sollici- 
tudinibus concitationibusque animi praesentia dolentis futura metuentis 
ingravescens temperi vitae finem imposuisset ^). Mortuus est Isocrates 
antequam ipse intellegere posset, quanto rectius quam Demosthenes 
de rebus Graecis publicis iudicasset. Hic enim urbes civitatesque 
inter se dissidentes et tanquam enervatas Macedonum legionibus 
obsistere posse ratus tanto peior Isocrate rerum arbiter habendus est, 
quanto oratorem patriae amore, quem ille in ore semper, dudum non 
iam in pectore habuit, superavit non veritus, si id fieri potuisset, 
vita Athenarum libertatem redimere; labefactatus est autem Isocratis 
amor patriae cum sese non Athenarum sed totius Graeciae incolam 
et civem arbitraretur, cuius sententiae prima vestigia iam in Pane- 
gyrico deprehendimus (§ 50). Laudi vero isti, qua et Isocratem et 
ex Macedonicarum partium quicunque non illiberali fuit animo imper- 
tiamus necesse est, Demosthenis patriae amor ut admiratione omnium 
vere dignus ita intempestivus atque importimus obfuit. Celebranto De- 
mosthenis virtutem: cavento ne res gestas eventu, virtutem moribus 
metiendas esse obliviscantur» Hac ex ratione Demosthenes longe 
mehor civis nobis videtur esse, rectius Isocratem iudicamus per 
pacem condicionesque receptam liberarum civitatum congregationem 
cum nova dominationis forma in dies convalescente, • singulare dico 
imperium, consociare studuisse. Sed Isocrates, cum quae facienda 
essent optime perspexisset, id ipse suae laudi detrectavit, quod quo- 
modo ea essent perficienda propter miram quandam ignorantiam 



') Similiter Blassius primus recte. Quae traduntur fabulae fide prorsus 
indignae sunt : ea enim quae Demetrii et Apharei auctoritates prae se fert, testatur 
iam paucis annis post mortem oratoris varia tradita esse; nimirum asseclae eum 
celebraverunt, ceteri aut simpliciter contra dixerunt aut calumniati sunt ; praeterea 
Apharei et Demetrii testimonium cum feibella stultissima coniuncta est (apud 
Plutarchum vit. X or. verba tiqo iviavtov — lAQtoTtayntxov sententiarum nexum 
dirimentia male interposita sunt) in vita anonymi: Tr^oavayvoifg &k rovtovg tov? 
orixov? ittXevTfjaev ix tqitav d^afidtojv EvQinidov 'Javaog 6 Titvtrjxovta &vya' 
ti()v)v natfiQ, \ Si^iaviov not^ aatv Kddfiog inXmdtv, \ niXoxfj 6 TavtdXeiog ek Iliaav 
f*oXo)v, quae fabula quam ambigua sit intellegitur ex [Luc.] Macrob. 23 : 'laox^. . . . 
Ttotvm/ievo? tov EvQi7tid'Btov ati/ov TiQOfiviyxato «*? iavtov dvatpiQtav' '2i&(6viov — 
ixXtn(6v^' xai inemwv o>9 ^ovXevaei ij 'EXXdg i^iXme tov piov, ubi unum heroem 
habes; ceteri additi sunt ex Panathenaico (80) avvineae neql trjv UiXonog /ihv 
andarj? HeXonovv^aov xatdXrnptv^ Javaov Se trj? noXeotg tijg ^Aqyeio^v^ KdS/iov dk 
Orj^Mv (cf. X 68) : nec vero haec est causa cur apud Plutarchum fabellam mentio 
Panathenaici excipiat. — Fame oratorem mortuum esse libenter credo, sed involun- 
taria: nempe morbus edere eum prohibuit; quanquam utique cavendum ne nos 
fraus ingenii Hermippei decipiat insatiabilis fingendi miras virorum clarorum 
mortes, nam quae sequuntur Hermippea sunt (arg. Isocr. V). 



Digitized by 



Google 






1 eorumque cupiditatum omnino non intellexit. Quae enim 
pibus, quos pro Graecorum discordantium inter se et sene- 
L salute adiit, eadem semper dicendi specie ac pompa petiit, 

Theseus praestare potuit, idque is quem poetae et rhetores 
n serioris aetatis sibi finxerant. 
i haec non sunt quibus posterorum admirationem sibi con- 

Atticae eloquentiae et Attici sermonis quod solus praeter 
a locuples atque fidelis non dico testis est sed inventor et 
haec peculiaris eius est laus, quam multi celebraverunt, nuUus 
dem sententia elegantius ac sollertius quam Johannes Ludo- 
ives, cuius dictum Hieronymus Wolfius excripsit: 'Isocrate 
is ac purius cogitari nihil potest.' 



Digitized by 



Google 



OAPVT I. 

Componuntur quae exlsocratis scriptis superstitibus 
apud alios scriptores excerpta leguntur. 



[ITQog JrifiovLKov.^ 

[§ 1—2. ^Ev 7volXo7g fxey . . . x^ij^oi^o^tctv] resp. Hermog 

7t. fxed-, deiv. Rh. Gr. 11 446, 23 sqq. Sp. Greg. Corinth. Rh. 

Gr. yn 1299. W. 

^Ev Ttollotg jLiiv . . . €§aXelipeL€v] Max. Plan. in 

Herm. evg.^ Rh.^ Gr. V 383 W. 

0? fiev yaQ . . . e^alelipetev] Georgid. p. 63 (Boiss. 

Anecd. I). 

ot fiev yaq . . . a yaTT c3(rt]ExcVindoh. 58. 

oc i^iiv yag %T€] resp. Dionys. Antioch. ep. 57 p. 269 

Herch. 

rag fiiv tcSv . . . i^alelipeiev] ExcVindoh. 59. 
do^rig . . . avTLTtoLOVfievovg] BA. 161,7. 
fiovov ttfjimaiv Is. BA. Georgid. Gregor. Plan. : ti/iojat ExcVind., at 
cf. nal /u,an(}dv / avvf]&-€iag: diavoiag solus Gregor., ex anteceden- 
tibus illcUum / ovt^'' av . . . i^auixpettv Is. BA. Plan. : ovdk . . . i^- 
aXei\f/eiBV Georgid. Gregor. : oiVa . . . i^aXeiif^tt ExcVind. ') / n^og 
flfjtdg rz<; Gregorii cod. Monac: n^o? v^a? E Gregorii ceteri, 
quod fortasse melius. / evvoiag FZ Greg. : vtXia? r, c/. § 1 anov- 
Saiiiiv fptXiav. 

§ 3. "^Oqo} di %al . . . avvayiovvl^ofxevov^ BA. 172,30. 

Schol. Aristoph. Ach. 206 (Suid. v. ^llafielv. Lex. Vind. 
p. 130,1). 



*) Pendent igitur hoc loco ExcVind. e codice Georgide-Gregorio gemello: 
futurum interpolatori, qui omissa av particula simplicem optativum passus non 
est, debetur. 



Digitized by 



Google 



iiv ya^ . . . firrflrFo^^fti] BA. 142,24 fc£ Snid. v. 
J in notis), 

u^tve99 akXov? . . . ^tkmnoifnm «fw ^c am. BA.^ prfipter duplex 

i Si . . , elar^yovifrai] BA. 142,27 (c£ Suid. v. 
:nr«^ riuei^ . . . <yi\u,ioLAfii'€£ v] BA. 172.33 (ct. 

rtt^ . . . y^dWawreg] Harp. v. Twc^ilr^Gi^ (ep. 

id.; cf. Lex. Vind. 140.1. Thom. iL 30S.4). 

i yaq rov ^iov . . . iiS ryi^^r^aav] BA. 138,7. 

^iov T^y orfoy] *Phoeb. Rk Gr. ffl 44 Sp. 

ot^ f46voi . .^r^dvpri^r^(j(ty] BA. I42.2H (cfl Soid. 

^vSiw , . . ^e^aiottoow iajiv] Stob. fior. 1,42; 

d xn 30. 

Xog fsev yaf...peovg Tta^axalbjv] Georgid. 

rtit Hieronym. comm. in les. XI 40. ^) 

t0tr TE: wwmX»0t!f g Greorgid.') 

v%og 6e . . . TtaQaAalair] Stob. flor. 93,24. 

VTog di . . . VTcr^QeTr^g iaTiv] AnL I 31 p. 39 

10 (ntroqtie loco lemma Xeiixjyo^)'^ ^Syrian. Rh. Gr. 

V. *Sopater Rh. Gr. IV 346 W. *Alciphr. ep. I 5.3. 

mens. ffl 19 p. 41B.]. 

ri de . . . eTreGy.orr^oey] Stob. flor. 53,10. Flor. 

. Anec<L Gr. I p. 121 ^) 

w rV Stob. Flor. Boiss.; iXvfi^vaxo FfQZ., interpretamen- 
f iina fih Is. Stob: /^iy om. Flor. Boiss. 

t^g aQerrjg . . . '^yovfievrj] Orio anth. VII 13. 
p. 40; Stob. flor. 1,43 (cf. exc. ad XH, 30). 
hwfolaig TZ Or. Stob. Georg.: eV ra*? diavoiaq g, at cf. 
'^fi ^Xfi I ^<y^^ r« Is. Or. Stob.: i&tl vtal ta Greorgid. / xa- 
oa In, Or. : xa&^iatMaa Stob. Georgid. *) 

ebuit Bucheler Coniectanea, ind. schol. Bonn. 1878 p. 10: 
30» scribit orator speciem corporis aut tempore deficere aut 

id Georgidem deformatum legitur: xdXXog dvd-qmnivov fj vooo? 
fi^Xotatv Hti', postea errore extat i^ovala fihv ttjv §^0-vju,lav 
^t;/L&vfil<ji„ — Ceterum flententia to tfig ^o^t]? xaAAo? woTtt^ 
9V taxh)^ fiagaivetat — in Gnom. Byz. 218 (ziBarr. 187); 
fatt^dttif!) ; Maxim. LIV 658 (post Plutarcheam) Mel. Aug. 
m ad verba Isocratca expressa sit, apparet Stobaei Som^dtri? 
noxium esse. 
praebet 'tax%i<:\ 
Qnov (pro oHvov) iam Boiss. correxit. 



Digitized by 



Google 



P 7—15 olg ^ tdiv TQOTtMV . . . €7t€ficii 

Trach. 118. 
§ 9. ro fx€v aoifxa . . . VTt^fievev^ 

(=Barr. 22 Par. 17)») Ant. H 45. A] 
Arsen XV 65. 

vTti/itvev Tr Gnom. Apost. : vipiatato rtc 
aXX^ aTtsXave . . . ad-dvaxog] '. 
dniXave FZ BA. : aTfi^Xate 5*. 
§ 12. ^tt jW^v ya^ 0(jL>[xaTa . . . 7te(p% 

(=Barr. 23). Damasc. ir 13,55. Ant. I 
ap. Flor. Laur. 196,21 M. Georgid. p. 82. 1 
§ 13. 7tQWTov ixev . . . re^^fxriQLOv^ G< 

§ 14. TOiOVTog ylyvov . . . TtaXdag] 

Ant. n 12. Maxim. XXIII 604 ; vertit Serg] 
IV 553,6 Keil. 

tov<: iavtov Stob : tovg aeavtov Is. : roi)( 

exc. ad h, l, 

aa^et twv . . . dvvdfxevog] him 

(ap. Orell. opp. sent. et mor. p. 328)*). 

§ 15. f.i7iTe yelcjTcc . . . fnavLKov] Ge( 

fiinte yeXoixa . . . axeqye^ Schol 

firiTe yelcota . . . d^todexov] B 
aTtodsxoiiiat). 

a Ttotelv alaxQov . , . %aX6v] Oi 

tavta vofiii^a Fg^ Or.: om. tavta Z E 

e&tl^e aeavTov . . . do^etg] Gec 
nvai fiij axv&gfi)7t6v Is. : f*fj amv&qomov eivai G 
^ y oi; juaAtara ... '^^og] Georgid. 
ijyov udXiata Is. : f*dXtata om. Georgid. 



*) Sententia, quae est yvfivaie tolg fiiv Tiovoig i 

yevvaio)^ vnof*iveiv tovf xivdvvovg ex nostro loco et § 21 9 

') Sententia ovSk tov TtXovtov — ot6hdvato<! praeter a 

opusc. sent. et mor. 11 534, ex Corae ad h. 1.) metro mi 

grammate apud Kaibel. ep. Gr. n. 303, 3 — 6 : 

nal pi6t(p XQ^^^^ f*'j&* 0)9 h aloiva^ tx 

fiij&^ oh ionvfAoqoq iva y^Qdaavtd ae Ttc 

fiaatl^o)at Xdyotg &Xeifi6fievov Ttevlt]. 

nec fugit editorem doctissimum noster locus. — Moneo 

quae Biantis vulgo fertur (Stob. flor. 5,27. Diog L. I 

xal oXiyov ttal ttoXvv xqovov Sio)a6fJievog deductam esse. 

*) Episcopus Christianus hoc initium dedit: evai/i 

fidvov aipo)v (pro 0-vo)v) dXXd ntal tfj Ttiatei (pro toiq vdfj^ 

*) Episcopus interpolationen in s* 'avt*(fiqovta non 



Digitized by 



Google 



Georgii p. 59. 
r . . . iTfaeiw] Orio I 27 (c£ Critiae frg. 1,24 

OTL StobABforr. Trinc. GeOTgid.: l^^^yc StobB V ^ / 

aarT« StobAB«w- r. GeOTgid.: iavrM StobB> Trime,: 

Gomol; ^. ezc. ad § 14. 

^eovg . . . xdxiaTOp] Stob. flor. 5,55. 
orgid. p. 82. 

filovg . . . a«ro/?>L€^orair] Greg. Cor. 
15 W. 

? jrti&ov om. Stob., propter homoeoUleuion. 
:g . . . a^ioror] Stob. flor. 5,55. — *Gnom. 
L 127. Par. 77. Barr. 135. Mon. 83. Leid 79). 
(Jr^cr/jQUov): Gnom. Basil. p. 163; Gnom. 
4«^; ilaxim.mp. 186.4 Rib. ('Isocratis').') Mel. 
5 (Arsen. c. MII 24*) Ant. I 14 p. 16. 
tg . . . do^jjw] BA. i49.1. 

. . aTCo^htTrovai] Stob. flor. 42.7. Gnom. 
rr. ISO. Leid. 126. Mon. 133.). Ant 11 69 p. 
536 Mel. Aug. c. 30 n. 1. Georgid. p. 33. 

. . iVevdels: vjaiv] BA. 142,30 (cf. Suid. 

ai xd^ r^d. BA., cU et\ ann. ad. o/.wc 6* 1X46 xor ^tfvSei? 
Gnomologia: x«rr« wtvSiig wa« xarre aJji&eiQ AB., 

OTceL . . . oqp^^ojy] Maxim. I 531. 

. lafielv] Georgid. p. 33. Greg. Cor. Rli. 



i dixit; si de t^d^r^aa ageretur, res dabia esse non 
iq>&aaav legimus funde Benselerus XVI 37 f^O-r^aav 
VUI 98 rX 53 r sanavit), ita f^^jj XVU, 23 tf^&riuif 
III 22 IV 87. 165, quod ubique fere in oip&rjvat, cor- 
;uri8 restitutum est (Bens. ad Areop. p. 397). Neque 
apud Isocratem prave inter se commutatas inveni; 
is saepius congestis unum addam ex Phoenicidis loco 
Com. Fr. IV 514,4 M.) servato, ubi Charippus parasitus 

ovto<», wane^ otdfag, ioO-Ut 
V SiSm r«? 5 ^dO-ri Sta^Qayeig» 
itus mecum q^d-dari restituas. 

ibbetianae editionis 'Isocratis' adnotat: 'ubi non extat'; 
vriv ov Trdoav d)Jid ttjv ini tui xaloi ipsis verbis non 
si mecum eam nostrum ad locum rettuleris, videbis 
ur. 



Digitized by 



Google 



17 

[118—20 iccv f]g . . . n;oXvfj.ad"ng] Hermog. /r. fied-. devv. Rh. 

Gr. n 440 Sp. *Theopliil. c. AutoL ffl 15 Otto. 

cciaxQov aKovaavTa . . . Xafietv'] Georgid. p. 8. 
^ajj Is. Hennog. Gregor. : el Georgid. *) / tavta dtoipvlatts TEZ 
Gregor. : d «a^vAarra g- Georgid. / x^^<f*Mov Xoyov Ib, Georgid- : 
M^tv Xoyov x^V^*f*ov Gregor, / /*a&elv . . . Xafiey FZ Gregor.: 
fia&-eiv . . . Xa/*fidveiv Georgid.: fia^dveiv . . , Xa/*fidveiv s- / (f*- 
dojnevov ti dya&ov Tiagd t(av tpiXfav Is.: dt^, ti naqd tb)v ipiXvtv 
dy a&ov Georgid. : cf«rf. ti nagd &eov dya&ov Gregor., piua epiacopus, 
xaravdXia^KB. . . ^(fdiiag iiavd'dveiv'\ Georgid.p. 52. 
yiaravdXiaY^e . . . (piXrn^otav'] Orio. anth. 11 4. 

Procop. ep. 142 p. 589 sq. Herch. 
§ 19. riyov taiv dtiovafidTwv . . . dd-dvarov] ExcLaur, 

p. 201 n. 93. Georgid.^ p. 40. «) 

aocpia . . . d^^dvaTov] ExcVind. 61. 
dnoXeinei td Is. Georgid. : dnoXeinetat td ExcLaur.^ ex dittO" 
graphia / fiovov — d&dvatov Is. : fAOvr} — d&dvato^ ExcLaur. : fiovrj 
— d&dvatov ExcVind. Georgid. *) , / 

§ 20. r^ fiiv TQOTtq) . . . ivrvyx^'^^'''^] Georgid. p. 83. 

earL di WiXoTvqoariyoQiag . . . evrvyx^^*^^] Greg. 

Cor. Rh. Gr.^ VII 1264 W. . ^ ^ 

eati de (piXoTtqoariyoqiag . . . d^avTtjvtag] Pri- 

scian. XVffl 278. 

yiyvov Is. : yevov Georgid., c/. § 24. j tta de Xoy^ evngoaijyoQoi om. 

Georgid., propter homoeoteleuton, *) 

riSecog fxev exe . . . yevqari] Gregr. Cor. Rh. Gr. VII 
1235 W. Georgid. p. 40. Maxim. VI 548. 

rjSecog /zev l^c . . . Tolg ^eXTiarovg] Ant. I 24 
p. 29. 

X^o) &k tolg Is. Gregor. : nXfjv XQ^ '^olg Ant. / dnex&tjat] oi. Gobe- 

tus: dnex&^g tan Is. Gregor. Ant. Max. Georgid. 

tdg evTev^eig . . . aTtdvTfav] Georgid. p. 82. 



^) Sio dedi pro codicum inepto ^ quod Boissonadius non curavit; ne futurum 
eari restituas, moneo etiam § 16, ubi omnes testes avvei6riaet<; praebent, apud unum 
Georgidem avvot^ag legi. 

^) Initium sic babet: ^yov td xaXd twv fia&tifidttov noXXd ttti, 
^) Aut f4,6vov — d&dvatov aut fiovff — d&dvato^ aut f*6vov — d&dvatogy vix 
autem fi^^vr} — d&dvatov intellegi potest ; tamen ex insana lectione ansam fortasse 
discrepantes lectiones explicandi eruemus: erat fiovij ambiguo illi fiovov super- 
scriptum, quod mox genuinum sede movit ipsumque d&dvatov ut mutaretur effecit. 
*) Hiatum transposito cfe post Aoyw (cf') leniter Blassius removit; audacis- 
sima Qoniectura ne nostro quidem loco Henkelius abstinuit (ro?<? fiev tQonotg . . . 
tol? de X6yoi<: proponens), qui omnino in tractandis oratoris verbis ratione sub- 
sidiisque utitur, quibus vel Aegyptum facili negotio ita recoquas ut mox ipse non 
iam sciat *utrum sit albus an ater homo*. 

K e i 1, Analecta laocratea. 2 



Digitized by 



Google 



18 

p20— 23 rag ivtev^eig . . . 7tvy,vag] Schol. Eur. Med. 217 (BJ). 

^dndmav Is. : dndftiav *aX»v Georgid. *) 
§ 21. yvfxvaKe (Seavrov . . . vn:o(jLBveiv] Ant. 1 12. Maxim. 

XXXn 620. Flor. ap. Boiss. I p. 121. — resp. Procop. ep. 101 
^. 571 Herch. — cf. Nili paraen. 102 (ap. Orell. 1. c. I p. 334: 
VTtoiiovri). 

yvfiva^$: f^*C« Flor. Boiss. / on<ag av Is. Flor. Boiss.: Xva Ant. 

Maxim. / ^vvji rZ: dwri&fJQ Flor. Boiss. : dvvoio s-; do^fig Ant. 

Maxim., c/. cap. II / vnofievuv: vnoipi^eiv Flor. Boiss. 

vgp' (ov Y.qaTela&ai . . . VTtofAVfiv^a-^rjg] Stob. flor. 

iyxQarecav aaycet . . . tTtof^vfj.vfjaTirjg. MaXlov] 
Georgid p. 34. «) 

daHt$ ndvxtav Is.: da%9i. Stob. '): da*u rovtMv GeorgicL / ^Zfl^ 
n^og Is.: l/e n^og Georgid. : l*/* elg Stob. / waneg dv ngog iavrov 
(FE Georgid. : aavtov ^: aeavtov Z) dfia^tdvovta xai totg aA- 
Xovg fx^iv dhiaattag 1b» Georgid.: 17 negl ae tovg dXXovg ixeiv u^fcJ- 
aeiag Stob. ^*) / novnfolg TEZ Georgid.: Xvnij^olg g- Stob. ®) / 
dtvxiag intfiXinfjg Is. Georgid. : imfiXinfjg dtvxlaq Stob. / xai 
aeavtov r Georgid.: xa* avtov FE: ttai aavtov Z Stob., c/. exc. 
ad § 14, 
§ 22. fxaXXov rr^qei . . . TtaqexofjLevovg] Stob. flor. 41,10. 

Maxim. XVII 584; cf. Anaxandrid. ap. Stob. flor. 41, 2,2. 
fiaXXov xriQet . . . 7taQaY.aTa&ri%ag] ExcLaur. p. 

202 n. 93. ^ ^ ^ 

del yaq tovg ayad-ovg . . . TtaQexofxevovg] Maxim. 

XXXn 622 (lemma Scoyiqdtovg). 

TtaqayLarad-iijyiri] Cram. An. Par. IV 199,2. 
firjoevl leye . . . d^Kovovatv] Georgid. p. 59. 
§ 28. OQHov STtaKTOv . . . q^iXoxqrifxdTCDg ex^i^v] Stob. 

flor. 27,11. Gnom. Byz. 73 (=Barr. 99) Ant. Mel. 11 63 p. 

129. Maxim. XXXHI 622 ; Mel. Aug. c. 14 n. 2. 



^) Scholionim ^noioviUvovg tacite in 'notov nvttvdg* correxi. 

*) Eodem modo Georgides sententiae absolutae prave primam vocem se- 
quentis enuntiati addidit § 38: unde efQcitur eum ipsum Isocratem neque antho- 
logium quoddam illis locis excripsisse. 

*) ndvtwv non omittendum est, utpote ad quod melius appositiones xi^&ovg 
o^yrjg fi^ovijg Xvnrjg tanquam ad vocem enumeranda praeoccupantem se applicent; 
Georgid. nihil probat. 

*) Verba fortasse ab ipso Stobaeo iam mutata forma excripta a scribis 
etiam peius mulcata sunt. 

*) Hanc ad sententiam respicientes ii, quos Ant. I 70 p. 71 et Maxim. 
XVIII 590 {i* tmv 'Entxf^tov xai 'laox^dtovg) secuti sunt, dictum '6 fiefivrjfiivog 
ti iativ av&Qfanog in* ovSevi twv avf*fiaiv6ifto}v Svaxeqaivei (Gnom. Byz. 241 
[izBarr. 236. Par. 85] Mel. Aug. c. 31 n. 31) inter Isocratea rettulerunt. 



Digitized by 



Google 



[123—26 oQyLov sTta^KTOv] *Harp. v. 
Zon; Lex. Vind. p. 58,4. 89,7. 93,6. 

aeavtov Is. : aavtov Stob : iavtov G 
Mel. An^: IVexa Ant.: tvBnev Mas 
Gnoml. Mel. Aug. Maxim.: im^^ 
Ant / qnXoXQrii*atia^ i/ttv Is. St 
Gnom. Mel. Aug., homoeoteleuH < 
§ 24. Mrjd€vaq)iXov ,. .TocovTO 

138).JkIel. Aug. c. 11 n. 20. Geor 
skTtc^e . . . yeyove] Ant. 1 

190,36 R. 

TT^tr av 5- Barr. Mel. Aug. G^ 
Is. Ant. Maxim. : M/^tito Barr. 
gov recte interpretanti plusqttamperj 
ttQov Fg Barr. Mel. Aug. Georg 
toiovtov Is. Ant. Maxim. : toiovt^ 
Georgid., apud quos non iam oto? t 
^Qadicog fiiv (pLXog . . . / 

p. 28. Georgid. p. 17. (Apostol. c 

Maxim. VI 548. 

yiyvov Is. Ant. Maxim. (Apost. Ars 

fxi^re fxsra fikdfirjg . . . tt 

§25. TieQlTwv ^riTwv . . . ava 

IV 679 W. 

8o%lfial^e . . . 7,oivu)viag 

140*) Ant. I 24 p. 28. Maxim. V 

n. 22 Georgid. p. 25. 

dtvxiag -— xoivwviag : evtvxia^ — d 

To uiv yag xQvaiov . . . { 
Vind. 

fiaaavil^Ofiev F: dox&f^d^ofiev r, quod 
Vind, agnosdtur ; cf. LXX Eccleaioi 
X^vaog Kti. 

ovTcog ccQiOTa . . . ^oriS^i 
ovTcog aQvara . . . derjaei 

ovTft)? d^iata — XQ^fiOJl ^» ovtio d* 
a/nn. ad IX 46 oXox: d^z ovtio (f' ai 
7tqoai*iv7iq FEZ Georgid. : 7te^&/*iv7 
avtoig iv Is.: avtol^: om. Georgid. 
§ 26. aTtodexov . . . dva^eQaiv 

Suid. V. dvaxeQaivco). 

itaigwv Is.: eti^wv BA., c/. FE IV 



') Barrocciani lectionem explicare vix poss 
in archetypo legeret falsum evtvxia? verumque ai 
vmiag aberrasse, cuius in sedem yox quamvis fale 



Digitized by 



Google 



20 

[126—27 TtoXXol yaq atvxovaiv . . . g^d^ovovatv] Gnom. 
Byz. 164 (= Barr. 152.). 

n:oXioi yaq . . . avvdx^ovtat] BA. 173,3 (cf. Suid. 
V. awdx^ofjiai). 

%aX6}g di . . . q^&ovovaiv] Mel. Aug. c. 11 n. 26. 

dtvxovct fih EZ: drvxovaiv Gnomologia,: dtvxovoi /ih tolg ^iXoig 

f^?)?, supervacaneum ut in loco de amicis : ddtxovai fitv BA., at 

opponium non est iUata ft^dtte&v, sed ev n^, 

Tciv aTZOVTiov . . . oXiyioqelv'] Ant. I 24 p. 28 
(eiTore twv pro tovtwv). 
§ 27. aydjta . . . iieTQtav aTtoXavaiv] Stob. flor. 94,18 

(Apost. c. I 27«. Arsen. 1 22) ; Gnom. Byz. 201 (=Barr. 120.). 

dydna Is. Stob. (Apost. Ars.): Gnom. hio omittit dydna, addit 

dydnfiaov ante dnoXavotv, 

ytaTawQOvev Ttov . . . B7tiaTd(ievog] Stob. 92,12. 
Maxim. XII 569. Georgid. p. 52. 

OTtovdal^ovtoiv fihv P'): oTiov^a^dvttav g- Stob. Maxim. Georgid. 
§ 28. TteiQd) Tov TtXovTov . . . dvvafMSVocg] Stob. 94,19. 

Georgid. p. 74. 

X^i^fiata mai xtff/iata TtapaoHevdi^eiv iati dh Is. Georgid. : om. 
Stob., propter homoeoteleuton / xeHtija&a$ dvvafiivoi<: Stob., c/. cxc. 
ad h, l.: xtdaO-at 6vv. Is. : x^^o&ai, dvv, Georgid., ex antecedentibus 
repetitum, 

TLfia TTiv vTtdq%ovaav . . . ^eXTtaTa] Stob. flor. 
94,20. Maxim. XU 573. 

Tifia TYiv vTtdqxovaav . . . /Joij^^aat] Georgid. 
p. 83. ^ ^ 

Tov cpiX(i) . . . ^orid-fiaat] Barr. 122 pars posterior. 

OTeqye fxev . . . ^eXTiaTa] Gnom. Byz. 206 (=Barr. 
127). 

evexev F Stob. : evena r Maxim. / MVdXfiv extelaat ( — tlaat lihri, 
correxi) Is. : /*eydXfjv §^difag ixtlaai Stob. Maxim. ') / nal tov qtiXw 
Is. Stob. : xa* to) ifiXii} Maxim. : xat <piXio Georgid. / Svvaa&at Is., 
etiam Gnom. : om. Stob. Georgid. *) / dXXov ftiov Is. : ddfiXov nunc 



') Nihil apud scriptores Isocratea afferentes saepius invenitur quam omissio 
particulae f*iv, 

') Libenter ex Stobaeo gadiwg ixteiaai legerim, quia librorum Isocrate- 
orum lectio omnino ex insani hominis ratione profecta est, quippe qui propterea 
divitias congerere aveat, ut magnam multam solvere possit; ceterum ^adftw? in 
libris Isocrateis facile intercidit (cf. Fuhr Rh. M. XXX 350) ; neque vero qui sen- 
tentiam composuit Barr. 122 ate^ye fikv td na^ovta, c^fjtei de td fieltlw firj dtd 
(pika^yVQiav dXXd 6id to dvvaa&ai q>iXo) onovdaio) fiofi&eiv aliquid nos docet ; 
nobis ratio sana videtur addito ^acf/oj?. 

^) Non is est finis congerendi divitias, ut solvas, sed ut, si quando fit occasio 
vel necessitas, facile possis pendere. 



Digitized by 



Google 



[1 28—30 Stob. ») Maxim. / /JeAr/w Ts- St 

Xovra Maxim., cuius in marg, Ge^ 

§ 29. firidevl avfiq)OQav . . . a 

(=Barr. 234. Mon. 140. Leid. 

Georgid. p. 60. Mel. Aug. c. 31 : 

p. 121. — *Syriaii. Ven. Rhet. Gi 

liridevl . . , 6vBLdiarjg\ ] 

aoQatov : do^iOtov Georgid. ^) 

tovg ayad-ovg . . . 6q)€cX 
Tovg dyad-ovg ev TCoLeC\ 
"/.aXog ydq d-riaavQog . . 

n. 63; cf. Liban. ep. 728. 

'iiai^ovg ev tvocwv . . . /? 

Georgid. p. 51. 

o/LiOLa Tteiarj . . . acti^i 

V. OlTlC^CO). 

xaxoi)? FEZi xaxor? Georgid. {cm 
xovc s", c/. ;p. 30 cmn, 2. / nuari 1 
a<2 FZ77 87 avvfjdo/itvoi. 
§ 30. fiiaei Tovg . . . ddiyLovaii 

Byz. 175 (= Barr. 158). Ant. I 

Mel. Aug. c. 24 n. 14. Georgid. 
ixiaet . . • i^aTtarwvta^ 

1235 W. 



*) 'nunc* addidi; nam Stobaeus AAAON \ 
in AAHAON corruptum est; corrige igitur Stob 

') NoUem Blassius /ffeAr*w, Ps-Stob. Gnom. 
selero obsecutus sprevisset, qui (praef. p. XI] 
haec lectio simili aono inter fiiktiora et Tia^ovta 
milia sonus* satis validum sit telum ad percutiei 
ritatem, id unum specto utrum sententia servata 
necne ; ex ea Demonicus iubetur praesentia bona i 
adversaria reddat admonetur; ita inter se mult 
tivus opponuntur quam positivus et superlativus, 

») cf. Schol. Thuc. I 28,2; Phil. frg. 6,60^ 
Schol. Aristid. p. 666 D. ovx tlnev iy^aUlv aAA* < 
to toig dno tvxfj^ ov/Afialvova&v w? '/0ox(>ari/?, 
dum est. 

*) Georgides igitur Cobeto ^doqiaxov conit 
hic testis infringet quae Fuhrius (anim. p. 47 ; Rh. 

*) Initium priore loco hoc habet: xaAor? «i 
cidisse statueris, vereor ut intellegas; an noiet*^ 
LX.X Ecclesiastic. 12,1 idv ei noi^^:, j^wO-i t£v& 
dycU^oig aov. 

^ Hic quoque initium deformavit: xoAax«i 



Digitized by 



Google 



22 

p80— 32 ntatwaavta^ T Gnom. Ant. Maxim. Mel. Aug. Georgid. 

StobBt?,: Tnartvovtag «• Stobil, at cf. Titatev&ivteg / d&tnovat Is. 

Stob, Ant. Maxim. Georgid. Mel. Aug. : ftaXkov d^txovat Gnomol. ') 

ylyvov TtQoq xovg , . . fAti Gefj.v6g] Greg. Cor. Rh. 

Gr. Vn 1326 W. 

atfAvot r^: ao^a^og Gtegor.: aefiv6g te xal v7tego7tttx6(: Z^). 

§31. oficlinTiTidg 3^ sgt] . . . g^tTrXijrrwv] Greg. Cor. 

Eli. Gr. yn 1326 W. Georgid. p. 64. ^) 

firjde TtQog xag rav . . . €7Vt7tXriTTa)v] *Hermog. rt. 
fxed-. devv. Rh. Gr. II 451 Sp. 

ofttXfittKog Is. Georgid.: n^oariyo^txog Gregor., interpretamentum ad 
voeem expulsam / TTQog ndvta r Georgid. Gregor.: nQoq ndv^ 
ta<: rZ I qttX6vtiioq Fg Georgid. : iftXovetno^ Z Gregor., falaum 
ef. Schcma ed. Plat. vol. VI praef,^ Bremi ad Isocr. I p. 199, 
Baiter ad laocr. IV 19 / fitid* dv ddix(o<: S^yti^dfievot tvyxdviaatv 
Ib. Gregor.: yv. om. Hermog. Georgid. ^) 
V fxrjdi Ttaqa ra yeXola . . . XvTtriQOv'] Ant. I 64. 

Maxim. LXIV 678. Flor. ap. Boiss. An. I p. 122; expressit 

Choric. frg. 14 Boiss. 

TO yaq ay^atQov . . . XvTtrjqov^ ExcVind. n. 66. 
Tta^d . . . Tia^d F Ant. Max. Chor. *): ne^l . . . neQl §-. 

fjiride rdg xcf?^^«5 • • • x^?^?^V^^^s] ^^- Gnom. 
Byz. 94 C= Barr. 61 pars prior. Par. 35). 
§ 32. dd-avara fiev (pqovBi . . . aTtoXaveiv'] Gnom. Byz. 

202 (=Barr. 121). 



*) ^fAaXXov quod nudum sic non potest intellegi nonne geminum habuit? 
credo. fuisse: dfAtpote^ot yd^ (jidXXovy ntatevO-ivteg tov^ ntatevaavtag ftdkXov 
ddtxovatv. 

*) aofia^og et quae vox ex insequentibus petita est ^vneQonttxog^ nihil nisi 
interpretamenta ad ambiguum istud (cf. n 34 IX 44 et Orell. ad loc. nostr.) 
aefivog sunt; alter scriba id quod commentandi erga superscriptum erat simpli- 
citer pro interpretanda voce aefivog recepit, alter glossam per te xal voci expli- 
candae coniunctam in textu posuit. 

*) Initium male sic mutat : 6f*urittx6g Mao ftij dvaeqt<: iav fiijdh xte. ; pro 
ttx(av habet i^tiav/dl^aiv. 

*) Mihi longe praeplacet omissio verborum /*^<^' dv — tvyxdvtaat, quam testis 
fide satis dignus suadet; accedit quod tertio hoc loco f*fi^h aliter accipiendum 
est atque prioribus; sententia autem stabit. 

^) Notatu dignum fuisse inter viros doctos, qui Choricium tractantes ignari 
loci Isocratis quod vulgata praebet 'neql-neqt conicerent; recte illorum senten- 
tiam Boissonadius quamvis falso nagd-naqd praepositiones interpretatus sprevit. 
— Ceterum Ant. etMaxim. imperativos induxerunt: fitj-anoix^a^e-firj^e xal^e. — 
Flor. Boiss. verba prorsus mutavit: ini toig anov^aiotg n^dyf^aat fiij yeXoiaJ^e, 
«V« ftr\ do^jiQ dnaidevtog etvat ' firi6k ndXtv ini tolg yeXoiot? anovda(^e * ayo^rov 
ydq dfiq)6teqa» 



Digitized by 



Google 



23 

[133—35 fiyov triv Ttacdelav . . . JxoJ^^ag] Georgid. p. 40. 
§ ^^* ovg av povXj] . . . xpoyog] Gnom. Byz. 148 (zrBarr. 

139). Georgid. p. 64. 

aQX"^ y^Q • • • '^dyog] ExcVind. n. 67. 
7ioi^acta9-at fpiXovq Is. Gnom. Georgid.: q>iXonoifiaaaO-ai ExcVindi, 
mt sequitur dyad-^v / dnayy€Xovvta<: cii. Cobet Hirschig; a»»yy«il- 
Xovxaq omnes. / ydq tpiklaq fikv FZ: /ihv yd^ (ptXiaq ^: <p$Xiag 
ExcVind. 
§ 34. ^ovXevofMCvog . . . dcdyvcoaiv] Georgid. p. 17. 

Maxim. I 534 *). Flor. Basil. p. 181 sq. 

To yaQ dq)av€g . . . d ^ a y co (T t v] ExcVind. 68. — *Max. 
Planud. EIl. Gr. V 254 W. (*Anon. in Hermog ataa. Bh, Gr. 
Vn 177 W.) 

fiyov ^qaTiGtov . . . ev^ovllag] Georgid. p. 39. 
toiv &Bu)v Is.: tov Qeov Georgid., Chr4stianu8 } fi/iw avtuv Is. : 
avt^v om. Georgid. 

Tteqt (ov av aiaxvvrj . . . Ttot^naevg] Georgid. p, 74. 
ovTco yaQ . . . 7t0Li^aeLg] Prisc. XVIQ 158 et 185. 

Tie^l ow dv ataxvvfi — fiovkrj JTZ: Tre^i o)v av ataxvvjj — ^ovXbi f: 

mqi iSv alaxvvei {-vt}) — fiovXei Georgid. *) / ixeivo^v te Is. Prisc. 

158 : om. te Prisc. 185. Georgid. / yvwaiv FZ: yvwfifiv f Georgid. : 

didvoiav Prisc. ') 
§ 35. OTav VTtEQ Tcov aeavTov . . . dvafivriax^-cofiev] 

Georgid. p. 64. 

oTav vTteq . . . dXXoTqicov] Flor* ap. Boiss. An. Ip. 121. 

6 ydq xaxcilg . . . dXloTQicav] ExcVind. n. 69. Suid. 
w. ^laonQcxTTig et qxxvXov 2. Ant. I 10 p. 12. Maxim. 11 534. 
(Apostol. c. Xn 58». Arsen. XXXIX 7) Flor. Basfl. p. 182. 

otav viteQ r Flor. Boiss. : otav dh vnkQ s* : otav ne^l Georgid. / 
toiv aeavtov Zg Georgid : rwr iavtov Flor. Boiss.; reetum : aeavtov F: 
avfi^ovXo) X9^^^^*' ^' avfifiovXBveaO-ai «- Georgid Flor. Boiss.: 
ftovleveaO-ai manuscr. apud Coraem ad h. L (ed. vol. II p, 9) / ttJ? 
td eavtov diM}t.7jaev Is. : noig vifte^ :C(av avtov (iavt. Georg.) di(fi*f}aev 



') Sententia apud hunc ante dictum nomine Isocratis notatum extat legi- 
turque nunc: ^ovXevofievoi jiaQadeiyfAata noiovvtai, naQeXtjXv&ota xfl.;' sed haeo 
a Maxim. scripta non esse ratus noiovvtae^ quod ex noiov td natum, una cum muta- 
tionil)us ex mendo hoc uno illatis corrigo; cf. ad YerhB. Fuhr Eh. M. XXXIII 668. 

') Cum aut Urbinatem aut Georgidem sequi liceat, illum decet. 

®) Quanquam Spengel (ad Varronem de l. l. p. 634) '^idvoio/v praefe- 
rendum esse edixit Benselerumque adnuentem nactus est, tamen yvdtaiv prae- 
tulerim; etenim non quid omnino amici sentiant (didvoia) audiendum est, sed 
quid de una certaque re proposita iudicent ; itaque cum scirc necesse sit ti ytyvw' 
anovai neql n(fdyfiat6<: tivog, recte vocatur o ti yiyvfaaxovai aut yvwan aut yvwfifj 
h. e. 'iudicium\ — Urb. autem dum sequimur, ad Dinarch. I 87 respicimus, ubi 
N yvcSaiVj ceteri lihri yvo')fir}v praebent. 



Digitized by 



Google 



24 

p 35 — 39 manuscr. apud Cor, L c. Georgid. : nwq td vnkg rwv tdlo)v i^ioUijaev 

Flor. Boiss. *) / xaxw?: gtavliag Suid. solus / ^tcivorj&eig ne^l Is. Ant. 
Maxim. ExcVind. Suid. Flor. Bas.: dtavorfO-eig vnk^ Flor. 
Boi^s. Georgid. / olxeiwv rz Ant. Maxim. Georgid. (Apostol. 
Arsen.) Florill. Boiss. et Basil.- idio)v r Suid. / fiovXevaetai Is. 
Ant. Maxim. ExcVind. Flor. Bas. Georgid. Suid: {fiovXevetae 
Ars, Apost.) : avfifiovXevaetat Flor. Boiss. / ovto) d' av Is. Georgid. : 
ovto)g ti Flor. Boiss.; 'c/l § ^^* I inifiiXeiav ^xofiev Is. : inifiiXetav 
notovfied-a Georgid. 
§ 36. oioTteq yaq tov . . . d-avfj.d^ecv] [Zosimi] vit. Isocr. 

p. 5» 9 Turr. — Maxim. IX 560. 
§ 37. eig aq%riv -^ataGTad-Blg . . . avad^t^advacv] Stob. 

flor. 46,21. Gnom. Byz. 81 (=Barr. 79). Maxim. IX 560. 

fifl^evl x^m novrjgo) Is. Stob.: firjdtvi dvd^i novrjqo) XQO) Max. Gnom. / 
yd^ dv ixetvo^ : yd^ inetvo? Z. 

liTldevl Ttovriqi^ . . . /Joij^wg] Ant. 149 p. 55. Maxim. 
XVI 581. Georgid p. 60. — cf. Nili paraen. n. 10 (Orelli op. 
sent. I 332).») 

oldneQ dv — ^orj&^g r: ola dv ftor]9-^<; FZE*: et — ^orj&ei? Ant. 
Maxim. Georgid. 
§ 38. 7caQaa%eva^e . . . iTtLeiyieiav] Georgid. p. 74; cf. 

Theodorum apud Athen. III 122*». 

dvvaa&at FZi dvvdfievov g- Georgid. / To taov omnes, c/. cap. III 
exc, i,c. / ^xov rz Georgid.: ix^tv s". 

roaovT(^ yaqyiqeiTtvDV . . . jU€raA,a/?€tv] Georgid. 
p. 84. 

oao) Is. : om. Georgid., errore / td 6e vel td ^h F^i ij Sk g^ Geor- 

gid. / nditeivwv — fiiteatt Is. : xaxcrra — n^daetatv Georgid. / xat 

tolg g>avXot(: ci. Coraes {ed, voL II p. 10): xai om. Is. Georgid. / 

tovtov rZ: tavtfjq j- Georgid. 
§ 39. fiTjdeva ^i^Xov . . . vTteqexovaiv, Ttdvrwv] Georgid. 

p. 35. 

firideva ^ijAot; . . . v7teqe%ovaiv] Gnom. Byz. 203 
(=Barr. 122). 

fxrideva . . . ^rifiKo&ewag] Ant. I 35 p. 44. Mel. 
Aug. c. 10. n. 64. 

ol yaQ Siyiaioi . . . v7teQe%ovaiv] ExcVind. n. 70; 



*) Vix recte pro ^tmnrjaev, quanquam eiusdem verbi altera etiam forma 
inusitatum augmentum praebens extat apud BA. 88,18 ieStwitrjfiiva Hvttgidvrj? 
Mrjva^yv^tjj (= Com. frg. III 84 M) : et ibid. p. 1285 dtotxoi idtMnovv xai de&to)- 
xrjtat xai ^tMxovv. — Apud Antiphontem (I 31) ex N nunc deStrlyrjtat legitur, 
quanquam in A extat dtrjyrjtat^ quod oratoris esse credo; insequens (iefiofjO-rjtat 
pravum augmentum effecit accedente Byzantinorum dicendi usu (cf. GMeyer. Gr. 
Gr. p. 370.) 

') Imitationem evincit vox 'avvrjyo^et. 



Digitized by 



Google 



25 

[139— 44cf. Porphyr. ad Marc. 24 p. 206,13 N. (Bywater); Wiener 
apophthegmensamml. p. 27 n. 156 (ed. Wachsmutb, Festschr. 
Heidelb. f. d. Phil.-Vers. 1882). 

fATidiva C^Aov: t^i^Xov firj&iva Georgid. / a/Aa fidXkov anodixov Is. 
Ant. Mel. Aug. : dnodixov dk /lakXov Gnom. Georgid. / (i^fjfito)' 
&ivtag: i^oivtag Ant.) / et fitj<fkv et aAX' ovv Is. ExcVind. : om. 
Ant. Maxim. Mel. Aug. Georgid. Gnom. / iknlai y«. Is.: y« om. 
ceteri. 
8 40. Ttdvrtav ^ev i^cvf^eXov . . . awfMaTt] ExcLaur. 

p. 201 n. 93. 

7t€LQt5 . . . av(j,(piQovra] Georgid. p. 74. 

Ta> OMfiatt fikv ci. Blass : Tw fikv awfAati FZ : t6 fikv awfia g- Geor- 
gid. / tjj ^k xffvxfi ^^' '^'J^ ^* VfVXV^ ^ Georgid. {excepto uno lihro 
qui tfj ^k rpvxfi)' 
§ 41. Tvav tt av . . . <!tayo/cfg]Gnom.Byz. 144(=Barr. 177. 

Mon. 117. Leid. 111) ; Georgid. p. 64. Ant. II 70 p. 135. Maxim. 

XLVII 647. Mel. Aug. c. 23 n. 8. — hinc Choric. in Marc. 

or. n p. 113 Boiss. 

i^elv TZ Gnom. (om. Barr.) Georgid. Ant. Maxim. Mel. Aug. : 
Xiyeiv g / n^oteQov eniaindneii intaindnei n^dt. Barr. 

dvo Ttotov . . . ?5 XeyBiv'] Stob. flor. 34,6. Georgid. p. 
25. Maxim. XX 597. *Schol ad Hes. opp. 780. *Schol ad Hom. 
ap. Cram. Anecd. Paris. IH 24. 

notov ^aiQovQ Is. Georgid. Maxim. : iiiaiQov<: notov Stob. / olaO-a 

aatpM^ Is. Stob. Maxim.: aaffbiq om. Georgid. / ff*y^? Is. Maxim. 

Georgid.: aiMnrjg Stob. 
§ 42. vofjc^e firidev . . . 7teqlXv7tog\ Stob. flor. 105,52. 

Ant. I 70. Maxim. XVHI 589 (Apostol. c. XH 14«. Arsen. 
XXXVH 34). Georgid. p. 62. — cf. Choric. epit. Proc. p. 17 
Boiss. 

Toiv dvd-Q(anivoiv fiifiatov : tdh dv&'Qo)niv(av nQayfKxtwv fiifiaiov Georgid. 

§ 43. (laXXov evXafiov . . . aTtevecfxev'] Stob. flor. 51,28. 

ro fiiiv yag rfiAcvr^oat ... xar^x^tyfiv] BA. 152,31 
(cf. Suid. s. V. xarax^/vco). 

ipo^eqdv toig fikv ^fiavXot^ Is. : toig fikv (pavXot^ qtofieQav Stob. / iv 
t(fi C^r Is. StobG^^n.m^r. : iv toi fiita Stobil.Bt?. / ftdXtata ftkv 
netQO) ^rjv xatd trjv daq>dXetav Is. StobBv. : om. Stobii Trinc.f propter 
homoeoteleuton / ndvto)v Is. BA. Stobii-B : ndvto)<: Stobt?. / tolg anov- 
daiotg Is. ^ioh AGean.Tng. : . to)v anov^aioyv StobBv. ^) / -^ tpvatg «- 
Stob.: om. rE% faho. 



*) Postquam ndvto)v in ndvto)? abiit, alterum obiectum (genetivus) ad xart- 
Hotve desiderabatur ; tum ut concinnum redderet sermonem scriba nescio quis 
tdiov td)v anovdaio)v fecit; quo genetivo restituto alterum obiectum voci dnivet- 
ftev quoque demptum erat; sed quo apud xatiuQtve carere possumus, non pos- 
sumus eo apud dnivetfie. 



Digitized by 



Google 



26 

[I45--52 SaTteQ Tojv aiTitov yLtL'] cf. Nili paraen. n. 15 (ap. 
§. 46. Orell. 1. c. I p. 322). 

Tov yaq avr^ . . . ETtirdxTOvrd] BA. 142,33 (cf. 
Suid. V. €7tiTecaa(o). 
§ 46. /xdltaTa d' av . . . aTtodldcjai] Stob. flor. 5,55. 

fidUara <f civ Ig. Stobii: xai fidUat dv StobJ5: fidlifft^ dv 
StohTrinc, / na^o^vv&el^? g- Stob.: Tra^oSvv&elri F / oQiyea&ai 
mg. r YQ E: o^fx^^vai <r Stob. / ^dovdg i* TZ Stob.: ^dovdq 
rdg ix g / ftdhata Is. : om. Stob. ") / na^antTtfjyaae Is. fiiohOessn. 
mg. : ntTTfiyaai %ioh ABv. / qnlonovalv Is. : dei novilv Stob., interpretans. 

§ 50. el ds Sel d^vvTov . . . (§51) '^^aXoyiayad'ia(^ Greg. 

Cor. VII 1311 sq. W. ^ / ^J & 

Zevg ydq . . . Ttiarevovai] Hermog. Rh. Gr. 11 
449 Sp. 

Toi}? iiiavXov<; xai tovg anovdaiovg Is. : tovg anovSaiovg xal tovq 

q>avXov? Gregor. / XQojfiivov<! g Gregor.: x^oifiivoi^ r.') 
§ 52. wa7teQ yaQ rriv f.ieliTTav , . .avXleyeiv] ExcLaur. 

202 n. 93. Maxim. XVH 584; resp. Amphilocli. ep. ad. Seleuc. 
V. 37 sqq. (ap. Orell. opusc. sent. et mor. II p. 394). 

aioTteQ ydg . . . Ttaidelag] Schol. ad Apoll. Rhod. 
I 881. 

pilxiaxa Xafi^dvovaav F: /^j}fT£/*a Xafifiav. 5* Maxim. ExcLaur. 

Amphiloch.^): /(»170«^« avkXiyovaav Schol. Apoll. / ovro) del xai F 

ExcLaur. Maxim. : ovtio dij xal Z: ovro) dk xai Schol. ApoU. : ovro) 

XQt) y-ai r. 

fxoXig ydg av . . . eTtiXQaTi^aeiev] BA. 143,1. 

inix^ar^aeeev J"^ BA: x^atfjaeeev Z. 



^) Cum etiam iv ra> '^a&vfieiv insint ijdovai neque vero eae sincerae, dicen- 
dum eat eas ix roiv xaXoiv 'maxime* sinceras ad nos redundare ; quod fJtdXiara efficit. 

') Blassio non adsentior qui /(»oi/tt«voV o' scripsit; nara inde a § 49 Demo- 
nici omnino ratio non habita est: contra praecepta generalem in modum effe- 
runtur, quibus quid subiectum sit ex § 52 *rovg na&(hiag o^eyofiivovg' discimus, 
ita ut XQO)fAivovg {g Gregor.) verum videatur; scriba Urbinatis levissime pec- 
cavit J eiY inter se permiscens ; Gregorii liber Urb. bonitate aequabat : 'cf. cap. U. 

^) Admodum dubitanter Amphilochii mentionem hic feci, quia erit fortasse 
qui contra dicat; en ipsa episcopi verba: tovroi? d^ dnaaev ifiq^ovo)? ivrvyxnve / 
ao(f)0)g dndvrwv avXXiyo)V ro XQV^^M'^'*' .... ooqrJQ fieXirrtjg e^yov ixfiifiovfjievog, / 
tl rig eV dnaaiv dv&eaiv xadel^dvei^ / r^vya r)' ixdarov navooqo)^; ro XQ^^^^hOv xri. — 
Adscribam tibi comparationis fontem, ut videas quam bene Demoniceae scriptor, 
dum poetarum copias compilare praecipit, hoc ipse suum praeceptum sequatur; 
est Simonides Ceus ap. Plut. de prof. in virt. c. 8: olane^j yd^ dv&eaiv ofieXeXv 
6 SifA0)vi6fi<: qt^ai rr^v fiiXirrav ^av&ov fiiXi firidofiivav \ cf. vv. sqq. et Bergk PLG.^ 
ni p. 411 frg. 47. 



Digitized by 



Google 



■ lu i -Mjm 



27 
pi 2—19 

II. 

IlQog NvxoxXea. 

§ 2. Tovg fiev yaq idtcoTag . . . (§ 4) oiicXovOlv] Stob. 

flor. 49,25. 

f*dki(Sta Fi xal fidXiata g Stob. *) / ytaS^ ixdatrjv ^ovkevea&ai triv 
fjfii^av Stob. : xa^' ixdattjv tijv i^fii^av ^ovXevaa&ai F, at sequitur 
Mn ei&* : naO-* iytdattjv dyiavii^ea&at tfjv '^fi. r, cf. exc, ad. h, L jl 
§ 3. tol<i te tplloKi Ts. Stob-B: tolq g^ikoig Stobii: (roi)? tpikovg Stobw) / 

§ 4. xal Twv noirjtoiv tiveg r Stob: xai tiveg toiv nottjtwv S" // dXl^ ovc: 

edet naiSevea&ai fidXXov ttav dXXmv F: ov? Ttaidevea&ai fidXXov twv 
dXXwv StobA; dXX' ovQ fidXXov tdet tiav dXXotv Traidevea&ai 5" 
Stobt?. ^) / eneiSdv d' eiq Stob^: ineiddv eig Is. StobB». / aata- 
atoiai F: xataataOoHai g Stob. / ov nXtjaid^ovaiv avtolg F Stob4: 
avtoXg ov nXrjaidi^ovaiv s" Stob^w.*) 

§ 15. ^eXito} aot tov TtXr^d-ovq . . . (§ 16) adtxijcro?- 

TaC\ Ant. II 1. 

§ 16. dtafiivovaiv Is. Is°^.: na^afiivovaiv Ant. / O-eqanevwaiv FJ Is". 

Ant. : &£Qanevawaiv g- / fii^O* v^^ii^etv tov o/Aov FJ Is**»: /^ijre 

tov o/Xov vP()i(^eiv g Ant, / ddexfjaovtai TA: ddexfi&fiaovtai g 

l8«. Ant. 
§ 19. oYyiei . . . TvaTQt^ov olxoi'] Schol. in Aeschin. I 30 

p. 15* 26 Turr. (om. vv. r^v Ttoliv bfxolcog wGTteQ), 

otxei r Schol : dioixei ? (^ om, hanc para^graphum)^ cf. SchoL L c, 

{pinei) dvti tov dioinei. 



') Ees vix potest diiudicari ; pro Stobaeo pugnat V 75 {ol OiXmnov dia^dX- 
Xovte^) . . . taxi(o<> dnavta tw Xoyo) xataot^ifffOftevoi noXXovg nei&ovai, xat fAdXtota 
fiev tovg tdiv avtoiv xaxoiv ini9-VfiovvTa«;, tneita xai tovg , , . eti 6e tov<; viti.'^ 
contra legitur in ep. 6, 2 dXXd yd^ ifino&i^ei fje noXXd, fAdXiota fikv t6 ftrj Sv- 
vaaO-at . . . enetd^ oti . . n^og de tovtotg xri.-, aliter se res habet IV 91. 176, 
aliter II 17.52; non huc faciunt V 113. 119 IX 80, neque magis adferendi VI 41 
X 31 ep. 6, 12. 

') ^ovXivea&at rectum est ; aYOivi^ea&at (<;) ex § 1 1 nescio quis deprompsit, 
id quod Blassius adnotavit. Quod vero in StohTrinc. legitur "adXXiata ^ovXev- 
ead-ai trjv wQav* lectori male attento debetur. 

*) Cum sententia sit '^aaiX^g xatadeiate^joi nan^evatolg elaiv ij dXXoi ttvi?, 
comparativus sedem suam ante Met habet: dXX"* ovq natdevea&at fidXXov tdet toiv 
dXXwv] de corruptelae origine cf. cap. II; de omisso dXX^ in Stob^ cf. excurs. 
ad h. 1. 

*) Contra Blassium lectionem T Stob^ praetuli, quia negatio sententia 
icitur; peiorum codicum librarios homoeoteleuti studium ut saepe hic quoque 
seduxit. 



Digitized by 



Google 



Bv3oy.Lfiyg . . . dtaoyt^g] BA. 149,16. 

,axijv . . . fidXiOT'' dv Tvg SvvaiTo] Ant. 11 1 

noXitbiv Is. : rcwv akkmv nokitMV Ant. / xai xtda&cu xai awl^eiv 
al awi^Eiv nai wtda&ai Ant. : xai xrdea^a« xa* Siaaiat^eiv r. 

Trarrog . . . o^xofg] ExcLaur. p. 243 n. 18. 
ov 7] JE ^«fia 0«: fidXXov om. (r?) r ExcLaur. '); c/. 

Ui fiiv . . . afxaQtavousv (ov) Stob. flor. 48,58. 
vog fxev q>aLvov . . . afxaQravofxsvwv] Ant. II 

? /*kv Is. Ant. : xai Seivog fikv Stob., at cf, ann, ad IX 46 oXo)? &\ 

LKog elvac . . .dcavolag] Gnom. Byz. 83 (iz: Barr. 
42). Ant. n 1 p. 79. Maxim. IX 198 R. Mel. Aug. 
50.^ (Apostol. c. m 97^. Arsen. V 73). 
aXofpQOvag , . . ETtixeiQioGLv] Maxim. XII 569. 

> r Maxim. : e*va* v6f*ti^e r ') / t<ov «aXwv F: twv fieTQiwv s* 

im. 

ov fxri . . . XQTiaafievovg] Ant. 11 1 p. 79. Maxim. 

(Apostol. c. Via 34°>. Arsen. XXVH 52). 

a^ovari Is. Maxim. (Apost. Ars.) : toig naffovaiv Ant. 

iovg KTco fxri . . . 8L0i%riGeig] Prisc. XVII 169. 

flor. 48,28. *Maxim. VI 548^.;^) 

ovg xrcS ^iij . . . d^iovg ovTag] Flor. ap. Boiss. 

122. 

' Is. Stob: noX&teiav Prisc.'') 

ovTOvg . . . TtQd^wGLv] Stob. flor. 48,29 (om. /«.**). 

rTOvg fiyov . . . eTtLTifiaivTag] Stob. flor. 48,30. 

XLIII 639. ^ 

'Tovg fiyov . . . eTtaivovvTag] BA. 128,10. 

' ^ noijjg Is. : notfjg tj Xiyijc! BA. Stob.'^) Maxim. / dnav Is. Stob. : 

ta BA. : ndv Maxim. / aA^a tov? toig Is. Stob : roi)? om. Maxim. 

xcerptor omisit tov / ovnw / toiv ante dXXotv / scripsit w? 

)er ad testium fidem redeunt, ni aliae rationes certam quan- 
mt; hoc tenendum quocunque loco testes alii aliam copulae 
lemper de interpolatione cogitare licere, velut: X 57 XI 24; 
uem voco locos n 27 et III 16 (de quo vide quae cap. 11 diximus), 
it elvai,, id quod VIII 34 XI 21 ex r auctoritate deletum est. 
it w. (piXovg Ktoi — d^tov? ovta? insertis tribus sententiis aliunde 
iXov<: xtoi fifi fieO-^ o)v ti^iatov avvdiat^iiprjg dXXn fied^ o)V d^iata, 
isiani codicis E scriptura TJCJA1T1ANJ10KPNCEC eruere 
IJKHCEC (= CAJC) i. e. noXtv dv diotx^aaig; etiam 
JKHCEC, 
., cf. Xn 235. 



Digitized by 



Google 



29 

PI28 — 32 dldov TtaQQTiaiav . . . avvdoyufjidaovzag\ Stob. 
flor. 48,31. Maxim. XXXI 619. 

neql (ov av d/i,q>iyvofj? Is. Stob. : ne^i wv dfKpiyvoifjg Maxim., cor- 
ruptua I <iwdoiiifiuaovtag Is. Maxim.: iniSonifid^ovta^: Stob., ver- 
hum vix Chaecum iam corr. Gesan, mg, 

dcoQa i^at , . . extoatv] Stob. flor. 48,32. Gnom. Byz. 
174 (= Barr. 157). Ant. I 52 p. 58. Maxim. XI 565. Mel. 
Aug. c. 24 n. 13. (Apost. c. VI 4*. Arsenius XVIII 62). 

^io^a: &ei oQav Barr. (c/1 § 29) / nXiov oi novfj^toi toiv /QfjatoJv 
Mxuiaiv, Is. Stob. Ant. Maxim. : nXiov (male nkfio) Barr.) ^xi»aiv tMv 
XQriatwv ol novri^oi Gnom. 

ay>ov€ Tovg Xoyovg . . . XiyiaaLv] Stob. flor. 48,33. 
(om. /«."). 

tovg te Xiyovta^: V Stob. : tovg kiyovtag «-, falsum cf. Fuhr Bk, 
M, XXXIII 357, 
§ 29. Talg avralg y,6Xate . . . e^afiaQTavovTag] Stob. 

flor. 48,34. Gnom. Byz. 146 (= Barr. 183). 

talg avtai<: xoAaCfi kfjjLiiai^ Is. Stob. : nokdi^eiv det tatg avt, C. 
Gnom. / tovg xfjev&w? dia^dllovtaq F: tovg diafidlXovta? g E^ 
0" Stob. : to\q xffevdoi? ti natd tiva^ liyovTa? Gnom., cf. exc, 
ad I 16 / alaneQ ris.°^: ajoneg dv S": ^ane^ Gnom. 

aQ%€ aavTov . . . ttoXltwv] Stob. flor. 48,35. 

flttov ri tbtv r J«: ^ttov ri xai tutv g E^ 0« Stob ') / dv, 
idvne^ Stobaei cod. Voaa^) / 6ovXevri<i\ dovXevajj^ idem cod., at 
aequitur xgatfjg, 

§ 30 vofjti^e tdiv Tifiwv . . . d-avfidKioatv] Stob. flor. 48,36. 

(om. l8.% 
§ 31. firi Tovg fiiv dXlovg . . . aQxovavvli Stob. flor. 48,37. 

noXeo)^ oAiy? ^O-o^ Js,: noXeotg '^&o? oXrjg StohBv.: noXeotq 7iO-o<; Stob. 
ATrinc^) 
§ 32. TteQi TtXeiovog . . . xriijaaad-aL] Stob. flor. 48,38. 

S6^7] fiiv . . . (ivrjTiji] BA. 180,14 (cf. Suid. v. cSvijrij) 
et 153,1.' 

do^fl Ib. BA. utroque loco: «^o^iy? Stob. / /*ev x^iifiata Is. Stob. 



») *ai Isocrates addere non solet: IH 22. 49 IV 51 V 36. 121 VI 16. 92 
VIII 51. 93. 112 X 34 XII 145. 178 XV 47. 190 [ep. 2, 7]. 

') idv non Isocrateum (Benael, ad Areop, p. 146 — 8)] ne^t non tam crebre 
post tiv vel dv apud Isocratem est, ut id addere contra optimos testes debeamus : 
V 95. 123 Xn 37 XV 28. 142. 216 XVH 17 [ep. 7, 2.]. 

') In archetypo igitur Stobaeensium non erat; quamobrem id non inter 
oratoris verba legi malo; namque et quam solet non tenet sedem (Benael. ad 
Areop. p. 145) et inter eas voculas est quas facile inculcabant (Benael, l, c. p, 108) ; 
sententia omisso adiectivo optima erit (cf. HI 57 VH 22). 



Digitized by 



Google 



30 

[U32— 36 BA- ieO,U: ^ r^ rtrfugta BA. 153,1 ') ' t«J? ^arl^ g Siob.: 

f4Kt-/4»«? ris.**.*) 

zqtffa . . . (§ 3.^' i^ovXevai^ om. Is.". 
TQVffa fiir . . . ^mrijdetV^z^^^''] BA- 153.3 (cf. Prisc. 
XNTII 230; Sui<L v. do^^w), 

TQVffa ^ir . - - xoofioig] BA, 176.6. 

fiaot/^r^rta^ F: ^notlia^ • BA.*) / io&n9t c BA-: io&^roiotr P. 

f 33. '/.QdTiaTOP fiir yaq - . . irc^aey] Stob. flor. 48.39. 

TLQaTiaTov fiir ydg . . . Tvyxdreir] Suid. t. axffij. 
Bachm. An- Gr. I 54,26 II 35 L3. 381.25. 

x^attoTOT fiev ya^ t^? I": n^attcxor pikr t^ ?• Suid. An.*) / t^? 
dxftrtjg tHr xcu^iiv Xvyzdritr: xr^q x*»r xat^mr Try/arwr cz^^? An. 
p. 351 et 381 / ai^ov xai ft^ 7i}.tovd^tir Is.: ai^v ftdlXov { 7rx<o- 
ra^c/r Stob., inaZ« propter iruequens ftdXXor ^ / vxb^.-^oIw Irttotv 
F: vnt^^olcug io/vovotv ? : vTtt^oza*^ i^szvovQtv Stob. 

§ 35. o r^ ay axQifioiaai . . . Ttoir^oei] Stob. flor. 48,40. 

dx^ifiiiaa4 fiovXr^0^f^<; F Stob-4c.: ildivat ^ovltj&jg StobB: eu^«- 
fiwi eldivcu fiovlri (-et lihrt) g ^iohGtsn.mg.^ j ftixt&t > Stob: 

fietatiO-u r I yvfM^vdXioO-ai dvvcufOw ae Is: YV^rdXto9xu afutrov 0€ 
Stob., cum hiatu. 
d^eciqei Ta yiyvopieva . . . i^ovhevarj\ Stob. flor. 48,41. 

fivTifAovevTiq: fAvtinovtvar^<: ^tohA j ne^l T«rFStob-4: xalxe^ixmv g- 
fiiohBv.' 
§ 36. povXov . . . v.aTaliTtelv] Ant. I 7. *GDom. Byz. 

88 (= Barr. 82. Leid. 48. Mod. 48). Flor. BafiU. p. 181. 

Tav elxova^ ttjg d^etrig Is. Gnom.: rdg xijg d^etijg elxovag Basil. 
Ant., falsum. 



') ^o^riq Stobaeus ex dicendi nsu aliqnanto recentiore scripsit, seductns 

fortagse opposita voce XQrii*ati»v, — yaQ xri^fMta (BA.) nescio an ex rtijfiata 
natum sit, quanquam non nego aliam facile rationem suadere locos XY 124 x^v 
fLatotv r^J: xtijfuito)V Orcorr.^ reete', ep. 8, 3 xtrjndroiv F: x^Tjfidxtav g-, fiiUum; 
I 19 xtrjfidtoiv s*: XQfifidro^v FZ; cf. I 28. 

') Articulum ut recipiamus cogimur locis [I 1. 48] IQ 43 IV 48 VI 102 
IX 43 XII 71. 198 XVI 33 ep. 2, 10; itaque etiam I 29, cuius orationis auctor 
Isocrateum sermonem sine dubio imitatus est, ex r roi)? xaxovq reponendum est. — 
Si substantivum adicitur articulus deesse potest: X 43 giavkoig dvO-Qianoi(:^ sin 
ad certum quoddam iam antea notatum genus respicitur, addendus. 

») cf. n 11 m 29 XV 67; idem est XV 175 avxoq>dvrag FA: avxotpav- 
rovvtag g: et VTI 61 d^xoiv g: d^xovrwv FE, 

*) Ex Suida tres loci Bachmanniani corrigendi sunt: <j<(»ar*of>ro<v> fckv xrL 

^) Mivai, ad explicandum dx^ifioloat, (cf. XII 177) additum in Stob5, eius 
Bedem, cuius gratia adscriptum erat, occupavit ; iu r autem ita in textum receptum 
est, ut adverbium e verbo fieret et aoristus fiovXrjO^g in praesens, quia non iam 
ditiJtfioioai sed eldivat legebatur, mutaretur (fiovXfi). 



Digitized by 



Google 



[1136—53 rjv 6' avayy,aG&r^ 
p. 494 D. (= p. 168 I^] 
aiQOv reS^vdvai 

te&vdva$ xotAoT? E^ 0": 

§ 37. /iiii TteQildrig . . 

XVin 266). 

dXX' eTteidri . . . 
in not.; cf. Prisc. XVni 

iTzeidfj &vTitov r Is.^ 

§ 38. ccTT^ av . . . eTtiT 

(Apostol. c. I 4*. Arsen. 

citt av Is. : a av Ant. 
Ant. Maxim. (Apost. A 

10 V rag So^ag . . . 
80. Leid. 47. Mon. 47. ] 

tdg du^ag: 'gloriam Ai 
tdg TCQd^ug Is. : tovti» 
tdq dfjiwfiovi; TtQd^ei? B 

§ 43. Qeoyvidog] *Harj 

§ 49. olg oQioaL . . . %< 

fidhata F (cf. X 6) : o 

§ 52. XQri Toivvv , . , c 
§53. Tovg 8e vovv , , , 

OQav TtXiov ti Is. : OQoiv i 
ann. VIII 87 ovvrjdo/iev 
xai* fecit? 

avfi^ovXog dya& 
10 p. 12 (annectit statin 

aTtdvtoJV twv xtTifidto)v 



^) Sententia ubique in tragoediis 
Euripideum (Iph. Aul. 1262) adscribai] 
fert; poeta enim Iphigeniam rebus i1 
posset facere: xaxoT? L^ijv x^elaoov tj xa 
sententiae illudens. 

^) Itaque auctor BA. non idem 
vatov ^e V'VXV'> *^^^' 

*) Etenim Wachsmuthius testibu 
(cf. Boiss. anecd. Gr. I p. 108 n. 1) ; s 
Bihl. Venet. I p. 44)\ — Variis lectioni 
xovtiov aal tdg dya&d? Ti^d^etg gnom. 



Digitized by 



Google 



III. 

NLTtOTlXrjg ^ KV7ti>L0L 

av . . . dia}i€Cf^ev(Dv] BA. 165,3. 

¥ ovv Is. : ^(feoj? d* av BA.') 

► vx alad^dvovTat . . . exovreg] BA. 134,29. 

vxai s" BA. : aXaOovtai F. 

leyeiv . . . Ttotovfied-a] Ant. 1 10 p. 12 ; cf. II 53. 
h ovv ereqov . . . Ttqdg vfxag] *Argum. in Isocr. 

•ff F: etc^ov koyov wg r arg., cum glossemate. 

uev ovv riov TtolLreLcSv . , . eyi.dazovg] Stob. 

eivotatov fikv e^yaels. : deevotarov fikv elvai Stob.') / dito^i- 
: ^ioQ&waaaO-ai Stob. ') / knaatov^ Is.: om. Stob., errore 
voeem praelervidens. 
V Toivvv . . . tocovTov eaTvv] Stob. flor. 47,9. 

^.eQO<i iti^ov Is. : tte^o? iti^ov fitjdkv Stob. / devte^tov . . . 
'ittaQtov tol^ uXXoi<; ?-, recte: devte^ov . . . t^itov tittaQtov 
aXkoig St6bBGes8n.mg. : devtiQM . . . tiiitut tetta^t(fi nal 
lo*9 r Stob-4v., cf. exc, ad h. l. / tw ^rr* inelvov Fg, recte : 
inelvov Stob^5: fw /tieir* inelvo Stobv. et Trinc. {nlai quod 
\abet). 
ev dii dvoqav . . . OTtolog Tig eaTvv] Stob. 

fij Is. : nal fAfiv et &el Stob. *) / di^aito F: ev^aito ^ Stob.*) 

firiv yiat . . . dQeayiecv] Stob. flor. 47,11. 

r Stob-4: (ftxa/w? xal diKa&ote^ov s" StobBG^ 6**n.m^.*) / 

ib r recedamus: Vm 37; contra dk extat VI 88 XV 97, 

ungit XV 224 in loco satis suspectae fidei. 

'oxeiv omittit, antea 7re()i tdg fikv ow noXiteiaq dicendum est ? 

Vecte statuere de aliqua re' glossema ad dm^iaO-ai est; 
isquam invenio; negi tivo^ legitur Dem J^ 6, quae con- 
luod nemini commentandi studium movit miror; 2* autem 
im. — 6to^&ova&ai 'emendare* apud nostrum legitur IV 181. 
i, nisi in insequentibus verbis vel tdg tv^awidaQ evqjve- 
/rjaeeav vel simile quid restituis, vereor ut intellegatur. t^iy 
locum adfecit. 

tum ad di/ea&ai, cuius de usu cf. VI 67 VII 5 VIII 93 
emoratu dignum HWolfium VII 5 pro di^atto coniecisse 

Areop. p. 109). 
[ius; codices, quos Augerus adhibuit, nal dixaidte^ov habuisse 
d. vol. n p. 26), primus Langius verba eiecit (Coraes 1. c). 



Digitized by 



Google 



33 

[m 16-22 eivcu K^ivcuftw StobAv,: ciwcu x^womev F: n^votftw g StobB') / 

Tiolkalg xal 7tarto&an<uQ ^iaroiat^ F Stob. : JtoXXou^ <f«aroMX«? xai 
Ttartod. ^. 

§ 17. 01 (liv Toivvv . • • (§ 18) TtQoaexovaiv] Stob. flor. 

47,12.^ 

01 J' asl rolg avvoig eTtiaTaTovvreg] BA. 143,6 
(cf. Prisc. XVm 213). 

&* cui TOA? avrolg Ib. Stob. : dh roic ac« avxoig BA., eum hUUu / dXXd 
taig / Is.: dJiXd tai^ Stob. 

§ 18. e7tei&* of fiiv . . . yiyvead^ai] Stob. flor, 47,13. 

ndrta dei F Stob.: dei ndvta s*. 

TtQog de TO-vTotg • . . TtQaTTOvaiv] Stob. flor. 47,14. 

qnlotiniaq Is. : «>«Aorecxm? Stob. *) / ndvtuv F: { ^«^» Trarrwv 
Stob^ Trine, : 7r^()l ^/rarrwr r Stobo., e/. exe. a<2 A. 2. 
§ 19. eTtetd-^ oifj.ev . . . evvoiagexovavv] Stob. flor. 47,15. 

§ 20. vote^isovat F: vateQova* 5- Stob. ') // o» ftkv dvaf^wwg FE SiiohA 

Trine. : o» /*er tt^o? dXXriXovg «f vo/mvw? 5- Stobv. ^) / Xdpttair F 
lan^dwaatv g Stob. / dnarta tdr x^oror Is. Stob^v.: ndrta tor 
XQOvor Stob-B, c/. jF\*Arm. 3f. XXXIII p. 330 / «wo»a? Mxovatr F 
Siob ATrincv.: evvoiag o/Aoiiag Mxovatv s* Stob-B. 

§21. TO de fieyiOTOv . ..eTtiaTafievovg] Stob. flor. 47,16.^) 

to (fe /liyiator F StobAr.: t6 dh fifytatov ndrtur g StobB, 
falsum ef. Ljungdahly de transeundi gen. ete^ p. 36. 
§22. ov fiovov 3^ ev . . . TtiaTevaetev] Stob. flor. 47,17. 

rf' 5- Stob. ; om. P, male. / xara tiir ^fAt^av Ixdatrir F Stob^TWnc: 

*) De lectionmn origine cf. cap. n ; in hunc igitur locom quae p. 28 ann. 2 
dedi non faciunt. 

*) Non recte Blassius Stobaei lectionem mihi yidetur probasse; nam in 
Panegyrici § 19, quem ad locum v. d. nos revocat, cum de inimicitiis inter 
civitates Graecas actis dicit, bene tpdovixiac se habent ; nostro vero loco ubi de 
hominibus qui honores (r*^a?) capessere certant {ipiX6tif*ot) agit, probe v«ilor»- 
/*ia<: legi duco; cui illud aipdg avtovg optime quadrat, cum non solum qttXortxiat 
et 9iXottfAiat saepius coniungantur, sed etiam insequentia verba nostrum locum 
hanc in sententiam commententur. 

') vate^ii^etr in vate^eiv corruptum ut: IV 164 vateqiaarteg FE: vate^^- 
(farteg g; contra IX 73 vare^j/Cw, quia praesens legitur, etiam ? servavit: si verba 
toaovrov tijQ dxfiffg vate^Mv in oratione legerentur, non dubitarem vate^i^etv re- 
scribere: nunc in ep. 6, 4 extantes corrigere cunctor, haud nescius rasurae, in 
qua in r vocis q. e. vate^tav litera o> posita est. 

*) nQog dXXriXovg ut interpretamentum, quod hic sensu caret, ex antece- 
dentibus (§18 n^og aqidg avtovg qiiXotifiiag) huic loco adscriptum, postea oratoris 
verba ipsa maculavit; at ex insequentibus obiectum repetendum est. 

*) Verba ot &e tovg . . . imatafjtivovg propter homoeoteleuton in StobilTWiic. 
omissa sunt; fortasse iam in archetypo Stobaeensium deerant quae B ex ipso 
Isocrate replevit; cf. IQ 60. 

Keil, Analeeta Isoorafcea. 3 ^ / 



Digitized by 



Google 



34 

{in 22-60 Ha^\ ^f»>iQnv hduy^mv SikoBv. : »a^ ^f*i^av ?■, c/ txc, ad II 2 / tfS^^- 

vou ci. Cor.: o<if&'iiva& 1«. Stob. 

§36. diar' i^ ov . . . yvvaLyiog] BA. 169,1 (cf. Suid. v. 

§ 44. x^ij (J6 doY.i^dl^acv . . . ^Atz/a^g] Orio. anth. VII 14. 

taiq ldia$q tat^ cn-tatQ Or. : tal^ avtalg iSiait Is. / cf' iyvt^atsiav 
F: rfe xa^te^lav s* Or., interpretomcn^Mwi. 

§ 60. tovQXQiflficcTKffxovg. . .TtoLovvTag] Stob. flor. 94,14. 

?/" rcorr. 5- stob.: r^fTV r' / ifi^ xo*(»^ fc. Stobv.: xA^^w ^ {elA)_ 
iv Ha$^M Stob-4B. ') / wqieXet F Stob. : (ufpe^aei f . 

§ 62. fxridiv aTto-^QVTfcead-B • • . y/yvficr^at] Stob. flor. 

* 24,10. 
§ 66. ^ri fiovov fc(g q)vaecg • • • rivayycdad^riaav] Stob. 

flor. 47,18.- 

^ij f*6vov ra? <pvaet? aitia^ la.: ;»i/ ^oyor &e tdg gtvaetg avtd^ 
Stob.') / TtQ^ovQ «• Stob.: 7r^<iioti^ovg FE / t(^67tov tov F Stob.: 
tov om. 5" / tfjv Twv d^xof*iv<av xaniav Is. : x^ijv xaxtW fijir twv 
d^XOfiivwv Stob. 

§ 58. a^viw^wg] PoUux n 230.3) 

§ 69. Kvlovre ^« . . . dcayayBlv] Stob. flor. 24,16 (Apostol. 

c. Vni 34». Arsen. XXVU 41). 

totavtfjg Vv/^ff Ifl. : t^g totavtti^ i^v/^? Stob. / i^diat* dv tig F 
Stob. : fi^tov dv t(S 5* / dvva^to tov fiiov F Stob. : tov fiiov dvv. s". 

/U1J T1JV Ka-Kiav . . . avrcSv elvat] Stob. flor. 1,41. 

naniav oleaO-e ^vvaa&at fikv TtXeio) t^g d^et^g to^pekeZv to cf' Fi 
xaxear dvvaa&-ai /lev nkiov tijg d^et^g wq>eketv vofti^ete to <f' «•: 
Aaxiav oiead-e fidXkov ttjg a^eir^? u)<peXelv to cf* Stob. *) / exaarov 
r Stobfi: exaata g Stob^lt?. 

§ 60. (^ri q^&ovelxe • . • Ttqoaxovaiv'] Stob. flor. 38,40. 



*) Lectio memorabilis : cum in Stobaei libro nescio qtw ex KAIPSII factum 
esset KAIPSlIf per literae ^ sequioris aetatis pronunciaticmem tandem evasit 
KAHPIII, cuius gratia iv abiciebatur; tum corrector ^ iv xae(>f7 ex libro hic 
incorrupto superscripsit, quod scriba aliquis post hXtj^^ inseruit. 

*) de falsum, cf. ann. ad IX 46 oAwy (f*; — altia^ Stobaeo ipsi restituendum 
est, quod nunc apud eum legitur *avra?* librariorum mendum dudum expellendum. 

') Huc rettuli glossam; possis etiam ad IV 44. 93. XVIII 60 (d&vf*otiQiag 
IV 116) adscribere; adiectivum non est in orationibus; extat ep. 4,8. Addo praeter 
hoc in epistulis solis legi: dXoyiato^ 2,9 {dXoyiut<a? 11 29 VIII 30 XII 5.), at^a- 
Tia)r«xo?,2,9 (or(»aT*wTtxwff VII 7 XH 79), naqdvofAoq 6,12 (na^avofiu)? XII 206); 
permulta adverbia in sermone Attico obvia sunt, quorum adiectivis optimi scrip- 
tores uti sunt veriti. 

*) Ex lectione Stobaei deesset oppositum vocibus ro <f * dvofia ; in s- impera- 
tivus inepto loco; ceterum cf. cap. n. 



Digitized by 



Google 



pnppp 



fm 60-IV 11 aiiiXXdoO-B vkal nsiQoia&B Is. : xae nei^a&^e om. Stob. 

oteleuton *) / i^taova&ai g Stob. : dSiovaO^ai, P, c/. J 

§ 61. S Ttdaxovreg. . .^1} TrotctTc] Stob. flor. 

V 545 (lemma: ^coKQdzevg. — Apost. III 63«. . 

v(f>* itiQwv Is. Stob. : TTa^^ iti^oig Maxim. / toi^ 
Maxim. : tov? aXkovg £corr. ; dativtis fortaase ferri 
A. Gr. II p. 277 (mn, 6); at sequioris aetatis eat 
Toh, 4jl5 Hal o /*taelg lAridtvl noi?iafjg. 



IV. 

IIavr]yvgf,yc6g. 

§ 1. nolXdy,ig id-avfiaaa xtf.] resp. Arist 

(Qmnt. m 8, 9). — Schol. Hom. yt 226 p- 3 
Eusta^ ad II. 866,40). 

7tolldytLg...ri^ict)aav] *Marcell. inSchc 
Rh. Gr. IV 193 W. 

TtoXXd^cg . . . ^araarriadvtcDv'] Alexan 

Gr. m 28 Sp. — Demetr. tt. egfi. Rh. Gr. m 

§ 4. TtQOKQtvag . . . XoycDv] Prisc. XVffi 2i 

§8. iTtecd'^ d^ ol loyoc . . . aQxalcjg ei^ 

7t. v\\). 38,2 ; resp. Joh. Sicel. in Hermog. Rh. Qr 

459. W. 

xd ze TtaXaud . . . elTteXv] Harp. t. 
Suid. Zon. Lex. Vind. 29,4; cf. Et. M. 151,5); 
ep. XXX 9 p. 631 Herch. 

'KatvfSg] Harp. s. v. (ep. v. naivog. Phot. 

ne^&&-etva$ F [Long.]: nQoad-ewcu g J ta te nakaia 
td naXaid ceteri / ^isX&elv F Harp. [Long.] ; ^ie^el 
l*iv(av Ib. : yevof*ivotv Harp. 

§ 11. Kaizoi Tcvig . . . exovai] Schol. Ald. ii 

Orell. Antid. p. 137. 



^) Notandum est Stobv. correctorem expertum esse, qui 
quod omisso eo ex quo pendet verbo {neiqaa&e) ineptit, scripsit x< 
ut daret: dXX^ dfiiXXda&e y,(jriatov^ v/ia^ avtovq na^ixovteg xcw 
n^oijcovaiv. 

'^ Quamvis diligenter Martinus Urbinatis copias excusBerit, 
locos reliquit quibus quid liber optimus praebeat nos non docuit ; i 
paragraphus est, ubi F sec. Bk. tavt^iv habet; Martinus ad totai 
tionis, ad quam contulit librum, nihil adnotat: quid habet F 
sec. Bk. di tt, Martinus ad Blassii <^* iti nihil; quidporro p. 73 
eXXfiatv hic iXXeatv notat, quae ad unum "EXlfiaiv spectant; num l 
denique xae navta/ov p. 47,8 iam Reinhardus (ed. p. 169) monri 
Martinus vitasset, si Blassii praefationem criticam plus curasset. 



Digitized by 



Google 



36 

(IV 11-54 SaTteg ofioliog . . , eTtideiTcrcAtSg] ibid. p. 137. 

o^oiia^ diov Ib.: diov 6/Mi»i Schol. / «9«^? Schol. ci. Yalk.: 

§ 15. TteQt iiev ovv rwv idimv xre.] resp. Schol. (B) Hom. 

/63. 
§ 16. TctJy yaq ^BXXr^vuv . . . ^axedaifiovioig elaiv] 

Prisc. XVm 300 (cf. Hertzium ad h. 1.). 

vf' ^fiiv r PriBc: «V* i}a*«V s-, c/. Cofte^. ». l, p. 2H\ 
§ 17. T(jj 7t6Xifi\ SchoL rec. in Soph. El. 977. 

Tw TovTw TTOilcc? F' : Tto TovT« TTo/te r* : T« TToAee tovt» K Schol. (?) : 
Tciff 7t6X^&9 tcuvxaq S". *) 

§ 19. i'ya Trp^^l^^gyoi; Tt yevnraC] Phot. v. TrpoU^ot; (Suid. 

Bachm. An. Gr. I 353,5; cf. Hes. s. v.). 
§ 28. JrnivTQog . . . x^V^''] Menand. Rh. Gr. HI 339 Sp. 

. — Anon.^.Schol. in Herm. tt. id. Bh. Gr. VH 922. 926. W. 

dipixofiivrjg F Menand. Schol.: dip$Kvovf&iptjg r / xw^ar T*: X"'»Qf^^ 
'^fi^wr r* E^ Menand. Schol. {noUv ^. Schol. p. 926). 
rig ol fieTaax6vreg...exovavv] resp. Schol. Aristid. 
p. 314 D. 
§ 35. afiq>ot€QOvg di %ai . . . (§ 36) BTtoqiaav'] *Aristot. 

rh. m 9. ^ ^ ^ 

§ 36. aXX^ eig ttiv vq>^ rifxiov . • . i6vTag\ resp. Schol. Aristid. 

p. 91^ D. 2) 
§ 41. iaaTe yial Totg /^ijfiarwv . . . eTttd^vfiovaiv] Arist. 

rh. m 9. 

Tial Totg x^ij^arwv . . . aQfi^TTetv^ BA. 125,13 
(cf. Suid. s. V. aQfx6aaw). 

dnoXavaat Is. Arist.: dnokaveiv AB. 
§ 43. rc5viro/i/i;v...€7raM/ov)U€i'wv]Menand.Rh. Gr.m366Sp. 

§ 45. (piXiag evQelv . . . evTvxeXv] BA. 137,10. 

§ 48. 7toXXdY,cg iv avTalg . . . -^aTOQd-ovv] *Arist. rh. 

. m 9. . ^ 

§ 50. aTtoXeXoLTtev] cf. XH 41.. 

§ 52. xai Tolg advKOVfievotg . . . iTtafivvovaav] BA. 

125,18 (Suid. s. v. iTta/nvvai). 
§ 54. yvoitj d^ av Tig %ai tov TQ^Ttov xrl.] resp. Schol. 

Aristid. p. 70 D.; cf. VI 17. 



') Scholion est: evgtitai &k naq' *Iaox(jdt€i nai dkkoig 'tw noXee* xai 'tolv 
noXioiv\ quod possis etiam ad Vm 116 XII 156. 157. referre. — cf. Martin, le 
manuscrit etc. p. 26--28.-- Fonnas quas ille vir ex Boeckhii sententia pro dua- 
libus aflfert — oMeXe et Cevye (CJG. 150-4 24 B 26) — Riemannus nunc plurativas 
esse contendit (aniXti, Kevyfi pro Boeckhianis aniXet, C«vye*; Rev. phil. V 165). 

^ Scholion est: *xae ^Jaoxgdfrjg iv toi Ilavti^v^ixf etnev' etg ^v itoifjifag oi 
aXXoi ndvteg dn^x&aav dnijXXayfiivoi novov noXXovl quod non spero fore qui me 
non recte huc rettulisse dicant. 



Digitized by 



Google 



S7 

£IT 54-78 iXd^bv ol »•' . . . (§ 65) dsdvatvxriyi^cig] Theo prog. 
Bh. Gr. n 92 Sp. 

tfj? inl Brifiai (fecfvarv/jyxw?. T!£ Theo: cfetfi/flTV/iyxw? r^? inl djf- 

§ 55. Kad^eltjc] *Harp. v. Kadfieia (ep. Phot. Suid.; cf. BA. 

270,19).!) 
§ 58. IleloTtovvrialcov .'• . ivcKria-av] BA. 142,1; cf. ann. 

ad Vin 78 avvridofievoc. 
§ 63. ov drl Ttov . . . avToxd^ovwv] BA. 148,1. 

§ 66. i^l 6i fieylaTCDv . . . diei.S-etv] Prisc. XVXII 245. 

fieyiatiov Is. 5"^ Prisc: fieYiatwv etd^'E^A^^) / nqoteqov F Prisc.: 
nQottQov ^i^X&ov E^ Is.°^ 

§ 68. exi yaq TaTtecv^g . . . xQovov] Theo prog. Rh. Gr. 

n 92 sq. Sp. 

§ 72. evd^vg fiev Toiv aqiarelmv . . • eXa^ov] Arist. rh, 

ni 9. 

noXXai Is.: nokv Arist., ef, exc, ad XIX 48 part. poater. / trjv 
a^Xriv tfjg O-aXatttjg FE Arist. : rif? &akdttijQ tr^v aQXt^v g: / iXafiov 
Is. Arist. : naqiXafiov A^ ?**. 

§ 73. Tolv TtoXaoLv] cf. § 17; Schol. (B. Gu.) in Eiir. Hec. 

370.8) 
§75. TtleiaTtav (xev ovv . . . (§ ^l) vofxil^ovTeg e^vdi] 

excerp. Dion. Hal. iud. de Isocr. c. 5. 
§ 76. xat Tolg Ttatalv • • . yiaTaXeixpeiv] Dion. Hal. iud. 

de Isocr. c. 14. 

f4.eyiatr}v Is.: fieydXriv Di. 

§ 77. ovde Tag d^qaavTriTag . . . aTtod-vyai^eiv] Dion. 1, c. 

ov6k tdg &^aavtr}tag rEDL: ovdk yd^ rei? &^aa. gr / tdg dXXriXatv 
TE^ Di.: ra? dXXwv E: dXXriXoiv g / tdg avtolv TEE^ Di.: td? na&' 
iavtwv gg^ / detvoteqov iJth iv6f*i^ov elvai HaHtSg Pfils.^Di.: if«*v(5- 
teQov ivdfiti^ov «*v«*. td xaxw? 5- / vTtk^ t^g noXeifjg FEE^i vnh^ 
trjg nati^iSoq g 0^ Di. / dno&vfiaMiv FE Is.** {dn, r^? avrwv E^) Di.: 
dno&aveXv <; / tovg wofiovf Is. r". Di. c. 5: rov? fikv vofiovg E^G^. 
§ 78. 07to}g a%qvpwg . . . ^^ovaiv] BA. 159,24. . 

OTC Totg yiaXotg . . . ofiovoinaovatv] Dion.' Hal. 
iud. de Isocr. c. 14; cf. Fuhr, Rh. M. XXXIII p. 349 sq. 

xaXotg xdya&oig Is.: aya^o*? Di. / dXX* dn^ oXiyoyv Is.: aAA* oXiytay^ 



') Licet etiam ad § 126 glossam referre. 

*) atdq adiecit qui Xiyeiv ini tt^vog ignorabat, cf. Schneider ad I5Q;pro- 
xime ad nostrum locum accedit XIV 40 xai ravr' inl nXeiovwv dv r«c. na^a- 
(hiyfidtiov txot SieX&eiv^ virorum dd. de hoc loco iudicia congessit. Reinhardus. 
ed. p. 170; etiam insequentia verba glossemate *^itiXOov in J^s" Is.*^ affecta. ; , ^ 

^ cf. §§ 75. 139 XII 48. 94. 97. 108. 262. 



Digitized by 



Google 



38 

pr7 78-96 IM. / ^^dimq Ib.: om. Di. / nti^txoiv Idlntv nai ne^l ttiv viotvmv Is.: 

neql Twv Hoivaiv xal ne^i twv iSiiov DL 

§ 80. ra Ttjv alk(av...a^iovvtBg\ Dion. de Isocr. iiid. c. 14. 

delv dXld /ir] xv^avveXv avXoiv Is.: dtlv avxdh dkXd /aij rv^avveiv 
avxmv Di. / xaxaaXQefpd/ievoi Is. : n^oanaxaax^t^d/^evoi Di., ex ante- 

§ 81. eedente ngoaayd/ievoi vttitm trahens // niaxoxi^oig Is. DLF^: ni- 

ifXoxi^ovg BiPABF^ / xriy ^EXkdda gg^ Di. c. 5: avXwv noXiv T» 
(corr. m. 6) EE^; cf. Blasa. ed. vol. I praef. p. VI. 

§84. ol^af Si %al . . . aqeriiv avTciv] BA. 121,32. 

Xov n6ke/*ov &-efav FE BA: xov noXe/iov xovtov ^eiav. g'. 

§ 89. TtXev^ac . , . di^OQv^ag] Arist. rh. III 9. 

7tXevaai...d'aXdrTrig\ *Demet. tt. epju.Rh.Gr. 111266 Sp. 
§ 9a ©«^T^OfrvAag] *Harp. v. QeqiiOTTviai (ep. Phot. Suid. 

' Et. M. 447,18). 
§91. ayfavicivceg] Harp. s. v. (ep. Phot. s. v. et v. ayioviav 

Suid. Zon.; Bachm. An. Gr. I 18,13). 
§ 92. ToXg aaifxaaiv . . . ri^icoaev] *Schol. Aristid. p. 173 D. 

§ 95. Tatg fiev raTteivalg . , .^ tf^v] *SchoL II. ap. Cram. 

An. Par. III 154,20. 

«jt navxoq XQonov PIs.**: i^ dnavto? tQonov s* Schol., at cf. exc. 
ad VIII 19 awn. 
§ 96. ETteidri yaq ov% . . . (§ 99) avayyL.aad^el^evl Dion. 

Hal. de adm. vi dic. in Dem. c. 40 ^) ; cf. Fidir, Rh. M. 
XXXm p. 344 eqq. 

*t6v oX^ov tov in tijg Ttokeotg ISkfe.**: tov oxkov ex t^^ noXeto^ Di. / 
n^og ixate^av xiv^vvevao^aiv F* (xivdvvevo>aiv 'F^ ) *) : n^o^ ixaxi(jav 
t^v dvva/&tv xivdvvevawatv Ei ngoQ ixatiQav trlv dvva/iev dXXd /irj 
n^o^ Wft^oti^aQ xtv&wevao)aiv E^S^; n^og ixati^av trjv dvva/iiv 
dXXd /ifj Tis^oi d/¥poti^^ d/Aa xivdvvevaotaiv $*, cf. [Lys.] 11 34: xai 
/ifj n^oi' inMte^a xtvdvvtvioaiv Di., quod cvm F* consentit ; cf. eap. II. 

o%T iveg eTXria av] Arist. rh. III 9; cf. Schol. Ald. in 
Iso(ar. ap. Orell. A^tid. p. 137. ^ ^ 

h:Xij4fav 5"* (iam e eoniectmra?) Arist. Dion.: itoX/iriaav Is. 0" / tol^ 
Xomoiq Is. E^: toig "EXkriacv 0": tolq noXXoX^ Di.^) / ne^i t^v na- 



') Locum Lysias personatus in epitaphio § 32 sqq. imitatus est. 

') Reinhardus (ed. p. 171) dicit *doch ist dem Praesens der Vorzug zu geben 
mit Fuir, Rh. M. 33, 346, der auch auf die Nachahmung [Lys.] Epitaph. § 33 
hinweist.' quanquam xiv^wevauiaiv in textu posuit; neque Fuhrius 'praesens* 
tempus, quod quin in T extet post Martini coUationem non iam dubitare licet, 
sed 'praeteritum' praeferendum esse iudicavit. Errore igitur pro 'Praet.* apud 
Reinhardum *Praes'. natum videtur. 

*) Probabiliter Fuhrius 1. c. p. 345 'beide Varianten fiihren auf ror? dXXoi? 
Gete(rum moneo paucis paragraphis ante (87) in verbis dnofiaatv toiv fia^fiu^o)v 
omitti errore 'ti)v apud Blassiimi, qui articulum inter oratoris verba legi voluit 
(ed. Tol. I praef. p. XX). 



Digitized by 



Google 



39 

PV 96-105 Tf»(fa t^v avtmv rj^Is.^Di.: stsgi nax^iSa k^ iavtwv s" // x( * 

§ 97. ^^^y Q^^^ ^i JRitscH; xai ov&k Is. Is.«: nai /iff&h 3Dd.') / dnixqn^ 

Is.: dnox^rj^ai Di. / ?r(>o? diaxoaiag ya» ;i^A«^? tj^ingetg 0* Di 
^(>09 ;jfeAm? xae Stanoaiaq tqtriqet^ Is. «^* / ^wgf9.V$iuaxetv e/iiXlijai 
r* (primum K, arras,^ cf, iM^iXrjaav M? dg-)'. i/idit^v E: itokfitjat 
r* mg. y(». £ mg. s- ^«©«g-**, glossemosi ovx €>4U^^y DL, ca; irUe 
polatione, / ov /trjv eldd^aav Is. E^x ov /ifjv etd&-(i9dv ye 0«5-« j 
viafCa^axvv&ivte^ ydg Is. : xaraia/vri^irre? re yc3e() Di. / ndvtwv ia 
r£l8.**Di.: TTarrojv «Ve s- / ovx otd^ ott rEIs.<*Di.: ov/ o^ot o 
^, eum hiatu / del Xiyovta diat^i^etv Is. E^g^ : 6el Xiyovtaq &tat^ 
§ 98. /5««v Di.: Xiyovta det dtat^i^etv A^ Ij iatlv elnelv r^s"** Di.: eim 

iatl 5" E^9^ I toaovtov Is. : toaovtov Di. *) / av/inavteg oi vav/i 
Xfi^favteq^ ovdek ^e Is. Is.***): av/tnavteg oi vav/iaxriaavteq, dvv 
/ArivaQ de ngog dlg toaavtag xtv^vvevetv ovdetg yovv Di., ex § t 
interpolatum (Blass), / rijv noXtv FE Is.** Di. : tijv rjl^etiqav noXtv \ 
§ 99. • yevia&at Is.Is.**: yeyevija&^at Di. // atQateiai; PV©" Di.: at^att 

r^i^E E^g^ I tfjv ny^l^oviav M/etv Is. Di. : r^v '^ye/ioviav /idXXov ix* 
E^: /idXXov tfjv fjye/i, Mxetv g-**©" / iKXtn6vta<; vneq Is. : xaraAeTTc 
taq ne^l Di. / to te naXatov Is.©"?-**: ro ye naXatov J?**Di. / yt% 
/tivqvg Is.E^ Di. : yeyevti/jtivovq &^g^ / ^etvd TV ©"s"" Di. : detvota 
r^EE^ I iv talq tt/tal? fXattov ls.*Iff.**": I^arrov iv taXq tt/ialg Di. ' 
d^taO-tt/iev . . . dvay%aaB-eX/Jcet T: dltm^eir\/iev . . . dvay)taa$-eiij/*ev 
Is." Di. ; r*' superser, rj, aceentu deletd / nQotaxB-ivteq vnkq dnd 
tiav Is. Is* (n^otaxO-ivto)v dndvtwv 0"*).: nqotaxd-ivteq nQog t 
dUwv Di. *) 

§ 104. oX(jt)v fx€v .' . . €7tLaTaTovtTeg\ BA. 143,7 (cf. Prie 

XVin 213). 
§ 105. . xa^ (fvaet . . . aTCJoaTeQBlad-aC] Arist. rh. III 9. 
dnoate^ela&-ttt Is. : atiQeaS-at Arist. 

*) Qnae Martinus p. 82 profert non «unt argumenta: de xat oi;x ante ilk 
iam Benselerus (ad Areop. p. 399) considerate dgit, nec Martinus plures qus 
hic locos attulit: quaAquam si literas non sent^iam, quae flagitat particula 
V^yv , respicere vellet, etiam XVI 22. 43 XVm 24. XIX 11. 12. ^Q afferre potu 
sed omisit quia ex orationibus iudicialibus hiatus admittenxli aliquatenus lar^ 
oribus sunt. — Quod porro de particularum prava repetitione dicit, dubito an n« 
scripturus fuerit, si antea accuratius in particularum usum Isocrateum inquisiviss* 

^) ne rocFovrw quidem Isocrates, qui semper acc. gradus apitd ^taq^iqi 
habet: H 11. HI 5. 27. IV 4. 53. 73. 83. 98. V 25. 51. 111. VI 37. VII 63. V] 
85. 127. IX 14. 23. 71. X 55. XH 66. 121. XVI 11. 35 (rooovV^ g). XVm i 
59. :XIX 17 (F: rocrovrw ^?\ [ep 2,22.] 

') vav/Aaxyjaavteg omnes praetfer 0" qui avvvav/iox^fjaavteg^ quam ad scri 
tur^m conferas imitatorem [Lys.] 11 42: vavg de nXeiovg twv aXXwv dndvt 
av/i/idxoiv (sc. avve^dXovto). 

*) tXattov talg tt/iatg libri Di.: corr. Fuhr. 1. 1. p. 348. 

*) Fuhrium recte hoc de loco iudicasso nego, cum ex ngug eliceret n^u 
coUato Thuc. V 18,3 verba q. s. tuiv dXXwv in textum recipienda esse ediceret. M 



Digitized by 



Google 



40 

^*^^107^** vTTf^ ijv Ttqoar^yLEi . . . e^eTcefXTtojiBv] Harp. vl 
^ ' yclTiQbvxoc {cum or. verois Lex. Vind. 114,3; sine or. v&iMs 

ep. Suid. Phot.^ BA. 267,31.). 
§ 110. de^aqxiwv'] cf. XII 68. 

§ 122. cor a^iov . . . ftaQOvatv] BA. 143,16 (Suid. v. ivdv- 

fiov^av in not.).^ 

wy a^tov C AB.: wf avd^iov jT*: wf av a^cov Flb £ *) / aya- 
vatet^aai /lev Ib.: a*^ dydvaxtijaai BA., oi noO-iaai «Ti . . . /*^/*- 
'kpaad-ai dh. 

§ 125. TToA^re/atg] *Harp. v. TtoXttela (ep. Phot. Suid.); cf. 

Sclineid. ad h. 1. 
§ 126. xa^ diovvalf^ . . . orv^Trgarrovcrti'] BA. 173,7 (cf. 

Suid. V. avfATtQaaaco in not.). 

Pa^pdQta t^ trjii Haiac; rS: fia^^d^M t^g *Aalag g AB. 

§ 131. elXijDTeveiv] Harp. s. v. (ep. Suid. Zon.). 

del Ta fieXiovta . . . TeY.iiaiQead-av] Clerii. Alex. 
strom. VI 19 p. 265,28 (Theodoret. Graec. aflf. cur. VI p. 881 
Schulze); cf. exc. ad XH 30. 

yeyevfifiivo$g Is., c/. VII 59,: Tt^oyeyevrifAivoK; Clem. (Theod.) 

§ 142. Koviovog . . . Ktvdvviov] Porphyr. in Schol. Marc. 

Hom. ^225 (unde Eust. ad H. 90,10 sqq.). 

Kovoivog E Porphyr.: xoivfavog T': xifiaivog F*?- / [niv^vvo^v] uncos 
add. Blassins, reete: x^v^vvwv Is. Porphyr. 
§ 144. ov% afivTifjLOvdiv ovd' i^Kelvcov] Prisc. XVHI 187 (cf. 

Suid. V. afivrifjLOvu). — ; BA. 119,23). 

ovd^ Is. : ovte Prisc, falaum, 

-^paxwi'] Harp. s. v. (ep.;>aZiaw gl. Suid.). 

^^TaQvia\ *Harp. v. ^TaQvevg (ep. Suid.; fuit igitur 
ap. Phot.; Zon. Bach. An. Gr. I 158,12). 

QifiQiov] Harp. v. &ifxfiQ(ov (ep. Phot. Suid.). 

Bip^wv T: Qifjip^uiv g Harp. '^) 

KvQel(p aTQarevfxati] *Harp. v. KvQeiov (ep. Phot. 
Suid.). . 

KvQeim at^atevfiati Langius rest. ex Harpocrationis ^KvQtiov oTpce- 

tevfia : KvQov atQatoTtiSta Is. (etiam F), 



n)}6^ tMv aXkwv nihil nisi glossema videtur esse, quod ad passivum n^otax&ivteg 
quondam interpretandi gratia adscriptum est; interrogavit magister: n^otaxB^ivteg' 
'TTpo? tivog; — ijyovv n^6g tiHv dXko)v, Inter lineas autem ita inducebatur, ut supra 
vne^ dndvtotv adderetur, quae causa fuit cur huius in sedem processerit. 
" . ^) dv dhov (ribfi) non patiendum nisi addito etri ; ellipsis optativi copulae 

non est apud Isocratem ; addere vocem credo cunctaberis : subaudiuntur iatiy eivai, 
^v (apud elxog similiaque); elaiv XH 226 addidit F, 

^) Haec forma, quam Bekkerus edidit, Harpocrationi ex simplici verborum 
riecensiOne reddenda est; Dindorfius, qui ex r Qi^QO)v lexicographo imputavit, 
vereor nc ipsiim hunc correxerit, scribarum mendum toUere studens. 



Digitized by 



Google 



.y^F^^^- 



(ivi4^--i86 a7teaT€Qr)U€vovg • . . avvri^/.olovi 
§ 146. xvn 169. 

§ 149. 01 fisv yctQ . . . iati&riaav^ Arist. rh. 

§ 151. e^era^OfxevoL . . . paaiXeiovg\ Suid. ^ 

Bachm. An. Gr. I 224,12 (Zon.).*) 

%al Ttdvxa tqotzov . . . iieXexiovTeg] 
§ 153. Kvad^rivrivl *Harp. v. Ktad^vri (ep. Pb 

§ 157. eY TLQ . . . neoaavg] BA. 153,11 (cf. 

s. V. am%riqvy(£vo)) ; ci. ann. ad VIII 87 awridof 

JfiCij^i;x€g]Harp. s. v. (ep. Phot. Suid.); 
Vm 103. 
§ 162. ■'^Ey^aTOfivijg . . . eyr/crTa^fiOg] Harp. 

(ep. Suid.). 

^EyiatOfivwg] *Harpocr. s. v. (ep. Suid. 

*Exar 6 fivwg 1b. (radendo m in o mutavit r"!*) Hai 

8. w. ^Endxofivoq et *A^t€fiiaia): 'Exdrofivog ep. S 

§ 167. iv' 1 Twv . . . aTroXcfvaioac] BA. 123,7 

Xavetv in not.). 

rwv avfjifpoQiav Eg BA.: rCiv vvv avfifpoQiav F, 
§ 168. xat fialXov x^iqovat . • . aya^otg] Pris 

§ 172. ov fiiqv aXl* . • . i^i^ciJv] BA. 168,31. 

'tjfifav la. : vywwi' BA. 

ov y«^ dvaXvofied-a Tovg 7tpX§fiovg\ 
§ 179. ^^g yap y% . . . vefi6fievog\ Philosl 

17,2;^ resp. *Phot. hibl. cod. 260 p. 402^ 27 
SaneQ TtQog tov Jia • • . ve/iofievo 
Aristid p. 140 sq, D. 

Tt^og rov Jia omnes: n^oq Jia ci. Fuhr. {animac 
§ 181. ldi(f fjiev . . . dovXeviOVTag\ *Ari8t. r] 

§ 185. TigyoLQ ovT(og . . . TtOQevofxevrig] H 

Rh. Gr. UI 93 Sp. (initio decurtatm). 

Tig yccQ ovT(og . .. eY,7tefi7t0fievrig\ . 
Rh. Gr. m 28 Sp. 

Tr^g vTt^ ^^d-rivaicDv . . . 7tOQevofievri\ 
Rh. Gr. m 75 (ex quo Schol. anon. ad Herm 
1033 W.). 
§ 186. cpT^firiv de %al fivr^firiv] *Ari8t. rh. H 

V 134. [Lys.] n 3. Gorg. Hel.^ 2. 

ri ^civTag . . . %aTaXei\peiv\ Arist. rl 



*) Extabat igitur glossa in deperdita Photiani lexici part( 

"^) Nonne ex librorum Priscianeorum AAAAJiJ (M) aut y 

alXoi (Oa) eliciendum est quod Cobetus coniecit : dXXwv ? mendui 

quod edd. Prisciani ex Isocrate dXXtiXMv receperunt, nimis vio" 

dentur; amplector autem Cobeti emendationem. 



Digitized by 



Google 



42 

[Vl-84 ' • V. 

. § 1. Tov Tteqi ^A^q),L.7i:6XB(aQ xir^.] resp. Socrat. ep. XXX 

40 p. 632 Herch. 
§ 6. tig o\6v7tBQ .^ay,€i4XLfi6vvQv )^T6.] resp. Socrat. ep. 

XXX^ 11 p. 632 Herch. 

i^fiddo-KO^ Harp. s. v. (ep. Suid.). 
§ 7. ovrog & ovv . . . clpifvijv] *Tzetz. Chil. XI 678 sq. 

ovTog ff ovv . . . l6yov] *Athenaeus 7t. (irixav. ap. 
Wescher, Poliorcet. p. 6,9 sqq. (= Mathemat. vett. ed. Paris. 
P. 2). 
§ 10. avd-ovaav^ resp. Socrat. ep. XXX p. 630,31 H. 

avd-ovoav . . . exovTog\ *Arist. rh. HI 11. 
§ 12. awToixovTag^ *Arist. rh. HI 10. 

§ 22. x^e^c^^^S • • • rifivvd^rjv] resp. Socrat. ep. XXX 

10 p. 632 Herch. 
§26. £vari^aLv6fi€vog] Harp. s. v. (ep. Suid.). ^) 

aTTaqid-iiaiv] H^rp. s. v. (ep. Suid. s. v. aTzaQvd^^iiad' 
(jievog\ Cram. An. Ox. H 490,1^, Bachm. An. Gr. I 113,19^; 
erat igitur apud Phot.). 
§ 27. fidiovg • . . 7t larozsQovg] resp. Socrat. ep. XXX 14 

p. 632 Herch. 

§ 66. dvaiQ^d^eig] Harp. s. v. (q). Suid. Cram. An. Ox. II 

• 489,14; Zdnarae codd.-D^. — cf. Bachm. An, Gr. 1 83,1. Cram. 

An. Par. IV 259,32 sqq.; Thom. M. p. 23,9 R.; erat ap. Phot.). 

§ 73. xai rrjv elQi^vrjv . . . vo/hcKovtwv] *Arist. rh. UI 10. 

§ 79. aXXwg ^' OTav . . . i^afdaQTavwv] Priac. XVIH 286. 

avvBt^jjg' r Priec: avvUri^ $-. 

§ 81. ovTB yaQ wcovqv ea%ov %Te,] resp. JMon. Hal. iud. 

de Isocr. c. 1. Cic. or. H 3,10; de rep. III 32,42 (ap. Non. 

p. 262 V. confidentia). Plin. ep. IV 29,6. — cf. XII 9. 10. 

ep. 1, 9. 
§84. T^TB (lev yoQ . • . y.aTay€lav /lov] BA. 153,15^) 

tote Is. : Ttotk BA., at respicitur (id § 83 xar' eHeivfjv t^v '^XiHiav, 



^) cf. Hes. harjfialveTai' im^eUwTai. 

^) Lexici (aTraqt&fjtfav avtl roc ananXri^wv) a ^ 1 0" f* o v cdlrrige ex ceteris 
epitomae apographis in d^i9^/^6v. 

') Glossa mutila est, quippe in qua verba Isocratea ad illustrandam con- 
structionem 'Hatccyekw' dotiK^ adferantur, quamvis in eo genetivus Bit. Excerpta 
igitur haec sunt e pleniore lexico, in quo et de genetivo et de dativo dictum 
erat; cf. Prisciani (XVIII 230) lexicographum: xatuyeXdv i^/uoTv xai ly^tv; etiam 
Suid. V. xatdyeXotg' nai xatayeXw aoVy yevixtj. — Locus noster ita ap. 6A. incipit: 
fiij d-avfAdarjg, w fhlXiTtne' notk fihv xtk. 



Digitized by 



Google 



43 

[V86-VI2 c?v UyrialXaog o do^ag xtI] resp. Aristid. XLVI 
§ ®^- 175 sq. 
§ 89. avvsTveasv u yevia&ac] BA. 113,28 (*fooxpcfnjg Lifm- 

(Joaei; at cf. XV 317); cf. Phot. Suid. v. avvmeaev. — Hes. 

V, aw€7teaev, 
§ 94. Tolg fiev ovv oiyLeloig HTe.] resp. Socrat. ep. XXX 

10 p. 631 H. 
§ 95. deKaqxiag] cf. XH 68. 

§ 97. rJTcet^QOv] *Harp. v. ijTteiQog (ep. Phot. Suid. Zon. — 

BA. 263,8. Et. M. cod. /Sor6. 433,54 ann.); cf.Schneid. ad IX 

55 et Dind. -ad Harp. s. v. 
§ 103. ^ldQiea] *Harp. v. ^ldQievg (ep. Phot. Snid.). 

§ 111. Ttovriaaiievog yaQ xrl.] perstrinxit Caecilius (ap. 

[Long.] 7t. vtp. 4,2). 
§117.. aTtOTtOfiTtag] Harp. s. v. (ep.);.cf. exc. ad h. 1. 

§ 122. ^evvTevoj^evovg] Harp. s. v. (ep. Phot. Suid. Cram. 

An. Ox. n 407,16). 

^epittvof4>ivovg $- Harp.: nolit.evo/*ivovq FE, 

§ 127 ^^ ^^ uiaTteQ ag)eT0v] Arist. rh. HI 11. 

§ 134! evXoylav] Pol. II 119 (cf. Thom. M. p. 129,1 R.). 

§ 185. tov^ dk TiQO? akXo t& toiv ovto)v dnXriotm ^tax£$/*evovi F, ad quod 

aceedU Dion. iud. de Isocr, 0. 6 'tol<: nh nqog aXXo ti twv 
dyad-oiv dnXrjatwg Siaxeif&ivoig : tiav dvorjt(av dnXriatwQ (correxi: 
dnXeioto)^ liher) Siaxetf*ivovg E: tmv dvotitotg gteXovfiivo^v toig noX- 

§ 136. Xotg oXoaxtQitig dtaHeifiivov? 5" *) // ttjg evvolag r^? na^d ttav noXXoiv 

FE, quod firmat *trjg naqd toig nXriO-eaiv evvoiag* Dion. 1. c: r^? 
evvolag trjg Tka^d toiv noXitwv s*; c/. Strange, Archiv f, Phil,II94; 
Benael, ad h, l. vol. I p, 400 ed. 1854, 



VI. 



§ 1. ^'lacDg Tivig vfiuiv . . . e/ijue/ievijxcJ^] Hermog. Rh. 

Gr. II 320 et *412 Sp. 

Xaojg rtveg vfiwv . • . rijv fieTafioXrjv] Schol. De- 
mosth. IV 1 p. 65» Turr. 

tijv fierafioXrjv FEGA Schol.: om. tijv ?. 

§2. iyw d' ei . . . ^yov] Schol. Demosth. IV 1 p. 65* Turr. 



*) IsocrateB sine dubio oVtwv scripsit (Fuhr 1. c. p. 353); neque vero Dio- 
nysius quicquam probat, qui vocem unius certaeque significationis (dyaO-wv) dedit 
pro participio parum definito (ovtwv) ; de ceterarum lectionum origine cf. cap. 11. — 
§ 68 eXelv FE (contra l/««i' s') Dionysium, qui 'xataat^eiifdfiEvov (c. 6) praebeat, fir- 
mare Fuhrio credam, si quid habeat Dionysius re vera explicaverit ; nam xataatQf 
t^dftevov quod affert^ omnino non convenit cum eo quod nos legimus xaxaatQefpofA>ivmv, 



Digitized by 



Google 



^PffW^ 



44 

[Vl2-Vn2 el fiiv tig tbiv F Schol.: bI ^iiv tt^akko^! twv EB? / noXXtlv av 

fiav/iav FE Schol.: '^avxiav av G^ (interpolati ex Dem, /F- l^), 

§ 23. tok '^diKtjfiivoiglB.i toZg d&inovfAivotq Dion. iud. de Isocr. c. 9, 

prohante Fuhrio {coll, § 31). 

§ 28. BiXoyit)TeQO)q\ PoU. II 119. 

§ 60. tiji: si^ijvrig FE'. rif? om. s* et Dion. 1. c. c. 9: /t*^/ eiQi^vtj^ ini- 

&v/Jietv I xatvov^yiag r Di. 1. C. : navoif^yia^ 5", glo88ema. 

§ 53. IlB6dQLTog\ Harp. s. v. (ep. Phot. Suid.). 

§ 73. i^TtecQOv] cf. V 97. 

§ 74. ixvgiotatov PDioni^ (1. c. c. 9.): i/v^otatov £': oxvQotatov £corr. 

DiMPB: oxvQtatatov Sg. 

§84. bI OwKaelg fiev . . . a7t(^yLriaav\ *Harp. v. MacrcraAea 

(ep. Phot. Suid,). 
§ 95. 7teQiaTaTog\ Harp. s. v. (deest in ep.). 

7teQifileftTog\ *Poll. H 56.58 (cf. Bachm. An. Gr. I 

337,23; Zon. s. v.); cf. Isocr. X 17 XVI 48. 
§ 104. TTiv d^ iv T(p . . . 7tQoaed6}iriaev\ Prisc. XVDI 290. 

yeyevfifiivTiv Is. : yeyovviav Frisc, falsum cf. exc. ad h. l. / ovdel^; 
ntonot* MaeaO-at FE Prisc: ovdelg MaeaS-ai natnote Qg. *) 

§ 109. evd^vfitid-evTeg . . . avTtycaTaXld^aad^ai^ Prisc. 

XVm 187. 



vn. 

]A(}eo7iayLrt}i6g. 

§ 1. IloXXovg vfiuiv . . . (§ 5) fieTa7ti7tTeLv\ Dion. Hal. 

de comp. verb. c. 23^). 

§ 2. naO-eatwtwv Di.: xa&-eotf}K6to)v Is. // itoifio)? P: etoifiovg 5* Di. / 

rjfiaq r DiPME: Vfidq g DiFE^ I neQi r^? avtoiv crwTiy- 



^) ovdel<: eaea&ai nwnote non minus a certa dicendi consuetudine ahhorret 
quam e. g. ^ti xat wvl vel ett te y.al vvv\ semper dicunt coniunctim ov&eU (ftTj- 
dek) ntanote', apud Isocratem est: TV:82.-137. 168. 170. V 23. 97. 99. 105. 137. 142. 
VI 41. Vra 12. 26. 84. 110. 115. IX 8. X 12. 49. XII 7. 55. 64. 131. 136. 188. 
257. Xni 14. XV 30. 33. 38. 41. 85. 107. 129. 164 (ovdk ne^i eva ntanot' «t.). 
250 287. 303. XVIH 18. XIX 1. 10. [ep 2,16; 7,12]. — IV 4 ubi FE nmnote f^fi&ek 
toig akXoiq praehent, iam Bekkerus ex s" toiq akkoi^ f*T}delg nwnote restituit (cf. 
Reinhard ed. p. 168); cf. Vin 110. — VI 60 ov&ive<: aXXot monote scripsit, quia 
akXot ante ovdiveg per hiatum, post notn, per sententiam ponere non licuit. 

*) Librorum Dionysii signa hoc loco haec sunto (cf. Fuhr 1. c. p. 351 se- 
cundum Usenerum, Ind. schol. Bonn. 1878 aestuar. p. IV) : F (Florentinus) ; P (Pa- 
risinus) ; M (Marcianus) ; F (epitome, cuius sunt : E^ Monacensis, F^ Darmsta- 
dinus, Er Rhedigeranus, J^ Urbinas). 



Digitized by 



Google 



45 

[Vil 2-49 Qia<: F: yie^l Oiottj^iag^ ? Di., prohante t^uhrio // xataa/riaeiv c Di. : 

§ "• _ xataatrjaeiv F, errore / xdxeata FE Di.: td Kdxiata s 
dvvdfiei: tfi 6vvdiiei tavtjj DiFE / ek Ttkeiatovg xt 
nXelatov %iv6vvov DiFE, 
§ 4. or^ Twv ayad-wv . . . avd-qdTtoiq^ Eus 

ev. X 3 p. 464«. 

§ 5. xai TroXkrj tietQi6tif(i FE Di. : xat fi&t^i6tfi<? <; // ^fefc 

DiF^, c/. p. 52 ann. 5 / ttav fieqidb)v tovtwv: totn 
^Mv DiFE / xataXenelv Is. Di3fP: om. DiEF / idi 
«X fiev tijg qtavXoti^a^ Is. DiPJf: e<$oi yd^ dv e> 
BlB^Ey cf, Fuhry l, c, p, S53 / elvai doxovarit; Is. DiP3i 

§ 12. dc€a'/,aQv<prjadfxed'a] Harp. s. v. (ep. ; S( 

ran. 1545.; Suid. Zon.; Cram. An. Ox. II 492,30. 

239,20; Et. M. 273,35. — Hes. w. dtaGyiaqtqyfiaai 

(paad-at). — cf. Coraem ad h. 1. (ed. vol. n p. K 
§ 29. eTttd-erovg eoqTag] Harp. s. v. (ep. Suid. 

253,1 ; Et. M. 359,54). 

ajtb fitad-ioiLidrcov] Didjm. ap. Harp. s. 

320 Schm.) BA. 207,6 — Hesych. v. aTto fxta&.; 1 

Gr. I 129,1. 
§ 30. OTtog fxridev . . . TtQoad-i^aovatv] BA. 15 

IlavriyvofKq). 

xataXvaovai E? : xataXvovai JT BA. 

§ 33. aXX^ VTtoXafipdvovTag . . . evdeiatg] B 

143,13. ^ ^^ 

§ 34. tovg d' ijv . . . e7taQ'/,ovvTiov] BA. 125,21 

§ 42. fifjdkv avtovg d^eovv c^rifiiag i^afia^tdveev F: firi^ev < 

i^fjfiiag PovXriaead-ae df*a^tdveev g, d^eov etiam Dic 
Isocr. c. 8.'] 

§ 48. ev tatg avXriTQtatv] Prisc. XVin 208. 

§ 49. ev Ka7triXet(p de . . . ^iofiolox^vead-c 

Xm 566^ 

oiititfjg iTrieexfjg Is.: ol>titfjg Athen. / yd^ ifieXitwv dX} 
ifieXit<av ov Athen. : (f e ifieXitiav xai ov r. ') 



') Qui ex verbis ^eeaHaQetptiadfie&a Hal dielvaafjiev posterius 
aut interpretamentum ad prius adscriptum delet, is certum quend 
scriptorum morem cognitum non habet, qui, si insolentiorem scripsi 
ei quasi commentum adiungebant tritiorem; quam alteram glossc 
priorem sua in scrinia reducebant, huic et ipsi apposuerunt explicati 

^) Nescio an non recte fecerint editores quod d^eov receperun 
dteovv participium videtur esse, quod cum .-t^iy^^ev coniungendum ac( 
i^rjfiiag regit; interpretor igitur: 'ne quid quod poenas exposcebat d 
cf. Plat. resp. III p. 406*^ : d^eol Ttagd tov iatQOV g>dQf*a>tov, — Post 
in d^iov abiit, quod etiam IV 62 factum est (Fuhr), gradatim interpolatio 

*) Priore loco, quanquam utraque stat recto talo lectio, libi 
sequi cogimur loco coUato (XV 286) iv toeavtatg dnoXaaiapg i^fit^i 



Digitized by 



Google 



46 

[vjm-YJm avyyQaq>€ag] *Harp. v. avyyoag^eig (ep. Phot. Suid. Et 
§ ^- M. 732,47 — cf. BA. 301,13). 

§ 66. Tcal roig leQOig viai roig oaioig^ Harp. v. Saiov 

Cep. Phot. Suid. — Ammon. de diflf. p. 104 Valk.; Hes. v. 
leQOvg &ahi^vg. — Timaeus s. y. BA. 288,3). 
§ 76. ev olg %al f^ovoc . . . n^Loid^riaav] imitatos est [Lys.] 

n 47.«) 

xai vavfiazovrtti I\Mrr. g [Lys.]: om. T*, propter homoebdeuton. 



vni. 

IleQi elQT^vtjg, 

§ 1. ^'ATtavreg fiev eiw&aaiv . . . (§ 16) avfi(peQ0vaag\ 

Dion. Hal. iud. de Isocr. c. 16; cf. Fuhr, Rh. M. XXXm 

p. 336—343. 

aTtavveg . . . (§ 2) xwv avd-QWTtwv'] Greg. Cor. Rh. 

Gr. Vn 1315 W. 

aTcavreg . . . riiv aqxriv] *Hermog. Rh. Gr. H 449 

Sp. — resp. Schol. Dem. XXIV 4 p. IIP Turr. 

ij()fioae FE Di. Hermog. Gregor.: rjQino^e ? / vvv naQovtwv FE 
DiFAB Gregor.: wvi na^ovto^v DiPM: wvl Tta^jovtwv Ti^ayfid- 
xiav r, ex amtecedentihus I doxel pioi nqineiv Is. Gregor. : om. Di., 
propter homoeoteleuton / noirjaaa&ai Is. Gregor. DiMPAB: noiel- 
§ 2. a&ai DiF. // ne^i noXi/tov xai elQr^vrig FE Gregor.: ne^i re nokefiov 



nQfiXeQov ovd^ av oex^i/? lmeixri<; ovdeig itoXfjtiiaev; at posteriore loco neque quod 
Athenaeus neque quod vulgata habent ab Isocrate profectum esse potest; qui 
et asyndeton vitavit et talibus in notionibus nusquam xai ov, quod per hiatum 
legatur licet (cf. p. 39 ann. 1), sed ubique dXV ov (dkXd firj) posuit: dkV ov, 
[I 46], II 42. Vn 73. Vin 26. 33. IX 45. X 59. XI 25. Xm 8. 19. XV 100. 284. 
309. XVI 19 (bis). XVH 49. (t;. l.) XIX 41; d).Xd /iij [I 2. 21. 27. 30. 43] V 154. 
Vlli 141. Xn 263. XIV 42. [ep. 6,6] ; de lectionum origine cf. cap. H. 

^) Quid hac ex imitatione efficiendum sit nuper Reussius (Rh. Mus. XXXVIII 
fasc. 1) ita explicavit, ut mihi nihil addere liceat, nisi Lycurgum etiam Isocratis 
locum ante oculoa habuisae videri, cum contra Leocratem acripsit (§ 72): in^ 
EvQVfiidovtt de nai nei^ Ofiaxovvt eg *ai vavfia/ovvte^ ivixjjaavi quae lo- 
corum similitudo ne forte natam esse putes, moueo iis quoque qaae in Areo- 
pagitico (80) leguntur: *w(rr' ovtt ftaK^oig nXoioig ini tdde ^aatiXiSo^ 
inXeov ovT« xri.' esse apud Lycurgum (73) quae respondeant: avv&¥iyia<: inotriaavto 
^ax^^i fihv nXoio) firj nXeiv ivto^ Kvavio)v xai ^aatiXid o<: xrl. ; at si quis 
haec omnia ad unum idemque Gorgiani epitaphii exemplum expressa esse conten- 
derit; me adversariam non habebit. 



Digitized by 



Google 



mm 



[Vni 3-10 ¥«*' «#^«'»1? 9- DiF; Tte^ te tov / 

fiovl$voftivovg Is. : fiovXevaafiivovg Di. 

§ 3. ritt* j>ro6«< // tij? q>oiv^g dvexofiivov 

Is. / Ttdvtag roi)? «Aiov? Is.: rot)? o 
Xovi anavtaq DiF^orr.MPAB / rat? 
&ixaiw? dv r«? vitrv intx$fjii^oeiev TE 
Vfjklv . . . init$fA.fiaeiev r: rarff «tt*^ 

§ 4. ar r*? imtifirfaeiev Di. // ti/vtjvrE 

niatevovteg TE BiMPABF^: tovti 

§ 5. -BcU. e« i^^r. /. c. ^iw 55«; // xa* ya'( 

eQQVfi*ev TE Di.: cvveqQVi\xev ^ j m 
Di. : dnaai yd^ iati $-. 

ort ^SXXov . . . ovfi^ovXe 
WLXoooq)€tv] Harpocr. s. v. ( 

An. Ox. n 500,5); cf. § 116.0 (Ei 

Gr. I 486,13). 

ija&ifaea&e TE J)i.(cormpL in tjoB^rjad-i 

§ 6. aovaiv BA. ') : avfifiovXevovaiv Is. Di 

^(Aorf^ov TE Di. : ^v xai Tr^^orf^tov 5 

§ 7. ro*oi/ro n^ot» r / rot? na^ovaiv Is. : 

§ 8. cfc roe? na^ovat Di. 1. C. c. 8 // wo 

xa» ^«(>» r / ^ivdvvevovaiv oneq ] 

cxAAa TE Di. : aAA* w? r / ot* xaro()^ 

&i))aofitv ^ ^) I iniH^at^jaofiev toiv ix^t^ 

Di. : rwr ix&^tav iniyt^at^aof*ev $- ^) 

§ 9. Is. : or* cfe ov tv/fl yevrjaofievov Di 

iuXi^aa$-ai to fiiXtiatov Is. : ittXi^ai 

Ib. Dii^: cT' om. DiifPilB / cJ^ott^^) T 

§ 10. dtjfitjyo^ovvto)v Is. : roTv et? fjdovrj 

t]fid<: E I rjpovXea&e T* (?) s" ') : f/9(3 



') Glossa est: (fiXoaoqieiv dvti tov noveia&ai 
aoqffjaei, IX 78 qnXoao^elv xal novelv, XII 11 nai r<j q>i 
adscripsi locos ut ipse videas exempla non dessse pro 
') Hoc praesens ansam mutandi ^v in iati ( 
^ Cum de iis quae oratores dicturi sunt agi 
videtur; atque ut videas quomodo corruptela in ] 
obsit, quod id, quod voci avfifiovXevaovae opponenc 
Xovai adest et praesens et futurum. 

*) Ita rem se habere ex Fuhrii ailentio coni 

®) Fuhrio adnotanti: 'inl lcann nach Dionys ai 

quia ne r et 5- quidem inter se consentiunt; cf. v 

cf. cap. 11; diversa vocis suppletae coUocatio, quac 

est, quod vox ista inter lineas adscripta ab alio sc 

*) Cum in a * jF in rasura sit, ipse Dionysius 

^) Quarti saeculi Athenienses rj^ovXofArjv yio 

de la corr. hellen. III 497; van Herwerden, Lapid 



Digitized by 



Google 



Oi fiir a fiovlea&e . . . f§ 11) rrotrlaavTeg] Tcrtit 
lat Lup. n 19 (Rh. Lat p. 21 Odm) ex Goi^ Athemensi. 

xa&o^ar DL GcTgias : na&^^op vptd^ Ib. *) // YT. ^vr^&ner . . . ai^- 
&1^mno& om. DL / <f m^<^ci«ir $- DL : Svrij9mctw FK / raJl^ ^vrii&tUp 
Ib.: Svwfj&ufw waXm^ DL / ^ovlxraeufOru Is.: fimvltvt^&as DL / 
i^eza^muw T DLF: i^irdaeter 5" DLMPUB / na^z»*^ ^E DL : «ra^e- 
Xoui^ 5" ^ ' T«i*r r« n^io^vxi^ww Ti xHr n^tif^vri^mr 5" : Ta T«Jr n^ta- 
fitni^mv DL / aeoi r^r rei»rc^*ir Is. : ra ri«r rimxi^mr DL ' axrptoantw 
axi Is.: aovra/rrou Dii'*^'!. e. *aovroL7rra' Usenenu): lacuna capax 
literarnm 18 in If. 11 in P; lacnna etiam in AB., ef. Fukr 
p. 341 I /lir xovg Is. : ftkr yaQ xoi? DL ' arxizeo&ut Js.: lacana 
in DLFAB, capaxlitt 21 in Jf, IZ m P / *mrls.: ov6' tlU^nii 
DiF (t. e. ' J«f* illtiniiY Usenerus)^: lacnna in AB, capax litt 
13 in Jf, 9 in P / ror noiitftor ai^ovfnirov^ TE: xor noXe/ior arat- 
(jovfUrovg c: nole/teir ai^ovitirov? DL / noJJLeu^ Ifdr^ *ni Is. : om. 
DL / ftfi^ir el^ xovftn^oa&er Js. : m^^^ *^ ^o n^aO-er DL / o<c or 
xvzt^fter mane^ ir allox^ia xj nolet Is.: mane^ ar xvz**f*^ ir dl- 
lox^ia ndlet DL ^ vni^ Xbir xotrmr . . . ine^ Xmr idimr Is. : vnkg . . . 
vneQ om. DL*) / ov rifr avxr^r FE Di.: »W»? ^« •«' r^r avri^r c, 
hamd male / rTfip ri;? noleta^ FE DL: rTrip rwr x^g n6le*i^ r / 
norr^axtxxov? FE Di.: ^oriy^v? > / daxeite TE: inatriixe r DL, 
gloM9ema interpretang / «c)Ax? Is.: om. DL /'/ *cu Stoxi DL, ci Blass: 
xai or« Is. / xd —' dft€tfTr^ftaXa Is.: dfta^r^ftaxa DLMP, <V(a^f;/»a 
DLFAB. 

ulirias (1. c. p. 340) Dionysii lectionem praetnlit, qoia eiecto 'vfidg habe- 
r quam vocant, idqne recte iUam iadicasse ex Ratilii versione apparet, 

'Nam dictum ad voluntatem auditoris obscurat quaestianem uiilitatis. 
lod in Yerbis rhetoris : 'qa o d vobis, Athenietues, in suadendo adsentiumiury 
possunt retinent illad 'qnod', ego editoribas adsentiri neqaeo, cam 
B respondeant haec : ol ftkr d pov).ta&e lijrorTe^ ^adimg i^ajraxdr dv- 
. vno di xur n^o^ ^doriyr avft^ovlevorxi&r «r*.); restitao ergo: 'qui 
adseniiuntur ; qnae est ex iis matationibns, qaibas haad scio an recte 
i impertiator. 

icetne etiam cog^tare de ^ovdkr iXleine*'? qaa ex ratione aactor 
termissa lacana ita qaae dignovit Terba inter se conianxisse patandus 
nwnorte ind&ofter; in qaibas cum nihil qaod ad sententiam recte per- 
iaceret desideraret, adscripsit respiciens lacunam sao in exemplo paten- 

ij.leinet: qnae verba post eum scriba nescio quis in textum recepit. 
alde mihi arridet Fahrii coniectara, qui locum ita restituit: n^oa^xov 
►C xwr xoir*fr isane^ xHr tdimr ip^orxi^ etWy ov xijr avXtjr jr^tifitir f/«r« 
', aiU' oxar fter vneQ Xwr ISimr ^ovXevria&e, ^ijxeixe avftfiovlovg xxi.j 
TO yiam monstrante a^owclo^*«r, quod praepositiones secum traxerat, 
ceret deletisqae praepositionibus reduceret 9^orr»sc«r; licet etiam con- 
: ovx ^TjO-rj (sc. EvayoQag) deir oiU/M^cir ovd^ avxoazedidsetr neql xvv 
, alX ir Xu ^rjxeir xai ^^orrcCcr xal fiovlevea&at xor nXeiaxov 
> ditX^t^er, 



Digitized by 



Google 



49 

[ym 14-39 TtQog ditovg . . . vovTsd^ovwag vfiag] BA. 158,28. 

n^og ^e tQvg iniTtX^ttovvag Is. Dilf. AB. : n^og tovg &* ini' 
nk^ttortag DiFPABj quod usUatitis: cf. Sauppe, OoUing, gel. Am, 

§ 15. 1864 V, I 828 ei addenda nostra ad h, l. / ^ane^ ngog rEDi. : 

n^o? om, 5"// o» Tt^vtavetQ Tt^oti&iaaiv Is. : 6 TtQvtavii n^oti&tjoiv Di. 
inena Tte^i F£Di. : ineita xai ne^i g- / Matai rEDi. : iati g / toiv 
vvv ne^i Is. : tdtv vnh^Di, / ^v firj xai ne^i Is. : av fitj negi Di. / ne^i 
toiv Xomwv dq&M^ Is.: neqi twv oQ&aig Xomov DiF: negi tovtwv 

§ 16. OQO-(og Xoinov DiMPAB // nQoq Xiovg xai 'Po&iovg Is. : n^og Xiov^ 

te Ttai *Po&iovg at cf. Fuhr L o, p. 3S4 / xai Bvi^avtlov<: Is. : xai 
Bv^avtiov? xai Ki^ovs Di., interpolatua tx XV 63, Fuhr l. c. p, 343 / 
dXXd n^og dnavtag dvO-Qianovg xai /(>^or^a* talg avv&rjxaig FE : 
dXXd xai n^of dn. dv, x. /(>. r. avv. s"*): dXXd ndvtag dvO-^dnov? 
xex^ria&ai Di., corruptua / ttjv avtmv Is. : rijv arr ijv Di. 

S 19. %ai Tcdvrag rooTtovg . . . riiXag\ Prisc. XVIII 288 

(BA. 176,4; Thom. M. 364,11 R.). 

;rarraff tqonov^ FE Thom. : xara ndvtag tQonovg Prisc. : ^civra 
t^onov g BA., recte; cf exc, ad. h, l. 

§22. KeQaofil€7tTriv\ *Harp. v. Keqao^X. (ep. Phot. Suid.) 

§ 29. Ttlelatov de . . . alri^eiag'] BA. 135,1. 

§32. 'naY.cig eidoteg^ Harp. s. v. (ep. Phot. Suid. Cram. 

An. Ox. n 496,11. Lex. Vind. 106,17). «) 
§34. xat xar' aQX^9 • • • ^d^MaLv] Prisc. XVIII 164. 

anoXavmaiv Prisc, *. e, dnoXuv ov aiv: dnoXavovta? Is. ') 

§ 39. Tcqoaiqela^av . . . tidlarovg] BA. 168,27 (cf. Suid. 

V. TtqoaiQovuat). 

yefiovaaog Ttovriqwv eTtvd-viiiKSv] BA. 131,15 (w6i 
yefdovaag corrige in ye[xovaaig\ Suid. v. y€fi(o)\ cf. VII 43. 



') dXXd xai corrumpit sententiam, cum correctionem quam omisso xat sen- 
timus pessumdet: non dicit *et Chii Rhodii Byzantii et cuncti homines' sed *Ghii 
Rhodii Byzantii vel potius cuncti homines'; aAAa sine xat post ov fiovov: V 
146. 152. IX 3. 17. XI 11 Xn 45. 123. 221. XV 51. 74. 75. 175. XVin 33. 47. 

') Eadem notio extat etiam: XII 160. 187. 263. XIII 10. XIV 25. ep. 7, 4. 

*) Improbi homines cum piscibus cum ita comparentur, ut amborum cupido 
dicatur primum dulcedines parare postea malorum causam fieri, imago ut ad 
finem perducatur nostro iure nos possumus flagitare; qua ex ratione huius loci 
verba sana non esse contendemus, si Isocrates a comparatione modo instituta 
h. e. postquam aliam rem nullam quam escam memoravit, statim recedere nobis 
videbitur, quippequi, cum nihil de malis quae piscibus arrepta esca perpetienda 
simt dixerit, dimidium praestandi tantum praestiterit; hoc iudicium autem de 
verbis qualia libri Isocratei exhibent ferendum est ; sin vero Priscianeorum libro- 
rum lectiones amplexus mutato ovtag in ovor* leges: o/*o«a nda/ovte^: tolg deXea- 
^o/xivoig tMV ^ilmv xai xar* «(>/a? fiev dnoXavovaiv tov dv Xdfioiaiv, oXiyo) cT' vote- 
^ov iv ror? fAeyiatoiQ xaxor? ovaiv, expedies difficultates; corruptelae ansam 
nemo non videt, 

Keil, Analeeta Iiocratea. 4 



Digitized by 



Google 



:oXfAwv . . . i7tL7cX7jTj€iv\ BA. 137,6.^) 
VTOV (T Sve%a . . . (§ 43) ol /xiv VTciQ Trjg] Dion. 
i. de Isoc. 17. 

g yaQ aXlo^ev . . . (§ 50) r^g avTcHv dvaye- 
Dion. Hal. de adm. vi dic. inDem. c. 17; repetit idem 
tl) Tig yaq — yiyvoinivQtg] oi q)tlovinovfxed^a — rot- 
; (§ 42) yA/MvoL fiev — (§ 43) evUrjOav] (§ 47) to- 
^^ — (§ ^^) yuvdvvevQvatv in c. 19. 20. 

ilw Ib. : fiiXXiov Di. / roi)c Xoyovg noiua&ai rE^DL: nottla&ai, 
k Xdyov^ E^^B^ / xi? yd(j av aAAoi^^ci' li.** Di. : r»? yd^ aXXo&ev 
I fi^frta avv^uq&a^/Ltivoi Is. Is.**: /iij avvduqf&^a^fiivog {-dia(f>d-u- 
itvo^ iud, de Isocr. 17) Di. / iyxotfiidl^eiv d^iovfiev Di.: iyxo)fiidi^eiv 
f*ev Is. / dlXd ndv xovvavtlov Is-E^Di. : aAA' annv xovvavxiov 0" // 
^y ixeivoi^ e^Ofiev FEE^Q^ Di. de vi dic. 17: ixeivoig xi/u^v 
f*ev 5": ixeivotg e^ofiiv Xiftr/V Di. 1. C. 19 / r^C Twy dXXo^v 
fj^iag r£ Is.**: r^? Xoiv ^EXXtjvwv aojXfjQia^ g Di. / T^? ij/itcTe^ja? 
u 0") avxoiv Is. : avxoiv om. Di. // aXQaxeveaO-at, Is.: aXQaXeveiv 

J n^og de xovxov g Is." Di.: 7r(/o? cfe rovro*c P^, errore scrihae J 
* dv&^wnovi Pr Di. (?): aAA' al^ovfxtO^a dv&Qoinovg E^: dXX* 
^^. ai(>. Is.°^, cjc antecedentilms / xig 6i6m nXeio) f*ia9-dv /«er' 
vo/y FEQ^: xive? SiSoiainXdot fiiaO-ov f*ex^ iKeivo)v Di. : xig di^w 
io) ftiaO^ov fiex^ ixeivov E^g^: xt<; nXeiova fna&ov dtdw fiez'* ixeivov 
f,p. 85 I dxoXov&i^aovai Is. Di. : axoAovi^-oiTflr* Is." // el ne^i Xivag 

Is.**: fjv ne^i xivag' ?: etne^ xtve? Di. / i^afiaQXotfv Is. : i^a- 
vtdvoiev Di. / no^qavofiia<: FE Is." Di. (?) : nXeove^iaq 5" / ij^etv Is. : 
IV Di., c/. Fuhr l. c. p: 332. 576sq. / dxovao)fiev Is. (s"") Di.: 
voAtev £"0<* / dtanenqayfierovg FE Is." Di. (?) : dianijaxtofiivovg 
' Xoiv xai9-' fifiiqav iafiev TE Is.** iafiev Xoiv xa^' ^/tt^^tav s" Di. / 
aiv6f*eO-a F g £** r**: (f** ov? XvtiatvofieOa EG^: i^ia. Xvf*atv6fAeOa 
, i£nc2e t7iH ci<i. aut 6 taXv fi. aut Idiovg Xv fi. coniecerunt / xolg 
ivxotv dvOqoinoiv KOtvolg ix&^ol^ TE Is.**: rof? dndvxwv xotvol<: 
^qotg ?: Tot? dndvtoiv xoivolg dvOqotno^v i/OQolgDi.j cf. p, 83 // 
ovrw: xoaovxov Di. c. 19, cf. exc. 2 ad XIX 46 / oaov: oao) E / 
)<? vneq Is. Di. : oVwS" <J' vne^ Is,** // nXfj^otev — tlae^ifial^ov — 
refinov Is. : inXtj^ovftev — ivefitfidl^oftev — i^tnifinoftev Di. / iXav- 
f dvayxd^Ofiev Is. Di. C. 20: fieO^ onXo)v i^enifinofdev Di. c. 17, ex 
ecedentibus // dXXd yd^ 5" Is.°^: aAAa FE: dXXd yd^ xai Di. / dv xt? 
ir Is. : lifd)v dv xtg Di. / xaXoJg F^ s"** Di. : xaxw? EE^Q^ / dtotxov- 
a neqi FE 1b.^: dtotxovfteva xai neql gr Di. / dXX"* ovx dv Is. Di. : aA>.' 
t Is.** / ^fidg dnaatv etvai na^adeiyfiaxa Is. Is.^: iy/ia? eivat xoJv 
,o)v naqddetyfjta Di., xoiv dXXo)v ex antecedentibus / xaXolg xai 
ayfiivo)^ Is. Is.**: xaXoiq xe xai xerayfiivo^g Di. // T^t^aXXoi xal 
vxavoi Is. Is.**: T^tfiaXloi xe xai Aevx. Di., cf. Fuhr l, c. p'. 384 j 

avxwv Svayeveiag gg^Q^: xijg dvayeveiag FEA^ Di. 

Lt hoc loco ita semper ^JooxQdxrjg ne^i xrjg el^rivtjg (cum r) excepto 
ubi neqi elqrivfjg cum P. 



Digitized by 



Google 



n™ 50-87 ovTcog lllyov . . . (§ 52) 

iud. de Is. 17. 

inX roT piXtiov yeyovivai toJv 'alXi 
«AAoiv yeyovivai Di:, at cf. olxiaO-^^i 
nendum / ^aSiov FE 0": ^aov rs 
Is ^: iav — yvo'tat]0&€ Di. 

deKa^iov] Haxp. -s.- v. (ep. I 

An. Gr. I 190,20 sq., ex^ quibus c 

^exd!^o)v Is. Is.** Harp. : tfc xal Co 

§ 51. tovtov Is. Is.**: dvvrid-ivta to)v m 

Is. Di. : TioXeo)? dfiekovjuev xai s"": 

§ 52. dya7t<avtag Di. : iti7ioiovvta<: r : no 

el&ovteg Is. Is* : ovv ii&ovteg Di 
MPABF^ I diaXinovteq tolg iv&dSi 
teg tolg ivtavO-a tffj^^o&etaiv g^: 4m 
aotpMtatoi Is. Is.**: aoxpQoviatato 
Is." Di. : avfi^ovXoi? - x-^wfie&a ^ / i 
xoivMv, om. Di., propte)" homoeotelet 

icaO-latafiev* ov» P: xa9-iatdfcevol o 
dv ovdev Is. : ov<f««? ov6ev dv Di.( 

§54. rocrovroy . . - TT^oyoi^ftii'] 

in not.). 

tooovtov Is. Suid. T6oovro>: BA., 

§77. 6^e^L8vac Totg TtoXeiiio 

§ 81. dedoLKd . . . cplavQOv] Prii 

— Bachm. An. I 127,4; Suid. v. arc 

cf. Amm. de diff. p. 146 Valk.) cf 
§84. sig Tovto yaq . . . emd-i 

Gr. n 482 Sp. 
§ 85. toGovrov . . . dvd-QMTtco' 

ijveyKa). 

toaovtov Is. : toaovto) BA. at cf. j 

§87. dlXd avvridofievoL . . . c 

avvrido/xevoc . . . GVfig)0{ 

ovvriaO-riaofievoi FE: iq)7jad-tia6f*evoi 



*) Non recte milii Fuhrius videtur Dionysii 
cessarium sit: respondent enim inter se 6t rr^iv el 
O-ovteg et ivd-dSe: ineiddv inio)tiev, ut ipsis verb 
ensium inconstantiam notasse videatur. De lecti 
rum in antecedentibus &^g^ dvafiaivuv pro dvc 
verba xai tov? avtovg . . . innQtrfjetev propter ] 
omisit scriba Is^., non Isocrates ipse, ut Coraes 

^) Non recte credo Cobeto obsecuti editorc 
neque enim est cur dicatur ovf*nevO-^aovteg neque 
utnimque eodem loco eodemque tempore fiat; i 



Digitized by 



Google 



^' Tovg fxiv rdq)ovg . . . 7tqoari%6vi;(av\ ^Aristid. a. 

rh. Rh. Gr. 11 482 Sp. 

avti fxiv yaq . . . Xaf^fidvecv] Aristid. L c. p. 483. 
dvtt di Tov yewoyelv . . . avTwv] Aristid. 1. c. 484 
ovd' idetv . . . avtwv] Prisc. XVIII 218. ^ 
rijy avt^v Is. Arist. : rijy a^p/ijf avxiav Prisc, glossema, 
Tovg fiiv idiiaTag . . . dXXoTqiiov] Aristid. a. rh. 

Rh. Gr. II 482 sq. Sp. 

MavTvviag di di(fi%c(Jav] Harp. y. MavTivewv di- 

oruofidg (ep. Phot. Snid.)'^). 

TTiv dqxiiv . . . TtaqeXdfi^avov] cf. Arist. rh. III 11. 

OvXyiv] Barp. s. v. (ep. Phot. Suid.). 

TteQi Tjg firidetg . . . eiariXd-ev] Prisc. XVIII 119. 

TtwTtor avtoZg koyiOfioQ FE: JKanote koytOfAOi avt. g Prisc. 

oiaTe firidi . . . 7tXriaidt,ovTag\ BA. 148,11.^) 

rcc) Ttolri] cf. IV 17. 

dlV v7tofievo/iev . . . Tovg''EXXrivag] BA. 135,7. 

SaafAoXoyet Is. : Saafiokoytiitai BA. ^) 

ToaovTii) di . . . Xafi^dvovavv] Prisc. XVHI 296. 

toaovtifi cfe fiaxa^iatottQO^ Is. : toaovtov de fianaQtmtata^ Prisc, 
cf» exc, ad XIX 46 part. poster. 



IX. 

EvayoQag, 



Evqriaofiev yd^ . . . i^aTaXeixpovaiv] Stoh. flor. 
51,29 (Apost. c. Vm 14«. Arsen. XXV 20). 



obnoxia est, quia quod tempus praebere solent grammatici id exhibet; 

quorum unam certamque regulam etelnplo illuttrare intererat, ea quae 
3 excerptis non ad expediendam ipsam istam rem faciebant, aut ad sim- 
as formas redigebant aut, quatenus id fieri licebat, decurtabant ; quamob- 
bu8 in exemplis adhibendis semper summa cautione utaris oportet. 

Nolla est causa cur verba TtoXXolv itoiv ex oratione loco Priscianeo prae- 

malam secuti sedulitatem editorum Prisciani. 

Bindorfium fortasse miraris hunc locum ad p. 91» (== V 48) referre: 
)is mecum si in Mitchellii *indice Graecitatis Isocrateae* nullum vocis 
V exemplum nisi illud ex *Philippo' petitum videris ; nempe vir ille doctus 
ispecto oratorem non curavit; <fc om. Harp. 

Adde hoc rarissimae verbi ^&a^^etv* constructionis exemplum iis quae 
iihner AGr. 11 254. 

Isocratei libri meliores: VIII 46 >lv/ia*vo/i*«^a tiaidaafioXoyovfiev; [ep. 7,4] 
ftai (P: afivvovvtat. s") xal daafioXoytiaovat ; activum daafioXoyeiv IV 132: 
yeta&^at passivum IV 123; ad explicandam nostri loci corruptelam cf. 
jaXevO-rivai xai XvO-rjvai g ^to aaXevaai nai Xv&tjvcu FZ; XH 239 td^ao&at 
I 16) aai fiovXevaaa&ai F pro genuino ra^a* xai^ovXevaaa&ai ff. 



Digitized by 



Google 



53 

[IX 3-43 tvnke^g «■ Stob. ; ef. [I 43] II 3€. IV 95: evx(5;«c TJ rc. y^. / al^ov- 

fiivovg r Stobv. ( Ars. Apost.) : ai^ofiivovg Stob-4. : ai^ofiivovg F («ie), 
c/. cap, II / nataXei^povaiv FJ : maXaXsiypiaaiv r Stob. 

§ 6. TovTCjv S* aXTLOQ . . . s^ovalv iariv] ^*-^^ ^-^-^ 

38,42. 

dyad-ov n^oaeotev F Stob. : nqoaeatev dyaO-ov r. 

§8. Tteol de Twv xoiovrwv . . . iTtexeio' 

Joh. Sic. Eli. Gr. VI 478 W. 
§ 10. ivd-v/xrjfxdrayv] *Poll: 11" 231. 

TtQog di TovTOig . . . d^Kovovrag] Anon 

Hermog. tv. 13. Bh. Gr. VII 906 W. — cf. Cic. or 

avtalg tal? FJ: taig ye r: taig Schol., c/. p, 83 ann 

§ 11. evXoyelv] Pollux 11 119. 

evXoY^w rj PoU. : ev kiyetv ?•. 

§ 23. dvdot 3i . . . TtQoaeyeveToA *Menand. 1 

372 Sp.^) 
§ 27. 26Xovg\ Harp. v. 26Xoi^ (ep. Phot. — Suid. et 

glossam). 
§ 28. ^Xdvovg Tovg q>vyaSi.%ovg\ Thom. M. 

(Schol. Tricl. in Soph. OR. 67; Schol. rec. ad Ac 

576 D.). 
§ 34. ovr av loyog . . . aQ/xoaetev] resp. Scl 

178 Fro.^) 
§35. Tciv ^iv ovv . . . TtQo^Qivetev] Doxopat 

Rh. Gr. II 446 sq. W. 

ovSelg ydQ . . . naraliTtelv] Doxopat. 1. 
§ 37. dXXd f^riv rwv y' i^tl kt€.[ resp, Doxopat 

Rh. Gr. n 447 W. 
§41. avToaxe3vdteLv] BA. 83,5 (cf. Moeris. s. 

M. 345,9 R.); cf. Isocr. XIH 9. 
§ 43. dXl^ ovTO) d-eog^ilaig . . . (§ 46) TOVTOi 

Qetv] Stob. flor. 48, 48—57. 

elaaqnxvovfiivov? F: dfpixvovfiivovg g Stob. ') / tovg a 



*) §. 23. waneq iti^oig ttaiv JE, olaneQ iv etiqotg tiaiv Zg: ( 
F: MoneQ aXloiQ teaiv Aristid. I 102, 8 Dind. (cf. Bensel. ed. v. I. pr« 
ann. 4; Scbneider ad. h. 1.) 

*) Satis dubitanter huc locum rettuli; verba scholiastaesunt: 
i^etai to fyxXrjfia toiv xaiQtttv, wane^ xal^JaoAQatr}^ o^ii^etai ^Qyov ( 
n^oq tov xae^ov d^iuoi^ea&ai, quorum ultima e techna sumpta 
quanquam apud Sauppium in fragmentis *artis Isocratis* locum nostrun 

') In tradenda hac voce valde testes vacillant ; priorem pi 
(«*?-) ut hoc loco Stob. omittit, ita dqnnvovfiiviov IV 45 r praebet, ci 
servent; contra XI 31 pfo F tov? d qi t xvovfiivov? O^votv, quod noi 
in r extat roi)? e l a aqnnvovfiivov^y ita ut hanc vocem earum ii 
bus superscripta erat cessisse appareat; at quominus tibi persuade 
praepositionem ubique restituendam esse, impedit locus VII 66, ub 
dqnnvovfiivovg praebent. 



Digitized by 



Google 



54 

Stob9«: rov4' d^ZOfiiwov^t^^ iztirov fiwniiiag SiohATrmc,^) / iiafta^- 
I 44, rorroc T: i^ofia^ftworta^ J^ Stob. // rw» ZQ^^nivmwlA. ^iobTrinc. : 

r«^ Ofit)MvtTi09 iraii*mv Zf^mnivtn SiobABo. *) / affarra Is. : a^arrwr 
Htob.y al ef, ttoVm; geneiivuM ex xmv natum / ^rc^fjrc^fro^crocFSiob.: 
ne(tiY^vofitvo(: Ag Stob, / roc *r roJp li^o^? o/coIo/m? montQ ro? tV 
roJip Io;^o^ /'; rac iv xoU Xoyoii — roc ar xoi^ o^xofC c: rac tK 
rorc Xoyoef — ra* ^r ro»c U^ol; Stob., ^. «tc. a«I. h. l, 

I 4r>, ^^ya fpQovdiv . . . di' avTOv] krisL rh. I 9. 

^ia rvx^^ vnd^zovotv atX Arist.: vnd^zovaiv om. Is. Stob. ')/ 
ftfvofiivQi^ r* Stob. : yiyvofUvoif: dyaO^oig r^orr. Jg j {-f avtu Is. : 
v^* atftov Siob., non Uocraleum / ^oJUoiC Is. Stob^ {noHv^) : nolv 
HU)hfSv., ex inseqtiente no).v nalum / rijr ri^r dlXfav qivaiv T: xfir 
tf>v(Uv XMV dlXoiv c : xoiv dXXmv Stob. *) / dXl! ov* Is. Stobv. : dXV 
om. HiobABTrinc; at ef, p. 45, ann. 3 l f»,i%qd<; c Stob^o. : /i«xc«? 

S 4«. IJ HUAiA ^) II oXotg P: oA«? <f' c Stob. *^ / na^aXainmv FJ: na^ah- 

noiv c / Ati rotc fiaoiXevaiv FJ: xoig fiaaiXevai n^inti c Stob., at 
ieguUur dXX' / iy.daxt}<; xiji F: ixdaxtjg c Stob., cf. carc. <id. II 2 j 
i«XtyofAevof c Stob.: i^eiXeyf^ivo? F"^ I xjj x^g noleo)? ^toixijaei ? 
Strib. : xfj xrj^ n6Xeotg oXfi^ &eoiMTJaet TJ •) / rovc xtvdvvov^ FJ 
Hi()h,: om. rovc c, male / xv^awMog 6k c Stob.: ;i«ya>log'(»»r rff 
I//; c/. Schneider ad. h. l. 

') r BoluB probuB, ceteri testes pro rariore constructione interpolationem 
liabent (cf. Hchnoider ad, h. 1.) 

') V(jrba ofiiX. ix, ut tunt glossema ita e Stobaei textu non eiecerim. 

■) liOctio librorum Aristotelicorum , quam Spengelius eiecto vndQzovoiv 
oorroxiMHo bo Hporavit, Blassio ita displicuit, ut eius in praefatione mentionem 
oinnino non fiiccrot ; tamen reccptu digna videtur propter elegantem concinnitatem 
HorinoniB, ()uae illo v(Tbo repoHito oratori restituatur; cf. II 35 ^eoi^ei xd yiyvo- 
fitivn x«i Tc« nv/inirrtovxa xt/. et [I 42] Zalqe nkv ini Xolg avnfialvovai — Xvnov ^^ 
fteX{^do}g inl roig ytyvofiivoig nxi, et (luem locum Gaisfordus iam attuleratXII 32. 
Quanjiuiim igitur apud Arist. rh. III 16, ubi male hic locus repetitur, cod. A^ 
vnd{ixov(Hv omittit, tamen vocem Aristoteli non eripuerim, quam nostro loco et 
i4" vi cotiTi oodd. tradant quae^iue per sententiam optime se habeat ; vetus tralatio 
nibil in robus minutis probat. 

^) vnf(ifinUatv apud Isocr. non cum genet, ; de origine lectionum cf. p. 84. 

') Nifii quod StobA orrore praebet /mx^ya?, cf. XIX 16 v. l. 

*) lu orationibus adhortativis oratorem singula membra inter se coniunctio- 
nibus non OOpulasso, ipse tostatur: XV 67 tate d* 6 ftiXXo)v deezO^riaeaO^ai Nixo- 
nkfi — (iVfifiovXtvoiv^ u]g cfef rc5r 7roA«To7v d^z^*^* ovz ojtioio)? di yiyqaTttai Xoig dn- 
yvMOfUvotg (IV VIll). oi)TO« fth» yd^ x6 Xfyofievov ofioXoyovfievov dei rw n^oet^^}- 
fiivttt *(ti avy*9nXfiftivov ^/oroii», iv de Xovtm xovvavxiov* dnoXvaag yd^ dno tov 
n{/oTi(}OV K«i /oi^iorac {VJ^: /«(>(? JE(')) MoniQ xd ualovfnva nf^dXaia [7roij/o«? 
dol. Fuhr, recte] nei^tiiftai dtd fi^aziotv fxaoror mv avfifiovXevM q>^dsetv. 

^) Gum verbum e.\poctemus idem significans quod ov na^aXeinMv^ non 
quadrat i^uXtyftivo^i reoipe igitur r Stob. lectionem. 

•) oA^c doleo oum c Stob.; cf. Bensel. ad Areop. p. 109. 



Digitized by 



Google 



^'^^mmrnmp- 



55 

^^Vl'9^ ^^ ' Kovcova Si HTS,] resp. Schol. ad iDemosth. XXII 15 
^ ^/^' p. 106» Turr. — Schol. ad Aristid. p. 247 D. 
dvoTvxijdccg . .'.-^X^&e] Arist. rh. 11 23. 
dvatvxij^otg Arist.: «fvorv/ijaa? r^? nuXmg F: ^varvxijodaijg Ttjg 

§54. MdTe %al rijv ^ldoiav . ... eTiExeiqriaav] resp, 

Schol. ad Aristid. p. 12i D. 
§ 63. XvaavTeg^yaq xov vofiov xrf.] resp. Schol. ad Ari- 

stid. p. 182 n. 
§ 72. evTtaid iag . . . 7toXv7taidiag\ resp. Choric. epit. 

Mar. p. 41 Boiss. 

ava^rag^ xag S^ avdaaag'\ *Harp. y. avaytTeg ycat 

avaaaai (ep., quas tiid plenior nostro Harp. ; Suid.). 
§ 73. vaTtqitto . . - e[xavTov\ Schol. ad Aristid. p. 221 D. 

eyto 8s . . . d-ecoQijaetev] Stob. flor. 81,10. 

■^yovfiai xaXd ftkv uvai \9.: 7]yov ^kv *tvai ttaXd Stob. (^yovfiai ftkv 
xaXd fiBv ilvai ci. Aldus) '). 

§ 78. Tial /xri vofxite xr^.] resp. Argnm. Isocr. IX; cf. p. 74 



'EXevTjg iyxoi jj^lov.^) 

§ 12. Twv fisv yaQ Tovg . . . i^cacveiv] BAJ 85,15.*) 

^o/ii^vliovg] *Harpocr, v. ^o/n^vhog. (ep. Bachm. 

An. Gr. I 120. — Suid. Zon. — cf. BA. 220,7. Hes. s. v. 

Et. M. 204,54.) 
§ 15. aTtoloyeXaS-at . . . dia^^q^ovTag] Theo prog. Rh. 

Gr. II 112 Sp. 



^) Cf. Bensel. praef. XXXIX ann. 9; r^? noUotQ ab homine insequentia xat 
r^ noXet ttti, respiciente additum. 

') Aldi lectionem non ' recte Benselerus (praef. p. XIX ann. 6) probavit, 
quia non ijyovf^at. et noXv f*ivroi, sed adiectiva xaXd fikv — noXu fiivxot, nXsiovo^ 
d^ia(f inter se respondent. Licet autem ita sint verba ut Benselerus voluit coniun- 
genda, quid alteri fihv post xaAa collocato facies? est prorsus supervacaneum, ni 
ad n^oxfjivo) refertur: neque vero ad hoc referri potest, quia *dfk\ post n^ox^ivot 
positum, verbis 'noXv . . . &E0)Q7}a€i€v causas adiungit, de quibus oratori chartae 
non silentes multo aeneis monumentis praestare videntur. 

*) De titulo orationis cf. exc. de eo in cap. III. 

^) Verba xai rd toiavta fiovXtj&ivta grammaticus in unum inatvovvtotv 
contraxit ; cf. p. 51 ann. 3. — Ceterum hac ex oratione multa furatua est auctor 
Charidemi, qui Lufiiani nomen sibi arrogavit (cf. Coraes ed. yol. II 162 sqq.). 



Digitized by 



Google 



56 

[X 16-54 artovddaag de . . . sdcdycev] Doxopat. Rh. Gr. II 446 

§ l^- et 480 W. ^^ ^ 

§ 17. Tov fiev €7ti7tovov . . ,,l7toLriaev] Demetr. /r. Ipfi. 

Rh. Gr. m 266 Sp. — Tiber. tt. ax^ ib. m 74 sq. — Alexand. 
Ti:. a%. ib. m 40. — Schol. Anon. ad Hermog. (*x Tiberio?) 
Eh. Gr. VII 1032 W. 

rov fjLBv BTtiTtovov . . . '^atearviaBv'] Theo prog. Rh. 
Gr. m 36 Sp. 

%al cpiloy.ivdvvov . . . eTtoiriaev] Schol. ad Plat. 
Phaedr. 267« p. 274 H. 

Tteqi^XeTtrov'] PoU H 56. 

rov f*kv: xm fih Demetr., contra membrorum asqtLobUitatem / qnko- 
nMvvov Ib. : noXvxM. Demetr. : iTnnivS, Tiber. Schol. ad Herm. ') 
$ 18. xai TtQWTov fiev . . . (§ 20) avve%ivdvv€vaev] 

imit. [Luc.] Charid. 16. 

Tiat TtQwrov fiev xre.] resp. Luc. Dem. enc. 10. — 
Theo pro. Rh. Gr. U 110 Sp. 

§ 19. xari.^«ro F/l: hofiiOB EZg [LucJ. 

§ 21. ei fiev ovv 6 ravta xr^.] *Arist. rh. H 23. 

§ 23. ^dXXLarov fiev ovv xrl.] *Menand. Rh. Gr. m386 Sp. 

§ 33. aTtLarovwag toXg oiyLeiOtdtoig] BA. 121,26. 

§39. iucxra ya^ r«i/. ..(§ 42) olxctorijra rfjg '^EAeyi^^] 

imit. [Luc.] Charid. 17. 

avOt(: ci. Sauppius, c/. [Luc.]: avtTJg Is. / ol tote fiaaiXevovre? JT' 
§ 41. [Luc.]: a7ravt£(: ol tote fiaa. Piorr. ^ EJ, ad inepti€ts rem atigentes // 

tijv iniHOVQiav tavtfjv F/IE: tavttiv trjv inintov^iav r, c/. [Luc] 
tavtriv avtoi r^v avfifia/iav / ov nolkov /(>of or yd^ 6iBXO-6vto<:^ ye- 
^dfiivijg — fipfcfo? rj, cf. [Luc.] ov TiokXoiyd^ vateQOv e^i^oQ yevof*i' 
vr}g: ov noXXov /^ovov ydq dieX&^ovtoi xal yevof^ivTjQ — igido^ 5" / 
&6otg rJ: 0-eaZg r [Luc.] / totg noXifioig FJ: tol? om. r [Luc.] 
§ 49. tig d^ av , . . (§ 50) TtaTqidag aTteXd-eXv] imit. 

[Luc.] Charid. 18. ^ 
§54. rdSv fiiev ydodvdQiag . . . e^ttridevfidtiov eativ] 

imit. [Luc.J Charid. 23. 

ravr^C tijg Idiag F [Luc.] : trjg l^ia? tavtijg r '). 

') tT^tfwxe prioris loci, quod Blassius inter lectiones varias refert, non tam 
commentatori quam librario cuidam imposuerim; altero enim loco idonte extat. 

^^) iniKiv&vvog propter antecendens 'xai' minusplacet; ^oAvxtVcfvro? oratori 
obtrudere vereor; qnXoviivSvvog quanquam cum *jff*o?* coniunctum audacius dictu 
est, tamen proxima verba et ipsa poesin redolentia confirmant. 

•**) Ut verba nXr\v oaa tavttjg ttjg iSiag xexotvoivijiie intellegam, non mihi 
contingit; quid vero ferri possit, optime Wolfius demonstrat vertendo locum: 
'eorum autem quae pulchritudine destituuntur, nihil diligi: sed contemni potius 
omnia quae huius boni expertia sunt'- Equidem non dubito quin verba ut glossema 
extirpanda sint, quibus resectis audias velim, quanto elegantius oratio triper- 
tita cadat. 



Digitized by 



Google 



57 

[X 55-65 yvoitj d* av rig . . . avriiv'] Suid. y. did&eaig 2. — 

§ ^5- cf. BA. 241,25 (Et. M. 267,51).») 
§ 56. T^al Toig fxiv 'Kata . . . (§ 57) iTtayyeXlovaiv] 

imit. [Luc.] Charid. 23. 
§ 57. TtXeiio xdqiv . . . TrQOTaTTovaiv^ Prisc. XVIII 305. 

/a^iv i/ovW Is.: /a^*v ttSote? Prisc, ef, [Luc.] nXeiot /dqtv av 
eidtifi '). 

nat Tovg fiiv vtz* alXr] . . . (§ 58) Troeijaavrag] 
imit. [Luc.] Chaxid. 27. 

vn aXlfi rj [Luc.]: vn om. s"'). 
§ 63. QBqaTcvaigl *Harp. v. QeQaTtvaL (ep. Phot. Suid.). 

§ 64. ivedei^aTO di ^al ktL] Schol. ad Aristid. p. 183 D. 

§ 65. ^OfxriQidaiv] *Harp. y. ^OfiriQidai (ep. Phot. Suid.); cf. 

BA. 288,6. 



*) Huc referendum est Schol. ad Dem. 11 16 p. 67b Turr. ^ta&ia&^at • ntaXtj- 
aoii. i) Xi^$g nal naq^ *Jao*^drei iv tf Bovai^i&i ; at in errorem inductus est scholiasta 
per StdO-eaw^ quod XI 14 extat. 

') Isocrates dixit xdQiv ixt^v: [I 45] IV 107. V 23. 34. 75. VIII 14. 130. 
IX 2. 19. X 20. 57. XI 6. Xn 16. 69. 202. 216. 259. XV 95. 99. 106. 287. XVI 15. 
38. XVni 58. 62. XIX 2. XX 4; ep. 2,1; 3,6; 4,9; 8,8; 9,6. Contra, si recte 
enotavi, x<*9*^ utdivat. unico loco IV 175, ubi proxime antecedit imaxeZv et 
sequitur /ittaaxovatVy ita ut tertiam formam eiusdem verbi vitare voluisse vi- 
deatur; discendum igitur est Isocratem xd^tv etSivai non dixisse. — Praeterea 
XaQtv coniungit cum dnodtSovat IV 56. V 36. VI 73. X 62. 66. XII 104. 
XIV 1. 27. XIX 11. 34; dnoXa^fidvttv IH 53; otpeiXetv \l 29] V 36. XVIII 
67; nioiAit^ea&at XV 60. — Praeter hos locos unus mihi adferendus est IX 10: 
a (sc. /litQa xal ^v&fiog) tooavttiv ^/c< /a^«y, uat dv nal tfj Xi^et xai tolg 
ivdvfifi/*aatv exji xaxw?, o/r*w? xte., quibus in verbis */»^*v ix^tv cum non 'gratias 
babere*, sed 'suavitatem dulcedinemve continere' sit, dubito num Isocrates talem 
ambiguitatem admiserit, et augetur dubitatio respicienti mihi paucis verbis inter- 
iectis exfi sequi; quam ob rem verba toaavtriv l'/** xd^tv yitium traxisse puto, 
cum scribae creberrimae notionis non in tempore in menten^ venisset; quid 
fuerit, vix habeo proponendum; cogitavi de: toaavtijv indyet xd^tv; attamen 
hoc non tam coniectum quam monitum volo. 

^ Notatu dignum duxi, [Lucianum] in insequentibus, quibus § 58 com- 
plectitur, habere 'xa* notvovs vofii2^0f*ev eve^yitag tov^ twv xaXwv intfteXtitd^'^ 
omittit igitur copulam; F autem (ptXonovov; elvat vof*ii^ofiev, $• iptXonovov^ vofii- 
Co/iev elvat in antecedentibus praebet: quid? elvat non interpolatori debetur? 
cf. p. 28 ann. 2. 

*) ^Be^dnvat Alcaei comici fragmentum apud Eockium n. 88 delendum 
est; qui Harpocrationis epitomen inter Photii fontes esse sciunt, videbunt unde 
Photius suum sibi Aloaeum paraverit. Harpocr. s. v. habet : Seqdnvat • 7oox(»ari/? 
'EXivfi* tono^ iativ iv Aaxedaiftovt Beqdnvat, ov fAVtifiovevet xai ^AXx/idv iv a' 
xti.; in epitoma (D) legitur: ,.,,ov fivfiuovevet xai 'laox^dtfig xai jiXxaio9\ 



Digitized by 



Google 



58 

[XI M2 XI. 

§ 3. ' rtyvc6a%co fiiv qvv . . . auaQtlag] Stob. flor. 4,48. 

voVi9£rrjfAivMv F: vovd-etovfjbivoiv <r Stol)j4: vsvoif&eTrjfiivbtv Stobw.: 
VOvO^etrifidtoiV Stobi? '). / avtoivtt? wixQifiif^teQOv F: ti? dA^tfiiateQOv 
ax)tu7v ^: tig avtMv dx(t((iiGteQOv Stob., c/. p. 84, . 

§ 11. Triy fxiv ovv jiirjTQoiav . . . (§ 12) TeTeix^^f^^^'^^] 

Greg. Cor. Rh. Gr. YII 1234 sq. W! 

7Ta^)OVO(7)v — dnaoMv T Greg. : naQovttnv — dndvtmv c, at ad 

§ 12. QiKtjaiv spectant / ixel F Greg'. : ixeioe ?■ // tov ovftTtavtog q>vaiv 

r:tov navzo<; (pvoiv Greg.: trjv tov ov/i7ravto? xoo/tor q>voiv r^) / 



hoc epitomae mendum ni Kockiud ipse vidit, potuit iam apud Dindorfium (ad 
Harp. s. V.) monitum invenire ; non miror igitur illum apud Bergkium sub Alcaei 
nomine ' Seqanvwv nihil repperisse ; Alcmanem Therapnarum mentionem fecissc 
facile per se intellogitur, extatque inter eius. fragmenta locus noster apud Berg- 
kium Poet. liyr. Graec. IIP p. 16 frg. 4 ann. — Alium statim adiungo locum, 
ubi .item contra Kjackium mihi pugnandum est; dico Calliae fragmentum 11: 
— tl «J^* aQa; tovg MeXavO-iov toi yvotoofiai; 
~ OV? dv fidX&ata Xevxon^oixtov^; etal^fi^. 
quibus in versibus pro XevxonQtnxtovg scribi mavult Xe&on^(/ixtov(: yqI {lAaXiatd 
y) evqvn()(!)xtovi: ^ Xevx6n^o)xtot, inquit, nusquam perstringuntur* ; at Schol. 
ad Aristoph. Lys. 805 toi)? Xevxonq(t)xtov<; oi? yrva#xo>cFe*ff ixotfi(!)d'ovv (inde 
sua Suid. post v. %ieXafinvyov tvxotg) non minus Kockium refutat quam Hes. v. 
X(vx()nvYO<: * o dvavd^o^' if^naXtv (H fieXapinvyov? rov? dini^eiovf eXeyov (cf. V. 
fteXdftnvyog)y qui quem spectet docet Eust. ad II. 863,29: Aloxim (Com. Fr. V 
p. CCXVIII, fg. inc. LXXII) ; yevx6n()o)*tot igitur.nequaquam non perstringebantur. 
Quid? quod leporem facetiasque poetae nobis eripit, qui Xnfxon^(riXTi>it<: mutare 
studet? Is enim Melanthii (ftiXae) asseclas Xevxon^dxtov^ propterea poetam 
fingere non sensit, ut illi omen non fuisse nomen ioeose nec tecte significaret; 
per ludibrium comicus morem tragicorum imitatus est< 

') Quod soquitur Tfr>r Xeyoftivotv, evincit ?■ Stob-4 lectionem veram esse; 
ceterum cf. p. 85. 

*) Locum non expedio: avitna? ab Isocrate ita usurpatur, ut cum substan- 
tivo coniungatur certaeque alicui rei singulari opponatur, quae aut verbis ex- 
jirinutur aut sententia significatur: HI 35 IV 14. 28. 83 (Is." ndaav praeter /t" 
qui cum Is. av.nnaaar) 98. 107 VIII 34 IX 65. X 68 XII 35. 50 XUI 4 XV 
41 [ep. 2,19]. — Non accedit substantivum* III 48 w? na^^ fxaatov toiv fie^iov #/ 
xaXo)<; ■)} xaxio^^ to avftnav «fov, quod non mirabimur; II 17 to avfinav est *in 
universum'; V 86 pi cum Benselero vertis: *Ich glaubc nun den Anfang der ganzen 
Rede so eingericlitet zu habon, wic es bci denen, welche zu einem Feldzug gegen 
Asien ratlien, der Fall sein muss* non habes cui avftnavroq opponas, cum debeas 
opponere 'dQxtf^j vcrte* igitur: '8o habe ich denn von dem Ganzen der Materie 
an den Eingang das gostellt, was dorthin gehurt:, wenn ich fiir einen Fcld- 



Digitized by 



Google 



^imnmmp 



ysgyy- ' j/ y 



[XI12-XII 9 7tavto^a7to)tata Greg. : navto^an . . . T^, qtMtenus agnc~^' 

a add. J^orr. : navtodana^ at cf, nketara / dydO-d I^ 
tdyaO^d r: 'vocabulum penitus diversum* F^ 
§ 14. diad^eaet] *Harp. s. v. (ep. Suid. Cram. An. 

fuit apud Phot. — Hes. s. v.) ; cf. p. 57 ann. 1. 
§ 18. , yiat yaQ t6 firideva ktL] resp. Schol. Aristi( 

et 28 D. ^ ^ ^ ' ' 

xae yag to . . . dTtodrjfxelv] Harp. v. xc 
firjdeva xr^ . 
§ 23. Xoyi(rf4,otg] *Harp. v. Xoyiafiog (ep. Phot. Si 

§ 26. oarcg %ai tcov Hqicov . . . ivofiod-eTrj 

173,10. 
§ 37. loyo7toL€5v] *Harp. v. XoyoTtowg (ep. Phot. 

cf. Ammon. de diff. p. 90 Valck. — Moeris s. v. Th 
224,11 R.). 
§40. TtaQQrialag] Harp. s. v. (ep. Phot. Suid. i 

Ox. n 498,3). 



xn. 

II a va&rjvaiTiog. 

§ 2. OvTi oliywv xTf.] resp. Cic. or. 12,38. 

dvTid^iaecov] *Harp. v. dvrid^eaig (ep. Suid. 
An. Gr. I 105,7; fuit ap. Phot.). 

Tovg d%ovovTag . . . d^oqv^elv] *Hermog. 
Gr. n 331,30 Sp. (cf. Kayser ad Comif. ad Her. j 

eTtiariixaivead-ai] Harp. s. v. (ep. Suid. Zoe 
An. Ox. n 495,5; Lex.Vind, 69,16; fuit apud Phoi 
§8. dXV ovTco TO yrjQcig . . . ^aTdTtecpqovr] 

flor. 116,40. 

fxefixpifxoiQOv] *Poll. n 124; huc Phot. v. fie 
(Suid. Zon. Bachm. An. Gr. I 298,7)? 

ovt(o to rZ Stob.: ovtot fioi to S" ') / f*ix(iok6yov y.ai 
Is, : nefiti', y.ai fiix^oX. Stob. / tijv r« qivaiv F Stob. : tr^ 
§ 9. r, at respondent inter ae tv/f} et q^vaiti H tj? ?: Stob. : w 

5" Stob.: ^vxtjv (sic) r", errore. 



zug gegen Asien plaidire'. Nostro autem loco ovfinavrog nec cum 
coniunctum neque alii rei oppositum est — ;• enim non curo; acced 
quidem tov avfinavtog q>vatv hoc loco non intellego; sententia flagii 
dvtivai roi)c xa^nov?, quod aliquatenus deleto 'tov avfA>navTo<; recipe 
ipvai^;^ idem valere potest quod *ro qvBiv. 

*) Sententia generalis, quam hic postulamus, addito pronomine 



59 



Digitized by 



Google 



i#V 






^ 2 e /4» 9 *? •1- IV 4 - 'k7'iJUK:r\^ h rtj U« v ^ 7 ; #i x t/ 

c^V — Hi^ §w T, ^^ >^L Zm- £<fcfiai- Ai. Gr« 
h^ iifcei r*ii:«- — ->iii:.l H-rr^n.»:^ «rctf. L*- «»r- VU 

r« tH'.z - . . -T# :.<«#^it/9ov~ >fi»:L Alii. inkorr. 

r€f^ <it r zci.^ ... i :_ c#f rc^ Sc.:Ol £•:«•- 1.44- 
fa^ ... rrf rrecdf ? fi<9C rc L^a. Ajex. $tn:«ai. \ 

i^Tov . . . fmowc twTAMwl Oes- Aiex. smr^ci- V 70 

e£. cxc a«i h. L 

a^faitotz^^. irc#c'jorrcy HirpL t. fifliffO- 
»>p. Zon- cod. Z>. — Ei.lL oJ»,lT e* H. SiepIiAiiiis 

I. 
t ^ Ji |fi| ci 09 or .. . a^frcj^ drsi- Alex- stnMH. 

^Hfrm li. .Stob.: m tm' :rijr«. CaOB., <r1 r. f. III 17 fiaf •• 
^K i" Harpu CI^». Stob.: &LB«f«Tcy»vc c <r« <l« T«r^ > 
Bft-: fr« T«r»? FS^^b.*) «« af«T»rrT«^IsL SMb^: ««• CMi. CleBi., 

WT Clem.^ , miji^mw Is. Stob-r mijtm^ m» C«em. T»r«^ •» 
CUtil: T«r»«? oin- Stob., errore , r^4«T«^^r*i c F Stob. Clem.: 

II ^ossam, qoia a/im^ot lemBa lexici est; ceterb enim locis 
»e »ont: gen. pL IX 66 XX 19 mec. plur. Y 19 XII 253 
«ratims XII 86. 247. 

um dicendi Isocratis Bekkems et Blas^ios Urbinatis lectionem 
jrjDgdahh de tran<eandi generibus p. 43 sqq. 
tnf/fx€ idem at/joe '6ta*%io&<Ju ralens Isoorates non scripsit; 
% n>u5i. ' a,v<tiiX(ii^tif}€t,i apud eum est 'evertere': Y 64 ara- 
tr^i; 'EliaJaf x^ayfttcra' 132 ctra4rr^«urTf«r xai /nxaaTaximr 
f\ XV 283 dviOT^Trza* xai at*f7tix\tai liaild T«5r naxd Tipr 
ciunt ad re<larguendam Cobeti coniectnram, qui Blassiam 
i VI 66 proposuit: «or* Trr«^oda« fikr rd-; zt^^^, ntxo^ro^xnM 
tozdxov^ dk Yiytrr^oO-at xqv? oTxoi'^ Totv iVioiS', arar<T^df (^a« 
^^i xaraAii.vof>at tovV roftm'^; ta restitue oratori qaod in libris 



Digitized by 



Google 



61 

[Xn32-xm2 i^avtatafiivovg s" / ififjtivovtag Is. Stob. : intnivovtai Clem. ') / tfj 

td^ei tfj F: t^ td^et s" Stob. Clem. dkkd 7t()6g dnavta r Stob. 
Clem. ^*): dkXd xai 7rQ6<; dnavta^ F / teXeiovg s" Stob. Clei 
teXiovg 'FA,^) 

§ 41. an^oXeXotTtozeq] Harp. s. v. (ep. Suid. — Cram. An. 

n 490,18; Bachm. An. Gr. I 127,21; Lex.Vmd. 7,16; fuitapi 
Phot); cf. IV 50. 

§ 63. ToQiovalo}v] Didymus apud *Harp. v. Toocivri (ep. Ph< 

Suid. — Apost. c. XVn 18). 

xal ToQi,)vaio}v F (Didym.) : om- ff^, cf. Coraea «d. t?. II p. 338, 
§ 68. de^aQXi^^v] *Harp. v. de^^adaqxia (ep. Et. M. 254,2^ 

dcita^Xeoiv FE: <fexa<fa^/«ojv Harp., c/. IV 110 V 95. 

§ 156. rw TtoXvi] ^f. IV 17. 

§ 246. TtolXrjg fiev latoQiaq . . . aY.ovovTag] Eust. J 

Odyss. 1455,25.4) 

iaro(iiag Is. : i/inet^iag Eust., glosaema / tov^ av/xTtohtevofiivc 
Is.: om. Eust. 



XIII. 

Kaxd TWV OOifLOTM V, 

§ 2. Ol^aL yaQ . . . advvdziov iorlv] Orio anth. IV 4. 

dnaatv etvai Is.: etvai ndatv Or. *) / vneQ avtojv Is.: vne^ iavt 
Or., at ad td fAiXXovta orator apecteU / ev tovto V: ev ti tov 

<; Or. 



') inifiivetv non apud Isocratem hac sententia extat; de iftf*iv(iv cf. Ful 
animadv. p. 61 sqq. ; idem Rh. M. XXXIII p. 674 ann. 1 iftftiveiv iv ex titulo CI 
II 1 160,5 attulit ; eiusdem aetatis titulus Mitth. d. arch. Inst. IV 200, 13 hal 
iftfiivetv cum dativo; neque dubito quin CIA.II 1, 833,6 Eoehleri restitutioni ifif 
vovacv e\v tei avfiftaxin tel yeY[ovvia . . . praeferenda sit, quae praepositionf 
abicit ififJtivovai\v ttX avfifia/ia nti. 

') Lectiones Stob. Clem. s* praetuli, quia quae posterius membram sigi 
ficat, continentur iis, quae prius {ov fiovov) infert. 

') Sic debuit Benselerus praef. p. XXVI annotationem 1. dare: 'tiketog XII 
242 XV 187. 200 (©**: tekiovg ceteri); ep. 4^3. At reAcw? non tekeiw^; legendi 

XIII 18 cl. II 26 et Vin 19'. Moneo adiectivum ab oratore iuvene adhibitu 
non esse. 

*) Addit ^ tignetVy quod a libris quoque perperam traditum recte delei 
Kayserus. 

*) Verborum collocatio quam Orio tradit ab Isocratis usu abhorrere videtu 

XIV 23 XV 206 XVI 39; cf. Fuhr, Jlh. M. XXXm p. 329. 



Digitized by 



Google 



62 

[Xin 5-21 fieaeyyvoivTai] PhoL v. ^&jffeyyvorvcu (Suid. BaclmL 
§ ^- An. Gr. I 298,20; Cram. An. Par. 172,2.). 

fi^aaey^^vovrtcu F Lexicographi ( — yrorro* Phot) *) : ntaatyrviv- 

Xcu 5". 

§ 7. /-ai xovq fia&r^rag . . . TCQaTTOfieyovg] Phot. v. 

TrQOTTOfidyovQ (Smd. Bachm. An. Gr. I 347.27. Cram. An. 

Par. IV 173^31). 
§ 12. oi 7totriTi'Aoi ... qfiQOVTeg\ SchoL Aristid. p. 173 Fro. 

noirfrtMov F* 5^ Schol. : nolinxov in mg. F J"^. 

§ 16. ^'i^' y^^ ^y^ • • • ^cI(T^a«] Max. Planud. Rh. Gr. 

V 447 sq. W. — resp. Joh. SiceL in Hermog. Rh. Gr. \1 
111 W. 

Tijr iTttaTTjftijv VA: Xrjv om. > Is.** Plan. / na^adm E Plan. cod. 
Monae. 8: na^adidi F^ Is." Plan. eodd,Par,291€ ei 2977./ Moa^ 
XI TA cod. Ijamg\iA Plan. : r« om. r £*•©" / «V* ««m^« Is. : loh. 
Sic: £V' txaoTpr Plan. / >r^o«iia^o* rj£«e« Plan.: ngoS^a&a* 
5" / ftti^a* (correxi: ug^cu) J^ Plan. Joh.Sic: ^ifao^ou r2#<»", 
c/. 52 om». 4 I ti^ai g- Plan. Joh.Sic : Tafoo^o* FJ E^S^ j 
ix$ di T«ir rj Is.": ixi. 6k (t« Plan.) «o< TiJr ?• Plan. / TotrTo dij 
dk om. Plan. 
§ 17. didayLTfiy] resp. Joh. SiceL Rh. Gr. W 92 W. 

Tteqi de Tcjy loi^Ttjy xrf.] resp. Proleg. ad Herm. 

OTaa. Rh. Gr. VH 44 W. ») Anon. SchoL in Herm. tt. W. Rh. 

Gr. \TI 869 W. ^ 
§19. XoiTcol (T fifiiy . . .oyo^arwv] Sopat in Henn. Rh- 

Gr. V 7 W. 

^fiir tiair FJ Sop. *): «iVir ij/tir c. 

§ 20. xaXiF^oru^yftiv] Suid. v. ^vdr^fiivoy (cf. Phot v. xa- 

hvdovfieyoi ; BA. 270.25; Hes. v. TutXii^lo^ai). 

§ 21. iT^o^ eTtieiTLeiav . . . c^^eilijerecey] SchoL ad Aristid. 

Panath. I 185.7 D. (e codice Marciano),^) 



') Egregie Urbinatis lectio confirmat quod sana ratio postolat (Cobet in 
Mnem. n. s. VIII p. 290, sq.); qaanqoam veteres atticisfae fitatrr^*dr praescri- 
bunt (Phryn. p. 121 L., Poll. VIII 28; cf. Harp. fttatyrvr^ua; fitoerr^^r^aaa&ai). 

') Coniectnra est non magis probanda quam Dobraei notxilov. 

') Locum Walzius ad § 18 rettulit; sed verba errasse eum arguunt: 
Jfi^lol xai '/oox^oTi;? nr t« xcrro T«r oofiaxtir dt* wr qr^al Xor ftir oof^iariyr dvo 
xavxa nouir Ofeiligr, nQotXor xov? xarora^ iKti&taOai, enetxa na^aaxtvdstir 
xovg idiov^ io/or? eig na^dd Bir f*^ Xf»r na^adedoitirttr l6r**r. 

*) Ceterae lectiones, quas non in textum recepi, hae sunt: Aowror — tr^r 
xalovftirijr tiz^l^ avrr^dtf^cu — otrr« taxor (pro vnia/orto) — diddoKMir — tor 
6vaZ9^iattQor ttar oroftdtmr. 

') Scholium, ut exhibere possim, Wilamowitzii benignitate fit, qui 
Mareiani codicis collationem ab ipso factam inspiciendam mihi praestitit; est 
autem hoc : '^r^to^ttar^ xai 'Joox^dtrg ir t^ xatd aofiattir xaXo^&tattati n^o? 
ini*i»eiar fidXJLor r, ^ffto^etar wfcAijoff «or*. 



Digitized by 



Google 



«3 

[XIII 21^ olqfiXtjaetev F: Mifektjoriav «• Schol. 

^^^^^ ytal (j,rid€lg oiead-o) . . . e^cif^ekeiav] Orio anth. 

VI 16. 

Tial (j,ridetg oiea^co . . . efxTtoirjaeiev] Stob.flor. 9,28. 

roiavtriv elvai rixv^v F: rotavrrjv texvrjv eivai Or. Stob., cum 
hiatu {sequitur t/ rif)\ ri/vfjv roiavrriv eivai s", item / xaxw? neqv- 
xootv TTQO? d^etfjv oo)(f^oavvf}y av xal diy.aioavvfjv ifiTtoi^aeiev F: 
xaxw? 7re(p. ti^q^ d^er^v aoiq>^oavviif fj diKaioavvr^v av e^TTooriofiev g": 
xaxoi? TZeq). n^o? rrjv ocQerijv ao)qQoavvf}V av ejnTT. Or. : xaxolg neq<. 
TtQO? avrijv dtxaioavvtjv av ef^Ttoifjoeiev Stob. / av/nTra^axelevaaoO-ai 
ye F: avfinaQaaxevdaaafhai ye J: xa\ avfiTia^adAevdaaaOai ye <;: 
avtinaQaaiievdaat, ye Or. ^) / ro)v X6yo)v Is. : om. Or. 



XIV. 

nX aTaixog. 



§ 1. Eldoieg . . . yeyevnjiiievovg] Ruf. a. rh. Rh. Gr. I 

" 464 Sp. (Anoi. a. rh. *Rh. Gr. l 428 Sp.) 

eidoreg . . .* eld-ia (xevovg] Schol. Dem. LIV 1 p. 
125^ Turr. 

0) dv&Qe?'A0trivalotj8.: ot 'AOrjvalot Ruf. (Anon.) : o) dv^Qeg dtxaatal 
Schol. / TtQoOvfiox; ^otjOeiv Is. Ruf. : (^orl&elv Schol., at r/. fieyiatfjv / 
el^rivr}? ovofigls.: om "Ruf. / dvaardtovg vno 0///9a*W Is.: ^no 0*//?. 
araor. Rut. 

§ 2. eTt de tolovtcjv 7tdQeaf.tev] Prisc. XVIII 294. 

ttt de totovtofv r Prisi. : ett de Tte^l totovtoiv g. 

§ 5, Ttolv 6e . . . ri^caid-ri/Aev] Prisc. XVm 257; cf. exc. 

ad. h. I. 

toaovtov Is, : toaovtov Prisc, non Isocrateum / el^rivrig ovarjg xat 
avv&-fjxo)V yeyevr}f4,ivo).v Is. : elqrjvrjg xal ovvO-r}xt}? yeyivtjfievo)v / fxeti- 
/ofiev Ib. : ov /Jterixofitv Priso., errore / tv/elv ^^tO)Or}f*ev F Prisc : 
r}^io)0-f}fMV tv/elv S". 

§ 27. y,al^ay,edaLfj,ovitov...eiarjXd'Ov] Prisc. XVIII 257. 

in avtovg la. : elg Vfidq Prisc *) / 6ieXiXvad-e F: dtehieaOe Prisc. 



*) Sitentio correxi Orionis te (post avfixa^aaxevdaat) in yc, eximens, credo, 
librariorum mendum. Stobaei ^avtrjv cur non ex *a(>rr^v' scribarum incuria natum 
esse iudicem, videbis inspectis quae p. 86 de origine huius loci lectiouum diver- 
sarum posui. — dtxatoavvr} et aotff^oavvri coniunctae apud Tsocratem solemnes sunt: 
III 29 XII 72 (xai 6txatoa\tvr}v add. r); — 138. 183 XV 84; nostro loco male 
Benselerus nQog delevit; ne^pvxivat n^o? r«: XV 274. ^84, quorum locorum prio- 
rem Blassius cum Orellio bene restituit; cf. V 81 VII 74. 

') i5j»a?Prisciani male ex insequente <J'*' i5^a? ortum est. — Isocrates si per- 
80 na obiectum est ot ^at ev etv cxim ini coniungit IV 141. 149 V 49. 76. 99. 101 
Xn 194; item atQatevea&at VI 65 DC 16 X 26 XIV 29; orr^(*r«av(-.a?) 



Digitized by 



Google 



64 

[xrV27-XV4 (praeter cod, 0) ') : ^it}.vaa<f9-e S" PrisoO / dnoXtnovte^ Ib. : ano- 

UiTtovtt^ Prisc, (U cf, ela^JL&ov, 



XV. 

IIbqI 'dvTidooecjg.^) 

§2. KoQOTtXdd-ov] Harp. v. -^oQOTthid^og (ep. Suid. prior 

pars ; fuit apud Phot. Cram. An. Ox. 11 496,33. BA. 275,7. 
— Suid. pars posterior ; cf. Poll. VII 63. — Moer. s. v. Thom. 
M. 198,7 R., contra quos Et. M. 530,12). 

Zev^cg] Harp. s. v. (ep. Phot. Suid.') Zon.). 

IlaQQdatov] *Harp. v. IlaQQdacog (ep. Phot. Suid.). 

TtivdKia] *Poll. VH 128 X 83. 
§ 4. VTtoyvlov] BA. 115,5; Bachm. An. Gr. I 397,26 (Suid. 

s. V. Et. M. 349,12 ; Hes. s. v. — Moer. s. v. Thom. M. 371,10 
K. — BA. 313,15. Et. M. 782,3), 



noula&ai {atgateia yiyvetai) IV 34 V 115 IX 17 X 67 XII 193 [ep. 3, 3] ; substan- 
tivum atQateialV 66. 99 V 128. 137X11 13; si urbisvelterrae contra quam 
bellum fit nomen usurpat, eadem praepositione uti solet: IV 83 V 86. 111. 144 
(Vni 99) Xn 205. 263 {XIV 54) XV 111; contra ei^ quatuor locis extat: «V 
KvnQov IV 153, eig t^v *Aaiav V 83. 89, eiq IleXonovvrioov XII 177. 

') Ex Prisciano Isocrati ^iiXva&e reddunt : at ea pax, quam tum pepegerant, 
usque ad id tempus cum oratio habita esse fingitur non permanserat; itaque 
imperfectum, quod si pax non interrupta esset probaremus, non stat. Aoristus 
propterea non bene se habet (dnekvaaad-e\ quod temporum rationes tot congestis 
aoristis (dnoXinovteg — eiar,Xd-ov) parum dilucidae fiunt ; ^ieXikva&e omnia solvit : 
nam ea quae prius sunt facta {dieXeXva&e)^ quam quae perfecta sunt {eiarjX&ov)^ plus- 
quamperfecto significamus. F igitur sequimur, cuius insolita quam exhibet 
forma corruptelae ansam facile praebuit, quam nascentem apud Priscianum de- 
prehendimus. 

') Titulum quem P praebet, solus tradit ex testibus Bekkeri Antiatticista 
92, 14; 95, 7; 103, 17; apud eundem ut apud Aristotelem (rh. III 17) 'laortQatr^? 
' Avtidoaei legitur: 90, 18; 109, 10; 113, 19. 28; sed etiam quod s- Harpocratio 
ceteraque Bekkeri lexica habent: 'ne^l t^g \4vtid6aeo}(: praebet: 90, 21; 116,5. 
Suspicio, quae ex triplici citandi modo nascitur complurium copias grammaticum 
compilasse, augetur ipsis glossis inspectis. 

*) Glossam Bemhardy male tractavit ; nam qui w. ovtog — ^o&oi^ uncis in- 
cludit, etiam w. dQiato<; tMyqaipoqii^ coercere debet, qoippe quaenon eodem ex fonte 
ex quo verba ovo/ia xv^iov fluxerint; haec enim ex lexico nominum propriorum 
et ethnicorum quo uti solebat Suidas deprompsit. Itaque cum Harpocrationis 
epitomen eicere nequeas, nihil eiciendum, sed discendum glossam a Suida tribus 
diversis ex fontibus hauriente compositam esse. 



Digitized by 



Google 



p^ 



- I . ■ IJ II . II -JJ. 



^^§20^'^ lAfiijiuaveoriraroi;^] *BA. 92,14J) 

§ 28. av€yxAijrci] Bacbm. An. Gr. I 94,12. 

dveyxkfjtii r/1&: dveyHXTjti An. : dveyHlrird El dvtyHkrito, 

§ 42. 6%Biviog vfiSg . . . aq^^a&aL] BA. 127,18. 

dq>ia&-ai, ci. Cor." Bekk. : dqteiaS-at Is. BA. ^ 

§ 50. aTtelrjXafiivog] Schol. Ald. in Isocr. ap. Ore 

p. 137. 

dTtekriXafiivog F Schol.: d7roXeXeifi/4,ivog E0^. 

§ 53. fjiaXXov v^wv . . . dXiqd-eLav] BA. 92,30. 

§ 59. aQ^dfievog aTto ti]g7taqayqa(piig\ *Harp. 

yQccgyn (ep. Phot. Suid.). 
§ 69. riyov/xevog . . . 8ril(6aetv'] BA. 127,31. 

fidXiat olqeXijaeiv E^: /Aaktat* dv o)(pekTiaeiv JTQs' BA / f 
om. BA, at cf. fidXiata. 

§ 83. dXXd Tolg (jlbv . . . TtotijaeLe] *perstring 

Eth. Nic. X p. 1181* (Spengel ad Arist. a. rh. I 2 p. 
vol. n p.^ 48). 

§ 93. ^O v T^T 10 q] Harp. s. v. (ep. Phot. Suid.). 

§ 100. ovx cog . . . y,aTaif)evaafj,€V(ov] BA. 128,2^ 

ovx ij^iwg & BA. : ov/ om. FJE j xatatpevaa/nivoiv FE (x 
fiivov 0) : xatatpevao/iivo)V BA. *) 

§ 112. dtaipeQOVTcog] BA. 90,18. 

§119. OTQaTOTtedov awayayelv] BA. 113,19. 

avvayayeiv Is. : avvdyetv BA; at cf, p. 51 ann. 2. 

ixoiLievoLg] *BA. 95,7 (cf. Schneider ad IX 31 
§ 125. doQtaXojTovg] *BA. 90,21 (cf. Suid. — Hes 

') Praebent eXe^ftoviatatov; neque vero mutarim quicquam, quia 
iis eist, quae cum F 'ne^ji dvti^oaewg* habent; quae glossae cunci 
oratoris non accurate reddunt. Itaque § 148 xataffeeatiQOJ? retinendi 
quam in nostra oratione forma xaTa(fe^arc(»oi' sola extat; de comparat 
in - oi? usu Isocrateo cf. Baiter. ad Paneg. 109. Itemque tertius locus ' 
dvti vati^ov ^la. neqi dvt^ ad § 121 exopkivoiQ referendus est. 

') cf. VI 74 d<pel&at rz quod in dq>iad-ai correxerunt Bait. Cob. : d 
©r; VI 8 dq)ela9-ai FZ: dtpiad-ai f. 

') Particulam dv infinitivo futuri ab Atticis adiectam es^e Ro( 
credam, donec ex poetis exempla et fide sat digna et numero valei 
praebeat ; nam quae adhuc ex codicibus ex parte nequissimis attulit, nihi 
vidlenter nunc se gerat (Beitrage zur Kritik und Erklarung des Isaeus 
Ueber C. G. Cobets Emendationen der att. Redn. p. 48 sq.), probant; 
exempla praebebunt, ex scriptorum pedeetrium libris ne Isocratis F De 
2 Platonis B quidem in particula, quae quid valeret non iam scrib 
gebant, fidem praestant; redit igitur res ad metro vinctum sermonem 
a scribis vel interpolatoribus intrusum sit sincere prodere solet. 

^) Blassius Hataxpevao/Aivoiv Orellium (ed. Ant. p. 175. 253?) d( 
ex adnotat; ego nihil inveni; praetervidisse ergo locum mihi videor. 
Keil, Analecta l8ocr»tea. 5 



Digitized by 



Google 



■ .y' - »!^n»^-<- !.^v>..'.r:^^> ^:'.-t:\-.^ ^ 



66 

[XV 135— ^og$a XtftovQ, f BA--: ^ o^va Xwtov: 4^^* 

§ 128. vovy «jfoifriMffi BA. 109^10. 

tovf ixovrta^ edd.: wvve/ovVQig Is. BA., c/. Schneider ad VII 63. 
§ 149. xaTOfdeecrr^gpv] *BA. 103,17")^ cf.p. 65 ann. 1. 

§ 173. ov yaq Tt^qX » . . e^^i^wcJctJ^arog] ^Arist. rh.II 13. 

§ 181. 7tavdoTQV^v%iiv\ *PoU. III 154. 

§ 183. aywviav] *Poll. III 141. — Harp. s. y. *) 

§ 232. davelaav . , . av.tf^ BA. 135,11. 

aocpv(tT(5v] cf. Diog. Laert. 112 (?Bremiad Aeschin. 1173) 
§ 235. ri^v vvv ar i II al^ofi 8 vriv . . . viilv\ BA. 153,12. 

ii^tvofiivfjit na^^ v/ilv Is. : M^$vofiivfjf Vfiiv BA'). 

§267. ^^ TveQv TYiv yqaf^fxaTVKrjv %av t^^v fiovavnriv] 

re^p.. Theod. Al^x. de gram. p/ 11,18 Bonn. (= BA. 1168 

et (>am. An. Ox. IV 324,34 sqq.). 
§ 268. ^'l(ov] Harp. p. v. (ep. Phot, Suid.). 

§269 S-avfiaTOTtovtavg... yvyvofxivavg] Harp, v. ttc^/- 

OTaTov (ep. Phot. Suid.); cf. BA. 296,6 (Et. M. 665,13, et 

Lobeck ad. Phryn. p. 376 sq.).^) 
§ 287. ^EvveaycQovvov] ^HsLTip. y. ^Evved%QOvvov (ep. Suid.); cf. 

"Dind. ad. h. 1. 
§ 817. avviTteae] BA. 113,28.*) 

avvintOB Is. : avvinBOe yeviaSai BA. 



XVI. 

. Ile^l Tov ^evyovg, 

§ 1. Zedyog] Phot. b. v. (Et. M. 409,47; cf. Hes. s. v.; BA. 

260,29). 



*) dyo)vlav Bekkeras restituit ex librorum Harpocrationis dywvidv to 
dyo»vi'^fa9^at (= rd a/i}^ara td nqo? t^v dyo)vlav ti y (jfifiiva)^ quam lectionem iam 
auctor lexici Bach. An. Gr, I 18,2 agnoyit, qui inde dyo)vtdv; 'laox^dtfjg dvtl 
tov dyoivlkead^ai fecit. 

') Casu praepositionem in lexico intercidisse cave sumas; ipso enim nostro 
loco grammaticus constructionem verbi x(»*V«a^oe cum dativo coniunoti illu- 
straturus est; vtqivta&ai tivi legitur XVIII 10 (cf. Rehdantz ad Lyc. p. 125), 
nQlvBa&ai vno revo?IV46; xQivea&at na^d tivt praeter nostro loco apud Isocratem 
non inveni; neque vero est cur ab P auctoritate recedamus: attamen xQivea&at 
naqd ttvt bene Atticum est (Rehdantz 1. c). 

') Allato Athen. X 452' Blassius bene librorum lectionem § 213 iv tol<i 
&avfiaaiv a coniectura «V r. &Bdfiaatv defendit ; potuit etiam Aristot. de gen. an. III 
1 ,734 ^ 10 antestari : olov r« avtofiata to7v d-avndt o)v, Cf. addenda nostra ad h. 1. 

*) Glossam iam ad V 89 attuli, ubi avvineaB . , . yepia&at legitur; nescio an 
g^lofisa quam nos legimus iam vaHe decurtata sit atque hanc fere quondam habue- 



Digitized by 



Google 



% 26. in 17), cuius V 



§ 1. ^O fiiiv ay 

d^ Isocr. c. 19. 

ovoia yci^ /nc 

Rh. M, XXX. 

oavxa 5" / «V; 
§. 2. 5" // avft^okaii 

28 (Fuhr l. c. 

TrokXd Is. : OXL 
§ 3. xQviiAdtotv rZ 

SirjyrjaojLiae r< 
§ 4. ^€;r(». $•; v/tt 

Di.: oX?j<: 5- / 

c: ini^rjfiijaG 

nat if4,7toQia% 
§ 5. ^/ai> 5-: dfjia 

6 Di. : w? o ! 

Is. : nekevti I 
§ 6. oheiMg TtQo^ 

oinem? s" / Tti 

fjyovf^riv, 

'ijyovf4tjv — 2 



rit formatii : avvijteae yeviad-a 
avvi^rj (6 avtog} Idvtidoaet 
xal Jiodoti^ na&elv avv^n 

*) Item solus mendosi 

*) Fuhrius haesitat, qn 
tur participium ifinXfjaag, quo 
quondam adscriptum erat, 1: 
dens 'dnodfjftfjaai abiisse in i 
sensu cassum non scripserui: 

3) cf. Fuhr 1. c. p. 3S 
ut testem fide digniorem qu 

*) Adde post w? api 
particulae, 'piev-de hic pro j 

*) De secundis curis c 
Fuhrio adsentior. — De inseq 
etenim si lego ndvta noteiv 



Digitized by 



Google 



5S 

[XI 1-12 XI. , 

§3. ' rLyvoioKto fiiv qvv . . . auaQtiag] Stob. flor. 4,48. 

vovf>£rrifiivi$iv F: vovd-etovfjbivo^v c Stob-4: vevov&ettifMivotv Stob«.: 
vov0^6t?ifidto)V SiohB *). / avtoiv^ti? Kx^ifiid^teQov F: ti? d-AQipioteqov 
avtinv r: tiq avtoiv dxi>tfiiate(iov Stob., cf. p. 84, > 

§ 11. Triv fiiv ovv fiirjTQoiav . . . (§ 12) TETeixta iiivriv^^ 

Greg. Cor. Rh. Gr. VII 1234 sq. W! 

Tta^ovainv — dnaooiv T Greg. : naQovtow — dndvtwv c, at ad 

§ 12. oixtjaiv spectant / ixel F Greg.: ixeloe g- // tov avfinavtog q>vatv 

r:tov navTo? g>vo'tv Greg.: V/Ji' tov aif/mavto? xoa/tov q^vaiv 5''^)/ 



hoc epitomae mendum dI Kockius ipse vidit, potuit iam apud Dindorfium (ad 
Harp. s. V.) monitum invenire ; non miror igitur illum apud Bergkium sub Alcaei 
nomine ' SeQanvoh nihil repperisse ; Alcmanem Therapnarum mentionem fecisse 
facile per se intellogitur, extatque inter eius fragmenta locus noster apud Berg- 
kium Poet. Lyr. Graec. III'' p. 16 frg. 4 ann. — Alium statim adiungo locum, 
ubi item contra Kjackium mihi pugnandum est; dico Calliae fragmentum 11*. 

— tl <T' aqa) tovg MeXav&iov to) yvowo/iiai; 

— 0?? dv fidkiata XivxonQo)yttovQ elaidfjQ. 

quibus in versibus pro XevxonQMxtov? scribi mavult X e e o nQoUtov? yel {fAdXtatd 
y) evQvnQo)xtov^\ 'XfvxonQo^xtot, inquit, nusquam perstringuntur' ; at • Schol. 
ad Aristoph. Lys. 805 tovg XevxonQO)Atov<; oU yvvatxo>^eig exo)fio)^'ovv (inde 
sua Suid. post v. ' fieXaptnvyov tv/otg) non minus Kockium refutat quam Hes. v. 
Xei^xonvyo?' 6 «mvtT^»©?* ifK^naXtv Je fieXafinvyov? tovg dvdQ.elbv(! eXeyov (cf. V. 
neXdfinvyo(i)y qui quem spectet docet Eust. ad II. 863,29: Alexim (Com. Fr. V 
p. CCXVIII, fg. inc. LXXII) ; levx6n()o)xtoi igitur nequaquam non perstringebantur. 
Quid? quod leporem facetiasque poetae nobis eripit, qui XtvxonQMXToxK mutare 
studet? Is enim Melanthii [ftiXac) asseclas AevxoTr^iMxroii? propterea poetam 
fingere non sensit, ut illi omen non fuisse nomen iocose nec tecte significaret ; 
per ludibrium comicus morem tragicorum imitatus est» 

') Quod sequitur tiTrv Xeyofiivo)v, evincit ?■ Stob-4 lectionem veram esse; 
ceterum cf. p. 85. 

^) Locum non expedio: avftnag ab Isocrate ita usurpatur, ut cum substan- 
tivo coniungatur certaeque alicui rei singulari opponatur, quae aut verbis ex- 
primituj' aut sententia significatur: III 35 IV 14. 28. 83 (Is." ndaav praeter R^ 
qui cum Is. avfmaaav) 98. 107 VHI 34 IX 65. X 68 XII 35. 50 XIII 4 XV 
41 [ep. 2,19]. — Non accedit substantivum* III 48 oU naq* rxaatov toiv ftcQiav // 
xalo)(; '5 xaxiTtc; to avfinav eiov, quod non mirabimur; II 17 to. avfinav est *in 
universum"; V 86 si cum Benselero vertis: *Ich glaube nun den Anfaiig der ganzen 
Eede so eingerichtet zu haben, wie es bei denen, welche zu einem Feldzug gegen 
Asien rathen^ der Fall sein muss* non habes cui avftnavtog opponas, cum debeas 
opponere 'a()/^*; verte' igitur: 'So habe ich denn von dem Ganzen der Materie 
an den Eingang das gostellt, was dorthin gehQrfe, wenn icb fur.einen Feld- 



Digitized by 



Google 



^n^ 



[XI 12-Xn 9 navtoSa7to)tara Greg. : navto^an , . . JT*, qtMteniis c 

a add. jPJorr. : navto&ana, cU c/, nlBiata / dya&d 

tdya&d g-: Vocabulum penitus diversum' F^ 

§ 14. diaS-saei.] *Harp. s. v. (ep. Suid. Cram. A 

fuit apud Phot. — Hes. s. v.) ; cf. p. 57 ann. ] 

§ 18. yial yaq ro firiSeva xrf.] resp. Schol. Ari 

et 28 D. 

Kal vag ro . . . a7todfi(ietv] Harp. v. 
firjdsva xrf. 
§ 23. Xoyiafxolg] *Harp. v. loyia(j,6g (ep. Phot. 

§ 26. oaxig "A^al Tviv Kqiiov . . . ivoftod-s 

173,10. 
§ 37. Xoyo7toiiov] *Harp. v. XoyoTtoiog (ep. Ph 

cf. Ammon. de diff. p. 90 Valck. — Moeris s. v. 
224,11 R.). 
§40. TtaQQriaiag] Harp. s. v. (ep. Phot. Suid. 



Ox. II 498,3). 



xn. 

Ila vad-rjvaixog. 

§ 2. Ovyi ollycov xrl.] resp. Cic. or. 12,38. 

dvTid^saecov] *Harp. v. dvtid-eaig (ep. Sui 
An. Gr. I 105,7; fuit ap. Phoi). 

rovg dyLOvovrag . . . O^OQv^elv] *Hermci 

Gr. II 331,30 Sp. (cf. Kayser ad Comif. ad Hei 

eTtiarif^iaivead-ai] Harp. s. v. (ep. Suid. i 

An. Ox. H 495,5; Lex.Vind. 69,16; fuit apud Pl 

§8. dXV ovTto TO yijQcig . . . Y^ara^teq^QO 

flor. 116,40. 

fiefixpifxoiQOv] *Poll. II 124; huc Phot. v. 
(Suid. Zon. Bachm. An. Gr. I 298,7)? 

ovtia to rZ Stob.: ovtot iu,oi to ?" ') / fiix^okoyov y. 
Is, : i«f/*V'. >««* /uix^oX. Stob. / Tijv te qtvatv F Stob. : 
§ 9. s", at respondent inter se tv/v ^^ <pvaiq H rj:: ?■ Stob. 

5" Stob.: V^v/tjv (sic) r, eitore. 



zug gegen Asien plaidire*. Nostro autem loco ovfinavtog nec c 
coniunctum neque alii rei oppositum est — r enim non curo; aci 
quidem tov ovfinavto? (pvatv hoc loco non intellego; sententia fl 
dvUvai Toi)? xa(jnov?, quod aliquatenus deleto *tov avfinavto^; re 
iiivaiq idem valere potest quod *to q^vtiv^ 

*) Sententia generalis, quam hic postulamus, addito pronomii 



Digitized by 



Google 



XEL 

Alyivt]Tix6g. 

0&6fj] ♦&«?. V. (f&6tiy (cp. Phot Suid. Et M. 793,13, 
71,3. 313,26. >) — Moeris s. v. Hes. s. v.). 

naalrog] Harp. s. v. (ep. Phot. Suid.). 

OQoiv TijF fir^riQa , ..ixjte^Twxilag] Prisc. XV III 174. 

iavTov Prisc. : ^wnrrar Is^ tf. exe. ad 1 14 ; ixjrartmKvia^ Is. : ««- 
^<;rTMxi'iar Prise. 

cf avvolg . . . ir£^r^£ft^a/itjr] Prific XYII 169. 

int^ntaniiv Is. rf Priflc, cf. cacc. im2 A. 2.: irtxt^Mtidptiw 'Bens. 
iafi^Mam e Prue* 

ddaxQVTovg] *Poll. 11 63. 

a(5cil<]pf r£ir] Heimog. /r. M. Rh. dr. U 356 Sp. (Anon. 
[)1. in Hermog. tt. W. Rh. Gr. \I 1062 ann. W.) — 
. lU 24. — ^up. 8. V. (ep. PhoL Suid. Zon. Cram. An. 
n. 48s,ii; Bachm. An. Gr. I 27,28; Et M. 16,12; Cram. 
Par. IV 31).«) — 

woTteQ Twv . . . ovaa] Clem. Alex. strom. \121 p. 266,4. 

€3t Ttoiag iP av . . . fiaXlov] Prisc X\Tn 236. 

ridiow ttS€9 vio9 avri xora xovg «n>/mvc tianotr^&irta ftdlXow F: 
vidmv «ufer avtm xara. r. y. tUnr, fmll. r: «Uior Xdtov vIqw ildtv 
avrJ nolv ftallov Prisc.; cf. exe. ad k. L 



XX. 

Orationis solus Photius (hibl. cod. 159 p. 102* Bk.) men- 
lem facit 



un kaac ita rescribe: V ^f tig iaxit • ff (wvr} leyo/iivti f ^»flf«?' ; adieci 
lebet Harp. s. V. : rijr wvr le/Of*irrj9 ^9%ai9 ^d-or^r Tleyor (cf. ep.): 
io an lemma f^Jijr, apad Harpocrationem, quod Bekkeroa edidit, 
in f ^7 mntandum sit, quia ne locns qoidem (ep. 3,30) e I>^n(h- 
itofi accnsativmn praebet: m^x^^ v ^9^1;?; aut manca glossa? 
addo gloseam BA. 83,25 a«feJlf «s^ <r * mq adtl^m n^a^i^eaihu^ qoae 
,57 adtk^i^ur' x6 xifiar «K cufeAfor; utramqoe interpretationeiBi onum 
«uit Hee.: ddtl^il^ti- a«l«i^or naUi. ^ Xtfna eK ditX^ir. 



Digitized by 



Google 



Digitized by 



Google 



72 

[ep. i-» 2. 

PMostr. V. soph. I 17,3 (0lh7C7tov iv olg Myqaq^Bv nqog 
airtov); [Plut.' vit X or. 837^; Phot. bibL cod. 159 p. 102»; 
260 p. 487» (cf. Blass. Att. Bereds. 11 p. 288 ann.). 
§ 12. v7ti0Tri0ag] *Harp. v. amareiv (ep. Suid. Bachm. 

An. Gr. I 121,9. BA. 24,7; fuit apud. Phot.). 

d.\ 

Cf. ad ep. 2. 

4. 

Phot. bibl. cod. 159 p. 102* Bk. 
§ 11. sti Si . . . TVQayfiaTwv] Prisc. XVIII 206. 

{0iv)ti vofii^eiv . . . TtQayfiaTWv] BA. 143,18. 

t/Of atta ahrj vo/*i^t»if F: txov (codd. NVB: M/mv 0) dvdataaiv 
^ vo/iii;etv Prisc: tj voftii^oyv BA, ad PriscianiigUur leetionem aece- 
dunt: $xov Ti^otpaoiv ^v vofAil^uv c ; cf, exe. ad h, l, 

§13. 7tQoag)Lleatdt(ov] *Huccine Poll. IH 63 Ttqoa^piXeatd- 

5. 

Phot. bibl. cod. 159 p. 102» B. ^ ^ 

§ 4. 7tQoacQ€iad-aL di tiiv Ttaideiav xrl.] resp. Dion. 

. Hal. iud. de Isocr. c. 1 (Fuhr Rh. M. XXXIH p. 354). 

.6. 

Titulus epistolae intercidit ap. Phot. bibl. 1. c. 

7. 8. 9. 

Phot bibl. 1. c. 



*) Alium locum spectat Hes, v. Tr^oa^deatdtotg* dyaTtritoig, qnamvis saepe 
syllabae -^v? -o«? -w? inter se commutentar. — Verba Blassius sana non putat, 
at cf. Eur. Hec. 982: v^Aiy /ikv n av, n^oa<pikkq di ftot. tode/at^dtevfi^Axatkiv. 



Digitized by 



Google 



OAPYT IL 
(luaestiones criticae Isocrateae. 

Legimus in vita Isocratis, quam Westermannus Zosimo ad- 
scripsit (0. A. n p. 5*): leyetaL ^i ytal tovto TteQi avrov (sc. ^lao- 
T^dtovg), wg otl 'Karriyoprid-etg wg dia^dXlcav rrji^ dfi^oy^ariav iv xi^ 
ygdipetv Ttqbg NLHoy/ksa rdg TtaqaLveaeig ^aatXea ovra rjet 
aTCoXoyriaofzevog TvdXtv i^ avrwv rtSv Ttaqaiveaeoyv elTtwv e^/Mvo' 
mTteq ydg rov ev drifioy^aTicf TtoXiTevofievov to TtXrjd^og del d^eqaTtev- 
Biv ovT(o %ai Tov ev fxovaQX^(f %aTomovvTa tov fiaatXea Txqoarf/^i d-av- 
fidteiv, Quis est, qui cognitis prioribus verbis posteriora naec ad ora- 
tionem ^ad Nicloclem^ reffere dubitaverit? attamen neque in hac neque 
in altera Nicoclearum sed in epistula ad Demonicum missa leguntur. 
Quid? orationes prima et altera nonne coniunctae certo quodam 
volumine editae erant, quod, prout alius generis orationes non com- 
plectebatur, titulum laoyLqdTovg Ttaqaiviaetg prae se ferebat? 
Sed erunt qui abnuant: alios igitur testes circumspiciamus. Nolo ei 
nimium tribuere rei, quod gnomologium Barrocciannm a Bvwatero 
editum , quod Wilamowitzii praeceptoris optimi b 
mihi licuit, in indice habet: yvcifiai %ar' hloyri^ 
ex Twv JrifjLO^^iTov nal eyxeiQidlov tov ^ETttyiTiJTOv %ai r^g ^Qog ^ij- 
fiovrKOv eTttaToXijg tov ^laoi^dTovg %ai heQwv cptXoaotpcov ] nec vero 
ex prima tantum oratione sed etiam ex altera sententias praebet: 
Gnom. Barr. 80 wv Tag . . . Ttqd^etg (= Isocr. 11 38); 85 dQ%tY.bg . . . 
dtavoiag (zrlsocr. II 24); 157 dei oqSv . . • TtovqQoi {— Isocr. II 28); 
186 wXdt^etv . . . e^afia^dvovTag (= Isocr. 11 20). Sed cum illos locos 
facillime errore in gnomologium irrepsisse statuere queas, graviorem 
petamus testem procedatque Hermogenes qui (tt. fied-. detv. Rh. Gr. 11 
440 Sp.) haec habet: Totkcov (sc. Toiv f^ed-odwv tov eavTov dveTtax^cog 
eTtaivetv) TtaQadeiyfiaTa^Iao^dTing ev Tw 7tQa)T(p X6y(p tcSv Ttaqa- 
tviaeov to TtQcjTov TtQOoifitov eavTov e/tatvov y^aTeaKevaae ' d^eXet yaQ 
elTteiv OTt ey(o dvi^Q etfit a^tovdat oTaTog Yxxi fiovog g)iXog dyad^bg 
djtod-ctvovTog Tov TtaTQog, cJ Jrjfj,6vt7£, aoi evvocHv. Num huius quoque 
auctoritatem addubitas? Certissim est corpus TtaQatveaeiov Isocrate- 



Digitized by 



Google 



74 

arum fuisse, in qno non solum epistula ad Demonicum et or^tio ad 
Nicoclem inerant, sed etiam si minus aliae, at certe quaedam tertia. 
Nam si duae tantum, Hermogeni dicendum erat ev r^ 7iQ0Tiq(fiy 
non £v T^ 7tQa}T(p Xdyffi Tuiv TcaQmveamv. 

Quodsi illis temporibus liber orationum suasoriarum fuit, suo 
iure possit aliquis complura sibi ut proferantur postulare illius testi- 
monia praeter unum illud Hermogenianum ; huic locos praebemus Harp. 
V. TtaQaxlriGcg: ^lao%Qdrr\g TtaQaiveaeai (I 5); Schol. ad Aristoph. Ach. 
206: 7cr. ev raig TtaQaiveaeai (inde Suid. v. ^Xka^elv : I 3); — Priscian. 
XVm 278: 7(7. TcaQatveaeai, (I 20); id. XVUI 158. 185 (I 34) 7cr. 
/taQaivaaeai, quae exempla grammaticus Latinus ex Atticistae cuius- 
dam lexico deprompsit (Prisc. XVIII 50; Hertzius GL. IH praef. 
p. Vn sq.). — Marcell. schol. in Hermog. araa, Rh. Gr. IV 193 W: 
%. ev ralg TtaQaivlaeaiv (ad I 3); Greg. Cor. Rh. Gr. VH 1235 W.: 
7(T. ev r. TtaQ. (I). 

Ne vero quis, cum illo "^ev ralg TtaQaiviaeai semper oratio 
I * ' "* jiri videatur, inde sibi argumenta contra ea quae pro- 
t [ermogenis ad locum revoco iBtum (jt, fx^d-, Setfv. Rh, Gr. 

] ^Sa^teQ ta TtaQa ^laoycQaTei «^a, Ta ev Tatg rtaQatve- 

c a^ quibus in verbis TtaQaiveaeig illas attQnti^siHium quem- 

c a minime ad Demoniceam solam relaturum esse credo. 

I rem conficiam, duos^ looos de quibus dubitari n^qiiii pro^ 

feram, argum. Isocr. IX: iaTeov, ort tov Xjoyov tovvov iyQaipev ^laoyLQd- 
Tijg TtQog Tov Ni^OAJ^a fieTa tt^v TtaQaiveat^v Tijv TtQdg avTOv, 
vtod^ev %Te, deinde ad Euagorae locum respiciens ott* ov vvv ae 
(TtQWTOvy *) TtaQaxelevofiac aTtovda^eiv TteQt Tijy aQeT^v aJU^ %al TtdXaiy 

(sc. To TtaQaY.eXevead^at aTtovddteiv xt6.) eaTiv ev Tatg jtaQaive- 
i' * * [)Z^ JVtxoxAe/otg Menand. Rh. Gr. Itl 359 Sp.). TtQHzov 
i ^ ra^ TtaQavveaeiQ xt€. Alter locus est argum. 

1 fe TtoXXovg Xoyovg wv eiaiv a\ TtaQaLviaetg, ei %ai 
1 tv airtdg eiTtelv fxfi eivac avrov . * . d^iov ie ^ijT^crot, 
( V ovT€t)g axrcdg dvayiviSaTiOfiev y,avd Td^cv, TtQWTOV 
TTiv TtQog JrifiovcKov^ eTtecTa Tr^v TtQog Niyioy,Xea Kat firi 
ddiacpoQcog waneQ ev Tolg dXXoig avrov Xoyoig . . . ro 3e dXri&eg Ttdai 
7taQatvel dcd tcov tqciHv 7taQacveaeo)v . . . rccTm ovv TtQmTov 
Tov TT^Qog Jrifiovcxqvy wg ytQog lSio)Tag TtQMTOv diaXeyofievog, eita 
daaiXeveiv dioda/xov ev Tq) ^tQog Nc)iOY,Xea . * . siTa Xey^ ^v t(^ 
TtQog Ni xo7,Xea i} avfifi a^ ^ >t <^ 7tu)g dsl tov iSicoTrjv ^aatXev^d^ai» 
Fuit igitur suasoriariiln Isocratearum liber tres orationes. *^ad Dejnoni- 
cum, ad Nicoclem, Nicocles* continens. Hoc si respicies, facile expUcabis 
et titulos, quos supra attuli primae orationis, ^ jcaQacveaecg et qui non 
minus frequentes sunt, ^TtaQaiviaeig ^tQog Jrifioviwv (velut Harp. v. 
htaTiTog oQ%og) ; fuit in editione Isocrateorum prisca; quae et demon- 
strativ^ et suasorias seiunctas exhibebat, alterius sectionis '^TtaQXti- 
viaemv index hic: 



*) ft^tStov ego addidi. — cf. IX 78. 



Digitized by 



Google 



75 

nAPAmmjEic 

tum titulus primae orationis: IIPOCJHMONIKON. 

Jam vides (][Uomodo triplex appellandae orationis usus natus sit. 

Quod nobis proposuimus ostendimus : nec yefo tam multis rem 
confecissem — nam plurimos viros doctos quamvis professi non sint, 
hoc ignorasse non credo — nisi gravior res quam primo optutu 
perspicitur mihi esse videretur. In nostris enim codicibtis Isocrateis 
libriim istum ftaqaiveamv legi inde efficitur, quod in ceteris orationibus 
ordinandis valde podices fluctuant, in suasoriis illis is ab omnlbus ^) 
servatur ordo quem Demoniceae argumenti auctor notavit : *^ad Demo- 
nicum, ad Nicoclem, Nicocles'. Respicientibus poiTo nobis non solum 
suasorias sed etiam demonstrativas *) deKberativas iudiciari^ nbn 
temere permixtas, sed secundum res in optimo Urbinate (F) dispositas 
extare illud quoque baud parvi momenti faciemus, quod demonstrativae 
in singulis libris ita sese excipiunt: 

r: X. XI. xm. IX. je. x. ix. xm. xi. 
z: X. IX. xni. XI. AS: X. IX. xi. xm. 

Omnes hos ex certo quodam canone pendere inde facile cognoscitur, 
quod decimae primum locum concedunt. Urbinatem autem veram 
orationum dispositionem servasse nonae orationi$ coUocatione con- 
probatur, quae non tam aut demonstrativa aut suasoria est, quam 
et demon&trativa, et suasoria potest appellari, ita ut iam veteres 
cuinam dicendi generi oratio addicenda sit dubitaveript (argum. 
Isoca'. IX); leguntur autem orationes in F hoc ex ordine: 

x XI xiii^ix^i n m vi vii xiv vm v xn iv, 

demonstr. suasor. deliberativae, 



XIX XV XVI xvn xx[xvni xxi]«) 

iudiciariae. 



') Cum dico 'in omnibus* recentissimum Z neglego ; PE J ZA consentiunt, 
in omnino non inveniuntur. 

^) Sectio demonstrativarum quatuor orationes continebat: argum. or. XI 
^to nai 6 Xoyog ovto^ xmv teoad^iov iyxwftiMv iati\ eae erant: Helena, de qua 
nemo dubitavit, Busirls, contra sophistas (argum: ic^^tijaav ^i tiveg ndXiv 
xai f^ict ti avt6<: o Xoyog el ye eig iati twv teaad^wv i y x (af*i w v), Euagoras 
(argum. ivixriae &e avtov tov Xoyov iyxtofiiov fidXXov Xeyea&at). 

') Orationes XVIII et XXI casu in Urbinate non leguntur : neque enim 
illas peiores libri omittunt, quos in demonstrativis et suasoriis praebere vidimus 
ordinem ut vetere ex canone depravatum ita ex eodem iilo oriundum, quo- 
rumque in deliberativis et iudiciariis, si Turicensium, aut Bekkeri indices perlu- 
stravens, eandem esse condicionem facile tibi persuadebis; praeterea locos ex iis 
saepius veteres scriptores adferunt. Denique si reputaris ordinem ex quo in F 
orationes iudiciariae collocatae leguntur, priores sedes iis orationibus videbis 
concessas esse, quarum in indicibus nomina propria non leguntur, cum singulae 
orationes inter se xatd atoixelov excipiant {Alyivtjtixo?, 'Avtidoai';, Tie^l 



Digitized by 



Google 



76 

Qui nonam inter demonstrativas et suasorias posuit, eum ex consilio 
quodam et accurata uniuscuiusque naturae cognitione orationes ordi- 
nasse nemo negabit. Neque minus rationem redactoris, qui certo 
quodam consilio ductus corpus composuit, id prodit quod et suaso- 
riarum demonstrativarumque, quibus sane aKquid commune est, et 
deliberativarum et iudiciariarum septenas habemus ; hoc fortuito acci- 
disse vix quisquam sumpserit. 

Accedit alterum : an tu casu factum esse credis, ut ex sexaginta 
orationibus quae primo a. Chr. n. saeculo sub Isocratis nomine fere- 
bantur ([Plut.] w. x. or. p. 838**; Phot. bibl. cod. 260p.486>>B.) tam 
pauca exceptis nostris viginti et una orationibus servata sint finistula 
(cf.Jcap. in exc. Id.), ut Sauppius haec etiam aut pro subditiciis habenda 
aut aho modo removenda esse sibi persuaderet (0. A. 11 227)? Atque 
obhteratio illa triginta novem orationum eam ob rem etiam maiorem 
movet admirationem, quod eae quibus nos fruimur praeter unam *) 
onmes in antiquorum scriptorum Ubris aut adferuntur aut excriptae 
leguntur, quam rem nescio qua ratione exphcaturus sis, nisi statueris 
a grammatico, cuius auctoritas plurimum apud veteres valuerit, nostras 
orationes ut genuinas vereque Isocrateas in unum corpus redactas, 
ceteras ut spurias dubiosasve abiectas neglectasque esse. Cui autem 
aetati illa auctoritas adscribenda sit, postea videbimus: nunc cum 
nec Priscianus nec Bekkeri lexica (cf. cap. III 1. c. frg. 7) deperditarum 
orationum frustula proferant, satis habeo monuisse canonem illum, 
qui nullas orationes nisi nostras complectebatur, necesse esse iam 
altero p. Chr. n. saeculo fuisse, lam veHm mecum reputes quae 
vidimus: legebatur altero p. Chr. n. saeculo corpus viginti et unius 
orationum Isocratearum : viginti et unam nos legimus ; optimus noster 
hber F orationum dispositionem secundum res tractatas confectam 



rov Cevyov?, T^aTie^mxog) ; sequebantur orationes, quae nomina propria in titulis 
prae se ferebant; x atd Aoxltov '[n a, ^ay^ag^TJ tt^oc KaAAt/ta/Qv, n ^ oq ^v{hvvovv 
diiid^rv(jo?] 'y duae hae novissimae orationes, quae extant in AZgr, facile interci- 
derunt. Z& nihil probantut selectas orationes exhibentes, ne.que auctoritas codicum 
AE quicquam valet, quippe qui ipsi aliquatenus ex F pendeant. Haec dicta sunto 
contra Martini (le manuscrit etc. p. 5) verba: *Je ne mets pas au nombre des 
lacunes les discours 18 contre Callimaque et 21 contre Euthunous, ces deux dis- 
cours n'ayant jamais partie de PUrbinas, et manquant dans plusieurs autres 
manuscrits/ 

') Haec est oratio xara Aoxitov (XX) quam solus Photius in orationum 
Isocratearum indice memora|); quod ego quidem casu factum esse credo. Nam 
orationes iudiciariae, id quod ex locis rarissime inde petitis constat, multo minus 
legebantur; accedit quod iam antiquiore aetate sat magna pars orationis nunc 
viginti duas paragraphos continentis intercidisse videtur; ita ut, si ex 'Panathe- 
naico,* oratione celebenima, paragraphos ducentas septuaginta duas complectente 
non mireris viginti tantum locos inveniri apud alios scriptores, ex oratione et 
male tradita et per artem infimum paene locum omnium Isocratearum tenentem 
nullam literam ab aliis commemorari multo facilius possit intellegi. 



Digitized by 



Google 



exhibet, in qua est sectio Ttaqmviaewv: TtaQaiveaeiov aute: 
Hermogenes et ipse alterius p. Chr. n. saeculi auctor menti 
quid ? orationes Isocrateas illa aetate nonne eodem corpore 
et iam ex eodem ordine legebantur atque in nostro ? nosti 
non idem est atque illius? Si quid deficientibus ipsis t< 
ploratum in id genus rebus comprobatumque potest esse, 
mum est. 

Et quoniam ad Hermogenis aetatem pervenimus, vid( 
num etiam altius vestigia corporis illius Isocratearum quamv 
diuturnitate detrita scrutari possimus. Quam non vanam 
inde verisimilitudinis speciem induit, quod ipsa ex re mo 
strata nova argumentandi via aperitur. Novimus enim ] 
temporibus delectum orationum Isocratis viginti et unam c 
fuisse. Quid? si Qodem tempore etiam complures lectitati 
nonne mirareris nullum fere harum fragmentum superstes 
tu credis fingere licere hominem tunc tanta pollentem auc 
eius delectus modo divenditus adeo ab hominibus arreptus 
ita imposuerit, ut quas ille nova editione secluserat on 
ilico et ipsi aequales abicerent? Quid? quod grammaticos 
graphos ceteroquin inconsulte ac temere proavorum copij 
tes tanta recentis delectus admiratione obstrictos fuisse sui 
simulac locum deprehenderant Isocrateum, insolita quadai 
atque attentione tanquam aiSlati utrum locus in nova edition 
necne considerarent, idemque perfecta consideratione verl 
genter ut pudica scriniis reconderent, aut monstruosa isi 
extinguerent? Negas aequali inter aequales talia contingi 
enim priusquam aut experientia homines de delectus c( 
edocuisset aut compositoris auctoritas increvisset, potuit i 
sohs retentis, quae editione nova continebantur, triginta 
quasi de medio tollerentur. Necesse igitur est iam ante H( 
idque haud paullo antea viginti orationes et unam separati 
quis editas esse. Quae editio cui debetur? Ecquem co^ 
ante aetatem Hadrianeam tantamque talem operam in h 
suerit praeter grammaticos Christo nato veteriores? Sed a 
aggrediamur. 

In traditis oratorum corporibus eum ordinem persj 
maiorum qui dicuntur oratorum scripta secundum res traci 
Lysiae Isaei Antiphontis ^) Demosthenis), minorum secundu 



') Ex Antiphontearum corpore soli g»ov*xot, ex Isaei xXr^^ixol 
qui sunt in quibus quisque excellebat. — Hic annoto in prima heptac 
tare subscriptiones, quod casui tribuo, quia literae quae a subscriptio] 
nequeunt etiam in ceteris orationibus quondam lectas fuisse necesse 
Panegyrico (ed Blass. p. 42, 12.32 ; 43,15 ; 44, 6. 20 ; 45, 16 ; 46 32 : Martin, 
d'Isocrate p. 13 — 15) eae quamvis locis motae agnoscuntur. Reputs 
scriptiones et stichorum dinumerationes in prima et altera corporis Is( 
legi, has autemin suasoriis fere iam omnes evanuisse in demonstrativaru 



Digitized by 



Google 



78 

(Andocidis Dinarchi) disposita sint; in calce voluminis adiciebantur 
dubiae auctoritatis orationes (And. IV Din. IV Demosth. LVIII sqq.). 
Quae quam bene ad nostrum Isocrateum quale in Urbinate est corpus 
quadrent, cum non sit cur multis moneam, nisi ut simul hoc et ipsuin 
nos ad studia Alexandrino-Romana deducere notem, yelim noros re- 
spicias tibicines quos nostrae sententiae ex yersuum dinumeratione 
in r servata substruere Kcet. Etenim cum iam Bekkerus celeberrimam 
illam Busiridis subscriptionem: fiovaeiQig HHH^^JJJehyLbiviogafia 
Tolg iraiQoig d-eodojQm Kai evOTad-ifai ceterasque, quae numeris carent, 
orationum I. 11. IX. X: XI. XTTT. publici iuris fecisset, Fuhrius, cui 
Eggersius copias commodaverat, nuper docuit, in Urbinatis F margine 
literas ABF sqq. orationibus ^Helenae' ^Euagorae' *contra sophistas' 
ad Nicoclem' adscriptas esse, quas literas Schanzius antea ex Pla- 
tonis B protulerat atque ita expKcare studuerat, ut singulas Kteras 
centenorum versuum fines in vetustissima editione significasse statueret; 
et haec expKcatio ex Busiridis subscriptione cum ceterarum orati- 
onum numeris in margine positis comparata fidem nancta est. Sed ne 
tertius eorum auctorum qui optimis omnium Kbris nobis traduntur 
deesset, nuper Christius exDemosthenis Bavarico -Fet Parisino ^easdem 
Kteras eruit. Versus igitur Kbrorum quos protuK et Platonis et 
Demosthenis et Isocratis unius eiusdemque ambitus fiierunt: triginta 
fere et quinque Kterarum; atqui optimorum Platonis Demosthenisque 
codicum virtutes nemo abiudicabit grammaticis ex Alexandrinorum 
doctrina pendentibus: num Kcebit Isocratei optimi recensionem ad- 
dicere aKis?*) 

Adiungo iis quae dixi quarto loco argumentum ex propria virtute 
petitum qua Urbinas praeter ceteros Kbros in tradendis oratoris verbis 
floret. Vulgatae quantum iUe praestet non meum est dicere : Benseleri 
testimonium profero, qui Bekkerum, ilKus codicis indicem, novum nobis 
Isocratem dedisse praedicavit (praef. p. III); nec vero non Kbenter 
eandem Kbro praestantiam concedemus esse, si eius lectiones cum 



quae illas ex parte easque perturbatas servavit, locis cessisse; recordare porro in 
libris nostris et cuiusvis aetatis et cuiusvis scriptoris nihil saepius inveniri quain 
incuriam scribarum in exarandis literis increscentem — antestor scholiorum volu- 
miua — : quid verisimilius quam idem hocetiam in nostro factum esse? Hanc 
uostram coniecturam si amplexus eris, demonstrativas, quae et subscriptiones et 
adscriptiones optime servaverint, inde ab remotis temporibus agmen ceterarum 
duxisse concedere debes. — 

^) Cf. Fuhr, Rh. M. XXXVII 470 sqq. — Schanz, Herm. XVI p. 309 sqq. 
— Christ, Attikusausgabe des Demosthenes (Sitzungsb. der konigl. b. Ak. z. 
Miinchen 1882). — Graux, Rev. de phil. n. s. II p. 978qq. — Diels, Herm. XVH p. 370. 
Consilio Christii coniecturae, qui Demosthenis librorum F-S" recensionem ad 
Attici editiones (^AttiKiavd) refert, mentionem non feci. At certa quadam recensione 
trium scriptorum libros pertraotatos esse, ni ipsi isti libri docerent, adscriptiones 
probarent; quamobrem ratione nulla addita religiose mihi de Urbinatis reoen- 
sione dicere posse videbar. 



Digitized by 



Google 



79 

m ^quas yeteres scriptores oratoris verbis usi tradunt, comparaverimus* 
Quaisrenti enim Isocratis scripta num ex iia quae inde apud alios 
auctores excerpta leguntur emendan possint, tam minutum esse lucrum 
respondebimus, ut ex ampla lectionum farragine, quam in altero ca- 
pit^ collegimus, triginta tantum in textum recipiendae faerint; sunt 
autem hae: ex Arijstotele: IX 45 add* vftdfxovci IX 62 dvarv- 
X^Wg; ex Dionysio: VII 1 'KadearwTiov VIII 3 r^g qpwr^g 10 om. 
vfiag, (etialn Gorgias) 14 xoi diorL 41 a^iovfiev 51 ayajtaivrag 
XVn 1 do^cnifii 3 «jua. xofr' epiTtoQiav %al dtmqiav 5 wg %al b 
7 add» vv, fiyovf^riv . • . SdrvQov 8 iTteid^ de ravra 9 add. elg rbv 
Jlovrov I d(.aioyt^of>i€vogy — ex Hermogene: I 31 om. fjtTiS' aV... 
rvyxdvioaiv (ita etiam^ Georgid.) — ex Harpocratione: IV S rd 
re Ttahxid 144 KvQeicp arqarevfjiaci. — ex Bekkeri lexicis: 
Vin 5 avf^fiovletaovoiv XXI 8 olg / dediiaaiv, ^ ex Prisciani 
lexico Attico: VIH 34 aTtolavovai (...ovaiv). — ex [Lucianil Cha- 
ridemo: X 39 avd-ig(il — ex Schol. Ald. inls. IV 11 a^^cAc^g (?). 
— ex Stobaeo: I 28 TieKrijad^ai / add. ^(fdiiog (cum Maximo) 

II 2 xa^' kmiarrjv fiovlevead^ai rr[v rjfieQav 3 om, <J'. — ex r i o n e : 

III 44 ralg ideaig raXg avraXg. — ex Gregorio Corinthio XI 12: 
TtavrodaTtcirara. His locis addendi sunt quibus testimoniorum aucto- 
ritas interpolatorem coarguit velut XVH 8 (avr<ji), aut emendationis 
viam aperuit ut VIH 13 (p. 48 ann, 3) et XVII 11 (fioi <ol> aTtay- 
yellovreg)'j vicies praeterea peiorum hbrorum Isocrateorum lectio ex 
testimoniis comprobata fide dignior evadit quam quae Urbinate tra- 
duntur scripturae. Paucissimis his locis in emendando Isocrate pro- 
fecimus: ceteris cunctis Urbinatis lectiones praetulimus iis, quae 
ex scriptorum testimoniis nobis innotuerant. Tam bonam igitur ille 
liber orationum recensionem praebet, ut non putanda sit manum viri 
mediocris ingenii aut linguae Graecae parum periti experta esse; 
talem autem cuius aetatis ad studia aptius quam ad illorum gram- 
maticorum referemus?*) 



*) Haec Fuhrius docuit Rh. M. XXXIII p. 361 sq., qui omnes locos com- 
posuit, quibus Isocratis r et Dionysius coniuncti a vulgata Isocratis receduntj 
iis addendi sunt quibus Dionysii lectio ex r lectione ita corrupta est, ut illam 
certe non cum vulgata facere agnosci possit; quo facto fere sexaginta 
locoB enumerare licet. — A vulgatae partibus Dionysius adversans Urbinati vi- 
ginti quinque locis stat : IV 77 vjtk^ t^? natQiSoq (IV 99 d^m0^eirjf*ev — dva- 
yvo}a&eir]fjiev) VI 50 otn, tij? ante eiQ^vtjg VII 2 itoifiWQ / Tze^l aiotrj^iag 42 d^ior 
VIII 5 dnaa^ yd^ VIII 13 inaivelte 43 T^? tCtv 'Elk^votv OMtijQiag 46 iofikv 
tMv xaO'* Tjfie^av XVII 2 avfifioketa n^oQ / toaoihtnv 9 ov^kv avttZ fieh]aeiv / 
(tdd. dnaifjaovva? 10 nQoanento^notoyv 11 fxoi (12 i^ijtovv FE: il^i^tovv ^: ine- 
^i^tevv Di.). -^ Accedunt loci quibus s* et Di. meliores quam F lectiones praebent : 
IV 80 tfjv *EXXdda VII 3 xataax^osiv VIII 5 dnaaiv 11 dvvtj&eiev 44 nfjo? 
dk tovtov 63 na&-iataf*6v oh XVII 1 tov mi) dotceiv 10 om. eltfat, — Ceteros 
locos ubi f et testes cbntra rpraeferendi sunt, p, 80 sq. in enumerandis lectionibus 
notavi addita in unoifi voce (rtete)^ 



Digitized by 



Google 



80 

lam igitur usqae ad Dionysii tempora devenimus: quaerendum 
nuDc qualem librum Isocrateum hic grammaticus adhibuerit; cui in- 
terrogationi ut statim respondere possimus, Fuhrii curis fit, qui statuit 
Dionysium Crbinatis recensione usum non esse, quippe cuius libri 
ita oratoris verba tradant, ut, cum neque ex Urbinate neque ex Yul- 
gata fluxisse possint, medium ita teneant, ut ad illum longe propius 
quam ad hanc accedant. Optime autem huic observationi qua(h-at, 
quod Dionysius non viginti «t unam orationes sed multo plures legit, 
ita ut ei ex sexi^ginta eligere liceret genuinas viginti et quinque. Cum 
vero corpus Urbinatis Dionysii aetate compositum sit, quod supra 
demonstravimus, nec tamen iam tum tanta in auctoritate fiierit, ut 
critici liberum iudicium ferre cunctarentur, colligimus grammaticum 
aut aequalem aut Dionysium aetate paullo antecedentem Isocrati curas 
quibus Urbinatis recen^io debetur impendisse. Quod ergo antea vi- 
dimus recensionem F non post Dionysii aetatem factam esse, nunc 
artioribus finibus ita circumscribere nobis licet, ut eam temporibus 
ab illa aetate longe remotis adscribendam non esse statuamus. Neque 
enim id possumus dubitare, quin eidem, qui orationes selegit nmneros- 
que in margine apposuit, recensio etiam debeatur, praesertim cum idem 
liaud vulgare criticum ingenium redoleant et delectio et recensio, 
quarum hanc permagni nos aestimamus, quanti veteres fecerin^ iUam 
inde concludere licet, quod solae hae viginti et una, quas iste col- 
legerat ex sexaginta istis, quae Isocrati quondam adscribebantur, 
servatae sunt. Si igitur recensio a delectu secemi nequit, illam eiusdem 
aetatis atque hunc esse necesse est. 

Sed quid iste criticus Urbinatis praestitit? quo vinculo eius 
recensio cum vulgata et Dionysio coniuncta est? Ac primum quidem 
dicendum neminem veterum scriptorum aut Urbinatis aut vulgatae 
recensione, quibus nos fruimur, usum esse. En tibi exempla: 

Bekkeri lexica,— F: I 9 aTteXave U 32 ^aatXeas / ead^ai (recte) 
37 ojn. jLiiv IV 84 0711. tovtov YH 30 '/MralvovaL VIII 5 tiadn^- 
aeaS^e (XV 105 doQiaharovg), — = g: I 25 ovxtt} S^ / 7teQiuivi]g 
n 49 0711, f.idXiava III 5 aiad-diovrat (recte) IV 122 wv aiiov (recte) 
126 ^aQ^dQitj rfiq ^Aaiaq 167 om. vvv (recte) VIII in titulo TTeql 
T^c elQrpnfiq (praeter 158, 28, ubi TteQt eiQrjvrjg cum F) 19 Trdvra 
TQO/tov (recte) 87 iqnqadriaofAevot. 

Priscianus zn i": IV 16 vqp' fifiTv 66 om. dtrjXd^ov V 79 awet&fjg 
VI 104 ovdetg ?rcJ?ror' eaead-at XIV 2 evt di rotovrtov 5 rvxetv 
ri^tiod^fiev. — = g: unico loco VIII 110 TtdTtore fitjdetg. 

Bachmanni lexica = F: (XV 28 dveyyikriri). — = g: om. yaQ. 

Harpocratio = i": XII 31 ila<pQordrovg 63 add. xai ToQiovaUov. — 
= 5*: IV 144 Gifi^Qiov V 122 ^evtrevofiivovg (recte) XII 18 rc5y 
jjeydXiov IlavaSrivaicov 68 de:/,adaQXtiliv. 

Lexicographus anonymus (ap. Phot.)= T: XIII Sjuccracyt^ovyrat^?) 

Stobaaeus = F: I 1 om. iv 16 add. ye 27 JV^t^v 46 <m. rag 
II 3 %ai rtov Ttottjrwv Ttveg 28 add, re. 29 om,. av 35 anQtfiiji^ 



Digitized by 



Google 



81 

iJat in 16 xat TtavTodaTtalg diavolaig 18 ndvra del 55 add, 
Tov 59 Tjdiar^ av rig dvvatro rov filov dcayayeiv IX 6 ayadvv 
TtQoaeariv 44 TtegtytYvoiAevog 45 om, ayaS-oXg / fAtKQoig (cf. p. 54 
ann. 6) 46 add, rovg XII 8 om, fioi 30 'KaXw 31 iXacpQOtd- 
Tovg ¥n Tovg 32 i^iaTafievovg, — = 5': 21 XvTtriQolg 27 OTtovda- 
Uvvcov 43 ac?cZ, ij yi;(r^g (recte) 46 opepf^wyat / TtaQo^v&eirig 
(recte) 11 2 ac?d. xat 4 xaTaaTad^waiv 29 ij xa^ rceJy 31 ^aat- 
Xeag 32 rx)fg (pavXoig (recte) 33 laxvovai 35 ^aaiXeag / ^eTtd^i 
(recte) III 16 w^atTO 18 ^rc^e aTtdvTmv (recte) j Ta j^eXTtaTa 
(recte) 19 voTeQOvat 20 Xaftfidvtoatv 22 add. S (recte) 55 ^^9'- 
ot;^ (recte) 60 e^taova&at (recte) IX 3 evxAccug (Vecfe^ / xa^^a- 
Xelipioatv 43 aiptKvovfievovg / aQxofievovg / e^a/ia^dvovTag 46 
ro?g /SaatXevat TtQejtet / om. t% / exXeyoinevog (recte) j om, oXrig 
(recte) / rv^amxog (recte?) XII 31 TeXeiovg (recte).^) 

Gnomologia minora zz: T: Orio I 7 om, ev. ExcLaur. I 52 8el, 
Gnom. Byz. I 9 VTtepievev 30 TttaTevaavrag 41 iQetv. Flor. 
Basil. I 35 olyteicov. Flor. Boiss. (An. Gr. tom I 121). I 35 atav 
VTteQ I aeavTov / olyteicov. Mel. Aug. I 30. TttaTevaavrag 41 eQelv. 
— = 5*: Orio III 44 de xaQTeQiav, ExcLaur. I 52 xQriatua, 
Flor. Boiss. I 35 avft^ovXeveaSat, (ExcVind. I 25. doTunato- 
/Ltev). Mel. Aug. et Gnom. Bar. I 24t TtQtv av. 

Antonius Monachus = r-, 1,30 TttaTevaarrag 31 TtaQa . , . TtaQa 



') Inter has lectiones sunt quas ego ut minutissimas in altero capite enu- 
merare nolui. — Adiungo hic pauca de libris Stobaeensibus. Stob-4 quattuor locis 
solus ex Stobaei codicibus cum Isocrateis consentit: I 23 &eoSv 43 tolg anov' 
^aiot^ 46 fiaUata rf' av U 27 inelvoi*^ quindecim locis neque cum Isocrate 
neque cum ullo Stobaeensium facit : I 17. 22. 28. 43. (bis) II 4 (bis). 35. m 15 
(bis). 16. 18. 21. 22. 45. — Stobil et F consentientes inter. se adversantur ceteris 
(r StobBr.) undecies: II 4 (bis). 35. IH 15. 16. 20 (bis). 21. 22 IX 3. 46. — 
Stob.B quater solus ex Stobaeensibus ad Isocratem accedit: II 3 toig te qiiXoig 
30 (havfA&Xoiaiv 32 So^rixtrjfta III 22 <fvva/*««?; quas lectiones B solus praebet, 
eae non cunctae scribarum socordiae debentur, id quod in A factum est, sed 
interdum interpolationem redolent: I 16 (bis). 29 11 35 III 20. — B consentit 
cum r adversantibus r Stob-4v.: I 30 II 31 11159. — Codicem -4 multo fideliorem 
ceteris testem genuinae Stobaei lectionis esse inspectis locis facillime sibi quisque 
persuadebit. Quam arta autem necessitate A cum F coniunctus sit, loci IX 3 
at^Ofiivov? F: al^ofiivovg Stobil: ai^ovfiivovg ceterij et IX 45 luix^dg F: fiaxQag 
Stob-4: ftr^Qag ceteri, probant. — Inprimis autem hoc unum scmper tenendum 
est, fieri posse ut, si Stobaei librum archetypum haberemus, multo meliore excerp- 
torem libro usum esse nobis persuaderemus, quam nunc ex apographis concludere 
licet. Hoc vero in cunctos dictum volo locos quos ex quovis auctore attuli; 
quanquam quod ad ipsum Stobaeum facit, non dubito quin, si iUum librum nos 
ipsi teneremus, similiter nos atque nunc statuturi fuerimus: Stobaei codicem 
Isocrateum fuisse librum, qui neque ex Urbinatis neque ex vulgatae familia ortus 
melioribus nostris libris in recensendo oratoris scripta par habendus non sit. 
K« i ly Analeota tsocratea. 6 



Digitized by 



Google 



K-eaix L^T ri^": r = /~ ~ ^*^ ^c -: a;- -v — = ?- ^ — Z-" 
*ir» \iAtLjv_ 

T.X!_iTf »' liri l*:iLX* =: F: X ;- Irc^-j.: T^ ;^.r;n^ n\' 

•y^z J'»- z.::i - - 

u*z.y^^j — irir-?.v7 vm 1 'uii>jrn j*''^ r !^» JT'jo 'L 1*1»^ n XI 
II -T'::a#:»;T«J:r . . _ :«^„oJii r^Lfl II /'/«^ i_#j~x»;iF- — i= C': I >»1 



- •:rr'-fjrr:L ^::»5r .rr-ziar.BiL ^irn«ra:ijra ji»>r^«'a.-i;3L te*niTar«L » cn»ran 
^rrif^nr t^liihl j.efnn. -es. -^i Xl 11 -sittiufaj^c ^:l«: r rn ir.iii i_i*^ jTi.?fia eriz: f 

Tjti^rTr 511.-**»^. — ~l«i uLjiiit. "!•:»»> ~f»«tfs. :i«:nziL Hiir^e^ I-*%rr^-;»;s ^ir.^cer exijn- 
'Ur^ai i:iu p*i.Ti'i-ir-TiL --^r"«:iroL *u*£ir:c-:iroL a.».a ^jti I:ir:L»:«:firt ^•^tssoLT:^: = r- 

♦*'^*» /'vic.AT^. r :IIXX ZS II **?.-»-««•. H-*r31 7 £ i 3. ■! * Tm 1 irf •"'• 

Titi ETi^T*c «xirT»^T«B-: » ^-/-iTTr -'f»'»»<- SzTit^r XIII I^ t*^ »'i«r. C i. : ri- 
< : X ♦ I ^I xifc^/ft-T rj«^ Xil T* I 14 ifl*.. fw «4««*^ •!•▼•«. > -• r : I. a i. Aeseh::!- 
H I-> i/^.». it r iDJ.:*":!. TI I T-nr /«TE^j^.T» rm. jL.^vJC .xvA^rr «V ^rr/f-T'. 
i»i H-traLiz. Zjl. «^. TIZ W. IT iS itcKi»**-^^^ i i I>: •* jriiii •>rfel- A-r:i. 

XT 5i: *T« w>uB.««3f*r- n;i»i *t:iL« lhi. 'r r— rt - « •♦:«!: «n» £»f«ajiL7Ci sozi': Urvirati? 
tsjL 'liy^TTtTT' : '^^i^ T:«itrii«i~ziL zj* ;iaie icraL Al«ii iliTisv»* Tiri illiTs aetatis 
t5in:i**i*7rr*er i*tr.»Hkzju7Lr. = s . "Ljr/ rx «it. IT ?♦> .tj##.^ i«Kr«^«o« «iki.B •* .Ti*^ 

I-ktiiXf I 5:2 /^-T«,#-m '-. '^t:! I >: ./*»ir C iS /*«. r-tj. *:r~i. >:^eL XHl 
;<4 XT^'** T*rrA . ^ii:! ii Ari*-:-!» XIII il »»*.7/<«c »£ Ar:IIo>iL I 52 

/i"f*-*rE. ailliil. ■rirtrr- .Ar. F'ir. m «^ *.Tra.»Ti< Ar£xzr^ la. Isoor. III. 

IH li «ii.i. i 71^. — tle^-^irza. 3L«:Jue*: jtfmrrtfgi rz::«r re?ra? I:':jn:a «oiinfflMis in- 
5ir:ma iuir..j«: .i-r^ g-r-V T! iri}:;::!!^'':^ ^ji»fri: <a«*r-r^>^r-rv ^«f<ti3L«:£:ii a _l£Z i«ce- 
trac — dft JiZ' csj^sji \jl i^rf tzl* — rtirTssiziL»? ac.t^iTr:": *i il«:e< r^yaoLloti q«os enTi- 



Digitized by 



Google 



83 

Demonstravimus Dionysii aetate non minus quam per saecula 
insequentia textus Isocratei recensiones praeter F et g pervulgatas 
esse, quae horum neutri addicendae sint. *) His praemunitis ad quae- 
stionem nostram, quo vinculo illae recensiones inter se cohaereant, 
redeamus ; atque eam ut solvamus, perlustrare nos necesse est 
hosc« locos: 

IU 16 elvai yiQivaif.i€v Stobi4t;. : elvaL -/^ivoifxev F: Yjqivoifxev g 
(StobB), quae lectiones ita explicandae sunt, ut statuamus fuisse in 
archetypo : 

nqivoifJttv 

elvai ^ivaifjiev. 
g, in qua lectio Stobily. erat, correcta est ex recensione i"; at scriba 
'KQivoif.iev non solum ad ^A^ivaifiev sed ad utramque vocem pertinere 
ratus illud amborum in locum cedere iussit. 
V 135 fuit in archefypo: 
Tovg ds TtQog aXXo tl afcXnaTcog dtaneifievovg, unde 

jT: Tovg di Ttqog aXXo tl tiov ovtcov aTtXrjaTcog diayuetfievovg 
Di.: {roig fiiv) TtQog aXXo tl tcSv ayad^cov aTtXrfJTuog dia/sifievovg 
E: Tovg de nQog aXXo tctcov avoTjTcov aTtXrfiTCjog Sia^Ketfiavovg 
g: Tovg de TtQog aXXo TtTcov dvoiJTcog cptXovfievcov Totg 7toX- 

Xotg 6Xocfx^Q(^S dtaycet- 
fjtevovg ; 
lacunam igitur, quae inter allo Tt et aTtXrfiTCjog patebat, alii ahter 
explebant; idem factum est 

VII 49; V: ifAeXeTcov dXX^ ol ^cofioXoxevead^at 
g: ifieXsTcov ^at ov ^coftoXoxeveaS^at ; 
Athen.: ifieXeTCjov (icofioXoxeveaS^at archetypi scrip- 

turam servavit; itemque non repleta est lacuna 
Vin 46.in 
g: Toig aTtdvtcov ' ^oivdtg ix^QOtg, cum 

F: Tolg aTtcivTcov dv&Qco^tcov xotvolg ix^Qotg 
Di. : Totg aTtdvTcov %otvolg dvS^QcoTtcov ix^Qolg praebeant; itaque 

dv&^o)7ro)v 

lectiones r et Di. ex Totg d/tdvzcov %otvolg ix^QOtg non aliter natae 
sunt quam 

XVII 9 ex archetypi dtevoetTo djtoaTeQeXv Ta x^ij/iara triplex orta 
est lectio, cum g fie nondum habeat, quod post djtoaTeQelv recepe- 
runt correctores FE^ quos rectae syntaxis haud ignaros fuisse una- 
quaeque fere pagina docet; Di, ante infinitivum exhibet pronomen. 
Hunc porro ad locum proxime accedit 



') Hanc tertiam recensionem vel potius haec aliarum recensionum indicia 
aut relliquias simpliciter litera significaljo y» — Vulgatam illo tempore natam 
iam esse dubitari nequit, quanquam ea quae hodie est certe nondum erat ; aetatera 
eius testatur ILys.] epit. in IV 96; at cf. quae dedi p. 86. 

6* 



Digitized by 



Google 



84 

XVn 11, ubi 

archetypi: yvvdma tcji avrov vUl factum est in 

rE: eiXricpiog yvvalyia rq) avrov viel 
c: eLXriwwg roi avrov viel 

JUi. : yvvaiyia Tit} avtov viet eclricpiog nve, 

ellri<pibg, quod ante yvvalyia desideratur in F, post viet apud Di. re- 
ceptum est; vulgatae autem scriba nescio quis, cum participium illud 
versui superscriptum correctionem esse vocis q. e. yvvar/.a crederet, 
id quod inter lineas extabat ipsis versibus ita inseruit, ut deleret 
quae infra illas exarata erant. — Lacunam etiam patere eamque 
postea repletam 

VIII 52 apparet: 

Di •. Tolg xprifptod^elatv 

FE: Tolg evd^dde xlfrjq)tad^etatv 
^: Tolg ivTavd^a i^cpta&elatv \ 
quid rei sit, potissimum variae FE et g docent lectiones *) ; simi- 
literque explicandum est quod IX 45 legitur apud 

Stob. : TtoXv de VTceq^dXketv^ cum ex- 

tet in 
F: TtoXi) de rrjv tiov aXXiav cpvatv vTteQ^dXXetv in 
g: 7to%v de Trjv (pvatv Ttiv aXXcDv vTteq^dXketv. 
Profero nunc exemplum primo consimile, quod lacunam in arche- 
typo omnium fuisse non ex voce omissa ab uno teste, a ceteris varie 
suppleta probat, sed triplici verborum coUocatione vetustum mendum 
prodit loco subesse: 

XI 3, ubi lectionibus avTwv Ttg w/^t^iaTeqov F: ttg dxQ. avT. g: 

avtMV 

Ttg avT. d/iQ. Stob. communis est scriptura primaria Ttg dy^tfieaTeQOv. 
PauUulum aliter res se habet 

Vni 8, quia archetypus hic sanatus est non eadem ab omnibus 
voce addita sed aha ab aho correctore; quo fit ut non minus du- 
phcem recensionem hoc loco deprehendamus quam quo eam modo 
eruimus VIII 52: eTttAQarr^aoiJev F ante tcov exS^QMv^ g post t. ex^. 
exhibet, cum Di, simplex yiQaTi^aopiev addat verbis lacunosis ^yiat Q(jcdiwg 
Ttiv exd-QiLV. XQri %Te. ; cf. p. 47 ann. 5. — Sequi locum iubemus 

II 2 quo facile tibi hbrum omnium fontem sic refinxeris : 

(iovXBVBO&ai 

nad^ IxaWijv Triv fifieQav ; fiovXevead-at superscriptum Stob. ante rijv, F 



*) Nonne similiter IX 10 FJ ofi(a? avtalQ xalg evQv&fiiaig et r ofio)g avraZg 
yt ivQvO-fiiag lacunam post avxalg explent? nempe Schol. ad. Hermog. habent 

talg 
ouw? talg tv^vO-fiiaigj quod ex ojno)? avtalg tv^v&fiiatg natum est; fae?, quod 
additamentum erat, scriba mendi correctionem esse arbitratus in locum vocis 
q. e. avrar? cedere iussit. Fuit ergo in archetypo : o/*c»? avrar? |||i|i tv^vO-/4ria€g, 



Digitized by 



Google 



ss 

post ri^iQav recepit; alia ex recensione pendet $", qui aytovl^ead^aL 
ex § 11 deprompsit (cf. exc. 6 p. 125). 

Sed non solum lacunis verum etiam scriptura aut dificillima 
lectu aut temporum casusque iniquitate diluta obliterataque exem- 
plum archetypi deformatum erat ; quam credo esse causam corrupto- 
rum verborum codicis DiF xai Tovrq) Kad-aTteQ etye roxf^ q^aivead^ai 
(XVn 7), quae ex FE %al rovvf^ %al eteQoig ejtl TO-M.t) (paivead^at 
illuminantur ; de lacuna enim propterea hic cogitare non licet, quod, 
si omnino nihil ex scriptura servatum esset, non satis mirari possu- 
mus singularem recensorum F et g ((paiveaS-ai Tovrcp xal sreQotg ercl 
To-Mp) et Di. ingeniorum similitudinem, ex quibus Dionysii redactor 
quamvis insana restitueret, tamen literas easdem illis expiscatus esse 
putandus est; nimirum apices aegre dignoscebantur. *) 

Eadem etiam ratione explicabis lectiones I 21 Svvrjy dvvrjdijgj 
dvvaiOj do^rjg^ VIII 51 ayaTtaiwag, e i.i 7t ot ovvTag, Ttoiovvrag in 
quibus aut -ovvtag aut 'Covrag solum legi potuerunt ; fortasse huc refe- 
renda XI 3 : vovd^eTfifievcov F: vov&eTrifiaToyv StobS: vov&eTov- 
lieviov g Stob4 {v e vovd^er rj fii e v co v Stobv. est coniectura); certa 
contra videtur res esse VIII 44 Tig didcti rtleico niaS^bv (cf. lectiones 
p. 50) in quibus apices vix diluxerunt; didc^^ quod superscriptum erat, 
in g vetere a sede aberravit. 

Venio nunc ad maiora: Fuhrius (Rh. M. 1. c.) duobus locis 
(VIII 12 et 15) exemplum Isocratis Dionysiacum lacunis ita demon- 
stravit laceratum fuisse, ut etiam religiosissimo critico dubitationem 
exemisse habendus sit; sagaciterque simul eruit codicem, ex quo 
apographa Dionysiaca fluxerunt, versus fere triginta quattuor literarum 
ambitum explentes exhibuisse; iam idem vir doctus ex F versuum 
dinumerationem, ut dixi, nobis protulit, ex qua librum Isocratis veter- 



*) Idem factum est XVII 12, quod inspectis lectionibus ipse facile intelleges ; 
in 5" mutata est verborum collocatio ex superscriptis iis verbis quae in linea 
evanuerant; DiMPAB ea tantum exarabant quae legi poterant. Neque vero huc 
referendum est IV 96 (cf. v. 1. p. 36); etenim si Dionysii xai ^miJ teqo? cum dete- 
riorum libronim «AAa firi 7t(j6<; contuleris, videbis utraque in lectione glossema 
consimilis generis latere; in Di. scriba, qui lectionem g inducere studuit, at 
supersedit *otiJ.q)Otk(jaq simul inferre, effecit, ut textus ex recensione F et r 
mixtus evaderet; ex iis enim quae dixi sequitur fuisse in Dionysiaci exempli 
archetypo simplex *7r()d?'; cui coniecturae favet, quod Dionysius eandem (x/rrlv- 
vtvaiaai) habet scripturam quam r". — De XVII 8 avtw cf. p. 68 ann. 2. — 
Neque minus glossema est in verbis ep. 7,6 vir^oaaO^ai /terd fiiag xai tv^tavviycoi? 
itai fietot 7toX?.f}g aTTexO^elag, quod Blassius ex Bekkeri F coUatione imprimendum 
curavit, tanquam fidem Herchero denegans, cuius ex coUatione prius xai in F 
deesse didicimus; quod si curasset vir doctissimus, non dubito quin ipse rv()av- 
vixMg glossema ad fierd ^iag esse intellecturus fuerit; hoc si statueris, omissio 
copulae non egebit explicatione neque lectio s* rv^avinKiag xai fterd ftiag xal 
aTiex&^eiag obscurae erit originis. Scribendum igitur fietd fiiag [rv^avvixag] xai 
fierd TtoXXfjg dnexO-eiag, 



Digitized by 



Google 



86 

rimum Tersus totidem fere literarum habuisse concludere licet. Quid ? 
Fuhrio quod in Dionysii verbis contigit, id nonne nobis ad Isocratem 
tralatum emolumento esse potest? Etenim «i veteres versus adhibens 
locum varie traditum 11 4 *) rescribis 

Ttaidevead^aifiallov idei TcovaXhovfrreidav 
d^eig:vrivaq^v%aTaaTiaaiv avav&irriroidia . . ., 
vides quomodo lectionum diyersitas orta sit; de collocatione vocis 
lcJcA cf. p. 27 ann. 3 (et exc. 7 p. 124 sq.), quam rem longe ante 
tractavi quam de origine corruptelarum cogitarem. 
Addo m 59: ^ ^^ 

TOiavTrigipvxrigridi(jv dwig (fwaito tov^lov 
diayayeiv • firicrivAxtMav o 1 1 a & t dvvaod^aifxev 
TtleovTrjgaQevrigioipeXeivToS^/^Tk . . . 
Verba ^dvvaad-ac /Aev Ttkeov Tii\g dqeirig co^peXeiv Stobaeus per 
*^/,iaXlov T^g dQerrig oKpelelv circumscripsit eodem modo quo II 35 pro 
yv/iivdKead-ai dvvaa&ai ae dedit yv(ivdZea&ai djjeivov ae. 
Claudat agmen locus XIII 21: 

yaQOvdefitavfiyovijatToiavTrivelvai r « / v /; v 
riTigTOig/,ayuog7teq)v/.oaiV7CQog d^erriv aio- 
(pQoavvrivdvKai dtxaioavyrjv iiiiTtoiriaetev • 
ovfirjvdXXaaviLiTtaQa amvaaaa&ai Ter/aiavv- 
aaYjriaatixaXtaT^dvolfiatTriv twv Xnyotv TcovTto . . . 
Quod igitur quaesivimus qua necessitate recensiones Fgy inter 
se coniunctae essent, id ita solvimus, ut haec tria esse lectionum ge- 
nera diceremus, quae fiebant, dum tres homines literati alii aliorum 
inscii uni eidemque libro Isocrateo vetustissimo impenderent curas, 
quibus oratoris verba non minus corrupte quam lacunose in illo tra- 
dita refingerent; quae recensiones quibus temporibus debeantur cuni 
ad liquidum ducere nondum liceat, quis negaverit, quis affirmaverit 
lectiones g et y recentiores antiquioresve Urbinatis recensione esse? 
quanquam huius de origine inde certiores fimus, quod qui recen- 
sionem fecerit, eum etiam delectum instituisse ratione coacti conces- 
simus. Quaequae autem fuit aetas qua natas esse vis singulas recen- 
siones, hoc tenendum unamquamque earum ad ipsum redire arche- 
typum neque eas ita inter se cohaerere ut alia ex aha fluxerit»^) 



') Cf. w. 11. quas ad hunc locum ceterosque, quos allaturus sum, in capite 
primo composui. 

*) De verbis in r* a pr. m. omissis iudicium ferre veritus sum, cum Mar- 
tinus (le manuscrit p. 5 ann. 3) hanc sibi reservaverit provinciam; apponam 
nihilo secius observationem, quae ut Martinum, quod ex illius silentio concludere 
liceat, fugit, ita summi momenti ei esse videbitur, qui meminerit Fuhrium mo- 
nentem plurimum ad quaestionem de lacunis istis solvendam interesse, ut acriter 
indicetur cui quotaeve manui repleta verba debeantur. (Rh. M. XXXIII p. 667) 
agam igitur de quarto correctore r^*. Relege: 56,16 toTv jT^og JV**: toTv k^ore^ov 
TTQO? r*E: ro)v 7r(i6rt^ov ro7v Ttf^og g: — 57,10 >t^art]aeiv F?- Is.^: tV/z^arijoe.y ^ 



Digitized by 



Google 



ft? 



Tres igitur libri illius vetustissimi habemus testes e 
ad originem pertinet pariter fide dignos. At F curis hoii 



x^ar tioeiv addito inter lineas im r* (= E). — 58,10 dkXd s* Is.**: : 
xai E, xai addito inter lineas dkXd F* (— E). — 58,14 rolv noUoii 
Xeoiv rovrotv 0": rotv TtoUoiv ravratv EF^'. ratv noXioiv ravra 
65,10 ^eivd r^ Is.'*: deivorara EF*. — 67,11 rovroe? Pr: rovtotg o 
roi? addito in Ing. avrotg F* (== E). — 80,4 rwv ar^arevaaftivm 
iytelvovg or^arevaa/iiv ov^ E, roTr ar^arevoa^iivoiv cum nota ^sul 
mg. in* ixelvov^ F* (hoc esset in^ ix. ar^arevaafiivotVy si quide 
silentio certum iudicium ferre licet; at debuit v. d. annotare, utru 
livoiv r* intactum reliquerit an atQarevaafiivovQ verbis intuleril 
xevaafiivmv inl T^oiav ?. — 80,7 ov aaqiare^ov ovSiv om. F^: add. 
s', post yiat(}6(; E, in mg. cum nota supra xatQo? F* {=E] haec vei 
omissa correctoris sunt, qui in restituendis literis admodum evanid 
spero successu usus est quam is, qui ex iisdem literis 'ov ovx dq^e 
uterque legit primum illud o et novissimum v et literas aq>e; verba c 
propter insequentia necessaria sunt, cum 'ov aaqiiare^ov ov6iv neque 
simplici et eleganti conveniant neque sententia flagitentur). — 80,3< 
a% elai ne^i s*: oti etaiv etg vni^re^ov ncQi E^ cum nota apud a/ add 
etq vniQreqov V* (= E). — 82,5 ov&elg nomot^ FW: ov6ei? rotv no') 
87,1 yd^ rj iV: yd^ dv ^ -^, yd^t fj addito dv infra ^ F* {= ^)- ~ 

g-. avrot r^: avroig ovrot EF*. — Quod iam his perlustratis locia 
quas easdem non solum P'' et J^ sed etiam ;■ habet, ut nihil probai 
facile perspicitur arto vinculo F'* et jE^inter se coniunctos esse, id e( 
illustratur, quod compluribus locis, quibus F' lectionibus suis illu 
verbum non in ipso textu codicis J57 sed in margine invenitur: 61,2 in^ 
xariktnov g^ E mg,, in mg. y^. xaviktnov F*: nenoitjvrat ^^. — 64,16 
(primum X arrasum): ifiiX^aciv E^ mg., ifteXirijaav E: ovx ifiiXXrjo 
fjtriaav gE^ mg. J57, in mg. yq. iroX/itjaav F*. — 81,12 intaroiotv n^ 
dS-^otaO-oiaiv E mg. s*, cum nota inter lineas in mg. y^. dO-^oiaO-6 
madvertendum verbum in F* non aliter atque in s" E mg. a literi 
— cf. 66,30 aq)dg avrovg Fg: Ifidg avrovg E, ad oq>dg in mg. y^ 
E ex Urbinate quarti correctoris curis restituto descriptum esse nen 
rerum plane hospes coniciet; neque magis probandum si quis F* e: 
esse putarit; unde enim 45,32 F'' xar* avrijv sumpsit pro xard n 
xard yijv praebeat? unde 79,24 in mg. y(>. xazuf^aOelv F^, cum c 
omnes — quanquam de E diserlis verbi» nihil affirmatur — habeant : 

t 
idem hoc probant lectiones 75,13 x6io)vog E xoivotvog F' (= xovinvog h 
KifAO)vog r^g. — 70,5 avvavayey^afifiivag F' (litt. av a F' pro ov, 
vvv dvayey^afifiivag F*r: vvv yey^aftfiivag E. — Nova totius Urbinat 
siani collatio docebit num recte cOniecerimus, qui F* non ex ipso Es 
eius fluxisse statuerimus; qui liber ad ipsa verba recognoscenda no 
quam ad illustrandam viam, qua oratoris scripta nobis tradita sunt. 
coiiatione corrige errores : p. 47 pro '22* lege '23* deleto postea % 23 
evrv/iav adde '13*. p. 62,24 scribe: '^tXXriatv. — rjiitre(joi tr.* ; | 



Digitized by 



Google 



n formam redigentis pertractatus est, qui auctores 
t ingenii acumine et linguae 'Graecae cognitione 
ccessit alterum: quot orationes libri recensionis g 
ignoramus, sed plures quam viginti et unam lecti- 
tero post Chr. n. saeculo loci ex Isocratis scriptis 
^e igitur plures sive pauciores hae recensiones prae- 
temporum decursu — aut quia excerptor F praeter 
>s auctoritate florebat aut quia eius delectus a rhe- 
iiscipulis proponebantur — factum denique est, ut 
LS 5* et 2/ libris eae tantum orationes excriberentur, 
3legerat. Sed libri Urbinati consimiles postea non 
ti esse videntur quam vulgatae textus: etenim 
vati sunt codices infimae notae, unus Urbinas, 
irosianus {E) attingit. Quod dum fit, in Urbinate 
maculis illis, quibus aut magistrorum frequens 
arum dormitans socordia aut sciolorum petulans 
cripta adspergere solet, multo liberiora manserunt 
5t y recensionis, qui creberrime lecti glossematis 
mibus scatent. — Talibus ex libris Isocratis scripta 
3 ad Bekkeri aetatem, qui vir doctissimus nostri 
spitator extitit, cum Urbinatem e situ protraheret 
as Isocrateas ederet. Attamen vir summus criticus 
; trahimur amore et studio seductus est ut, quamvis 
ique probandas lectiones recensio c praeberet, hbro 
jens reperto. Quare ex hac compluriens Benselerus 
i quem vocant repetiit, Blassius Urbinatis unicae 
dversarius extitit, Fuhrius vulgatam iusto saepius 
jctam esse censuit. Quod cuncti hi recte monuerunt 
i, hoc nos probamus atque id novum insuper pro- 
nur, quod causas cur Urbinas non ubique veram 
t eruere conati sumus. Hic igitur liber quia eiusdem 
gy est originis, eiusdem fidei esse potest: quia 
mehusque servatus est, maior ei saepe quam iUis 

Itaque si rationes artis grammaticae eiocutionis 
Urbinatis lectionem faciunt, eum quamvis cetero- 
eremus fratrumque ilUus ex eodem patre natorum 
i casu fit utrumque amplectemur; sin autem ad 
istium auctoritatem fidemque res redit, Urbinatem 
nto de recensione, qua recte adhibita ubique fere 
aum reciperare potueris: emendationis in scriptis 
arissime locus erit. Quanto autem rarius, si quando 
)torum Isocrateorum copiae religiose ac diligenter 

ratione digestae erunt! Quod Di faxint ut tandem 



,e 'avvavayey^afifiBvag V (pro 2) corrigendum ? — ubi inserit 
interest hoc Bcire. 



Digitized by 



Google 



OAPYT III. 

Excursus. 

I. Ad cap. I p. 1—12. 

Componam hoc excursu complura quae non tam ad singulos locos quam 
ad yitam oratoris totasque orationes pertinent. 

a) Ad Isocratis vitam Plutarcheam. 

[adcap.I. Cum apud Dionysium (de Isocr. iud. c. 1) verba le- 

gantur tvXovvov ooov ovdelg twv ano (piXoaowiag 
XQrydaviaafieviov TceqiTtoiriodfxevog irelevva rov filov ycve, ad 
eaque expressa sint apud [PlutarchumJ vv. X orr. : aQVVQiov 
ve oaov ovdelg oofpiavcov evTtoQriaev cog xat r^tij- 
gaQx^ffccL (p. 837*') facile credideris ultima [Plutarchum] 
verba repetivisse ex iis quae p. 836* dixit: ^al evTtoQr^aaV' 
vog aTtb voikcov cog xat %o^ijy^aa(^ (de patre Isocratis): 
at si leges apud eundem [Plutarchum] p. 838*: ev^tOQrioev 
Ixavcelg, oh fjiovov aQyvQLOv elaTtQavvcov vovg yvcoQiuovg, 
akXa nat xa TtaQO, Nr/^oxleovg vov KvTtQicov ^aaiXetogy og rjv 
vlog EvayoQOv, eiyioai, vdXavva Xa^cov VTteQ vov TtQog avvov 
YQaq)ivvog loyov^ E(p olg q^&ovrjd-eig VQtg ^Qoe^Xrihri vqitJ' 
QaQxog XT6., perspicies duos locos Plutarcheos eodem ex fonte 
deductos esse ex quo Dionysius hausit ; nam ut Dionysii verba 
a prioribus Plutarcheis secerni nequeunt, ita priora huius cum 
posterioribus eiusdem coniuncta sunt. Inter haec posteriora 
autem sunt interposita quaedam, quae ceteris locis non legun- 
tur vixque a nobis intelleguntur : quis enim est 6 TtQog avrov 
yQacpetg loyog? tres, non unum Nicocli orator misit. Legimus 
in arg. Isocr. II : ^'EQpUTVTtog de tpriatv iv v^i Tte^t vov ^laoKQd- 
vovg ^aQavtd-e/Aevog E^avdQOv vtva xara vcov aocptavcov eiQrj- 
yidva, iog ovt Xaficov ei%oat vdXawa TtaQa vov Niy,oy,leovg avvbg 
6 ^laovLQavrig STtefiipev avvcp rbv Xoyov rovvov xre. *) Videmus 

*) Verba quae seqnuntnr televt/iaaireo^ tov EvayoQov tAantq nal tovttfi 
fiovXofjisvo^ X^TJatfio^ y£via9-a€ /^eta trjv xov nat^oi teXevt riv respiciunt ad [Isocr.] 



Digitized by 



Google 



inter verba quae Dionysius agnos( 
Q temere insertam esse quae Hermi 
Cum apud Athenaeum (XIII 592^) v 
' iv Tot 7C€qI ^laoKQciTOvg 7rQo^aivovvi 
(XTri avaXa^eiv Jiayi(5y^\v (cxi. : — 
\v orMav, €^ ijg %al yevtad-ai avuo S 
:ijg ^CQQTTig xTf. nosque hoc testimc 
, [Plutarchi] lytveco de /,at TCQog ca 
TCOJcdaTCi) TcaQetX^vafASVcif iv Tfj x( 
oxov iy^ovva to 7CQoa^/£(pdXaiov xal vt 
wca de eTaiQCf avveivai, r; ovojna 
SvydcQiov^ yevofAevov htjv 8(ji8e/.a 

(p. 839*- ^) ex Hermippi libro TceQi 
facile credideris etiam ea, quae coni 

annexa sunt {tTceiTa TlXa&dvriv t^ii 
Y,a TjydyeTo TQelg 7cal8ag txovaav 
m profiteri : at si Zosimi vitam Isocr 
3 legens: ta/coTCTov 8e tovtov oi tcc 
coQvt] yiayia/rj ovojiiaTi. Xeyofxev 8e. 
ccXiaTa jiiiv ov8iv tovto tcouI, el ei^e 
y vvair/og TavTtjv 7caXXay,i8a. Et( 
ine dubio Hermippum sequitur, ne( 
3 Plutarchus eo loco, quem Herm 
sta testatur, quicquam de matrimo 

ab oratore contracto tradant, Herm 

tJceiTa non scripsisse concludere 
[1 qui sequitur locus ejceiTa — ei 
em generis est cuius vv. riv — U 
U fiiqTQog — ac/jZecai ^) (p. 839®) 

Tor? 7iai6a(; oioTre^ t/J? ovaiag, ovtM y.al 
scio autem an ex horum locorum comps 
i Tzetzae ineptiae (cf. Coraes ed. vol. II j 
iti verba ad Euandrum illum aut ad H 
gauderem: nunc nihil ausus testimonio 
>emoniceae epistulae uti nobis non licere 
ibio verba arg. Isocr. IX: Uyovoi &i tiv 
tov idi^ato\ locum nostrum Loczynsky i 
imeri talentorum ad XV 40 excogitati wi 
lichaelis (Pausaniae descriptio arcis Athei 
tvtolv 'Jaox^dtov^: xal 0eodo'}^ov xai tijg 
► iv dx^ono/.ei corrupta esse rati ax^tolv res( 
'bis ex sermone continuo evulsis tulerit, 
5*01' (fratris Isocratis: Suid. v. 'ia.; ddeXq^oi 
sitionem ad avtolv esse vixpossit negari? 
ai (')eo(h')^oVj 'Hd vt ov <;, nai tfjg tavrrii; 
AYTSIJV corruptum scribis non transpoi 



Digitized by 



Google 



91 

[adcap.I. (p. 838*^-^)^), quae auctorem summae religionis ef cogni- 
tionis urbis Athenarum accuratissimae indicant: quid? talia 
ad Hermippum quadrare putaris ? Et quoniam hoc loco verba 
duobus ex auctoribus diversis hausta componi demonstravimus, 
conficitur particulam, quam Hermippi auctoritate iam priva- 
vimus, ne ei quidem scriptori obtrudendam esse, cui loci isti 
modo enumerati debentur. Reminiscere nunc compilatores 
quamviscunque arripere particulam, modo quod efficere stu- 
dent assequantur, hoc est modo copulent locos duos quos 
connexos inter se exhibere statuerunt; raemineris praeterea 
etiam velim adversari sententiae, quae dubiosa ista particula 
E7xeiTa incipitur, . certissimum illud Zosimi testimonium, quo 
edocemur Isocratem post uxoris mortem meretrice usum esse : 
quid ahud relinquitur nisi ut trcEixa compilatoris esse con- 
cludamus, qui cum verba viov jniv ovta fxii yriiiiai excipi illis 
yrjQaaavva de videret nec haberet cui oratoris aetati nuptias 
adscriberet, simpliciter planeque securus addidit de suo 'et 
postea illum Plathanam in matrimonium duxisse^ Ita com- 
pilator: quid vero nobis hac re cognita statuendum est? Iso- 
crates cum res famiUares^) bello Peloponnesiaco pessumde- 
disset, propterea matrimonium quamvis triginta annis maior 
non iniit, quia ipse vix habuit unde viveret. Postquam autem 
resarsit domum, Plathanam duxit quae Hippiae cuiusdam aut 



videri: cf. Sauppe 0. A. 11 3», 2 ann., qui ex aihov p. 838^ fecit 'H^vto) pro- 
bante Blassio (Att. Bereds 11 10, ann. 4). 

*) Siquis eiusdem auctoris verba p. 837^ esse contendeTit, non repugna- 
rim; at corruptela sunt maculata: quid enim est subiectum enunciati evO^a y.al 
Toi)? iv^diovg roiv Ttoirjtwv dviarijae avv avroi (sc. Seodixrri)^ o)v"()fitj^oQ 6 yroirjrt]^' 
ao>;«Ta« f46vo<: ? Si Pausaniam (I 37,4) sequeris, Mnesitheus medicus quidam : an po- 
tius de patre Aristandro cogitandum, qui filii superstes fuit (Suid. s. v. OeorK : 
reXevta , . ,Mri rov TtarQo? avrov 7re^t6vto<;)? Pausanias enim hoc quoque loco 
fontem suum neglegenter excripsisse videtur; nam w. 'rd(f>o<: de iart fikv avr 6&c 
Qeo&ixrov fPaarjXlrov^ ^ati dk MvrjaiO-iov' Mnesitheum sepulcri artificem esse uni- 
cuique videbuntur docere; at erramus posteri nos: rovrov Xiyovaev iar^6v ra 
dya&ov ysvia&^at xai dva&elvai dydXfxara^ ev ol<: nul 6 ^Jattxo? nenoiijrai; beUe 
haec dixit. 

*) [Plut.] p. 837*) tradit: to7v fikv noXtrtxoiv ngayfidToiv dTzia/eTo, io/v6' 
(fxitvo^ r o)V aai evXa^rl? rov r^onov xai rd nargwa d n o f! e ^X r^x o] ? iv r oi 
n ^ 6? Aaxe(f aifiovlov^ no Xi f* m' dXXo e<; d k ftefieXerfjxo)^ qi aiv er a i, 
eva cTe fi ovov eino)v X6yov r 6 v ne^i r ^ g l4vr kS 6 a eo) ?, quibus apud 
Dion. c. 1. inde a verbis xa» Ta ;rar^wa nihil respondet; quanquam autem parti- 
cipium dnofie^Xrixo)? cum altero (o>v) ita coniunctum est, ut ab illo avelli non 
posse videatur, tamen verba Dionysio ignota sanam sententiam exhibent; scribo 
enim To7v fikv . . , r^onov' xai rd TraT^wa . . . noXifio), dXXoeg [dk] fiefi^eXertjxolg (sc. 
Xoyovg) q^aivetae xri. ; confirmat coniecturara Phet. bibl. cod. 260. p. 496*> 19 sqq. 



Digitized by 



Google 



a ftierat aut filia erat ; ') quod cum ante annum 390 
3se vix credere liceret, suo iure Hermippus dixit 
viov iLiev ovca f^rj y^f^ca; iuveni enim libidines cri- 
icus non dedit : nimirum non erat cum meretricibus 
i deessent nummi. Praematura deinde morte uxor 
epta oratorem heredes desiderantem reliquit ; adop- 
) ille Aphareum filium ex tribus Plathanae eiusque 
ariti filiis natu minimum. Atque cum Ttqo^aivcov ttj 
^ermippus) denuo matrimonio se iungere vereretur, 
m habuit initio Metaneram quam, ni fallimur, ut 
itutis flore orbatam (cf. Lys. frg. 225 S.) paulo post 
postea Lagiscam; illo demum tempore Strattidem 
non aliter nanctus est ac Pericles Aspasia meretrice 
1 deducta comicos suae aetatis. — Haec quae dedi 
unt a Blassii rerum enarratione ex particula illa 
mdente. Vidimus autem rebus temere connexis a 
o] in errorem nos seductos fuisse. 

i apud [Plutarchum] 1. c. p. 837* legatur: STtet d' 
Tiov u€v TtoXiT iy,wv 7tQay (.idriov aTtloxeTO 
)q t' wv 7,al evXa^rjg tov TQOTtov . . . diaTQifiriv di 
^.vog €7tl TO q)iXoaocpelv yial yQCcfpeiv dia- 
(?) iTQaTtevo, vial tov Te navrjyvQrAdv loyov %ai Tivag 
)v avf.i^ovXevTr/.iov . . . riyovfAevog ovTcog STtl to tcc 
wvelv Tovg ^'EHrjvag TtQOTQexpaad^ai^ haecque excipi- 
bis diaf.iaQTccvcov de Trjg TtQoaiQeaetog^ tov- 
d^teatrjy axoXrjg de riyelTo, cog Tiveg cpaai, TtQtoTov 
juad^rjTag e^cov ivvea ' OTe y.al Idcov tov fiiad^ov dQid^- 
eirte day^vaag cog' erteyvcjov ifiavTov vvv Tovvoig Tte- 
facile credideris tradi Isocratem, postquam Pane- 
scripsit viditque parum se profecisse, Chii ludum 
: at si Dionysium adscisces, [Plutarchi] verbis, cum 
} quae de vita oratoris constant ndversentur, de- 
s cognosces. Tractavimus autem modo duos locos 
barcheae, ut eius naturam illustraremus, reperimus- 
3 quaestione compilatorem duas narrationes, quarum 
gnoscit Dionysius alteram ignorat, ita connectere, ut 
am simpliciter semel expressam ita paucis interiectis 
eteret, ut ei alteramalius originis statim adiungeret; 
j vero loco ostendimus in constituendis temporum 
\ enunciatorum ordine minime decere nos duci. 
d utrumque fere nostro loco factum est. Etenim 
Dion. c. 1. extet: aTtovdriv fiiv iTtoieiTO TtQaTTeiv 
fiyeiv Ta TtoXiTf^d' cjbg di fj cpvOLg rivavviovTO Ta 
ocl 'KVQicjOTaTa tov QrjfCOQog dcpeXofiivri^ Tolfxav Te xal 

il, J. J. XCVn (1868) p. 515 sq. 



Digitized by 



Google 



93 

[adcap.l.yft)v^g f^eyed^og, Sv %u)Qig ovx olov t" riv ev oxl(p liyeiv, %ai- 
Tt\g [ikv a^reOTri trjg TtQoatQsaeiog, ercidvixiov de do^g 
. . .ETti To yQaq^eiv a diavorid^eiifi%aT8(pvyev^ Aq ludo 
Chiaco autem verba nuUa fiant, facile intellegimus TtQoai- 
Qeoiv apud Plutarchum, qua ad consilium orationum publi- 
carum scribendarum relegi videamur, idem quod apud Dio- 
nysium significare, h. e. consilium accedendi ad rem publicam 
(GTtovdriv Ttoielad^ai TtQcitTeiv Te xai Xeyeiv tgl TtoXiTtyLa). Duos 
igitur testes compilator habuit, alterum, quem sequitur Hali- 
camassensis, Chiaci ludi ignarum, alterum, cuius nomen non 
tradit, fabellae illius auctorem: Plutarchus personatus verbis 
prioris excriptis ita posterioris adiunxit historiolam, ut tran- 
sitionis aut coniunctionis formam ab illo mutuaretur (diaftaQ- 
Taviov de Trjg TtQoaiQeaeiog tovtcov fjiev aTteoTri). ^) Atqui Dionysii 
narrationem quamvis brevem optimae fidei esse constat : quid 
de fabellis ei insertis iudicemus ? Quam supra perlustravimus 
de viginti talentis eam fictam esse posuimus ; veniunt praeterea 
in censum mirae illae historiolae de Theramene ab Isocrate 
defenso (p. 836^ 837*) atque de Demosthene decem minas 
solvendi impotente (p. 837*- ®), quae, cimi melioris notae non 
sint (cf. Blass Att. Bereds. 11 12 et ann. 1; IH 1,14), nostri 
loci auctoritatem admodum affligunt. Age vero quae sequantur 
circumspiciamus. Verba (jofiiXei de Totg ^ovXofxivoig fieQiaag 
7tQioTog Tovg eQiaTinovg loyovg twv 7toXiTi%iov Tte^i ovg eajtov- 
daae redeunt apud Dionysium, qui quidem ea quae deinceps 
adiunguntur %ai aQxag de nai TteQi Tr^v Xlov yLareaTriae 
%ai Tr^v avTriv TJj TtaxQidt TtoliTeiav non habet. Haec autem 
quondam cum priore illa fabula Chiaca coniuncta fiierunt: 
an te eflfugit auctorem %ai — de yiai pro simplicibus xat vel 
de posuisse, quia aHud negotium ab Isocrate non minus quam 
quod modo memoravit allaturus erat susceptum Chii. Et 
quoniam particulis istis ad priorem insidae mentionem relegi 
nos ostendimus, morari eos opus non est qui insulae nomen 
removere studuerunt, quod intactum relinquendum erat, etiamsi 
Usenerus usum praepositionis *^e7ti conmientatus non esset. 
(Rh. M. XXXV 145). lam si hi loci inter se coniungendi 



') [Plutarchus] non ipse vitam Isocratis compilavit, sed opus in brevius 
redegit, quod auctor nescio quis duobus ex fontibus in unum duxerat: alter is 
erat liber, quem etiam Dion. excerpsit, incerti anctoris, alter fortasse Caecilii, ad 
Hermippum (et Idomeneum) compositus. Hic est fabulosus; ille, qui prorsus Per- 
gamenam doctrinam redolet, summa dignus fide. — Phot. cod. 260. p. 486*» 
26 Bk.: oLTTotvxwv dk T^? yvo)fi7]? tovtov fikv dniattj tov iTtitr^dtvfiaro?, . ,q>dvai 
^ax^aavta oU * vlv ifiavtov eyvo)v tovtotg TienQafiivov ; hinc senarium nuper 
Schoene extorsit : lyrwv ifiavtov tolade vvv TreTtfjafiivov (Herm» XVII 645) ; at 
nescio an paucos adsentientes nanctus sit; meam de loci huins fide sententiam 
recepta Schoenii coniectura etiam verisimiliorem fieri apparet* 



Digitized by 



Google 



94 

[adcap.I. sunt, prior fide etiam magis indignus evadit, cum eodem ab 
auctore profectus esse habendus sit, qui alterius incredibiles 
ineptias excogitavit; namque risi nescio quantum ubi ista 
legeram: Di magni Isocrates facit Solones. — At fac verba 
illa Dionysium in fonte suo reppisrisse reperta non recepisse : 
quamvis breve in spatium Halicamassensem exemplum suum 
redegisse statuas, hoc concedere debes eum rem tanti mo- 
• . menti, quanti est institutio ludi Chiaci, silentio praeterire non 
potuisse nisi gravissimis causis ementitam hanc ducere histo- 
riolam esset coactus. Si igitur Dionjsius tradita illa verba 
sprevit, tacito suflfragio quid de fabella sit iudicandum nos 
docuit : sin vero non accepit ea, quid auctoritatis fabulae isti 
tribuenda est, quae ex puro fonte hausta non sit? 

Attamen omnia quae atiulimus pro nihilo putaremus, 
si quibus argumentis aliunde petitis Plutarchi memoriam con- 
firmare liceret : sed qui potest hoc sperari de verbis, quibus iam 
unus ex tribus illis auctoribus, ad quos referre ista licet, adeo 
diffidebat, ut ea nisi addita tanquam virgula interrogativa 
(dig Tiveg cpaaLv) recipere noUet ? Immo adversatur ludo Chiaco, 
quod ex ceteris testibus nullus eum agnoscit, quod Isocrates 
ipse nusquam eius mentionem facit, *) quod novem primi disci- 
puli, quorum numerus mirum in modum cum novem illis Plu- 
tarchi consentiens haud dubiam aflfert lucem totius fabulae 
origini, cuncti sunt Athenienses (Blass Att. Bereds. II 16 sq.), 
quod tempus gravissimis sine difficultatibus definiri nequit, 
quo Chii orator versatus esse putandus est^) Quid igitur nos 
iudicamus? Non negamus tradi Isocratem Chii ludum condi- 
disse : aliqua testimonium hoc esse dignum fide prorsus plane- 
que negamus. Fabulae autem rerum scriptori sunt neglegendae. 

b) Ad orationem Me bigis*. 

Clamavit Demochares (ap. Athen. V 215®) in oratione 
VTtiQ 2o(fo/leovg nqbg Oihava^ qua decretum illud contra 
philosophos a Sophocle a. 307 perlatum defendit, Platonem 



') Gravissimum esse testimonium iudicarem, si non in epistula, quam spu- 
riam ducere coactus sum (6,2), sed in oratione genuina verba legerentur: ndvre^ 
oi TtvO-ofjievoi rijv dnodrifiiav dixaio)^ av fiov xara<p(jov^otiav, ti Tt^orj^rjfiivo? rov 
akXov x^ovov '^m>xiav ayeiv inl yriQotg dTTO^rjfiitv iTte/eeQoirjv, or' e^xo? r^v el Kat 
n^toreQov dlXoO-i nov diirQiftov, vvv otvtadt onevdeiv, ouTw? vnoyviov fioi rfj? reXev- 
rtfg ovarjg ] oppositum enim dnodrifitlv significationem notionis *Joi;//av commen- 
tatur. Sed lioc affirmari posse confidimus, auctorem epistulae aut accepisse aut 
sua ipsius rerum temporumque computatione invenisse oratorem inde ex eo tem- 
pore ex quo docuit, per longius tempus ex urbe non afuisse ; adulescentem igitur 
in Thessalia Gorgiam audientem (Ci(j. Or. 52,176) contra afferre non licet. 

*; Cf. Susemihl de . . . . vitis Tisiae Lysiae Isocratis .... quaestiones 
epicriticae p. XVI (ind, achol. Gryph. 1884). 



Digitized by 



Google 



95 

[adcap.L qui Socratem ad Potidaeam Amphipolim Delium contra hostes 
pugnasse tradiderit, mendacia proferre *) : neque enim in enar- 
randa* expeditione contra Amphipolim suscepta Thucydidem 
Socratis mentionem inicere; tum de pugna Potidaeensi haec 
legunturj Ttofie, de nal elg Tlorceidaiav eaTQatevaaTo, wg iv 
T(7) XaQfxidrj (p. 153 cf. apol. 28®; symp. 221») elQrjxev 6 
IIhiT(jt)v, q)day,(ov avTOv %al tcov aQtaTeiojv totc i^Xxi^iddr] 
7taQaxo)Qrflai ; tovto ovte Qovyivdldov dlV ovd' (Dind. cll. 
p. 220^ VI 233«* Vni 354«: oiV libri) "laoyiQdTovg etQYiyiOTog 
ev Tq) TteQt Tov ^evyovg. Haec omnino nostra in oratione non 
leguntur frustraque quaerimus quanam illius in parte mentio 
Socratis Alcibiadisque una pugnantium interlapsa esse possit. 
.Nimirum talia nisi in refutandis calumniis, quas adversarii 
ex vita Alcibiadis patris in Alcibiadem filium conflaverant, 
dici vix potuerunt; itaque non est cur miremur, illa in ora- 
tionis partem nobis servatam inseri nequire, quippe qua 
tantum ea contineantur quae ad vitam publicam Alcibiadis 
maioris in luce Graeciae yersantis pertinent. Quid vero verisi- 
milius quam adversarios filio non. solum quae pater in rebus 
gestis deliquisse videri potuit, sed etiam quae idem adule- 
scens in vita privata commisit obiecisse? Et Lysiae oratione 
quarta decima, quanquam in ea illa tantum respiciuntur quae 
ad vitam publicam Alcibiadis Cliniae filii spectant, tamen quae- 
dam sunt servata, ex quibus cognoscere liceat, qualia fere 
quae adversarii proferre solebant fuerint (§ 41. 42). Itaque 
Isocratem ut altera orationis parte adversus crimina illa 
publica pugnavit, sic contra privata haec priore ita verba 
fecisse conicio, ut pulcherrimi adulescentuli vix puberis forti- 
tudinem bello ac periculis spectatam, ut lautissime viventis 
civis patientiam admirabilem vigoremque nullis unquam cor- 
poris laboribus aut animi contentionibus defessum, ut face- 
tissimi ac prudentissimi iuvenis ingenium capiens viros atque 
devinciens extoUeret caneretque, quibus nec sapientiores neque 
unquam clariores tulit Graecia. Hac novissima in parte De- 
mochares Socratis mentionem faciendam fuisse lacile potuit 
credere, cum orator Socrate Alcibiadem a morte vindicante 
haud sciam an splendidius amicitiae afferre non potuerit 
exemplum. Quod quia ille eximia in laudatione Alcibiadis 
praeter opinionem non legit, aAA' ovd^ ^laoy^dTovg neque sim- 
pliciter ovTe Qoi)%vdidov ovt^ ^lao^QdTovg dixit. At orator 
orationis Isocrateae tempora non respexit, sive quia ipse rem 
parum perspexit, sive quia fallaci argumentandi ratione audi- 
tores in errorem indiicere voluit ; valde enim dubito num, si 



^) Hoc fragmentum cum verbis ap. Athen. XI. 508 f sqq. probabiliter con- 
iunxit Blass (Att. Bereds. III, 2,307); de oratione cf, etiam v. Wilamowitz-MoUeu- 
dorflf, Phil. Uiit. IV p. 196 sq. 



Digitized by 



Google 



es de arta quae inter Alcibiadem ac Socratem inter- 
it amicitia *) verba fecisset, apud' iudices, qui modo 
►phum capitis damnaverant, reo Alcibiadis Ulius filio 
irus fuerit: hac ergo de causa nihil de amicitia ista 
socratem legebatur. Atque quia hac oratione amicitiam 
i silentio praeterierat, idem orator paucis annis postea, 
i constaret, scribere coactus est (XI 5) contra Poly- 
: 2(ji)KQar(wg ds naTrffoqeiv BTtvx^iQrfiagj oiaTte^ iyyuo- 
fiovXoiJevog ^^X%i^tddriv edcoKag avri^ /xadmi^Vy ov vit 
jLtiv ovdetg jjad^eTo Ttaidevo/Aevov, oTi de itoXv diilj- 
:a)v aXlcDV, aTtavveg av oinoloyijaeiav. Quam caute autem 
3tum est! ijad^evo Ttatdevouevov i. e. nemo vitae illius 
BS praeceptores 'sensit* ; oidev ille non scripsit. Statuo 
contra Blassium (Att. Bereds 11 p. 207), non pauca sed 
priorem orationis partem, qua Alcibiadis patris vita 
t defendebatnr, intercidisse. — 

Jontra posteriorem orationis partem Lysiam pugnasse 
tione quarta decima notissimum est, neque vero scio 
Isocrates omnia quae profert argumenta ipse excogita- 
n sint quae ab ahis auctoribus mutuatus sit. Dubi- 
Wilamowitzius (Herm. XII 328 ann. 3) rogavit Isocratem 
3t Thucydidem possit observari necessitas necne; cui 
gationi Fuhrius (Rh. M. XXXIII 592sq.) ita respondit, 
isii sibi laudem pararet (Att. Bereds. DI 2,346) ; negavit 
vir ille doctus esse necessitatem. Attamen mecum velim 
1 tres hoc locos: 



VI 92,4. 
fiXoTto- 
vog 00- 
v% og av 
VTov a- 
aTtfiXe- 
fi ETtirj, 
] av ex 

• g TQO' 

)ia To 
V fxelv 
d"fj av- 
ivaXa- 



Isocr. XVI 13 sq. 
€7tt Tiva d^ rj TtoXiv 
rj ifiXov ij i,hov ovi^ 
rih&eTe (sc. w avdQeg 
l^dTjvaloi) deriacfxevoi 
avys.aTayayeiv vjjag ; 
Tivog d' aTte^ead^e 
^eiQoiiLiev oi xarfiA- 
d^elv; ol %aTaXa^6v- 
r€g Tov IleiQaia , . , Te- 
XevTcSvTeg ToXg Teixeai 
TtqoaefidXeTe ; . , .S aT^ 
otyieinogeTtiTifiav 
Totg Twv avTciv v- 
jLiiv eTtid^vfxovaiv 
ovde %aY.ovg av- 
dQag vofiiKeiv^ oaoi 
cpevyovTeg %aTeX- 
&eiv etrjtriaav dXXd 
TtoXv fjiaX^ov xrc. 



Lys. XIV 32 sq. 
ToXfi^ yaQ Xeyevv Mg 
^AXmSiddrig ovdev dei- 
vbv eiQyaaTai eTtt Tr^v 
TtaTQida avQaTevaag • 
TLat yaQ vfiag (pevyov- 
Tag OvXr^v %avaXafieiv 
. . ♦ %at vavva Ttoii/jaav- 
Tag otx oveidog Tolg 
Ttatat naTaXa^elv aXXd 
. , .(jjg Tiov avTcSv ov- 
Tag d^iovg, oaoi (pv- 
yovTeg fieTa Tiav 
TtoXefXicjv e^tt Tr^v 
Xojoav eaTQaTevaav 
Y,ai oaoi Y.aTyeaav 
yLa%edaifxovi(jt)v £- 

X6vT(0V TrjV 7t6XiV. 



•em etiam Zeller, Phil. d» Gr. H' 1,451 sq. aim. 3. 



Digitized by 



Google 



r 



97 

[ad cap. I. Libenter comparatis hisce inter se concluderem Iso- 

cratem e Thucydide pendere, ni cautione opus esse videretur ; 
etenim cum nihil impediat, quominus Thucydides verba ista 
eodem tempore scripserit quo Isocrates orationem, ') factum 
esse potest, ut et orator et rerum scriptor hoc de Alcibiade 
patriam recuperante argumentum ipsorum in usum ex vulga- 
tissimis illis verterent» quae sine dubio sophistae suo ex more 
causam celeberrimam orationibus ficticiis -j tractantes eo tem- 
pore decantabant; Thucydidem autem cum oratoribus quasi 
certasse haud yeri dissimile est, quippe qui etiam epitaphium 
ea aetate, qua peroratus non est (Herm. XII p. 365 ann. 51 ; 
A. Kirchhoflf, Enstehung desHerodot. Geschichtsw.^-^p. 19ann. 1), 
habitum, ut videtur, ideo faceret, ut orationi funebri adversa- 
retur Gorgianae, quam ilHs temporibus omnium in manibus 
fuisse consentaneum est. ^) Quid igitur statuamus? utrum 
ITiucydidem verba illa post a. 399 eo consilio scripsisse, ut 



') Habita enim est oratio haud ita multo postquam Alcibiades filius sui 
iuris est factus, h. e. c a 399, cum natus sit c. ol. 91,1 (Hertzberg, Alkibiades 
p. 140 ann. 61). 

') Hoc ex orationibus de causa Socratea et de pignore illo dfia^zv^w scimus; 
nostram causam apud sophistas celeberrimam fuisse pateret, etiamsi deessent testes, 
qui sunt praeter Lysiam et Isocratem Diodorus (XIII 74) Plutarchus (Alc. 12) 
Andocides personatus (IV 26) inter se dissidentes. Hi enim propterea diversas rei 
narrationes exhibent, quia ipsi vel ipsorum auctores ex orationibus de causa ista 
conscriptis hauserunt diversis. 

') Hanc ad sententiam necessario devenimus, si causam requirimus, cur 
Thucydides temporum rationes neglexerit. Nec scio an de Periclis orationibus 
apud populum habitis (Thuc. I 140 sqq. II 60 sqq.) et de Gorgiae 'OXv/iTnxot idem 
affirmare liceat. Sed miram quam necesse est intercessisse inter illas orationes 
similitudinem, persequi huius loci non esse ratus id insuper monitum volo tem- 
porum rationes simultati, quam inter scriptores istos statuimus fuisse, obverti ne- 
quire. Epitaphium Gorgianum Susemihl (J. J. 1877, p. 79) inter annos 426 et 420 
a. Chr. n. ortum esse cum coniecisset, nunc potius ipsi anno 420 vindicat (cf. 
libelli p. 94 ann. 2. adsciti p. XX); Olympicum Blassius ad annum 392 rettulit 
(Att. Bereds. H 232 ann. 6.) argumento usus quod mea quidem sententia non stat. 
Onckenio enim (Isokr. u. Athen p. 42) orationem ad belli Peloponnesiaci tempora 
referenti obicit: *aber damals war fiir solche Ermahnungen kein Raum*; si ergo 
post id bellum compositum esset, ante a. 392 dicit editum esse non posse, cum 
a. 396 discordiae inter Graecoa nondum ortae essent. Miratus sum virum doctissi- 
mum dicere potuisse nullum orationis, qualis erat Olympicus, locum fuisse eo tem- 
pore, quo civitates Graecae bellis intestinis dilacerabantur ; nihil impedit quominus 
Onckenium sequamur. Quid vero verisimilius quam adversatum acriter ita esse 
Thucydidem, regia ex stirpe ortum civem Atticum, Gorgiae, subobscifrae originis 
^eVw, ut ostenderet patriam dicendi artem nova mediocriter temperatam adule- 
scentulis, qui adventicia declamandi artificia temere capessiverunt? Conseruisse 
tunc lites viros literatos, quis negaverit? 

K e i 1, Analecta Isocratoa 7 



Digitized by 



Google 



98 

[ad cap. I. sophistis adversatus esse videretur, an Isocratem illius copias 
compilasse ? Ecce novum argumentum: illa de qua agimus 
sententia ut Alcibiadi apud Lacedaemonios dicenti aptissima, 
ita omnium minime idonea est reo apud Athenienses sese 
defendenti, cuius in ore verba illa potius irrisio facinoris 
Thrasybulei, quo nihil gloriosius maiusve aut ab ipsis aut a 
patribus perpetratum esse tum Athenienses credebant, quam 
ipsius Alcibiadis defensio videri debuerunt. Concedendum 
igitur Thucydidem s^ntentiae esse auctorem quae apud Iso- 
cratem recurrit : utrum orator ex ipso Thucydidis opere eam 
repetiverit an ex aliorum auctorum copiis, qui pro sua parte 
e Thucydide pependerunt. diiudicari nequit. — Liceat mihi 
statijn locum adiungere, quo iterum Thucydides et Isocrates 
cum Lysia — si minus genuino at personato — comparari 
potest : 

Isocr. IX 62 

aiave TtolXovg 
TTeQaciv 7tev- 
d^ovvxag Tag, 
avTCJv avfx- 
(poqag fie- 
fjLvi]ad^aL rijc: 
aQBTrig ri]<; 
e^^ivov. 



[Lys.] n 2 

ovre yaq y^qg a/cei- 
Qoi ov ue b-a Xd rrrig 
ovde/it Lag, /cavra- 
X ^ ^e %al 7taQa Ttaaiv 
av^QajTtOLg oi %a av- 
Tcdv/tev&ovvreg za- 
y, a T a g T V T to v d Q e- 
rag v^vQva i v. 



Thuc. II 41,4 

jcaaav f.itv ^dXaa- 
aav y.al y^qv ea^a- 
xbv vfj viueT€Q<jc TolfXJ] 
ytaTavay/Aaavveg yeve- 
ad-ai. TtavTaxov di 
ixvriineia yiOKdiv Te xa- 
yaS-wv dldLa ^y/MTOL- 
%iaavveg. 



Notatu dignissimum est falsarium uno eodemque loco 
et Thucydidem et Isocratem compilasse, quod idem alias de- 
monstrari potest. At cavendum ne, cum Isocratem apud [Ly- 
siam] deprehendisse nobis videamur, teneamus Gorgiain, ctiius 
ad epitaphium oratorem Erchiensem in oratione, quae et ipsa 
potest appellari funebris (cf. arg. Isocr. IX), facile se applica- 
verit; omnino autem loci gemelH qui apud Isocratem Ly- 
curgum [Lysiain] aliosque id genus declamatores inveniuntui* 
cuncti fortasse ad Gorgiae epitaphium referendi sunt. Quod si 
recta disputavi, coUigendum est parum Reussii observatione 
p. 46 ann. 1 significata de epitaphio Lysiaoi temporibus pro- 
bari ^) ; attamen hoc dieendum Lysias orationes ex epitaphiis 
Thucydideo et Gorgiano miselle compilantes Lysias non esse. 
Spero autem fore ut Blassium mutatae sententiae paeniteat 
(cf. Att. Bereds. I 439 et III 2, 839 sq.). 



') Duiti ha-^c imprimuntur, sententiam mutavi ' sicque nunc rem retracto; 
etiam de comparatione locorum Jsocr. VII 80 et Lyc. in Leocr. 73 cautius nunc 
egerim, quanquam Isocrateija esse pacis illius patrem (Rehdantz ad Lyc. p. 176) 
prorsus mihi videtur uegandum esse. 



Digitized by 



Google 



99 

* * c) Ad epistulam Demoniceam. 

Theodori') poetae dictum apud Athen. HI 122*» ro xt- 
Xev€Lv iiev /tXeov exeiv eTtaivelv di rb laov adeo cum verbis 
[Isocr.] I 38 TtaQccdxevaKe aeavrov TtleovezTeiv jLiev dvvaoS^ai, 
dvexov ds ro laov l%tov consentit, ut illud horum fuisse exem- 
plum negari vix possit; Theodorus enim ille antiquus fuit 
poeta, quippe cui a Cephisodoro, quem Athenaeus Qxcribit, 
Archilochus Sophocles Euripides adiungantur. Quo concesso 
. statim intellegitur male eos fecisse qui xo ante Yaov delere 
voluerint: nempe qui Demoniceam composuit, sententiam ex 
Theodori libro nescio quo in suuin deduxit. ^) Quod autem 
uno loco tactum esse videmus, idem nonne de aliis etiam coni- 
cere licet? Circumspiciendum igitur fuit num ex iis, quae ex 
scriptoribus Isoeratis aetate antiquioribus tradita sunt, haec 
illa aut simpliciter recepta aut leniter mutata in Demonicea 
reperirentur : nunc vero quaestione hac in posterius tempus 
reiecta id unum specto, num iure Bergkius (PLG. 11* 376) 
conquestus «it, temere et veteres et nostroscriticos Isocrati 
abiudicasse praecepta^^ad Demonicum', quae Isocratis discipulus 
et Aristoteles agnossent. '^Aristoteles^ inquit *^videtur ut alia, 
ita etiam istud Isocrateum praeceptum tanquam inhonestum 
(...) castigavisse'. Contra haec nihil habeo quam ipsa Athenaei 
verba: KmpiaodtoQog yovv 6 ^laoy^Qarovg tov S^voQog fiaO^tivvg 
iv T(^ TQiTqj Tcov uQog ^AQiaToreXriv leyei^ otl evQOi rig av 
VTtd tujv akkcov 7coirjTiap rj '/,al aoffiavcov ev rj dvo yovv .co- 
vriQtog -eiQrifiiva, ola TcaQa ^ev /^QXiXoxiit to tcccvt'' ardQ' 
aTcoa^olvTtTetv, GeodcoQirt de to Y^Xeveiv fxev 7cXeov eyeiv hcaiveiv 
. di TO Vaov, EvQi7cidr) Te to Tr^v yXcurcvav OfitoiJOKevaL (pdvat, /mi 
^ocpo/lel TO ev ^l&toiluv eiQrifxtvov . . . , UfAriQCi) de to T^qv ^'HQnv 
eTCi^ovXevaai Tcp /1d xal tov^^Aqyi fxoixeveiv, ecf olg TcdvveQ v.ac- 
riyoQovaiv avTcov. Qui Theodori dictum ab Isocrate receptum 
esse demonstrare voluit atque inde oratorem defendere, is non 
ita ut Cephisodorus poetae sententiam praferre potuit;, tantum 
enim abest, ut Cephisodorus Theodorum Isocratis exemplum 
fuisse dicat, ut eum inter alios scriptores enumeret, qui 
non laudanda cuneti protulerant. Est igitur dictum Theodori 
ut cetera exempla aUata a Cephisodoro prolatum. ad de- 



') Quae dum scribo, quartae lyricorura Bergkii editionis copia mihifit, qua 
video virum, quem luce.non iam frai nemo est quin doleat, quae prolaturus sum 
leviter iam tractasse; inscium illius doctrinae me haec scripsisse ipsa res docebit; 
priusquam enira altera pars novissimae illius editionis edita csset, prima quae- 
stionis lineamenta duxi. 

'^) Theodori sententiam iam Eiiripides novit, cf. Phoen. 535 sqq. : y.nvo 
xdkXtoVj riiivqr, ^aoTrjTa tt/uciv . . . To /a(* laov v6/uiftov dvO-^omoi? eq)V . . . au 
ty* ovx dvi^fi (h)f*oiT(ov e/ojv Xaov y.€Ll xutd^ dTTOvifistv; 



Digitized by 



v^oogle 



Jvyrr/^ I '^r ^t: Dfr^iTie ^rim ix-iDO sau mente dictiim 
'3 iif^ ^ i/i Tfrrt/4 «et ad •^iiteLtiam e-us- d-e qiio asitiir. aitis- 
♦.Mi^ ^i^ ik\»\i.^':hX ead^m rait:oi»e iLeiuorgit- q:ia cetera qaae 
*ft /on/jii *4 HihiAfi ab iito rwi-e^iaijit- At ai CepLisodonis ad 
JI%/>cr/ I '^r r*-*|>exii^%e De^zaL«Jus «r-t'«. ratione pro^redientes 
t:hUi:iA^r*t i:o*/.iL,ur, Cepbii?o<ionim orationem Lostram Isocratis 
ev^ DOfj liovisde: etenim si ad excnsandiim dictum qaoddam 
praec/.pt//ri« inbonestom Tbeoflori locnm adscivisset. qaem 
r^oji niJi«a% ritaperandnm orator snom in osam conreiterat, 
riofjne ipse adversariis arma contra se pazavisset? Itaqae si 
omL:LO C*-pb!!iodoru5 Is^xrratis caosam dicens p«:»etae Terbis 
u«jii* e-t. liemorjiceam e<se Isocratis neqae ipse neqae Aristo- 
tele^ iiovenjut. — Sed idem Cepbisodorus Aristotelem iirisit 
adainH cougerentem Atben. II 00 *) : KrffiOodoiQO^ o ^laoxj^Tovg 
piuihfir^^ h tol^ /xttu ^AqiaioTiJ/jvz friaaa^ d" arri rortTa 
{iijiUuj l/^ciTtuif Tot ifUjoaonifj (og ov Tioirjpfxm )j&yov uBlov 
ro ^ruQfMuluc: uitQoIauii quaero nunc: nonne multa ex iis, 
^juae Isocrates personatus in Demoniceam recepiL proverbia 
ex ^iraecorum more dicenda sunt? An in uuiversum quae 
Aristoteles congerebat aUus naturae fiiisse censes? Itaque si 
opUBculum oratoris, quod ad rem tractatam tacit. coUectio- 
riibus pbilosopbi necessario baud dissimile fuisset. num Cepbi- 
s^idoiiis Aristotelem omnino tam petulanter vituperare po- 
tuitV F^rgo post borum virorum aetatem epistula 'ad Demo- 
nicuni* composita est. ^) — Quis vero eius auctor fuerit 

'} Qiicm Jocum AriBtoteles castigaverit Cephisodorasqoe defendere stadu- 
trit rjec scitur nec expedit quaerere, cum permulti eiusmodi apud oratorem in- 
verjiarjtur. 

*) Jahriu» nunc (Quaest. Isoer. diss. Hal. 1881 — Lehmani de Lehnsfeld, De 
orat* a^l Deifiorjicwm Lugd. Bat. 1879 copia mihi non fuit — .) argumenta ex sermone 
dcduc^juda compoKuit, ex quibus praestantissimum est, quod de xaloxaya&-ia<! voce 
eruit. AdHo cum scriptorum usu inscriptiones consentire; pro decretorum formula 
•oletnni fM^^aya&iai' ivtna quater tantum legi xaXoxaya&iaf: 'dveniv: CIA. II 1, 
806,4 (Vj; 471,88; 692, 16 (c. a. 220 a Chr. n.?); 595,9. — q.iXaya&laq in illa formula 
dcprehctjditur 11 1,470, 72.81 ; 482, 67.74, quod propterea notandum, quia lexica 
voccm ternpori (Jhristiano vindicant; qeXayd&^otg legitur CIA. 11 1,471,33, cuius 
unum exemplum (ex Olem. Alex. strom. lY p. 631) aflferunt; q>iXaya&eiv (CIA. 11 1, 
471, 89) fruHtra in lexicis quaesiveris. — Ex iis, quae viri docti dispersa atque 
iv 7ra(/(Qyu) hic illic monuerant, pauca Jahrius omisit, quae hic afferre non opus 
ent ; «atifl Kuperciue Juhriana sunt idonea ad eripiendam Isocrati orationem. locandi 
^ratiii adicio viros doctos contendere in Demonicea 109 vocabula inveniri in ce- 
tftri» oratoriH Hcriptis non obvia; ego nescius Benseleri commentationis (J. J. 1860 
n p. 122 Hq(i.) ad Mitchellii indicem in verborum usum Isocrateum inquirens 
phiH (|uam 108 non expiscatus dinumeravi Benseleri verba: vidi me rectius Beii- 
«cluro dinumernsfle ; is enim non plus quam 108 protulit. Addo denique Schmid- 



Digitized by 



Google 



101 

[ad cap. I. nescitur ; recte enim Blassius (Att. Bereds. 11 246) statuit aut 
Harpocrationem ipsum aut eum, ex quo ''pendet, coniectura 
usum esse, cum epistulam Isocrati Apolloniatae adscriberet; 
ipse insuper titulus, quem apud Harp. s. v. €7rof>crog oqt^qq de- 
prehendimus, "/aoxgofrTjg ^u^TvoXXcovLaTrjg ev ralg Tiqog Jrifi6vi/.ov 
^caqatviaeoiv (= § 23) indicio est, loci excerptorem, quisquis 
fuit, Demoniceam inter Isocratis Erchiensis orationes legisse, 
cum idem Harpocratio s. v. TtaQdyXriaig praebeat ^laoyLqdTr^g 
7taQaiviaeaiv {= § 5), quod non nescio Blassium ad prioris 
locum indicem supplendum esse iudicare (Att. Bereds. II 254 
ann. 8.); at erravit vir doctissimus, quia uterque titulus ex 
inscriptione suasoriarum Isocratearum cum indice primae ora- 
tionis coniuncta facile explicatur,^ id quod p. 74 sq. compro- 
bavimus. Ne vero altero in capite hoc testimonio me uti iam 
debuisse credas, monendum est etiam post Boyseni curas neque 
de vita neque de fontibus Harpocrationis quicquam constare. 
Quis enim dubitaverit, quin si Harpocrationem veteriorum 
grammaticorum copias compilasse compertum haberemus, 11- 
bentissime rem allaturus fuerim, ex qua etiam Hermogenis 
aetate antiquius esse corpus Urbinatis sine dubio conchi- 
dendum esset; nunc autem iudicium malui cohibere. 

Et quoniam quid de Demonicea iudicemus exposuimus, 
pauca de '^artibus' quas Isocrates scripsisse fertur addam 
quasque Blassius (Att. Bereds. E 98. HI 2,344) ipsum oratorem 
nunquam edidisse recte contendit. Quid si illas divenditan- 
das curasset, potuitne omnino dicere in Panathenaico (16): 
ojv Tivag av rig evQOi 7tovriQOT6QOvg . . . oiTiveg ovre (pQaLetv 
ovdiv ^dqog eyiovreg rdlg ^iadriTalg tcov elQriinevcjv VTt'' i^iov. 
To7g Te loyoig TtaQadely^iaai xQcoixevoi Tolg ejnolg 'Kal Kcdvteg 
evtevd^ev ToaovTov deovaiv xr^. ? ftaque aequales oratoris *^artes^ 
non habebant neque unquam Isocrates prudenti usus cautione 
de sua docendi ratione* accuratius egit. Auctor epistulae sextae 
(§ 8 — 10) Isocratis personam ut induit, ita tuitus non est; 
epistula vero Speusippea (XXX) ita uti ut Blassius nunc facit 
(1. c. III 2, 343sqq.) in animum non iuduco. 

d) Fragmenta deperditarum orationum Isocra- 

tearum. 

Orationes, quae Isocrati falso adscribebantur, multas 
necesse est sententias continuisse: an aHunde innumera ista 
dicta lemmate. Isocratis significata originem trahere posse 



tium (Ethik d. alt. Griechen II 473 not. 18) dicere vereri se epistulam iBocrati 
abiudicare, *da sie wenigstens in i)irem Hauptbestandtheilen und vornehmlich in 
ihren .Gedankenelementen von dieffem Redner herzuriihren scheint*, quod falsis- 
simum esse occasione data demonstrabo; tetigit rem iam Sandys Tntrod. p XL sq 



Digitized by 



Google 



102 

[ad cap I. credis? Eas coUigere inceptum meis viribus maius et. si recte 
quid sit i%i perspicio, ad huc yix perficienduin ; priusquam 
enim Wachsmuthius gnomologia restituerit, operam in colli- . 
gendis illis perdemus. Xunc duas sententias profero, quas 
cur selegerim ipse yidebis: Amm. Marc. XXX 8,6: ^lgnosci 
(lebere interdum armis superato rectori quam lusfum quid sit 
Ignormiti \ Hauptius (opp. il 505) proposuit ^quasf autHan- 
quam^ pro ^quam\ quae tamen sufficere mihi non videntur: 
at nihil expedio; comparavi Schol. ad Thuc V yO dtl ^aXkov 
T%g (fiXav&Qw^iag TjTceQ zov TtQog aycQifiuav diTuxiov TVYxdruv 
Tovg rJTTOvag, — Cram. An. Ox. IV 163, 7 sq. (exc. ex Joh. 
Doxop. comm. in Hermog. evQ.) : ^ij ea (ea Cramer ex libris ?) 
Tov iiov Toig TiOfv dovXfov bfAiXlatg x^ai^ai vLai afiaordvovTa 
dlg To avvp ^ohxZe. Et cum dubitare possis, utrum haec sit 
gnoma quae vocatur an locus ex oratione deperdita, nunc 
venio ad ipsa fragmenta: 

1. Vdoz^ttTtjc: avdQcodiog evaQid-f.ielod-ai Tt'i> 
AaTaXoyii) PoU. II 20. 

2. aviyivvrig' 6 avvoxetQ iq 6 abcov dvaiQcov ' dto TtaQ^ 
.^laoxQdTei avd^tvvrig. ^vaiag di iv Ti^ VTtipTOv^EQaTOoS^ivovg' 

(iv TcTjy 7tQdg ^laodriixov Idicog tTa^ev ijti tcov V xr6. Suid. s. v. 
avO^evTrig. 

Harpocratio omittit vv. 6 avToxeiQ — avd^ivvrig^ ergo 
Suidas duas glossas in unam confiidit; nam 'IaoAQdvr(v ex 
^laodrifiov natum esse, quod primo quisque optutu sibi sum- 
pserit, eo veri dissimilius tibi videbitur, quo accuratius' 
rem tractabis. Compono autem*verba cum Eustathii loco 
(1350,34) OTV di Ta evTea dozcl daavveiv Trjv aQxovaav TtccQa 
Tolg TtaXacoig drjlol 7£cl 6 avd^ivTVig, ovx b deaTtoTrjg, oig cprjaiv 
^YXwg Jtovvatog, aH' avvoivvrjg y,ai avToxeiQicx cpovevg 
%ai avTOipovTrjg; cf. Bachm. An. 6r. 168,18 au&svTrig- ovx 
6 deOTtoTrig^ dXV 6 avvoxeiQiif cpovevg' lAyexai di b aivog 
ivTeXaaTeQOV yjxi airvoivTrjg, [et BA. 15,9 ixvd-ivvrjg' b avTOxsiQ 
(o avy/MTai — d^tOKveivai Tiva), 2oipo/lrjg (cf Schn. - Nck. 
ad El. 272) di Xvaag Tovvojiia avToivvrjg eiTtev. eavt di itoXi- 
vrMoveQov to avd^avTrjg.]. Duae primae glossae ex una ampliore 
fluxerunt in qua et de sententia vocis et de forma age- 
batur: apud Suidam sententiam illius vocis commentantur 

') Ita Meliorum verba illustrantur haec: (v^fii^ojtiev) . . . rw dti^iv xivdvvo* 
yiyvo/iivM e&vai td elxoza dixata xai ts xai ivtoi tov dxfjifiovQ Trtiaavtd r^i^a 
biipekrfi-rivai, in quibus scribendum, ilvai, etxora td dixaia xzt., quia ei*6ta 
non sunt *die Verhaltnisse' hocloco, sed species ;reoreoii' rhetoricarum; cum acer- 
bitate quadam Melii petunt, ut ipsis tiS ^ixaiw, si minus ut certissiino argumento, 
quod debet esse, at ut probabili niti liceat, cum Athenienses solum quid sit utile 
spectandum esse censuerint. — Eyssenhardtio in AmmiaDi loco post reetori Videntur 
aliquot verba intercidisse/ 



Digitized by 



Google 



103 

[ad cap. I. verba prima (usque ad avaiQwv): nonne etiam ibi ali- 
quid de forma? Rescribam tibi glossam: ai^iwrjg' c ai- 
coxeiQ ]] o avtdv dvaiQtJV' ( . . . ^bqpoxAiJg?) di(^d rov) d* tzo^ 
^looY^dxu av&evrrig. ') Hisce Suidas ea quae apud Harpocra- 
tionem inveniebat a^unxit; ^ossam, ut par est, Eindfleiech, 
de Paus. et Ael. Dion. lex. rhet. (Regim. diss. 1866) n. 88 
tractat, ubi plures etiam loci adscripti sunt. Isocrati glossam 
demere necessarium non videtur. 

3. di'iioyQacpt7,wg cog ^Iaoy,Qdryg Poll. Vin 24. 

4. r ij T ij r ij g • aQxni TLg ^yidi^vrjat Kard TcaiQovg A.ad^iara- 
f,iavri, il TioTB zovg ddiAOvvTdg xi 8r\nooia 3eoi LrjTeTv z/ij^o- 
ad^lrm iv T(^ yjxTa TiiAOY^dxovg yuat \ivdo/,idrig sv tgJ TteQL 
ivdei^eiog. ovTog di 6 ^rjrtoQ ycal irrvrjTi^g Ttoxe Byevero^ wg (priat 
Avaiag '/mI ^lao/QdTrig xat llhxTcov o yuof.ir/dg UQealieaiv, 
Harp. V. LtirrjTrig. 

Sauppius locum mutavit (ad Lys. frg. 282) : Sg q)rjai Av- 
aiag (re} yuxt* ^lao/QdTovg %ai IIL collato Lysiae fi*. 126; at 
ipse aiiidit : ^quanquam veri etiam siinilius est, Lysiam hoc in 
oratione sexta commemorasse, cuius initium intercidisse con- 
stat\ Sed quid id nos cogit? Conicio Isocratem in interlapsa 
parte priore orationis *de bigis^ Andocidis eiusque vitae men- 
tionem fecisse, cum Alcibiadem a crimine hermarum eversa- 
rum defenderet. 

.5. vvfiwrj' Tcriyrj* /al ij veoyafibg yvvri* ^laonQdTrig 
Bachm. An. Gr. I 310,9; sine auctoris nomine Phot. s. v. 
(Suid.) ; cf. Hes. wfiq^ri • xara Tovg TtaXatovg hrt rijg viag 
avvoi%ov Xiyetai, EvQiTvidrjg. 

6. Item eius (sc. Isocratis): Etsi acerbum vobis quod 
dicendus sum vidtibitur, tamen aequo animo audiendum esty nam 
fere verum consiliuvij quod initio avditu grave est^ in posterum 
cognita utilitate Jit iucundum, Rut. Lup. H 19 (ex Gorgia 
Atheniensi). Sauppius (0. A. H 227*) haec verba ut omnia 
fragmenta Isocrati eripere studens pro 'item eius coniecit 
"^ Demetrius . Sed nulla est causa, cur Gorgiam plures orationes 
quam nos habuisse diffidamus. 

7. Schol. Aristid. p. 608 D. (= 235 Fro.): I^v TQOt- 
triva vrflov keyet ^lao/^dTrig yeirova fisv tcov ^^xhjvaicov fivyLQOv 
ds TtoQQcod^ev ovaav iVa, edv (cxi: ei codd.) y^at avfx(ifj aTto- 
Itat^ai Tovg ^'EHrivag, TekevTatov aTtoXetTat ra yevri e/^t ovra. 
Corruptissimi scholii verba ad Salamina spectare apertum est; 
"^Triv TQottr]V(x verbis, falso praeposito lemmate, obtrusum esse 
docet locus Aristidis, quem illustrat schohum (II p. 256 D.) : 

*) Hoc nnnc praeopto ; 'fTiit cum conieci <. ...eari ^k noXitiitohe^av ro 
av&ivTfjey • ^to na^^ *Jo. av&. ; sed reieci, quia inter Phrynichi eclogas et Suidam 
BPCessitatem interoedere non aninmdverti 



Digitized by 



Google 



104 

[ad I 14 Ttaldag di ymI yvvalw^ elg TqoCCxpfa VTtex&eOx^ai, rovg d^ 
7tQ€a^vTag elg ^ala/Jiva ywk Cum autem apud Isocratem, 
quem quidem nos habemus, nihil eiusmodi de Salamine le 
gatur, cogimur scholiastam deperditae orationis locum spec- 
tasse concedere, ex qua Aristides hoc loco hausit, non ex 
Herodoto Thucydideque inter se compilatis, id quod statuit 
Haas in dissertatione 'quibus fontibus Aelius Aristides in 
componenda declamatione, quae inscribitur Ttgdg Illdrcova 
' VTteq rwv TerTQQioVy usus sit^ (Gryph. 1884) p. 42 sq. 

Traditur praeterea BA. 143,9: e^eativ' doTiTi^. ^Ioo- 
KQaTtig' TOVToig t^eOTi trjv wg avTol ^ovXoivto, qusie 
inter Isocratea referre non dubitarem, nisi verba Aeschinis 
(I 34) iV a^y (f: TCQavTeiv add. abmd) avTolg L,i\v za/ 
Xeyeiv (f: X. ^al C. abmd) wg avT oi ^ovXovrat illis ita es- 
sent consimilia, ut lexicographi locum ex iis nomine auctoris 
prave mutato deductum esse crederes. Neque vero difficul- 
tatem reticebo; cum enim lexicographus ex scriptoribus At- 
ticis Thucydidem Platonem Demosthenem Isocratem Lysiam 
solos testes adhibeat, Aeschinem ei obtrudere periculosius 
videtur; at unicum etiam Lycurgi locum adfert (BA. 145,30 
= Lyc. frg. 30 S.). 



2. avxov — tavToVj aavTov — aeavTov, — 
V icp eXxvarcxov, 

(ad I 14, p. 15). 

Duae sunt res quae disputatione egent: tertia persona 
primae et alterius vices gerens et formarum avTov aut eav- 
Tov usus Isocrateus. 

Atque in libris avTOv = e^avrov legitur V 129; contra 
XIX 23 ex Prisciano tertia persona recte pro codicum inter- 
polatione s/iavTov restitutum est. — oavTov in tertiam re- 
ducitur I 21 (bis) II 14. 24. 38 ^V 149 XI 47 [ep.^ 2,3] | et 
quia non tam facile 114 aeavrov in eavTov quam eavrov, in 
aeavTov transire solet, Stobaei lectionem {eavrov) praeferrem, 
ni hoc ipsiun Isocratis usui parum responderet, cui spreta 
alterius personae forma concedendum '^awoi; '(cf. p. 112 ann. 3); 
idque oratori restituerim, praesertim cum prima^^ et alterius 
personae pronomen reflexivum attributi locum tenens liben- 
tius in tertiam mutaretur. — Praeivit autem hac in re Schnei- 
derus (ad I 14), qui virorum doctorum studia huc pertinentia 
congessit et indicavit, ex quibus perspicitur morem hunc 
dicendi usque ad quintum post Chr/ n. saeculum Si. viris literatis 
observatum esse; addo autem priorum copiis Choric. p. 141. 
143 Boiss.; Theophilo (c. Autol. I 8) recte Otto ex Veneto 



Digitized by 



Google 



105 

[ad I 14 fapTov (pro aauvdv vulgatae) reddidit. ') — E tragicis Aeschylus 
ifAavTov nisi in Prometheo (-tov 440 -r^v. 746) non habet ; 
contra airtov Choe. 213 et avvag Suppl. 770 primae personae 
locum tenent; apud Sophoclem tertia = .prima: Ai. 1132. 
OR. 138. OC. 966. El. 285; ex Euripide nuUum habeo exem- 
plum. Alteri tertia substituitur : Aesch. Ag. 1095. 1251. 
Choe. 104. Soph. OC. 853. 930. Trach. 451. Euripides ai- 
ziig = aavTTig in cantico Alcestidis 461 ex Erfurdtii metro 
probata coniectura nunc habet, ubi eavv^g solus Palatinus B^ 
aavT^g (-ag) ceteri praebent. 

In plurali numero avTwv = rnncjv avvciv Isocrates habet 
XI 20 XIV 48 (ex Corais recta coniectura); item Aesch. 
Sept. 177. frg. 135,4, Sophocles nusquam, Euripides Bacch. 
723. Heracl. 143. Contra avriov pro altera persona nusquam 
legi; unicus qui mihi innotuit locus Isocr. III 56 ex F in 
vidtv avToig rescriptus est, cum ant-ea lavrolg ex g ederetur. 
— De comicis Aristophanes veterisque quae vocatur comoe- 
diae auctores omnes hoc usu abstinuisse videntur ; unus autem 
ille locus Aristophaneus, quem regulam infirmare crederes, 
eam confirmat; etenim in '^avibus^ fabula (808) amiov pro 
rifxu)v avTwv legitur; at haec verba ex Aeschyli Myrmidonibus 
(frg. 135,4) deprompta sunt; contra mediae et recentis comoe- 
diae exempla quamvis rara extant, quae Jacob (ind. dict. 
comicae I p. 229 et 329) coUegit. avrcov pro dllr^hov usurpari 
tam notum est, ut exempla afferre supersedeam. Tamen unum 
moneo, quia est ex et titulo CIA. II 1, 332, 10 (eavTovg = 
dllriXovg) et propterea commemoratione dignum, quod alterum 
in inscriptionibus tertiae personae pronominis ^eterarum vi- 
cibus fungentis non inveni. '^) Cuius loci in proximis verbis 
cum di^Xrihov legatur, moneor ut Isocratem eadem ratione ser- 
monem variasse adnotem IX 57: 7thfiaiov aycelvov tb %ai ag)div 
avTcov — VTtoiLivrjf^ia — Trjg (piXiag T^g Ttgdg dXXi^Xovg, ubi aqxSv 
avTcov pro avTwv posuit, quia /mi antecedit ; quae etiam causa 
erat cur dlli^lcov respueret; item X 53 TtQog (lev yaQ h^l- 



^) Neque vero scio an idem Tatiano Assyrio (or. ad Graec. p.'82 Otto) verurn 
non restituerit, . cum r«Vo? dk /d^tv ov tul^^vvatfotiQW 7rQqaiQ/ri, &B^a2tav£i^ dk 
fiaXlov ai/troy . . . . ; ederet, avtov pro ak dici posse ratus coUatis Homeri locis C 27 
f 389, quos vere quadrare omnino nego ; at Homerica dictio nihil in horum 
scriptorum libris probat ; itaque, cum avtov pro iavtov nusquam- in Tatiani libris 
deprehendatur, aut aeavtov ex Frisii codice fortasse coniectura emendato reci- 
piendum, aut, ut et peculiaris Graecus mos et ansa corruptelae in lectionem infe- 
ratur, scribendum: &€^a7tevei? ^k /idXkov «vr(o? aeavty6r. 

') Hic ex paucissimis locis est, quos ego et ipse pronomina e titulis con- 
gerens desideravi in Scbmollingii commentatione *uber den Gebrauch einiger Pro- 
nomina auf attischen Inschriften (Stettin 1882 Prg. d. Marienstifts-Gymn.)*, quae 
layde quam G. Meyer ei impertiit prorsus digna est. 



Digitized by 



Google 



l^eT^ aXhl^jv t^iayi^eoavTO^ jceqi di TavTTjg TtQog U(pag 
ig €7rolif.iriaav ., at imitator habet [Luc.] Char. 18: ^y «te/v^t> 
TtoHiK^) fjiv yaQ fiev'' aXXriXiov, hiavd^a de ijLidxovto ycQog 
Xovg-f cf. VI H7. 

lam transeamus ad diversitates formarum avrov et 
oi\ Isocratem, nisi tertia persona pro altera usus sit, 
le ^avTov etc^ dicere dudum Dindorfius (ed. Paneg. p. 1 
. 4) et Benselerus (ad Areop. p. 249) demonstraverunt; 
le XVn 17, ubi etiam nunc aXXod'' eavtf^ legitur, atr^ 
>serim ; neque enim apud nostrum elisione adhibita formis 
Uabis largius locus conceditur, id quod apud tragicos 
im esse tabulis quas propositurus sum apparet. *) Quan- 
Q autem novissime Martinus (le manuscrit etc. p. 25 sq.) 
" xag eavraiv ipi^ag IV 1 roig eavrwv axQr^OTtog IV 41 

eavrdiv ovfjiq^OQalg IV 56 xag eavTcov Tcoleig IV 133 pro- 

neque ipse dubito, quin etiam ex ceteris orationibus 
lae trisyllabae possint accedere, tamen iilam regulam de 
formae avrov infirmari iis non credo *) ; quid enim pauculi 
loci contra quadringenta sexaginta novem exempla, quae 

adnotavi ? Urgeo autem propterea hanc numerorum ra- 
;m, ne qais F plerumque ex grammatici cuiusdam doetrina 
labum exhibere pronomen dicat, et ut hunc usum ad 
Da Isocratem redire demonstrem copiis tragicorum usus, 
3orum enim poetarum versus inscriptionumque aiictoritas 

nobis certi aliquid praebere possunt in re scribarum 
ini ut alia nulla obnoxia et ne papyris Hyperideis quidem 
idetur fidehter tradita. Ex tragicis igitur exempla haec 
igi et disposui adiunxique illis formarum oavrov et ae- 
ov indices, quia quaestio de tertiae personae forma ab 
[juae est de alterius, avelli nequit. 



tulum quem attuli p. 112. 

magis me movet quod papyrus Massil. foriiias lavr^v praebet col. 
cum ceteroquin avrov xti. adhibeat; aeavrov exhibet Tra^aaxevuL^t 
(§ 13), «(//« aeavTov li 17 (§ 29) c^*;* aeavxov /$•' 8 (§ 29) et 

vtov fta^ajtkfjO-irig C' 23 (§ 14) rijV oeavrov (f^ovtjoiv id 4 (§ 21) 



Digitized by 



Google 



107 



[adlU 



Aesebylu9. *) 



. 


kavTOv 


avTOv 


aeavTov 


aavTov 


Persae 




413 






Septem 




49. 177. 389. 526. 
*734. *906 (bis). 






Agamem- 
no 




800. 1036. *1095. 

1261. 1339. 1342. 

*1871, 1504. 

<*1531.> 1556 






Choepho- 
rae 




104. 213 


916 


221 


Eumeni- 
des 










Supplices 




♦770 






Prome- 
theus 


na^' iasvtM 189 
d.uq>' iavrfjg 700 
j«a^' iavtov 888 


760. 920. 1012 


378. 476 


68. 313. 340. 

348. 510. 706. 

774. 964 


Fragmea- 
ta 




135,4. 297,1. 6 ») 







Sopbocles. 





mvTov 


aVTOV 


aeavTOv 


aavTov 


Aiax 




906. [967. 968.] 
1099. 1132. 1366 




482. 1174 


Oedipus 
rex 


eh iavTov 706 
^ixtftHv iavtov 1290 


63. 138. 228. 234. 

457. 612. 676. 

1237. 1270 


312. 707 ') 


583. 1060 


Oedipus 
Coloneus 




34. 308. 309. 660. 

858. 930. 966. 

984. 1182. 1356. 

1396 


(ai t' av 
rov 1417) 


405. 463. 801. 
961. [1394] 


Antigona 




♦145.182.646.696* 
1177. 1235. 1315 
285.572.803.966 


444. 547. 
553 


568. 574. 705 


Electra 




1055 


344. 581. 678. 
880. 974. 988 


Trachi- 
niae 


(iinXMV iavrov. 790 
/(ivt/aa' iavrrv 903 


42. 151.^) 245. 

255.') 451. 677. 

881. 891. 910. 

924. 1132 


. 1117 


320. 733 


Philo- 
ctetes 


xteivelv iavxov 1342 


902 


84. 577 


553. 752. 772. 

773. 886. 950. 

968. 1008 


Fragmen- 
ta 




100,2. 323,2. 

786,7. 786,7. 

846,2. 871,3^) 







Ad Aeschylum. ') Versus stellulis significati non sunt trimetri iambici. 
') Omisi ex fragmento spnrio 452,2 a»'ToT. 



Digitized by 



Google 



108 
[adI14 



Euripides. 





eavTov 


avTOv 


aeavTov 


aavTOv 


Alcestis 




*85. 188. *461 




250. 685. 703. 
'788 


Androma- 
cha' 




948 




648. 717. 
1077. 1275 


Bacchae 




723 






Hecuba 




618 




1183. 1230. 
1246 


Helena 




1518 




1286 


Electra 




1082. 1267 




405 


Heracli- 
dae 




5. 22. 143. 493. 

814 


635') 




Hercules 


Tof' tarrov 970 


507. 961 






Supplices 




364. 432. 482 






Hippoly- 
tus 


Ktaveiv iavruv U7& 


396 






Iphig. Aul. 




811. 1104 






„ Taur. 








1003 


lo 




70. 370. 610. 965. 

990. 1176. 1532. 

1535. 1536 




*525. *532. 
727. 1603 


Cyclops 




338 






Medea 




17. 31. 86. *202. 
463 




51. 273. 610 


Orestes 




576 




1617 


Troades 




301. 642. 693. 
724. 940 




1031. 1284 


Phoenis- 
sae 




61. 472. 763. 966. 
1418 




1636. 1658 


Fragmen- 
ta 


*597,3 ') 


108,2. 183,3. 213. 
557,1. 611,3. 

635.1. 690,2. 

738.2. 794,4. 
879,3. 897. 926,5. 

738,2. 1004,2. 
1028. — 854. ») 
913,2.*) 1107 *) 


364,8. 
694,2 «) 


143,4.') 

174,1.«) 
866,2. 955,4 

1 



AdSophoclem. ') Laur. A a prima habet dq^elg iavtov; sed editoribus 
(teavTov exhibentibus adsentior, et quia forma iavtov xti. rarissima apud Sopho- 
clem est et quia litera C intercidere facillime potuit in vicinitate literarum 
lunatarum -eeaoe'. — ^) Omisi locum Trach, 145, qui mihi ne a Blaydesio quidem, 
cuius nunc Nauckius coniecturam probat, sanatus esse videtur ; nam de aeirtu sine 
dubio potest dici xXovelv, nec vero de frigore. Ego mendum in sola voce avtov 
vel avtov — in Laur. enim est avtov — latere credo. Et cum Hermannum (ad 
h. 1.) de /0)^0101 verum docuisse iudicem, sententia autem non claudicante ante 
xai nihil possit addi nisi adverbium, quo fiooxetai illud aliquatenus accuratius 



Digitized by 



Google 



109 

[ad I 14 Ex ceteris tragicis mihi notavi: avxov lon. fr. 61 (corr. 

Nauck: am. libri); Dionys. fr. 11 (p. 618 N.); Pytho fr. 1,4 
(p. 630). — adesp. fr. 50 (ubi Schol. Arist. sqq. 437 eavrov 
contra metrum); 136,2 (ci. N.: avz, Hbri); 299,1; 479 {iavr. 
libri contra metriim). 136,2 (corr. N.: avv, libri); 298,1; 479,2 
{eavr. libri contra metrum?). Contra eavTov est in fragmento, 
quod libri Menandro, Nauckius (p. 602) Dicaeogeni (fr. 3,3) tri- 
buunt ; itemque avriq d^ kavTriv ad-ka rcov Ttovcov sxu fr. adesp. 
89,3 legitur ; at avrog kavrov a tragicis in senariis dici noil credo, 
cum ne comoedi quidem, nisi in anapaestis aut aliis artifici- 
osioribus metris saepius ita dicant (cf. Arist. nubb. 407, 980 ; 
Dionys. Com. Gr. III 548 Mein.; Lynceus ibid. IV 433); li- 
cetne igitur conicere mendum latere? — aavxov etc. extat 
lon. fr. 55,1; fr. adesp. 146; 474; etiam 346,2, quem locum 
Meinekius etiam inter comicorum fragmenta habet (IV 676). 
— aeavTov legitur fr. adesp. 256 (redit Men. mon. 310). 

definiatur, pro avrov propono scribendum esse yaAiyrw?, ita ut hic iam imago, in 
insequentibus magis etiam exculta, adumbretur: to yd^ rectCov iv totolade fioaxe- 
rat /(o^olg yaXrjvolg xai viv ov d-dXno<; &eov ovd* ofi^^o? ovdk Ttvevfidtwv ovdkv 
itkovet. — ') Trach. 384 (og doKel fitj Trqinovt'* avtfZ xaxd) libenter H. Stephani 
niJtnovO^ avt(u reciperem, nisi totus locus mihi corruptior videretur, quam ut 
de unius vocis medela cogitare auderem. — *) Expunxi Soph. frg. 920 N. (A. 
B. 467,28) avtov Sogjoxkijg dvri tov if*avt6v ; videtur enim ad 0. C. 966 referen- 
dum esse. 

AdEuripidem. ')In dubitationem voco verba; unicum enim hoc enae(ji 
vvv aeavtov aliud est quam quod dicit (MnaiQt aavtijv) Alc. 250, Andr. 717 (-rov) 1077 
lon 727; cf. Soph. Phil. 886 et Aristoph. vesp. 996. Lys. 937; cum igitur hanc 
esse formulam appareat, versus Euripideus vel in vwi (f' Mnatqe aavtov, oq&moov 
•/.d^a vel in simile quid rescribendus videtur. — ^) Frg. 1107 (=A. B. 378,13) 
dXXriXo)v dvtl tov iavtolv, ovto)9 Ev^inidfj^ (i. e. eavtoiv d/vtl tov dXXijXo)v) conieci 
avtoiv fuisse, ut insolens forma removeretur. — ^) Frg. 854 Nauckius e Meinekii 
coniectura oQ-ovvena/ \nvt6<:'\ iv eavtw ndvta avXla(io]v e/ee dedit, cum traditum 
sit: o&^ ovven^ iv avtoi n. a, e/. Ego adscito Hermippi comici fragmento 4 K., ad 
quod novissiraus editor nostrum Euripidis locum adscribere debuit: 'ivTog cf' l'/wv 
Tte^ii^Xetai xvncXtfi td ndvt iv aiVw*, loco medelam me allaturum esse speravi, at 
parum profeci ; fortasse corruptela per similitudinem nata verborum *V*oci;r(o?) et 
iv avt(o)) ; ceterum cf. de Wilamowitz-Moellendorff, Coniectanea p. 18 (ind. schol. 
Gotting. 1884). — *) Multo meliorem Meinekii afjnx^alaiv avtovg coniecturam esse 
quam quod Nauckius recepit Porsono auctore afiey.^al<; iavtov? nunc vix est quod 
moneam. — ^) Omisi ex fragmento spurio 1117,35 x^^vm d* iavttjv, et versum 
ut ceteri Weiliani fragmenti Euripidem auctorem titulo falso sibi vindicantem 
[un papyre inedit, Paris 1879 p. 4 v. 12] ne^i toiv yiavtijg n^ayftdto)v laotq tp^ovel. 
— ®) Recte Nauckius frg. 918 Eupolidi dedit eiusque inter fragmenta Kockius 
edidit (frg. 455) : nQtjfiytj aeavt^v cx fiiatjg dvtijQidog, — ') vofiti^t aavz6v ex Stob. 
A. editur, cum Matr. Vind. Voss. habeant vofitte avt6v i. e. vofiiif iavtov, quod 
recipiendum : nam versus Euripidis non esse videtur ; iam Musgravius a tribus 



Digitized by 



Google 



110 

(adlU Converto me ad comoedos quorum usum nemo indicibus in- 

spectis ea re a tragicorum dictione multum distare non yidebit, 
(|uod formae trisyUabae frequentius ibi deprehenduntur. 
Aristophanis locos in tabellam redegi hanc: 

Aristopbanes. ') 





tavtov airuov 


aeavTov atcvvov 1 


Achar- 
nens ee 

Equites 




961. *1017 


1019 




*xay iavrov 513') 
*avt6if iavxm 544 
avrog d' iavr^ 1223 


1284 


126. 348. 

714. *756. 

*869 


183. 184. 739. 
*809 


Nubes 

1 ; 


♦avro? iayrov 407 
*6k iavrov 585 
*avroi: /arTof 980 


146. 194. 233. 
550.401.*515. 
544. 905. 1214 


*436. 695. 

1263. 

*1449. 

1455 


25. 88. 242. 385. 
478. *700. 762. 
796. 842. *889. 
960. 994. 1296. 
*1433. 1454. 1475 


Vespae 


V«^' iavtov 692 
*xa«^' iavrov 1021 
*7iaidix*iavrovl026 
*Tolaiv iavrov Ttai- 
oX 1533 


76. 130. 397. 

5^4.642.*743. 

804 


*286. 778. 
1130: 
1198. 
1213. 
1529 


*196.* 355. *380. 

*388. *393. *598. 

*668. 996. 

*1493 


Pax 


rlllovO^ iavrov 546 


67. 735. 884. 
*1184 


63. *656 


19. 32. *159. 707. 

708. 828. 987. 

1109. *1300 


Aves 
Lysistrata 


*/ra(>' iavXMV 608 


475. 808. ») 
1443 
1186 




*360. 666. 1020. 
1367. 1642 


^TtiXovvraQ iavrov^ 

577 
*ii<: iavrwv 1070 


*386 


132. *372,^) 
*468. *506. 712. 
- 937 


Thesmo- 
phori- 
azusae 


*&m' iavrol 952 


15. 585 

*535. *1042." 
1195. 1429*) 


235 


211.213.234.249. 
*664. 1062 


Ranae 


*vlkXuv iavroi 424 
rwv iavTov avvri" 

Xvwv 763^ 
Trjv iavrov firjrioa 

1194 
*toi? iavrov ovyye- 

vioi 1488 


*594. 630. 
853 


122. 133. *386. 
*947 


Ecclesia- 
z u 8 a e 


Uvt^iv iavrd<: 468 


m.402.*635. 
*637. *647 


*486 
390 ■ 


•^294. 406. *481. 
*499. 535. *917 


Plutus 

Fragmen- 
• ta 


*7ra(i* iavTM- 589 


*510. *h24:. 
692.741.1165 


56. 631. 1106. 
1134 




77. 253,2. 
321,2 




299,3. 590,1 



l>rioribu8 eum secrevit. — *) Melius fortasse omisissem numerum; nam Euripidi 
eripiunt versus. 

AdAristophanem. *) Fragmenta veteris comoediae numeris Eockianis, 
mediae et reeentis Meinekianis insignivi. — •) v. 504 del. G. Hermannus, ubi est 



Digitized by 



Google 



111 

[ad I u avTov Crates 14,2. Pherecr. 13,6. Hermipp. 4,2. Plat. 

187,2. Alcaeus 23 (?). Nicochares 2,2 (p. 770). 

aavvov Crates 14,6.7. Pherecr. 5,1. 93,1. Phryn. 58,2. 
Strattis 24,2. 

eavTOv Plat. 153,2. Nicopho 13,4 (p. 777). 

oeavTov Crates 14,10. (in tetram. iamb.); Eupol. 158,2. 
(in tetr. iamb.); 455 (cf. not. 6 ad tabulam Euripideam). 

Mediae et recentis comoediae scriptorum exempla singula 
afferere opiis non est, cum Jacobi indice ea exhibeantur; Sat 
habeo monuisse me 84 locis avrov^ 35 eavvov et 39 aavvov^ 16 
aeavTov legisse. — Ex his nun^eris quod perspicitur, Isocratem 
in formarum bisyllabarum usu ad tragicorum consuetudinem 
se apphcasse, id firmissima fulcra assumit ex titulis inspectis. 
Etenim Corporis Inscriptionum Atticarum volumen primum et 
alterius pars prior mihi centies quinquagies quinquies tri- 
syllabas formas {kavrov) enotandas praebuerunt (locos habet 
SchmolHng 1. L), cum servent bisyllabae exempla haec: 1 28,14. 
([w]T0t5); II 1, 112,16. 143,9. 212,5. 249,21. 471,59. 478,28. 
621,7. 624, 26.27. in addendis 352»> 12 (omisi: in add. 324»> 3 
av[T](it propter spiritus pravum hoc in titulo obvium usum, 
Schmolling 1. 1. p. 4). His addenda sunt exempla, quae in 
secundo voluqiine alterius Corporis Inscriptionum Atticarum 
partis nuper edito reperiuntur quaeque propterea singillatim 
excribenda mihi videbantur, quod illorum SchmoUing rationem 
. habere nondum potuit. Extat autem in volumine illo forma 

eavtov formaeque ceterae ab illa ductae hisce locis 
fungentes vicibus . ... 

r&Jlexivi prononilnis: (CIA. 11 2,) 728 -A 8 €(p' iavvwv^ 
766,6 VTve^ ea(vyTOv (?ita Kumanudes); 835 d 16 vtvsq sovtov; 
ib. i 74 icp' mvTov\ 841,3 v7t6Q t€ favT[ot] xat.. .; 842,17 
M^f^eiv eamei] 984, 4. 6. 10. 17. 19. 21. 23. 25. 26. 33. VTtiQ 
havvov; ib. v. 14. 38. 42. vitiQ favT[ov]; ib. v. 29. 32. 34... 
(av^Tov; ib. V. 4. 26. 33 [laJv^Toil] ; 987 A 2 q)tloTLfx[i]ag 
i-v€'/£v T^g elg favTotg. - 

possessivi pronominis: (CIA II 2,) 842,11 xrij?]^Cfr<yy 
vaiv €avvrjg; 874,14 oi 7tQVTd[v€ig tov] \\ '^ mTcov ...(?); 1059,6 
r« savTov., 1060,9 Ty[v .]vvaiav . . . savvcov elvai] 834^ (in 
' addendis) cpl. II 8 c^[(r]r€ avvov iavvi^ ^vhx [7t]aQa[)^€Lv, 

avTov formaequ^ ceterae ab hac radice ductae fun- 
gentes. vicibus 

reflexivi pronominis : (CIA II 2,) 804 Aa 55, 6 12. 807 . 
h 20. 808 c 51. 809 d 178. 187. vb ytaS-' avTOv: 808 c 41 



»a&' iavTov?. — ^) Versus est ex Aeschyli Myrmidonibus (fr. 135,4 N.) cf. p. 105 
— *) Versum Wilamowitzius sanum non putat statuitque delendum esse (ti), ita 
ut ithyphallicus clausulae vicibus fungatur (xXiavei? aeavtov). — ^) Versus ex 
Euripidis fabula ignota petitus est (fr. 879,3 N.). 



Digitized by 



Google 



112 

[ad I 14 To xap' aiJrcV; 807 b 14 x6 xa^' avToig, 835 d 34. 39. 
i 47 t;^6p arrijg; 975 V 11 XaiQuov Amov Y.avaipevdofX8\y(^ 
(ex didascaliis comicis) ; 834^ col. I 9 lid-ovg avTwt TtaQ^ex]- 
o[iLi6v]a)i ^Qd[g] Ttoi eqycoi, *) ib. col. II v. 51 icp^ q) tb ^la 
avTog ^) atTqi Txaqixeiv, — 

possessivi pronominis vicibus fungi formas bisyllabas 
non legi. 

Trisyllabarum igitur exempla triginta unum, bisyllabarum 
quattuordecim efficiuntur, ita ut subducta ratiuncula formarum 
a radice eavT- ductarum centies octogies sexies, vicies quater 
a radice avr- derivatarum inveniantur. Nuperrime autem D. 
Pbilios m^RpriineQ, aQxaioL III (1883) 133 titulum Eleusinium 
edidit insignem, et quia utramque formam paucis verbis in- 
teriectis exhibet, et quia egregie convenit observationi quam 
supra (p. 106) de ficentia in adbibendis formis trisyllabis 
a scaenicis sibi concessa protulimus: avvog Te avTov €va^\\^ev 
'ElevOivdde yial Tovg avQaTicovii^ag vovg i,ied^ mvvov xrl.^) 

Sed ut dubium utrius usum Isocrates orator secutus sit, 
esse nequit, ita quid ipsi Attici dixerint nescio ; nam si titulos 
respicio comoediamque ad eorum usum propius accedere video, 
eavTov Atheniensibus reddendum esse mihi persuaserim: sin 
tragoedias adeo reminiscorque nos adhuc nullos fere nisi pu- 
blicos titulos adhibuisse neque fieri nequire, ut privatis ad- 
hibitis etiam bisyllabae frequentiores fuisse videantur*), et 



') Ita nunc etiam Tsuntas (Eq, d^/. 1. c. 194); in tabula fasciculo adiecta 
(ttiv. 9) aegre tantum dignoscuntur vestigia literarum . . o . . ohtiqo. 

') avtov avroT ci. Tsuntas (EqnjiueQ. dqxaioX. III [1883] 132), probabiliter 
lapicidae errorem corrigens. 

') Nolo quaerere, quae sit formarum avrov et iavtov origo utrave sit rectius 
formata, quia non invenio Atticos alteram alteri praetulisse ; G. Meyerum (Gr. 
Gr. p. 344 sq.) de formis Herodoteis verum vidisse credo, de Atticis nego. — Notan- 
dum est tragicos formas aeavxov xr*. nisi in enuntiatis imperativis usos non esse: 
quorum consuetudinem in Isocrate recensendo sequi ea re iubemur, quod orator 
iisdem in tertiae personae pronominibus se applicavit. — Quamobrem si Iso- 
cratis esset Demonicea sine dubio § 14 et 34 aavrov restituerem atque § 16 aavn^ 
e Stob-i^co"*''- reciperem (cum § 15. 23. 25 fortasse ferri posseTi aeavtov)-. nunc 
verisimilius duco tradita retinere, cum imitator quamvis ceteroquin accurate exem- 
plum exprimens facile tales minutias neglexisse credendus sit. Genuinis Isocratis 
orationibus editores iam formas aeavtov xti. eripuerunt. Ratione autem progre- 
dientes quocunque loco iavtov xti. pro aeavtov xti. positae non imperativis con- 
iunctae sunt restituemus avtov xti.; rescripsi igitur II 24 tt^o? ai^ tov (iavt. 
libri etpapyrus Masail. col. ly 9) ; e lege Isocratea idem legi debuit I 21 ; IX 47 n^oQ 
avTov sanum est, quia forma trisyllaba apud imperativos potest stare, non debat. 

^) Suboritur haec suspicio respicentibus nobis formarum a radice iavt - du- 
ctarum si numeros ad centenas reduxeris, in uno volumine Corporis Inscr. Att. 
novissime edito inveniri 53%» formarum ab «vt- derivatarum 47 7^, cum priora duo 



Digitized by 



Google 



113 

[ad I 14 avTov et eavTov Atheniensium esse confirmaverim ; utut res 
est, hoc disputavi, ne, si quando inscriptiones ad res privatas 
pertinentes cunctae collectae atque dispositae erunt, denuo 
quaeratur, quid hac in re spectandum sit, neu destituatur 
fulcro firmissimo sententia illa Isocratem tragicorum aemulum 
esse; cui statim novum subiciam, dico usum v paragogici. 

Sicut enim scaenici inter vocales, ut harum collisum vita- 
rent, literam v, quam ifpelycvavLyiov vocamus, inserere coacti 
erant, ita Isocrates, utpote qui ab illis fugam hiatus rece- 
pisset, necessario eandem istam adhibuit. Nunc autem cum 
ex Martini Urbinatis coUatione v illud a scriba huius codicis non 
solum ante vocales sed etiam ante consonas positum esse 
noverimus *), quaeritur qui Isocratis aut Atticorum usus fuerit. 
Duas partes negotii via ac ratione progressus summa cum 
religione et dihgentia nuper I. I. Maassen absolvit commen- 
tatione 'studiis Lipsiensibus' (IV) inserta, cui '^de littera v 
Graecorum paragogica quaestiones epigraphicae^ inscriptum 
est ; soUerter enim atque absolute titulorum usum ilhistravit 
et grammaticorum testimoniis allatis saam ipsius de origine 
et usu hterae sententiam caute subiunxit. Reliquit igitur 
mihi provinciam poetarum, ex qua exempla congerens biper- 
titam quaestionem reddere coactus non fui, quia de v in 
pausa orationis apud poetas quaeri vix potest, sed solum vi- 
dendum est, ante quas consonas v ut positioncm, quae dicitur, 
efficiat, addatur ; nec magis ii loci in censum veniunt, ^uibus 

V aut addi aut omitti queat, cum in poetarum non maior 
quam in pedestris orationis auctorum scriptis hbrorum aucto- 
ritas esse possit ; redit igitur res ad eos locos, quibus metrum 

V deesse vetat, quaerendumque est num fuerint hterae, ante 
quas € aiit l^) saepius quam ante ahas cum illo v deprehen- 
dantur; qua in re tractanda, cum senarios solos, quippe 
quibus sermo Atticus et usus fidehus quam versibus quovis aUo 
metro vinctis servetur, respicerem, hasce tabeUas composui; 



praebeant formarura ab iavt- 94%? «^^^- 6%. Continentur autem volumine illo 
inscriptiones quae ex parte non tam ipsius civitatis iussu insculptae sunt quam 
in privatarum congregationum usum, quae sacris aliisve vitae condicionibus con- 
iuntae erant ultimas vero eius paginas ipsa complent *Iuris privati instrumenta'. 
*) Papyrus M ante vocales nunquam v omittit, ante consonas in medio 
sermone vix unquam abicit semperque habet in colorum fine: col. a 21 TroUa 
tativ ta> (II 2) g 10 ^aaiXevocv rrjv (11) 12 tiOeaaiv rovto)v (ib.) 19 n^ay/4,aniv 
X^fjai/irjv (12) «9^' 2 iatev tov (17) *t)'' 19 [7i^a]y/iaaev to&<; (27). — d' 3 eativ xai (6) 
e' 7 o)q)ekrjai£v Y.ai (8) 10 noiriaitv' 7iQ0)tov (ib.) S"' 2 eattv, xae (9) ta 13 eotip. 
dia (21) id' 18 voutovaiv, toiovtog (27) le 1 7iQa^o)aiv. 7tiatov<; (ib.) 14 tintv, y.a$ (28). 
^) Etiam formas in l ei e exeuntes non seiunxi, quia et chartarum spatium 
arctius videbatur neque quicquam ex seiunctim illis propositis nos lucraturos 
esse instituta ratione vidi. 

Keil, Analecta Isocratea. 8 



Digitized by 



Google 



114 
[ad I 14 













Aeschy- 




(Ed. Kirchh.) 


/^ 


Y 


d 


& 


X 


l 




Persae 


505. 
762. 
810 ' 
696 " 


~~692~ 


.190. 
494 


512 

8~ 


336. icf. fi) 
368. 425 






Septem 


536. 
553. 
588 








Agamemno 


800. 
853 


1283 


514 


249. 
910. 
922 




1266 




Choephorae 












670 




Eumenides 


237. 
265. 
720 


136 


622 


25 




104 




Supplices 


291. . 
682 
"83'9 


472 

~'88r 

400. 
772 












Prometheus 


787. 
241 






48 




Fragmentfi 


343,1 














13 


7 


9 


6 


3 


4 





(Ed. Sch.-N.) 


^ 


y 


d 


d^ 


Z 


X 


Aiax 


558 


1007 




478. 
1060 


i245 


591 


Oed. rex 


427 


89 


542 


55. 218 


790. 
1023 


Oed. Col. 






346. 
600. 

789 


10 


782 




Antigona 




569. 
647 

"319r 
1173 


297. 
1246 

1505" 




672. 1327 


1061 
1353 


Electra 


669 




445. 793 
1196. 1460 


Trachiniae 


302 


475 


63 


1163 


567 




Philoctetes 










602. 890 




Fragmonta 


859,2 


443 


544. 
866,4 




708 


101,3 
844,4 




5 


7 


10 


=ij 


14 


7- 



^) Nescio an roctlus ex Clemente fidei recipiendii 
^um ; verba oU l'^w la non tam eormpta sunt quam 



m sit; sequitur enim praeter- 
una cum toto versu ab inse- 



Digitized by 



Google. 



lus. 





H^ 


V 


7t 


a 


T 


9> 


X 






336. 351. 

431. 463. 

476 




361. 752. 
795 




423. 603 


298. 
768 




21 








25. 359. 406. 

414. 417. 

447. 475. 

679 




429. 646 


421 




( 
17 






329. 
647 


313. 1145 




260. 263. 

320. 1156. 

1186 


289. 
470 


519, 
1311 


21 
11 




11. 131. 171. 
874. 904 




227. 482. 
534 




86. 695 








12. 741 




403. 639 




478 






12 




297- 




289. 959 




313. 604 






8 
19 




669 


232. 

684 


496. 659. 
736. 844 




8. 200 


612. 
823 


1004 






54,2 








261,2 




3 




14 


5 


24 


— 


16 


8 


3 


112 



115 
ad I 14] 



cles. 



f^ 



614 



323. 1286 



233 



1371 



10. 313 



536. 948 
997 



699,3.') 
856,3 



12 



59 



452. 
668. 
717 



561 



1017 



6 



7t 



49. 61. 830. 
1069. 1380 



1371. 1477 



376. 408. 

454. 1259. 

1330 



268 



268. 5^7. 
979 



623 



194 



18 



283. 1058. 
1349 



873. 
1311 



1032. 
1233. 1385 



411. 867. 
1156. 1637 



219. 897. 
1107 



1219. 1375 



46. 872. 
933. 935 



1241 



193,1. 
216,2. 829 



23 



9 



483. 
1125 



1262 



304 



16 



15 



9 

13 
113 



quentibutf ita seiungenda, ut unus vel duo versus intercidisse statuantur. Ceterum 
moneo v. 2. 3 interpretibus Isocr. VII 33 adscribendoB eise. 8* 



Digitized by 



Google 



116 

[ad I 14 



Euri- 





^ 


y s 


& 


X 






Alcestis 


534 


739. 
1143 

~9T4. 
953. 
971. 
1271 
451. 
468 
501. 
698 


425 




185. 515 






Andromacba 






1233 


591. 
620 




Bacchae 


369. 
954 

4947 
509. 
670. 
763. 
1052. 
1143. 
1253 


289 
998 


244. 773 

"^T^ 732." 
1178 




Hccuba 




857. 
1200 


546 


Hele na 


136. 

688^) 


17. 
43. 
468 


1659 


133. 135. 
137 

~504:~6bir 
1034 


~272.~ 
350 




Electra 






270. 
424. 
930. 
1258 


1141 




Heraclidae 




128. 
342 


745 




671 






Hercules 


1. 
1000. 
1306 


285 


564. 
635 


176 


287 


41 




Supplices 




227. «) 
752. 
1171 




217. 242 

1011. 1042. 

1186 


673. 
854 




Hippolytus 


1032. 
1415 
922 


861. 
1336 


411. 
478 
839. 
925 


45. 
800 

82 


^IOI. 509. 
''1251. 1338 






Iph. Aul. 

• 


467. 
609. 

988 


308. 534^) 


70. 
1013 




Iph. Taur. 


1307 


520. 
719. 

778. 
945 


930 




1403 






lon 


16 


8. 10. 
1202 


617. 
1158. 
1205 


1145. 
1280 


370. 1588 


649. 





















') Omisi [906J. - ^) Omisi [1103]. 



3) Omisi [435]. — *) Omisi 



Digitized by 



Google 



pides. 



1082 



350. 770 



232. 654. 
603 



218. 279. 
408. 792 



306. 852 



708 



696. 966 



924. 1032 
1115 



40 



698 



1286 



266. 
777 



103. 
1210 



966 



430 



91. 
279 



519 



7t 



496. 833 



171. 646 



306. 319. 

683. 1132. 

1349 



574 



154. 297. 
868. 1620 



307. 1086 



29. 505 



22. 78 
242. 457. 

695^128^ 

777. 1194. 
1208 



454 



826 



266. 309 



267. 416, 

802. 826. 

1528 



817. 
936 



521. 5^5. 
723, 1037 



1103 



48. 473. 
825. 1257 



363. 388. 
427. 602. 

1043. 

1179. 

1248 



1670 i286. 1422 



386. 
715. 
953 



600 



572 



851. 
ii77 



352. 385. 

535. 601. 

1277 



935 



981. 1174, 
1396 



21. 1080. 
1197 



18 



57. 524. 
918 



979 



30. 648. 
748 



1146. 
1190. 
1426 



9 



647. 
755 



365. 
890. 
996 



804. 
841. 
1218 



336. 
1012. 
1281 



381. 
1023 



305. 
445 



933. 
1011 



1286 

(cf v) 



220 



226. 
530 



500 



15 



16 



13 



24 



30 



19 



20 



17 



26 



22 
19 
20 



15 



23 



ad I 14] 



[1561. 1567]. 



Digitized by 



Google 



118 
[ad I U 



Euri- 





/^ 


r s 


& 


% 


X 




Cyclops 




229 




278 


631 


259 




Medea 






1213 
1298 




699. 911. 
1302. 1369 


270 

721. 
938 

1140. 
1166 




Orestes 


602 


75. 
1034. 
1154 


60. 
405. 
669 


12 
534. 
566. 
1137 


91 




Troades 


690 










Phoenissae 


427. 
950 


965 


277. 
1115. 
1119. 
1392. 
1650 


1001 


752 




Fragmenta 


140,1. 
259,1. 
399,2. 
439,1. 
956,1. 
1071 


141,1. 
275,1. 
289,1. 
629,1 


291,3. 
364,8. 
411,1. 
437,2. 
789,51. 
812,1 


217,2. 
294,7. 
448. 
720,1. 


221.1. 284,28. 
326,4. 446,2. 

534.2. 641,2. 
832,5 «) - 


38,2. 
284,18. 

601y2. 

701,2. 
1051,1 






22 


36 


47 


20 


44 


22 





*) Kirchhoffius edidit iv aikfiaai vto)^ iattv <J q>i(}eig av viv ; praetuli iv aik' 
[1117,4.25). 



Digitized by 



ogle 





pide;^. 


















1 


V 


7t 


a 


T 


9 


/ 








144^) 


137. 276. 
392 




417 


17. ~ 
1038. 
1295 


898 


9 
15 

22 

12 

25 
60 








1359 




331. 342. 
566. 1040 

64. 128. 
1135. 
1647 






395 




1589. 
1592 


950. 
1272 






658 




3. 390. 440 


411. 
625. 
1270 


1176 
390. 502 


408 
"407"" 

263,2. 
334,3 

(Cf. T) 

496,5 


412. 
797,2 




397. 905 




279. 413. 

726. 733. 

1105. 1468 


453. 
1408 




526,1 


205,2. 
728,2. 
1056,1 


21,7. 355. 
362,26. 368,2. 
571,3. 724,4. 
759,3. 1020,1. 
1050. 1067,2 




288,1. 

332,8. 

333,2. 

334,3. 
385,10. 

529,3. 

582,6. 

604. 
637,6 ") 




23 


16 


61 


18 


61 


28 


9 


407 I 



119 

ad I 14] 



fidoiv veok xt/. cum synicesi vocalium *'••. — *) Omisi [1117,32]. — ') Omisi 



Digitized by 



Google 



120 
[adI14 



'n 



K 



H 









© 



Digitized by 



Google 



Digitized by 



Google 



122 

[ad I 14 Sed cum eidem viro docto ex hisce effici posse videatur : 

^^omnium facillime gutturales feruut litteram v, paulo rarius 
labiales admittunt, omnium vero maxime eam respuunt den- 
tales^, nos iudicamus casu fugam dentalium literae v in titulis 
observari. Etenim scaenici tam saepe eam ante 8 d^ r habent, 
ut ex centum exemplis hae literae 44 occupent, cum labiales 
31, gutturales 25 exhibeant; accedit, quod si Maassenum imi- 
tatus solas formas in hv exeuntes ') respicis, ex Aeschyli So- 
phoclis Euripidis Aristophanisque relliquiis hanc tabellam con- 
ficere tibi licet, quae viri iilius doctissimi rationibus prorsus 
contrarium doceat: 

gutturales. labiales. dentales. 

104 : 70,7 7o 130 : 63,4 «/„ 175 : 72,3 «/„. 
Eo autem magis casu nos falli ducere cogimur, quo accu- 
ratius perspicimus etiam rationem ex poetarum scriptis in- 
stitutam speciosam quidem, sed nihil probantem esse : recogi- 
tandum enim est a dentalibus ea vocabula Graeca incipere, 
quae in sermone cottidiano saepissime necessario adhibe- 
bantur: dico articuli et pronominis demonstrativi casus obli- 
quos, pronomen interrogativum (V/gj et indefinitum (Tig)^ 
particulas creberrimas 8i (Jij xe rot rolvvv. 

Novimus titulorum novimusque scaenicorum usum, qui 
in adhibenda litera paragogica observari potest, neque tamen 
regulam ex iis quae perlustravimus componere nobis licuit. 
Quid igitur dicemus? Eos qui autumnent nos non iam posse 
expiscari qua ex ratione Attici literam illam usurparint, 
ex laudanda nesciendi arte perniciosam negandi facere; hoc 
enim et tituli et poetae demonstrant: Athenienses in sermonis 
tenore pro lubitu et magis sentientes aptum literae usum 
quam scientes modo addidisse hanc modo omisisse; quae 
progrediente tempore in hominum delicias adeo abiit, ut 
rarissime non poneretur. — Quae cum ita sint, recensentibus 
nobis Isocratis orationes Urbinatis auctoritatem hac quoque in 
re rectam iustamque viam praeire ipse videbis, si noveris euna 
omittere v media in oratione hisce Panegyrici locis (paginae sunt 
Blassianae): 43,23. 44,30. 45,11. 25. 46,5. 48,29. 51,16. 56,22. 
24. 27. 60,17. 62,7. 26. 64,24. 66,4. 67,25. 71,13. 75,16. 22. 
76,23. 79,24. — Addita contra legitur : 43,2. 4. 46,3. 47,23. 
24. 29. 50,31. 51,10. 53,18. 27. 55,27. 58,10. 59,8. 60,10. 
64,1. 69,12.21. 71,3. 72,10. 73,28.30. 74,125. 75,8. 
78,4.5.29. 79,7. 80,17. 86,5.^) Sed quid de v in pausa 



qui ex MuUeri libro *de pedibus eolutis in dialogorum senariis Aeschyli etc.' hausit ; 
Ai istophaneam ipse paravi. 

^) Numcros formarum quae in -iv exeunt in tabulis nostris imprimendos 
curavi literis rectis; inclinati sunt formarum in -tv terminatarum. 

') V in enxi, Mote om. l'p, 51,24; hoc unico loco sine dubio scribae errore. — 



Digitized by 



Google 



123 

[adl4.l5 orationis statuamus? Urbinas exceptis locis 42,2. 43.24. 44,2. 
52,7 (bis); 61,27. 78,23 semper addit, neque dcest r in titulis 
olympiade CXI. recentioribus, cum in iis, qui archonte E: clide 
sunt antiquiores, si centenas respicis, quattuor vel quinque tantum 
exempla additae literae deprehendantur ; tituli autem temporis 
his aetatibus circumscripti plus quam tertiam partem locoruni 
literae capacium revera vix literae illi concedunt (Maassen 
1. c. p. 29). Ad recentissimas igitur inscriptiones Urbinatis usus 
sese applicat; restat ut quid nos faciamus dicamus: nimirum 
semper addemus v in orationis membrorum fine, id quod 
mihi etiam ratio postulare videtur. Nam quibus literis ad- 
iungitur v^ eae sunt quae prava atque veloci pronunciatione 
facillime quasi extinguantur ') : his tanquam fulcrum addebant 
cousonam, quae saepissime in verborum exitu audiebatur. 
Quid? frequentius nonne quam ceteris locis ipso in membrorum 
istorum fine, ubi remittebatur vox, illam literam opus erat 
addi, ne plane evanescerent tenues istae ^ et ^? 

3, ad I 15. 

(p. 15) 

Adscitis verbis § 21 locum nostrum. riyov f,idhava ae- 
avTiT) 7tqi/€eiv — xb tiov vecovtQOjv rjO-og a Blassio non recte 
restitutum esse apparet. Nam ut hic ea enumerantur, ad quae 
vitam nostram regamus oportet, ita ibi proferuntur quae 
fugienda sunt ; qui igitur ibi quattuor membra (7,tQdovg oQy^g 
ridovijg Xv7ty\g) bene se habere statuit, eum hic quoque 



Ceterum velim respicias quam bene quadrent vcrba Aristarchi iunioris (ap. BA. 
1400) ad Urbinatem: iatiov oti oi \4ttinol Trdvta td tviAd xtl. . . . avfnpMvoi' xai 
tfni}vriBvto<i i7Tt(te(iOfiivov /4£td rov v y^dq<ovatVf o)? lott aaqm<; av/ufia).elv talg 
toig TcdXai noqoig TisTiovijfiivae? ivtvy/dvovta fiifi?.oig. 

') Rectissime Reinhardt (ed. p. 168): *An mehreren Stellcn wird erst durch 
dies. V die vom Redner ofFeubar beabsichtigte Paromoiosis vollstandig bewirkt.* — 
Non ignoro Ibrmas genetivorum alterius Cypriorum declinationis in -wr desinen- 
tium, e. g. To7 fuaO-o7v; sed hae mihi nihil probant, quippe quae parum nostram 
ad rem faciant; sunt enim, ut terminis utar linguarum comparandarum perito- 
rum, nihil nisi 'Versuche einer schriftlichen Fixirung nasalirter Pronunciation 
des auslautenden Vocals'. — Ad formas rjv fjdetv aliaque plusquamperfecta v per 
pravam quae dicitur analogiam addebatur. — Ut eruere non licet accusativi tertiae 
declinationis nominum propiorum in -tj<: exeuntis usum Isocrateum (Kaibel, Herm. 
XVII 416), ita cognovimuB rjv non i/ primam esse personam apud auctorem no- 
strum: V 8 XII 233.231 (ter) XV 159 XVI 24.42 XVIII 37 XIX 36.39 XX 22. 
[ep. 1,1 ; 3, 4]. — Tt^orjdeiv (pers. prima) requiritur XII 127, quamobrem XII 85, 
ubi fidr] stare potest, jjdetv non removebimus. — Hac occasione oblata moneo in 
Blassii nominum propriorum indice Isocrateo desiderari 'CallistratuB, Athe- 
niensis, patria profuguB urbes in Thracia condidit VIII 24.' 



Digitized by 



Google 



. mm^ 



124 

[ad I 15. orationem quadripertitam esse necesse est concedere (yioajLiov 
^^' "^ aiaxhvinv dr/Miooivriv amfqooivriv). Blassius autem, ut homoe- 
oteleuta aequaret, etiam in insequentibus verba mutare coac- 
tus est, cum voce q. e. y,6af.wr recisa ex Strangii auctoritate 
'/.oaineiaOai pro 'AqaTeiad^ai scriberet. Sed homoeoteleutis quam- 
vis auctor orationis studeat. tamen tam impar est studio ut, 
saepissime quod vohiit aut non assecutus sit aut haud bene 
perfecerit. Nos igitur y,6auov retinemus (Schmidt, Ethik d. alt. 
Gr. I 314 sqq.) et verba, quae quattuor illarum virtutum enu- 
merationem excipiunt, sic construimus: rovroig yaq (instrum. 
neutr. a \aurd ) airaaiv (dat. masc. a ^&ravrei/ sc. avd^QC07C0t) 
doAM /^areJaO-ai t6 tcov veiot6qojv ri&og (regi adulescentulonmi 
morcs). -- Jahrii hariolationes (quaest. Isocr. p. 37 sqq.) quod 
ncglexi, eo rei ipsi me profuisse spero. 

4, ad I 17. 

(p. 16) 

Isocratis praeceptum : evXaliov Tag diai^oXag xaV iffeudeig 
aaiv • oV yaQ 7Collol ttjv jniv alrid-eiav ayvoovOLv, Tcqog di r^v 
d6Sav a7coiile7covaiv optime commentatur Menander ap. Stob. 
fl/42,1 (zr FCG. IV 90 M.): 

ov del diai^oX^g '/aTaipQOvelv ovS^ av afp6dQ' jj 
ijtevdtjg' i/ciOTavT'' avSdveiv avcrjv Ttveg, 
(Ji' ovg (fvldTTeOx^ai Ta Toiavc' OQd^cog eyei\ 
itaque coniecturam redactoris libri, quo Bekkeri lexicographus 
usus est, "^evXaliov Tag diafioldg '/av ilievdelg coat -/av dhfid^eig 
respuemus. ') Eadem autem ex ratione non amplectemur II 
29 omissionem vocis lifevdcog in verbis Tovg ifjevdcog 8ia(idX 
lovTag, quam et papyrus M et E" ©"* Stob. (fl. 48,34) A 
Trlnc, suadent: delevit is, qui iffevdcog diafidXleiv idem ac 
il>evdcdg d/caTav esse ratus eiecto illo adverbio verbum super- 
vacaneum removisse sibi videbatur; at ut dia^olri ita dia- 
^dlletv vox est quam dicunt media. 

5, ad I 28. 

(p. 20) 

Loci tractatio Blassio haud prospere cessit, qui librorum 
"^KTaaO^ai retinuit aliaque e coniectura proposuit (xai f^ir^ 
/TrifiaTa — xTaaOai u6vov dvvafdvoig). Atque cum orator 
duplices sibi Demonicum divitias parare debere et XQ7]f.iava 
et /TriiLiata iubeat, aperte ad ea respicit, quae de Demonici 
patre, cuius ad exemplum vitam degere fiUum deceat, prae- 
dicavit : 



■) Actvte — xnvTt librariis, nbi) rcdactori deberi persuasuiti habeo. 



Digitized by 



Google 



125 

^*TT^2^^ § 9. aTtilavE f.isv twv ^ag- § 28. lirrt de %qrii.iaT;a /xivTolg 
cvxcjv ayad-cov cog S-vrjrog, a^coXaveiv^) £7tiaTaf.ie- 

hcefieXeiTo de tmv vjcaq- voig^ ytTrjiAaTa de Tolg z£- 

%6vvcov (hg ad-dvaTog, xrija^ai (Stob. recte: 'Aru- 

ad-ai Is.) dvvaixivoLg, 
Ut XQrif.iaTa^ opposita sunt Tolg aTCoXaveiv e7tiaTa\ievoig^ 
ita recte '/.Trif.iaTa (i. e. id %er/.vri(xeva) respondent Tolg /^y.T^- 
adai dvvafAevoig, Sic igitur locum interpretare : 'recte divitiis 
uteris, si vitae dulcedines inde tibi parabis, attamen iis parces 
ita, ut semper beatus possis nominari possidens\ Sane argu- 
tiis ac spinis locus est refertissimus, sed talia coniecturis 
removere ex oratione, qualis Demonicea est, mea quidem 
sententia non licet; Stobaei lectione recepta omnia plana mihi 
videntur. Ut vero locum magis etiam illustrem, quomodo 
illum vernaculo sermone reddere studuerim, profitebor: 'als 
Reichthum erwirb dir Habe, solche die du hast und solche 
von der du etwas hast: denn wer's versteht, wie man sie 
niitzt, der hat die Hab' von der man etwas hat, wer das 
verraag, dass er sie hat, der hat die Habe, die man 
bat\ — Ceterum cf. p. 15 ann. 2 et Aesop. fab. 412'* H. : 
fiv&og drjlol, otv ovdev eaTiv ij yiT^qaig, edv firi r^ XQriaig ^ccqrj, 

6, ad II 2. 

(p. 27) 

Ad locum nostrum proxime accedit II 11, ubi ex g recte 
dant editores xa^' eyidaTriv dycoviCead^e Tr^v rifieqav (F xa^' 
e/,, Trjv rjf.ieQav dycoviCead-e)^)', vox inter eyiaavYiv et Tr^v item 
interposita est VHI 20 /Md'' ev., de Tnv fif.ieQav, qui locus ex 
paucissimis illis est, quibus articulus Trjv post exdaTriv servatus 
sit: XIV 55 [ep. 5,4. 6,9]; omissum eum in libris omnibus 
addidit Dindorfius IV 128 VI 65 XIX 30; denuo textui ex T 
illatus est articulus, cum in g desideretur : IV 78 VII 40 X 56 
(rj) XII 211 ; ex coniectura eum habent £0, quem ibidem Fg 
neglexerunt, VI 79; nec minus vacillant libri, si, cum vox 
r/.daTrjv attributi locum teneat, articulus non iam homoeote- 
leuton efficit, sicut in xara Trjv rifieQav h/AaTriv, quod recte 
legitur IX 43 XII 30 in libris ; at Trpf omittunt codices VII 28 
(add. Dind.); VIII 129 FE eum habent, quem desideramus 
in g. Cum autem II 9 ^) zara r. r^fi, e/,, in jT, xa^' evidavrjv 
rifieqav m g extet, III 22 non solum articulum a F Stob^/^ 



') Ut infra y.fy.tJjaO-at posuit, ita hic quominus /QrjoO-ai diceret insequens 
iTTefteXBlto prohibuit; hiatum enim effecisset. Ludit in radice XPA, cf. Gorgias 
frg. 19 S. 

"^) Papyrus M praebet § 11 : ayfovi^eaOai xaO exaattjv rj^ei^arjv (col. ;*' 13), 

§ 9 fa xa,0 fifie^av avvniTttovta (e' 21); de § 2, ubi habet )ta«9 e ^«(>ai/, 

cf. €tddenda noatra. 



Digitized by 



Google 



r/ t !^^ V lij VI '-> VlJ 4- XI r . oV XH 179 ird 
*.',n. '^:',rT, H^rrl^.i. XIV -t^ rc li^.rL o.rr. lirn ->•. XY 39. 
IH, ^^-, — r<yr :;i'.» r<}^ z/j'>' ^u^cct VII 3 ^. »»1 YIII 31. 
I^Yk ij t^^fr^ ij zecy tuh^j^w \TII >• XI '^-L 

7, ai II 4. 

o i ^' £du 7t(udiixw'fai uaiJM rcir ajJjL/w - k.TU dar f ilg rr^r 
^'^tlU^ '/Jj^ifJ^us*y^'jf»ir '^^j^. e V'. 'jLaif^fCftJiift, arov&drr^TOi dia- 
ttJ/ft0ir' di ui:r yfjLO TiijUffTfji Tur ar&od.TW avToig ov TtXr^- 
0idlofftir, f/i <fc OKrfjrrig >tooc z^^^ buiijjveir -^ quae lectio 
HtXhff irjihi anidety ut eam ab Isocrate profectam esse con- 
U'Aifh;rim. ^frntentia endm sic progreditur: 'homines privati 
ben^; widiuntar. quippe qui Tituperentur moneanturque ab 
arrijcj^ atque ex libris ritae sapientiam haurire possint: at in 
purfMjra nati adnlescentuli tale quid. unde sapientiam hauriant 
^H4% Jibro^»;, non babent. qui illis privatis multo magis erudiri 
debeant; sirnulac vero ad rem jmblicam act^esserunt, paueis 
admodum a^iitus ad eos patet paucique isti adeo non peccantis 
delicta vituperant, ut ad omnipotentis regis nutum onmia et 
dicarit et agant*. Vides hac ratione chiasmi dispositionem 
Vf^rbi« inferri oratore haud indignam: 1. homines privati: 
ri) aniici bj libri. — 2. reges: a) libri b) amici. Praeterea 
bbronim Isocrateonim lectio nisi mutato Ttaidevea&at in 
7ct;i:(udf^0^^ai mihi nonprobatur. — Quaein/>ap^ro3f scripturae 
agnrwcuntur vestigia docent aut longe aliam verborum ibi 
recensionem quondarn lectam aut misere locum homoeoteleuto 
p<dliciente (ycktfliaCovaiv — cfiikoioiv) fiiisse deformatum. 

8, ad ill 15. 

(p. 32) . . 

Locus tractatu haud facilis apud Blassium sie legitur : 
at dt f.iov(XQyjai 7clel0Tov fxtv vifiovai xt^ ^eItiotci}, devreQfit 
(U cqi fAbc^ f/fielvov, TQiTq) di yial t€ttccqtoj /xxi Totg alloig %aTd 
t()v aiJTov Xdyov, (juod me intellegere nequire libere profiteor. 
Videtur autem proficiscendum inde, quod legimus V^3 ^eX- 
T((Wf/ mm articulo, ^7ciJov shte prticulo; itaque quae cnm illo 
ti'n,(lita Hunt ad homines, quae sine illo ad gradus partesque 
honiiriibus tribuendas referemus; quam rationem- amplexos 
noH non ernituroH esse testatur 'Tolg alloig testaturque ipsa 
purtic-ularuin ftfv — di — dV? collocatio : sequitur dativos devtiQt^) 
TQiitf) nvTdQCitj m accusativos transscribendos esse; "^Tij) fier' 
Uuvov porro pro '^(7) fierd tov ^Htlgtov dictum*est eadem 



Digitized by 



Google 



127 

18 V 117 ^^^i^^®' 1^^ ^T^olg iilloig verbis "^^mTa tov avtbv Xoyov adiectis 
' summatim 'significat "^tqitov di Tqi /xera tov fxet^ hielvov %rl.,* 
ita ut etiam in inferioribus ordinibus eadem ratio distribuen- 
dorum honorum adhibeatur. Delendum autem in verbis nostra 
ex ratiocinatione restitutis est "^A^ai : quo facto ad eandem 
quam g praebet lectionem, a qua, quod premendum videtur 
esse, profecti non sumus, devenimus. Stob-8 cur \ai retineat, 
ex archetypi condicione mihi explicatur, quippe in quo fiierit: 

ov ov ov 

devT€Qq) — TQiT^p TeTTaQTq} Xttt Tolg allotg ; aut scriba nescio 
quis voculam istam expunctam esse praetervidit aut corrector 
eam delere oblitus est. 

9, ad III 18. 

(p. 33) 

Lectiones docent Stobaeum TtdvTcov sicut F scripsisse; 
nam quod apud eum legitur, tj ^veQi ^mvtcov^ ita natum est, 
ut voci q. e. TtdvTcov ex vulgata recensione "^TteQi insuper adde- 
retur; ij autem nihil est quam solemne istud yQ, (cf. p. 34 
ann. 1). — lam Blassius TteQi^ quod g* Stob. praebent, respuit, re- 
cepit ex iisdem illis Ta ; quod cum faceret, nescio an rectam 
viam non inierit: ut enim sanam et sententiam et constructi- 
onem ederet, aut g aut F sequi eum necesse fuit; quae autem 
ro [uiritur sententia : ^omnia optime constituunt,^ eam in F 
lion deprehendimus, quippe cuius "^TtdvTtov nihil nisi intentio 
superlativi possit esso; quod si est, cum omittatur simul arti- 
culus Ta, non habet obiectum. Verum tamen ut adicias 
obiectum e. g. Ttdwa, reputa modo, quam veri dissimile sit 
Isocratem et Ttdvtcov et cog olov t'' eoTt coniunctim super- 
lativo addidisse. Sin vero servata simplici voce {rtdvtcov) ex g 
Stob. Ta ante ^elTiOTa insereris, unde pendebit genetivus ? an 
ex Ta ^ehttaTa^ ita ut fere sit ro fielTtGTov tov yiotvov ? At quam 
tortuose Isocratem verba disposuisse nunc tibi sumis, cum 
eum omnino nihil prohibuerit "^tcc ^eXTtOTa Ttdvtcov scribere ? 
Vides rem ad lectionem g Stob. redire, qua recepta omnes 
difficultates ita diluuntur; ut ToXg yiotvotg et TteQt ajtdvTcov 
non minus quam Xvfxaiverat, et ra ^shttOTa TtQdTTovot eleganter 
inter se opposita sint. 

(0, ad V 117. 

(p. 43) 

Glossa Harpocrationis ^ aTtOTtoinTtdg • ^IoovLQdTrig (DtltTtmf)' 
a7to7to/.i7tatot Ttveg exalovvto d^eoi^TteQt cov ^J^^tolXoScoQog iv 
c' 7teQt ^ecov dteiXeA.TaC post OtXi^t^tc^ mutila videtur; neque 
enim cohaerent quae sequntur cum loco Isocrateo ; intercidit 
explicatio vocis a^coTtof^^trj, quae ni fallor ex Suida repeti 
potest ; hic enim s. v. d7t07tofX7tri habet : yiai d^tOTtofXTtri * avti 



Digitized by 



Google 



128 

[adYll?. roi; aTrorgo/irij. quod idem extat in lexico Bachm. An. Gr. 
M 104 j i30.1G(etap. Zonar.); quanquam autem apud Pliotium hanc 
glossam, ut quae magna illa literarum a — t clade deleta sit, 
non lep^imus. tamen eum Suidae esse fontem aj>paret inde, 
quod Bekkeri lexicum sextum (i. e. Bachmanni) ex Photio 
haud pauca desumpta contiuere Naberus (praef. ad Phot. § 18 
p. l;>0 sqq.) demonstravit. Photius aiitem si glossam eiusmodi 
tenuit, quam Harpocrationem vidimus necesse esse eo ioco, quo 
nobis nunc lacuna patet. exhibuisse. quid Harpocrationi sua 
non restituamus? Epitomen enim lexici haud paucis locLs 
nostro Harpocrationis corpore pleniora continuisse notum est. 
— aTtoixoincui igitur omnia ea nominabantur, quibus homines 
mala deorura ipsis insidiantium averruncare studebant. 

II, ad VI 104. 

(p. 44) 

Isocrates dixit yeyevr^inevi^v. Ut enim "^yeyovojg apud eum 
semper est 'natus,^ ita ' yeyevi^jLievog semper 'factus' ; passivi 
participii exempla non affero, activi haec sunto : IV 60. 62. 84. 
121 V 38. 115. 136 VII 37. 72 IX 19. 21. 72. 76. 81 X 43. 
52 XI 8. 35. 38. 41. 42 XII 3. 81. 198. 205 (bis). 206. 263') 
XV 166. 181. 306 XVI 33 XIX 13. 22 [ep. 7.2. 8,4. 9.3. 18]. 
Atque quo accuratius videas, quam strenue huic regulae orator 
se applicaverit, proft^ram locos, quos contra illam pugnantes 
vulgata quondam praebebat ex F nunc correctos: IV 59 
y£v6f.i€vog FE: yeyovcug c, 174 yevojnevcov FE: yeyovoccov g, 
IX 41 yevoiievog FJ: yeyovoig c, 72 yeyovovcov F: yevout- 
vcov ig ; quibus addo XI 46, ubi Blassius ex g dedit 6/. ineyd- 
hov yial deivcov alricov Tteql aa yeyovvicjov violans regulam, cum 
verum atque oratori restituendum in F legatur yevoiuvcov^ 
quod etiam si sententiam spectas, a vituperio plane liberum 
est. Neque minus contra Fuhrium (animadv. p. 50) mihi pug- 
nandum, qui XII 50 ex lectione F yeyovaoivinevo^) elicuit 
yeyovoveg, cum usus dicendi passivam formam flagitet; yevo- 
f.ievoi correctorem Urbinatis archetypi dare voluisse Blassius 
recte vidit, cum sagaciter lectionem illius ita reconcinnaret : 



') 7t).EOv anoltXeinfilvoi Ziov ao)v tiolv rj rfjg 0/t^'(^oi; (To^qg ol ntitl ttjv avrijv 
i/.elvot noltjoiv ytyorozfg', qui locus non comparandus est cum III 12 tl ntQi r6 
(fv^povXtveiv fiivov yfvol/iijv aliisque i(l genus sescentis; etenim ad artem patriam 
colendam nascuntur rapsodi. 

^j Non minus mira est lectio JTXVI 19 ovxaTaTroAioai pro quo' s" ov xazct- 
Ttolt/f^oai praebet; editores simplex o?-z dnokknat oratori imputant; ego milii 
rectius ex vestigiis illis *oi>k dvtanoUoai clicuisse videor; cf. Plat. Crito 51»; 
vox quod apud Isocratem alias non extat, niliil coniecturae fidei obest; talia 
facile orator ad usum finxerit. 



Digitized by 



Google 



129 

[adVI104 V fiivo 

yeyovaai ; attamen coniectura "^yeyevrifiivoi Benseleri nos super- 
sedere posse concedere prohibeor insequente participio ^exAc- 
Xoutotec, — Contra recte Blassius F deseruit IX 72, ubi 
verum TCQoyeyevv^ivcDV Jg tradunt, F mendosum yeyevrifj.ivcov 
(CL § 70/) exhibet. Duobus tantum locis, quod sciam, hiatus 
vitandi studio orator ut regulam laederet coactus est; VII 10 
TtQog di Tovg ^'Eklrivag dia^efiXrifiivoi nai t^ ^aqfidqo) rcoli- 
fiioi yeyovoreg^ eri d^ — ivayKaafiivoi — rovg d' — a/ro- 
XwXe^OTeg et XII 209 oi ftev yag av (paveiev jtoXkiov euQn- 
fidrvjv yuxl fAa&rjrai xai didaayuxXoi yeyovoreg, ovxoi oi 
xtI.; horum autem posterior mihi locus propterea <iUoque 
afferendus erat, ut aliam eiusdem orationis paragraphiim 
(101) expedirem, in qua legimus ex J^ uioTe dmxitog av e/,ei- 
voig fiiv ajtavxeg iy/,aXiaeiav fig dq^riyoXg yeyevrifiivoLg xat 
diddaxaXoi taiv roiovrcov yeyovaaiv iqycav^ cum ultima 
in g sic extent: 'xat didaayuiXocg tcov toiovtcov eqycov^ Ben- 
selerus inde Urbinatis lectionem amplexus transcripta voce ^ye- 
yovaaiv iii "^yeyo voaiv Blassio rectissimae annotationis dedit 
ansam: "^quod si verum est, delendum yeyevrifxivoig \ at Bense- 
lerus erravit, quia ex usu Isocrateo yeyevrifiivoig requiritur. De- 
lenda igitur verba sunt ^y^al diddanaXoi yeyovaai legendumque 
cog dqyyiyolg yeyevr\fiivoig tcov toiovtcov eqycov, Etenim magister 
quidam, dum enarrat hunc locum, ad § 209 auditores revo- 
cans effecit, ut unus ex his vel plures in exemplo Isocrateo 
quod tenebant inscriberent : xat diddaAaXot yeyovaai. Videsne 
unde ille nominativus et indicativus? Fuerunt in archetypo, culus 
maculas fideliter servat T ^) , g eleganter, quantum id fieri licuit, 
genuinis verbis adaptata exhibet, ita fere Hterae discriptae: 

y.ai (fiddoxaloi yeyovaoi 

yeyevrjfiivoig tcov toiovtcov egycjov, Magister autem ille, quem 
finxi, ad § 209 respicere debuit, ut ea quae in § 101 sequuntur 
illustraret : coaTteq tcov fia&rjT^fv, — Haec hactenus de particlpio ; 
ex ceteris perfecti formis eas, quas a radice "^yov duxit, pro- 
tulit eis, quae a "^yeve derivantur, si illae assumpto v para- 



') Coirectus r iam videtur XV 168 6(jmv <)'ou (aovov dvor.okmg diaxee/*ivovg 
TTe^l r^v xo)v ).6yo)V TK^ut^elav xov<s elO-iafiivov^' anaai /aXBTiaiveiVy dkXd xa* xmv 
aU.ufv TTohXfnv noXlov? T^)a/io)g n^og avxijv dtavieifiivov^^ fqoftovfirjv^ /<ij xre; sana 
verborum coUocatio non est, quia sententia flagitatur, ut verba xov? eld-ia/iivov^: 
anaai xaXtnaivecv nuUo intervallo interposito excipiant illud ov fiovor] quod ne fiat 
impediunt 'dvaxokofg,, . 7tat()elav\ in quibus orator et ;r^o9 (non nef)i) scribere debuit 
et evitare vocis q. e. dia<tifiivovg repetitionem, id quod Kayserus monuit. Verba 
bene se haberent, si extaret: ov ftovov xovg el&iafjtivovQ anaai /aXenalveiv dXXd y.ai 
X(ov aAA&ir noXiXMv noXXovg X()axiot? n^og xijv xoiv Loyo.v naidelav diaxeif*ivov?, 
Glossema priori parti illatum eifecit, ut posterior mutaretur {avxrjv) ; neque vero 
manus corrigens quae sermone ac sententia postulantur lenis esset. 
Eeil, Aualecta. Isocratea 9 



Digitized by 



Google 



130 

[adVI 104. gogico desinebant in consonam, cum vocalis has claaderet; 
^^ ^^ a radice quae dicitur forti ductae hae sunt:') yiyove *IV 13. 
*28. 38. ''m. *140. 150. 167. 169. *175. *V 21. Vltl *107. 
♦IX 69. XII *93. *108 XIV *59. XV *28. *30. 35. 83. 106. 
*114 *1 18. 190. XVI *36. XVII *33. XVIII *14. *15. [ep. *7,6] ; 
yeyovam IV *I16. 117. 137. 149. 161. V *42. *147. VDI *29. 
IX 13. *70. Xn 9. 207. 210 (cf. 205). XIII 5. *6 *14. XIV *9. 

XV *45. *80. *98. 99. *163. XIX *33. XX 7. [ep. *4,2]. — 
yiyove [1 24]. V 71 ; yeyovaai JX *6. XVI 4. XIX *36. Kegulam 
quam modo hisce de formis protuli exceptionum capacem 
esse scio, velut XIX 33 yeyivtjrai legitur; sed rarissimae 
tales formae sunt. — yeyovivai me legisse non memini. Inter 
leteras ita delectum habuisse orator videtur, ut de personis 
semper fortes formas, de rebus et fortes et lenes, prout hiatus 
fuga cogebatur, adhiberet: yiyova V 12 Xll 88 {F: yeiyo- 
vova g) XV 195; yeyovaf^ev IV *24. *26 VII *73 VIII 108 
XII *98 XIV *51 [ep. 7,11]; eyeyovei XVIII 16. 

12, ad VMI 19 

(p. 49). 

Isocrates ^TQOTiog vocem hisce in notionibus habet : zov 
avTOv TQonov^ IV 80. ' V 85. VI 24. VII 28. 56. XV 151. 

XVI 1. Tov avTcv TQortov ov/rsQ IV 66. V 93. tovtov tov tqottov 

III 5. V 119. VII 20. VIII 35. IX 19. XI 46. 48. XV 31. 55. 152. 
185. 323. XXI 20. [ep. 6,10] tov tqotzov tovtov VII 56. XI 30. 
XII 41. 247 {tovtov t. tq. c\ XV 283. t^etvov tov tqotvov XII 3. 
TtdvTa tq67cov IV 151. XII 17. ov tqotzov V 33. 105. 150. 
VI 16. XII 44. 140. 236. XV 69. ovtzbq tqottov VI 32. Tiva 
TQOTtov VIII 74. XII 175. XV 306. — «t TcavTog TQortov III 31. 

IV 95.^-^) VI 91. IX 39. XII 160. XIV 3. 23. XV 135. 248. 
XVI 41. [ep. 2,20] ^?j^' t^ avog TQOTtov V 3. fi^ ov TQOTtov 
VIII 131 (T: iS oTov g). iS ovov TQO^tov [ep. 7,3]. — xara 
TQOTtov (i. e. "^eo quo decet more^) II 6. V 45. VII 11. 79. 
XU 51. 174. XIII 16^. XV 131. [ep. 2^,6]. - ar^(> TQomi) 
VI 31 aXXitj TQo/to) ([) XVII 34. Ex hisce cum facillime 
perspiciatur Isocratem tqotvov^ ubi '^modi^ significationem induit, 
nusquam aliter qiiara singulariter dixisse, respuemus ^tdrcag 
TQOTtovg eo loco, ex quo profecti sumus, spreta FE Thomae fide, 
neque minus refu*^iemus Prisciani /^aTa Ttdvvag TQoztovg] quare 
verum 7tdvta TQOTtov sola in vulgata extat, quacum Bekkeri 
lexicon consentit; tertium igitur formulae Ttdvra tqotcov hoc 
duobus exemplis modo allatis adiungas. — lam cum cetero- 



') Stellulis eos locos insignivi, quibus hiatum usus formis fkyovtv et y«- 
rovaatif (pro yeyirtjtm et yeyBvrjvrai) orator evitare studuit. 

') Male igitur i^ afi<tvtog tQoTtov y Schol. adll. ap. Cram. An. Par. III 154,20. 



Digitized by 



Google 



.131 

[advnil9quin aut accusativum aut ppaepositionem illis in notionibus 
IX 44. (Jeprehendamus, duos istos in dativos ovqt tqotvo) VI 31 QtaXhi) 
rQomi) (Jh XVII 34 clades persedisse videtur, quorum liic locus 
quin mendosus sit non potest dubitari, quia hiatum orationi 
foedissimum infert : ij aXk^i) TQOTiq) q) ridvvavvo^ ita ut vix mihi 
coniectura evitanda videatur esse, qua verba rescribimus : ij aXkov 
TQOTtov ov rjdvvavTo *); in orationibus iudiciariis rj gravem non 
efficit hiatura. Cum igitur non duo sed unum dativi exemplum 
tradatur, quid hoccine feremus? Minime: corrigend.i videntur 
verba '^Archidami^ oTq) tqo/co) aut in ov tqotvov aut in ov/ceg 
TQOJcov; quod enim facile propter otu) suaseris 'ovnva r^.*» 
restituere vetaris indice nostro docente pronomen oarig ab 
Isocrate cum voce q. e. TQo^rog in notionibus 5id\erbiahter 
usurpatis non toniungi. • ^ 

13, ad IX 44 

(p. 54). 

Orator quae in antecedentibus Euagoram praedicaverat 
(ovdi — • diavc€iiJ€vog)^ cum malas virtutes eum exercuisse 
negaret, nunc in laudatione ita pergit, *ut non iam neget. sed 
ea ipsa quae rex praestitit adferat professus *^illum semper 
sibi constitisse nequ^ aut factis aut verbis a se destitisse.' 
Quam sententiam cum Stobaei et vulgatae correctorcs pajum 
intellexissent, ad locos respicientes velut IV 81 7ciGrortQotQ 
fA€v TOig Xoyoig ij vvv Totg oQViotg XQc6/,t€vot^ II 22 Trjv aXri^Htav 
ovTco cpaivov ^rQOTtjncdv C'')OT€ jrtaTOTEQOvg €tvat Tovg govg Xoyovg 
[uaXXovl rj Tovg tcov aXXcov OQXOvg^ [1^22] d^l. yaQ ayabovg 
ccvdQag TQO^rov oqy.ov TrtGTOv^QOV (patV€Gd^aL ^raQCXOf.itvovg'^): 
tales *inquam locos respicientes alter correctorUm istprum 



') Cautionem in Trapezitici proJ^Hetatibus sermonis tractandis adhibendam 
esse summam nuper docuit Grosse, qui programmate 'tJbeV Isokrates Trapezitikos* 
(Arnstadt 1884) inscrii)to gravissimis causis orationis genuitatem impugnans efifecit, 
ut etiam manifestiorem faceret inertem defensionis imbecillitatem, quam paulo 
antca Galle adsecutus est dissertatione sua *de Isocratis oratione Trapezitica* 
(Lips. 1883). Qamquam vero certum iudiciumliac de re ferre nondum audeo, tamen 
paruni caute m6 supra dixisse foftasse concedendum; cautius Schwabe 'de dicendi 
genere Isocrateo* (diss. Hal. Sax. 1883) p. 24 huuc intcr eos rettulit lo.cos, quibus 
Isocrates in . posterioribus orationibus particulam Tre^y^afiixurus fuisset: at ipsum 
istud quod desiderat ciV.u) ;r^07rw Mmo rjfY. Isocrateum non esse modo posui. 

^) Idem, ni fallor, sibi vult Sophoclis fragmentum 810 N. fiO-* t]aO-a awqi(/on> 
?^ya tol? X6yot9 tW^ in quo Ta(jya Nauckius bene restituit; nec vero placet, quod 
idem i'oo? coniecit; verbum enim requiritur: aut igitur statuendum verfium inse- 
quentem continuisse vocem' qualis i^zvAwr aut — quod magis placet, cum hocmodo 
efficiamus, absolutam ut sententiam versus oxhibeat - scribcndum Ta<yyaTotg Xoyoi^ 
loovv; cf. Soph. El. 686. 

9* 



Digitized by 



Google 



iQ6lg\ alter 'oQ/.oig supra ^eQyoig scripsit, quae in textum 
cepta alias mutationes necessarias reddiderunt. ^ra autem 
obaei in 'rdg mutare, quod Gesnerus fecit, non est scri- 
inini niendum tollere, sed quid-auctor lectionis voluerit non 
iis i^ercipere ; is enim 6f,ioXoy/ac non de rebus interpretatus 
it quae inter se conveniunt, sed de iis de quibus inter ho- 
ines*convenit; quamobr^m mutsitis ^ sQyoig m^^Xoyoig dicen- 
im ei videbatur esse: *^quae pactus erat, eadem cura prae- 
itit, qua ea quae erga deos praestanda ei erant;' itaque ut 
Stobaeo retinendum est ra, ita non recipiendum inter ora- 
ris verba. 

14, ad X titulum 

(p. 55). 

Libri "^EXirrjg FyKoiimov; 'Elevrj Benselerus ed. vol I (praef- 
XXXII) ex Arist. rli. III 14, Harpocr. v. Oegdicvai et^OjjriQldai^ 
h. Gr. II 45,5. 446,23. VII 1032,18. W. V/ro^. 10 restituit- 
gaquaijquam addere possum BA. 85,15. tamen cum librisfacio, 
libuscum consentiunt Quint. III 8,9 {'iri Helenae laude) et 
arp. v. ^oin(icli6g] in lexicis (BA.) facile brevior titulus adjiiberi 
)tuit, Relege praeterea titulos bosce : roQyiov ^Elivrjg lyMxtiiiov^ 
XvTaif.n^riGrQag ty/M^iov (in ifidice Pseudo-Isocratearum ed. 
lass 11 274). Ndidog fy/,c6f.uov (Alcidamantis , apud Athen. 
III 592 *" nt BovaiQig Isocratis , ^^yriailaog Xenophontis, 
eo/noleuog, lUere/QiiTijg {intev Pseudo-Isocrateas), '6 AXi^av- 
wg. quem ad Gorgiam rettulerim; simplex enim articulus 6 
raeter ceteros auctores, quorum scripta non ita exemplorum 
star babel)antur, Leontini orationi aptus esse videtur; conve- 
uht insuper quae de orationis ingenio Blassius (Att. Bereds. II 
1:2 sq.) disputat, qui tamen de Theodecte Phaselite cogitat, 
lius haud raro Aristotelem ^ientionem iniecisse fatendum est ; 
3que vero Suidae testimonium (v. Geoda/TTjg) neque Philodemi 
c€qI q^t. col. M sq.). qud nisus Sauppius (0. A. II 223) ^Ale- 
iindrum' ad Polycratem rettuht, quicquam valent. Sed ne in 
)nicieudo longi simus. ad laudationes redeo. Vides irulierum 
^mina in geuetivum deflexa ex nomine quodam substantivo 
3ndere. virorum talia non adsumere; cui mori illud librorum 
ocrateorum 'EXivrig iyviojiLuov sufficit. Sequitur addendum 
;iam esse alii^uid post Ilsveld/crig in Pseudo-Isocratearum 
idice, quod aut iy/c6f.uov potest esse aut ipoyog (Blass, Att. 
ereds II 95. anu. 7). Quam male autem sibi constent peiores 
jstes in appellandis orationibus, coUatis orationis X et XI argu- 
entis videbis, ita ut nihil ex Schol. in Plat. Hipp. 229^ p. 286 
. ^Zcollog }v rtff eig Ilolvfprjfiov iy/couici/ contra me paraturus 
s ; ^'/al TO Tov aocfiaTmov Xt^qov fieaTov ey/oifAiov elg Havaa- 
\av personati Demosthenis (Dion Hal. de adm. vi dic. in 



Digitized by VjOOQIC 



133 

[ad X tit. Dem. c. 44) praetereo. Omisi porro, ut p*ar est, eas laudationes,* 
XII 30 quarum ipsos titulos non accepimus: dico Theopompi lauda- 
tiones Mausoli (Blass, Att. Bereds. II 372) Philippi •Alexandri 
(Theo progym. rh: Gr. II 68. 110 Sp.), Naucratis et Isocratis 
ApoUoniatae laudationes Mausoli, Cephali laudes Lagidos 
meretricis (Athen. XIII 592*^), Matridis et Caucali Chii ayyiaiiJiov 
"^Hqa/keovg (Athen. X ^l^''). Theodectis laudatio Mausoli tra- 
goedia erat inscribebaturque simpliciter *^Mausolus' (Hygin. ap. 
Gell. n. a. X 18, 7). Denique titulos laudationum Potamonis 
Mytilenaei, quos Suidas (v. Ilovdfxcov 31vviL) tradit, ^Bqovrov 
€f/.ojfitoVj KalaaQog Jy/,c6i.uov ab illo vel potius ab auctore 
eius non religiose relatos esse contendo: nam usque ad 
Romanorum aetatem morem illum valursse docet Plutarchus 
Caes. 54.: lyqaipe Ki/eQCov fyMOfuiov KccvcoVog ovojna tcI) loyci) 
Mfievog "^KaTcovcc (cf. Cic. Top. 25 94), quod idem Caesaris 
A.\iO "^ Anticatones comprobant; libelli "^in quo (Ilirtius) coUegit 
vitia Catonis' (Cic. ad Att. XII 40,1) titulum ignoramus; 
neque magis noti indices libelli Brutiani de Catone et de App. 
Claudio aut Ciceroniani de Porcia et Caesare. — Haec dispu- 
tanda mihi ^sse duxi, ne vana quamvis speciosa te' Benseleri 
(praef. p. XXXII ann. 8) decipiant argumenta. 

15, ad XII 30^ 

(p. 60). 

Editores e Stobaei florilegio sententias 1, 42. 43. 44 eicere 
solent, quippe quae ut Gesneri in editione ita non in libris 
inveniantur; Gesnerus, inquiunt, eas ex ipso Isocrate addidit. 
Quid igitur? quo libro usum esse Gesnerum statuis-? vul- 
gatae ? at lectiones Stotaeenses nostro loco cum F consentire 
solent (xa^c5, ilacpQOTdTovg, tzi zovg, i^iOTafdvovg). Aut Ur- 
binatis? Bekkero igltur laudem Isocratis sospitatoris praeri- 
pere veritus Gesnerus librum modo inspectum statim tenebris 
reddidit? immo ad g accedit Stobaeus praebens tjj Ta^et, 
dlld TtQog TvdvTa, Teleiovg adversante Urbinate. Nunc Clementis 
Alexandrini ne obliviscar hcet monere, ex quo lortasse Ges- 
nero sua depromere licuerit.. Quamquam autem . Stobaeus 
cum patris Christiani libris in lectionibus zaAc5, i^iovafievovg, 
TJj Td^et, dlld TVQog ccTvavTa, Telelovg facit, tamen ab eo recedit, 
cum exhibet stl Tovg (cum F), oel /QaTovvTag, fneyiOTOv, dia- 
vieifiivovg, ififiivovTag\ praeterea is, qui Clementem loci Sto- 
baeensis fontem Gesnero vindicat, sumere coactus est verba 
ab Alexandrino omissa {i^veidri — ' djvodoufxaCco, vial f.iri — 
ytyvofiivovg, Tovg di fxri fjovov — dqeTdg) virum illum doctum 
ex Isocrate repetiisse, verba ab Alexandrino tradita suis 
coniecturis ita ornasse, ut modo F modo g. imitanda sibi 
proposuisse videatur, uno autem loco tam felici usum^esse 



Digitized by 



Google 



134 

''[jidXII.So. acumine, ut sblus omnium, dis credo adiuvantibus, Urbinatis 
XIII 12 lectionem inveniret. lam vides quo redacti, simua: Gesnerus 
n^que ex Isocrate neque ex Clemente sententiam I, 44 in 
Stobaeum intulit. sed invenit in libto manuscripto: reddamus 
igitur Stobaeo quod Stobaei est. Quid autem?*quod liac de 
sententia statuimus, nonne feadem de duabus antecedentibus 
iudicanda suntV ego vero credo. Audi modo, adfert Pytha- 
goram, Antisthenem, l hocionem, Diogenem, Socratem, Demo- 
critum, Isocratem (1, 41 et 45), Epictetum: num dubitare 
licet,* quin Siolaeus haec omnia ex gnomologio quodam 
suum in florilegium transtulerit.' quam nostram ^ententiana 
etiam eo comprobari videmus, quod verba *^ de Trjg aQevfig zrijar;* 
— 't^yovjjevYi" in Orionis quoque antholognomico extant (VII 
13). Licuit igitur e lemmatum serie eruere, unde alteram 
(l,4o) sententiarum dubiarum Stobaeus hauserit; quid? idem 
si de tertia illarum (1,44), quam modo tractavimus, demon- 
strabitur, nonne primam quoque (1,42) e gnomologio petitam 
a Stobaeo, non a Gesnero in primum florilegii caput receptam 
esse concedendum erit? Tertiam autem in gnomologio quodani 
fuisse Clemente ascito facile perspicimus. Is enim praeter 
hunc, de quo agitur, locum ex Isocrate duos tantum excripsit 
IV 141. XIX 31 eosque eo in libro, quem illum ex Aristobulo 
compihisse constat, ') sexto ; qua re cognita unicus iste locus 
noster Panathdliaici relinquitur, qui evincere possit Clementem 
Isocratis orationes legisse ; at cum unicus sit, hunc etiam Ale- 
xandrinum non ex ipso oratore sed e chrestomathia quadam 
deprompsisse verisimillimum est. Sin autem Clemens ferba 
tali ex compilatione mutuatus est, quidni Stobaeus, qui 
.^ eadem haec habeat inter sententias procul dubio e gnomologio 
deprompta? Tres igitur Stobaei sententias non eiciendks esse 
tanquam a Gesnero interpolatas demonstravimus. 

16, ad XIII 13 

(p. 62). . 

Paragraphum tertiam decimam orationis *^contra sophi- 
slas' ab Isocfate scriptam esse non credo, quae, quod ad 
sententijim facit, nihil ferat novi: 

§ 13 § 12 

tjv liiij Tcov '/.aiQCJV /mI tov oGTig av aSicog /iiiv Xeyrj 

7cqe JCOvTtog . Ttov 7CQayf,idT(ov 

/mI /yaiviog exeiv i^ieTaoxcooiv f,iridev Se tcov avTcov loig 
(cf. XV 82. 83) aXXotg evQiG'/£iv dvvriTai, 



') Dc Ari^obulo quid actum sit docet Zeller, Philosoph. d. Gr. III 3,257 



Digitized by 



Google 



[adXnilS. cf. § 16: to di tovtiov sqx e%daT(i) tiov TtqayfxdxMV Sq 
^ " eXead^aL y,at f,iei^aL Ttqog dhXriXag ytal rd^ai yiarc 
tTC ds TcHv KaiQwv jnij diafxaQTelv d^Xd %ai toic 
fxaOi TtQETtovTwg blov tov Xoyov diajtor/jiXai, Iii i] 
verbis pessime se habere tov xaivdig t%eiv ^ieT 
'^praesertim cum %aAc5g e%eiv praecesserit* iam Bh 
nuit ; idemque animadvertit meliorem evasuram esse ( 
si ex ultimis panigraphi verbis '6W TtoXXrig imfneh 
(sc. oi 7TOiifiTi%olg TtaQadelyiuaai %QWfxevoi) deofxevoi 
Tovg allovg iytixeiQOvaiv voces "^Tovg dXXovg (i 
dulos) eiecerimus ; neque enim in iis, quae haec coi 
cipiunt "^el 6i del fiii fiovov %aTYiyoQeXv rtov dXi 
ytat Triv ifzavrov difjlcdaai didvoiav ideni significaui 
lcov (i. e. praeceptorum) quod supra '^ tovg dXlovg : id 
verbum paucissimis interiectis vocibus ad easdem re 
sonas simplices sanaeque nos coguut rationes; quo^ 
lieri nequeat, non solum Tovg dlXovg delebimus, sed 
argumento ex sententia male frustulis aliunde p< 
glutinata totam paragraphum uncis saepiemus. Cui 
nonne id quoque suflfragatur, quod verba fiiyiarov i 
r^^ dvofiOiOTYjTog avTwv tanto hiatu ab iis ad ([uae 
sunt {to fxiv Twv yQafifidrwv — to di rciJ*' Xoycov), sej 
ut simphcis perspicuaeque dictionis Isocrateae plac 
visci necesse sit, si haec ita Isocratem scribere poti 
cessurus sis? Occurretur autem nobis et quidem £ 
eruditeque quaerentibus, liceatne ita Isocratis verba 
nare, ut hiatu foedissimo orationem laceremus (§11.. 
[§12 fjiyiaTOv . . . i7tixeiQ0vaiv\ § 13 £t . . .). Qui vehm ; 
inspiciant extremas § 12 partes: sana in iis non est 
neque enim ^is in arte oratoria exercitatissimus est 
dignitate verum dixerit, neque Yero proferre possit, qui 
arte inventa fuerint' , sed "^qui pro dignitate rerui 
qusmque ingenii tenuitas non cogit ut aliorum invent 
expectamus igitur diifjTai pro dvvriTai^ quod inte 
verba recipere non dubitarem, nisi ex insequentis p 
intercalatione omnia hic vacillare appareret. Sed h( 
strasse mihi videor, non bene dvvriTai se habere 
inde contra suspicionem, in quam totam paragraphu 
iure aUquid moveri. 

17, ad XIV 5 

(p. 63). 

Locus Prisciani tam corruptus est, ut, prius 
Isocratem nos convertamus , grammatici verba 
coacti simus. Legimus: ^Attici ov% bnwg Tode oi 
^aX^' ovdi Tode et rursus ov% bnwg Tode ovk iym 



Digitized by 



Google 



136 

fadXIV5ToJc x«t Todij quibus in verbis ea, quae uncis inclusi, cum 
XIX 24. jjj VRMO a prima manu omittantur, submolestae sunt fidei; 
et cum exempla hanc ad regulam comprobandam ex Isocrate 
petita non ovx ojiwg ov {-aXXa) praebeant, sed ov% OTtwg 
(-aAAa), altera in parte necessario ea, quae a manu recentiore 
addita sunt, correctione indigent; rescribe igitur ovx o^cog 
Tode ov/. iyaveTO ^ali^ ovdi rode '^ai rode et riirsus ovx 
OTtcog tode iyeveroy alXa rode jial rode. Corrigunt porro 
vestigia Priscianeorum librorum OYTilN (in VV*R*0*) aut 
iri2N {in M) smtOYTON (in O) ad unum R qui ovtcoc 
praebet; sed cum ovrcog ante consonam non apud Isocratem 
patiamur, libentius TOCOYTOjSI fuisse quam ovxiog credi- 
derim; tooovtov delv habent Plat. Men. 71* et Luc. Icarom. 
G, quamquam his quoque locis scite fortasse genetivos 
nunc inferunt. — deof^ivcov librorum recte in dioinev con- 
traxerui-t; ultima syllaba ex sequente tcSv nata est. — Post 
Isocratea grammaticus exemplum Lysiacum infert, quo nega- 
tivam particulam interdum apud (rraecos abundare demon- 
stret; sed cum omnino non dixerit, quomodo Romani Graecum 
ovx 07t(jog ov ytre. verterint, intercidisse necesse est quaedam, 
in quibus fueriiit qualia: "^nostri non modo non — sed ne — 
quidem et rursus ^non modo — sed". — Et quanquam aegre 
Priscianum restituimus, nos quid inde ad Isocratem utilitatis 
redundet quaerentes nihil lucratos esse facile intellegimus. 
Licet enim ovx oncog ov — aXl^ ovdi Priscianus in exemplo 
suo legisse sit putandus, tamen Isocrati alterum illud ov non 
obtrudemus; cf. XI 41. XII 270 [ep. 4,6], neque ut ovx oaov 
ov — alX* ovd^ (Thuc. II 62, cf. Schol. ad h. L ov ^ovov ov 
et Suid. V. ovx oaov) ita ovx OTtcog ov — dXX* ovdi dici posse 
nobis sumemus. — Toaovrov dico autem Isocrates non dicit *) ; 
quod vero ovaifjg apud Priscianum legimus, propterea nihil 
valet quia ex insequentium verborum lectionibus haec quoque 
immutatio suspecta fit; neque enim dicunt Attici ^avv^iqA,rj 
pro ^avvdiJKaL. 

18, ad XiX 24 

(p. 70). 

Ego iTtedei^dfitjv Prisciano reddidi, cum Hertzius iveTte- 
dei^dfnrjv ediderit; id enim quod iam Coraes (ed. vol. 11 344) 
monuit, lectiouem Priscianeam ^iveTtedei^df^rjv scribae male 
attento deberi, non falsum est; requiri dicit aut ived. aut 
i7ted.\ drilol . . . di /,at rd Ttaqated^ivta i/. rov '^PcofAaiov 
MOjJiKod 7taQa7tXriaiov Ttleovaa/Aov TtaqadeiyfxaTa ^ad eum 



^) Quod VII 48 iQ FE legitur tottovtov yd^ Xdtov correctum est ex $■ in 
toiioixovi coDtra toaovto) rfct? s" ex r* medicinam 'toaovtov* nactum est. 



Digitized by 



Google 



137 

[ad XIX adeai ^/xxt ^ad eum adv&nis, Et cum verum hoc quoque eum 
^^- vidisse ego non dubitem concedere, negaverint autem editores, 
operae pretium videtur denuo rem tractare. Etenim si percurris 
exempla, quibus usus Priscianus demonstret abundare aliquando 
praepositiones et apud Romanos et apud Graecos: ^lsocrates: 
ev avToXg .. i v eTtedsi^dfxrjv \ Terentius: accedo adj accedo 
ady adeo ad, adeo ady a d venio ad. — Isocrates : avv a/,o- 
Xovd-elv jjerd; Aristomenes: ^vvelvac ^erd^ Isocrates: avv- 
8iaxQi§eiv ^erd' — haec, inquam, si percurristi, fieri non 
potest, quin quo consilio ea digesta sint intellegas ; in Latinis 
enim omnibus eaedem utique praepositiones iterantur, et quae 
in Graecis sequuntur ei soli non ex eadem ratione dispositae 
esse videbuntur, qui sermonem Atticum praepositionem avv 
respuere nesciat ; sed grammaticus, cum haec Graeca exempla 
(avv-: /xerd) ad rem comprobandam minus apta potuerit putare, 
illa non a n t e Latina, quo assolet, sed p o s t haec posuit : cur 
igitur primam sedem uni Isocrateo loco concessit ? nimirum quia 
ad amussim aequiperavit 1 atina («V-: iv), Hoc si recte disputavi, 
Prisciani lexigraphus svedei^df^tjv — iv legit; cui sententiao 
fulcrum fortasse ex optimo Hbro Priscianeorum subicere 
licet; codex R enim pro iveTcedet^dfiitiv habet ENIIEJEl- 

n 
S4MHN, i. e. ENEJEISJMHN; lectioni ivedei^dfxrjv cum 
rx libro nostris Isocrateis simillimo H superscriptum esset, 
ita ut correcturae locum teneret, postea, ubi illud H iuxta 
N in textum perquam receptum est, tandem fiebat, ut etiam 
E interponeretur. Isocratis igitur libri cum iTtedei^dfiifjv, 
ivedet^dfXTjv Priscianei praebeant, quaestio suboritur utra 
lectio praeferenda sit. Neutra autem dictionem ab oratoris 
usu alienam inferente *) si ad solam fidem testium rem diiudicare 
coacti sumus, codices sequemur, quippe inter quos optimus F sit. 
— Restat ut dicam, quo iure ultimum exemplum Priscianeum 
ex Isocrate petitum coniunxerim supra cum Aristomenis 
versibus, quanquam haec sunt interiecta : Kqamvog iv Nefiiaet ' 
"^fied-^ vaTeqij} XQ^^V ^h Virgiliu^ in V (821) ''spatio post deinde 
relicto \ Tertius Euryalus. At videas velim — si neglegis in- 



») MBUvvfii iv: VII 87; i7n(ieivvfii{-^ai) iv IV 91. VI 102. VIII 95. IX 61. 
XV 315. XVI 25. XX 13. - II 19. III 39. IV 85. X 31. XV 24. Adnoto Antiph. 
V 80 pro defyeiyfiivop eatai, Jernstedtium non recte per de^foyfiivov tazai reponere 
velle: cf. Isocr. II 10. 49 IV 165 VI 4 — IV 49. 

^) Accuratius vellem Kockius inspexisset ipsum Priscianum, ne Meinekii 
coniecturam hand ita felicem recoqueret neu nos suum ipsius fieO^voTifjw x(j6vo 
cogeret concoquere ; vidisset enim necessario adverbium desiderari, quod et prae- 
positionis vicibus fungi possit et significet idem quod vate^M X{t6vM, veluti Hy- 
perideum illudfierd ravra vore^ov; adverbium autem istud est ipsum id fierd, quod 
iuxta 'vari^u) Xii^vta abundat; optime igitur Hertzius coniecit fie&^ vati^u /(iovo^. 



I DigitizedbyGoOgle 



138 • 

[ad XIX •sequens Isocrateum — sequi ^YTteqeldrig ' , . '^^ueira ravta vaveQOV 
24. 46 -^j;^^^ VirgUius ia VIII, (546) : ^ l^ont hinc ad naves graditur 
sociosqiie revisit^ Quae igitur de praepositionibus abundantibus 
Priscianus protulit, duas in partes divisit : prior est de abun- 
dantia apud. verba cum praepositionibus coniuncta, posterior 
de abuudantia apud alias notiones observatis. Novissimus autem 
locus Isocrateus ex illa hanc in posteriorem falso illatus est. 

. 19, ad XIX 46 

rp. 70). • 

1. Quae ego ut Priscianea dedi verba non in editionibus 
feruntur; explicabo igitur qua ratione coactus ab editoribus 
recesserim. Ac primum quod mutant librorum omnium Pris- 
cianeorum IJION in HJION, quae coniectura propter seri- 
orem Graecorum literae ij pronunciationem haud parvam 
verisimilitudinis speciem prae se fert, non comprobo ; namque 
accuratius si quaesiveris, quae literae male a scribis Priscianeis 
inter se permutatae sint, saepissime / in F aut 7 aut 12 
abire invenies, nusquam in H, cuius in iocum tanquam solemni 
Italorum ex more E cedere solet. — Tum fxaXkov rtoXv edunt, 
cum hoc Priscianum aut eius auctorem in hbris manuscriptis 
Isocrateis legisse omnium maxime veri dissimile sit, quia verba 
illa particula ij excipiuntur. — Quanquam denique ex iis, quae 
editio Hertziana praebet, nobis quid grammaticus voluerit 
divinare hcet, tamen planius atque distinctius illUm dixisse 
credo. De iiaXkov hoc loco agi ordo hterarum alphabeticus 
evincit; et cum Latini ^magU et ^maxime augendi gradus 
comparationis causa coniungant cum ""multo^ itemque Graeci 
dativum in formuHs TtoXki^ fiaXXov {fxdXiGTa) usurpare possint, 
nonne mirum esset, si I^riscianus eam solam constructionem 
))rotuHsset, quae a sermone Latino discrepat, eam vero, qua 
linguas inter se consentire evincere potuit, de more suo 
omisisset? Desideratur igitur nostro loco memoratio formu- 
larum ^tvoXXi^ f,iaXlov et ^TtoXlt^ fidXiotd, Dixerit quispiam: 
quid contra te non pugnat quod grammaticus exemplum 
petiitex Isocrate, i. e. ex scriptore apud quem TtoXlii) his in 
notionibus frustra quaesiveris, cum ille semper vtoXv fxalXov 
et Ttolv fxdhoTa dixerit (cf. p. 139 sqq.)? At nihil is monebit, 
quia praepositio illa '^pro^ quae apud Priscianum post verba 
Isocratea traditur, clamat fuisse apud eum aliquid, quod idem 
significans atque TtoXv grammatico Romano usitatius fuerit. 
Utrum autem fuit Romanis usitatius, TtoXv an TtoXl/^'} certe 
dativus, ut qui. aptius cum ablativo posset componi. Quam- 
obrem non dubito, quin sic Priscianus scripserit: j^Isocrates 
^lyivriTiKiii ' «c Ttoiag d'' av oixiag aXXov Xdtov v\bv eidev 
avT(p TtoXv [laXXov pro "^tvoXXQ fiaXXov {x a t) 7toXv fAdXiGTa 



Digitized by 



Google 



l.^Q 



[ad XIX xat 7toXk(^ fxdXiaTa^ nostrl ^multo magis e 
^^ et q. sq. Opposuisse autem hoc loco ^ramn 
Latini usum Graeco inde apparet, quod non 
nos^ vel '^nos quoqiie vel "^quomodo et nos^ 
quibus formulis in consentiente linguarum 
solet, sed quod unum istud "^pro^ depr( 
idem valet ac simplicia illa "^Romani vel "^m 
inferentia. Atque recte nos hoc disputasse ^ 
(XVin 271) perspici licet, ubi legimus : ^" Att 
%al ^TtoXh^ ^aXkov %al '^7toXv f^dkiova \ noi 
"^multo magis et '^multo ma^xime ^ quae sequitur 
Neque vero mirari licet, quod Priscianum idei 
facio; talia enim in lexico, quod adhibuit, 
cf. quae de voce ^tQO^tog praecipiimtur p 
337,19, aut de "xQOvog p. 343,5. 349.6. 369.5 
idom dici utioque eorum loco, qiios tracto, 
quia nostris in verbis regulam deprehendimus 
generalem, ^) cum XVfll 271 non summa 
comparativis adiciendo, sed de singularibus 
magis^ et ^multo maxime praecipiatur. 

Sed haec hactenus; iam quaeritur, lex 
daret 6z Ttoiag (J' av olAag aXXov Xdiov v 
7toXv fialXov, utrum verba Isocratea 
o^yJag rjdiov eldev viov avro) xard 
elo7toiri&evTa fxdXXov in brevius contra 
manuscripto Isocrateo sua hauserit. Atque la 
locum fuisseinde facile perspjcitur, quod vio 
post eidev legitur, apud Priscianum ante cld 
Quid? verisimile noiine est, etiam alia eaqi 
illo l: co habuisse? Ego vero credo, quia 
plenam sanamque praeberi sententiam persui 
verte verba ilUus: *^qua autem ex domo al 
proprium sui ipsius filium libentius vidissel 
Haeccine non idem sibi volunt quod hbror 
lectio? Itaque cum iam eo redacti simus. 
loci lectiones nos habere intellegamus, se 
comprobatione sit dignior. Quae res ideo 1 
quia verba sequentia ij zavvrig i^ riG7teq %o 
i^rjtrjoev avv(^ yevia&ai requirunt, quae i 
quae cum ita sint, verba /^axd rovg vofic 
nb Isocrate profecta esse certo colhgimus. 
Isocrateis hbris receperimus, reiciamus nec 
^dXXov ^Ydiov %toXv quae, ne omissae illae i 
vicariis egerent, adiectae erant. Quanquam ai 



') Hoc evincit exemplum VergiHanum (Aen. I 347): 
alios immanior omnea. 



Digitized by 



Google 



140 

[ad XIX emendandum longa hac ex disputatione lucrati nihil sumus, 
^^ tamen hoc unum videor mihi demonstrasse, lexicographum 
adhibuisse codicem Isocrateum, in quo verba Axtxa tovg vo^ovg 
elajcoirid^ivta non legebantur; extitisse de nde qui locum ita 
resarcire conatus sit, ut voce q. e. aXXov adiecta Yjdtov in Xdiov 
mutaret ; tum eundem tvoXv ante fxaXXov addidisse, quo facto 
comparatio accuratius exprimeretur. Vidimus quid corrector 
voluerit; restat ut adiciamus miineri suo eum minimu parem 
sese praestitisse, cum tam male sententiae consuleret, ut 
genuina verba nobis nunc ex libris Isocrateis repetenda essent. 
Nihilo secius cum in his quoque vestigia antiquissimae corriip- 
telae agnoscantur, ratione coacti statuimus, libri omnium 
archetypi lectionem nostri loci nescio quomodo male mul- 
catam fuisse, quam ad sanandam duo correctores diverso in- 
genio ac successu usi criticam artem exercuerint. 

2. Isocratem 7tolv, non Troklqi ante comparativos posuisse 
iam Benselerus docuit ad Areop. p. 96 paucaque exempla repu- 
gnantia ex F correcta sunt veluti III 57 VIII 145 ; neque vero 
mutandum est TrokXq) y^eirrov, quod omnes Hbri [Isocr.] I 10 
praebent, quia hunc locum noster non scripsit. Contra dicit 
orator oXiYqj ytQozeqov IV 66. V 122. VUI 48. 63. 121. IX 48. 
Xn 53. 63. 95. 116. 219. 231. XV 93. 95. 103. 243. XVm 33. 

XIX 10 [ep. 9,181; oA/y^ fxayiqoTeQa TV 73; oUyii» rtlelovg 
IV 144. ollyq) fxeiCco III 34. ohyf^ S* vaxeQOv VIII 34. fiiyiQol 
(J' vaieQov XII 231 ; at ut hiatum vitaret oXlyov vareQOv posuit 
XII 199. Tres relinquuntur loci IV 72 ov Ttolkt^ d' vaveQov, 
X 26 ov Ttokh^ (J' vateQOv %q6vuj (ro yevog s^ avd-Qoi/twv 
rifpdviaev) XXI 3 ov TtoXl/i} Si XQOvcif {Jarc^ov, ex quibus, cum 
iu primo exemplo 7toXv expectemus, Aristotele auctore (rhet. 
III 9) id, quod usus poscit, restitutum volo; locus autem 
XXI 3, cum tota oratio ita non ut nos eam legimus ab 
Isocrate profecta esse videatur, neglegendus est; superest 
igitur unum exemplum X 26, ex quo Benselerus (ad Areop. 
166. 255) XQovii) coUatis verbis VIII 34 "^oUyf^} d' vateQov, 
quae nihil hic probent, removere studuit, cum simul melius 
vocem illam propter insequentia TteQi di xovg avtotg xQovovg 
(§ 27) abesse censeret (ed. praef. p. XIX ann. 9) ; adversatus 
est Fuhrius (animadv. p. 31, ann. 2). Ego vero omnino locum non 
intellego: an Theseus Centauros revera de medio sustulit? Quid 
faciendum sit nescio ; requiro sententiam — non ipsa verba — 
huiusce fere modi: rovzovg i-idxy nxijcag evdvg fiiv avTog 
ir^^ v^Qecog €7tavaev' ov TtoTJv S* vateQOv XQ^vog to yivog t% 
dvd^QcoTtwv riq)dviaev. — Ad quaestionem hanc pertinent etiam 
oac^ et ToaovTcn apud comparativum ; oa^j VIII 58. XH 56. 

XX 9. ToaovTc^ X 16. 60. XII 15. XVI 16. XVU 45. XVIH 48; 
respondent inter se ToaovTqj — oaco IV 23. XV 154 — oaqj^teo 
III 38. 40. Vm 75. IX 57. X 11. 55 .XI 3. XII 11 (ocr^ TteQt 



Digitized by 



Google 



141 

[ad XIX omisso 7t€Q g), 247. XIV 36. XV 49. 72. 278. XX 12. [ep. 2,15] ; 
^^- itaque recte roaovrov resp itur IV 172 (Eg) et VI 14 (0g), 
ubi r ToaovT(t)'^ contra apud verba dvvaa&ai, diacfeQeiv, f.(8ya 
(fQOvelvy dieit&elv aliaque id genus tooovtov — oa 
sentaneum est: IV 21. 83. VIII 43. 54 (male t 
135,3). 96; etiaui ToaovTov — oaov7ceQ V 90. X ^ 
XV 63. XVIII 15 [ep. 5,5]. Alia autem eorum ^ 
torum ratio in quibus prius comparationis meni 
parativum continet, posterius illo caret, ita ut ad cc 
dativun accedere necesse sit, ad iilterum membi 
tivum: ToaovT^iJ — oaov (cf. Kiihner AGr. II 999 sq 
ad Isocr. I 5) : [ToaovT(j} fxaXXov — oaov oi I 5] ; rc 
Dion. de adm. v. dic. in Dem. c. 19: -r^ ibid. c 
Se xeiQovg — vaov eyielvoL {oa^i} £') VIII 47. 
{-Tov Prisc.) fxaKaQiaTOTeQOi — oaov oi VIII b 
(-Tov g) di xeiQOv — oaov ovtol XI 19. Toaovx 
oaov ey(x) XI 22. ToaovTdj de x^tQovg — oaov om 
Hisce locis oaov semper excipit tox a vocal 
ut oratorem biatum vitandi gratia accusativum p< 
tasse cogitare liceat; at secus statuere nos cogit L 
ToaovToj — afieivcov — oaov Tovg, quanquam adl 
scio X 61 cov "^EXevrj ToaovToj rcXiov tayjev, oacimeQ : 
avTcov diTjveyyiev. Neque vero probo, dii^vey7£v co 
quasi inclusum tenere, ita ut baci) bene se babeai 
apud Isocratem semper Toaomov adsumit : semper 
quantocius corrige in Helenae loco oaovTteQ^ nequi 
sativo (ttjv oiptv) qui prope sequitur legis laede 
verbis inferri credo. I 33 ToaovTCf) fneiKov — oa^i 
aovL(i) yaQ y^eiTTcov — 6W.f> Ta inter Isocratea 
Prolatis hisce baov oratorem posuisse Venn — 
vermieden werden soUte^ non concesserim, quai 
novi, quam saepe a solita sua dicendi consuetudii] 
ille hiatum reformidans; cuius studii magis illust 
me non invenisse confiteor quam tj acpag /Liiv V 
acpelg fiev XII 257 ') cum Isocrates semper avTol 
acpcov avTcov et amcov usurpatur ita, ut certa ri; 
discernendis usus esse non videatur, quanquan 



') Scio equidem coniunctionem vocum or* «i5ro*, quam solen 
nominis reflexivi Isocrateus requireret in enuntiato nostro: 'i^elv 
artoh', oxi (Jfel?,.. ov^euta.. Twr... noXtov t]y.oXovf>r^a'X'\ minime h 
qui ferri nequeat, praesertim cum Panathenaici oratio non eadem 
pertractata sit cura. At quid movit oratorem, ut voculam ceteroquin 1 
huc adscisceret? aut hiatus cogit fuga aut, id quod fortasse haud i 
respuendum, incuria pellexit senis sermonem leniore iam lima r( 
Accuratius quamvis non absolute egit de artificiis, quibus usus Isoci 
coUisum evitare studuerit, C. Schwabe 1. c. p. 17 — 26. 



Digitized by 



Google 



'^ ^f^m^ 



142 

[a<iXIX46. sane licet pronomen compositum pro simplici eura adhibuisse, 
XXI 8 ^Yii fuga hiatus cogeret. 

20, ad XXI 8 (de attractione pronominis relativi) 

(p. 71). 

Si fornia orationis, qualem nos habemus, ab Isocrate 
profecta esset (cf. p. 7 ann. 2), olc: ex AB. sine dubio reci- 
perem; nunc cautione maiore usus nihil statuo nisi verisi- 
millimum esse genuinam lectionem a lexicographo esse ser- 
vatam: hoc enim suadet usus Isocrateus: [145] IV 14. 83*) 

' 177. 188 {iflvaqeiv c. acc. V 75); V 122. VI 96 {rig T: vv 0g). 
105. VII 81. VIII G4. IX 11. X 41 (^g T: ijv Jg) XI 1. 
XII 39. 57 95. 197. 265. XV 42. 43. 48. 113. 163. 249. 
[ep. 3,2]. — III 5. VI 61. VII 15. VUI 16. 32. 102. X 9. 
XU 28. 171. 212. 223. XV 32. 98. 151. 253. 263. XIX 1. 
alg TE: "^g c). Relativum igitur substantivi casum semper 
induit, nisi.compluribus vocibus interiectis ab illo longius remolus 
(tres voces attractionem non prohibent: XU 39. XV 42), 
aut hiatus evitandus est, veluti V 130. Tfj dvvdfxet Tavrtj 
XQwuevo; riv ^cov rvyxdvco, ubi rj excov scribere non potuit. *^) — 
Peiores libros saepius mendosos hac quoque in re esse loci 
allati probant. — Attractionem ita, ut nuper Carolus Bohl- 
luannus (de attractionis usu ac progressu qualis fuerit in enun- 
tiationil)us relativis apud Herodotum Antiphontem Thucydidem 
Andocidem Lysiam, diss. Vratislav. 1881) fecit. non tractabo ; 

*in universum professus apud Isocratem omnia illius genera 
quae ex Lysia Bohlmannus memoravit inveniri, pauca selecta 
exemphi perlustrabo. olog substantivi casui adaptatum est IX 
48 TOiovToig rid^eaiv oHoig Evayoqag elx^v\ genetivum dativus 
oppressit VIII 12 7rol€f.(elv olg av Tvxcojnev, alterum exemplum 
attractionis qualis est in verbis XII 195 TtXeioctiv %aA0ig.^i 
jneiLocJt avf.iffOQoig jreQuceaovieg cov (= rj Tovioig a) ijXmaar 
Trjv 7c6hv i]Ui7)v ^roiTjaeiv non inveni. Non amat praepositionem 
ante relativum, si substantivum cum eadem ipsa coniunctum 
antecedit, iterare: XV 8 8ialey^i>r]vai yteql a/rdvTCov cov Tvyydvco 
f^ovXojiievog] XIV 48 fjcl raig thrlaiv a\g ^/roiriadfieO^a Jtatdevo- 
fitvovg (hunc locum ut totam orationem Lesbonax in protrep- 
ticis imitatus est p. 653,21 Bk. : aveQia/.6f.ievoi tcov eXTtidcov 
Hp^ alg e.TQd(friaav) -^ neque vero cum Blassio X 31 «V, quod 
omnes libri praeben!, ante alg deleverim; ferri potest, modo 



*) tje post f)o^<y> propter hoTnocotelcuton in archetypo omissum erat a F'; 
additum tum a I'' non quale debuit relativum ad E^Z formatum (^v); vulgatae 
corrector verum invenit (*/?). 

') T^? dvvdfitvoc; ^v ea/ov legitur in epistula ineptissima (5,1); Baiter ifc 
praeponens suppositorem correcturus erat. 



Digitized by 



Google 



143 

[adXXIS.ne de fidxrjv ayojviteod^at cogites (Kiihner AGr. III 478). 
ep. 4,11 jj^^j referendus etiam est lociis XV 176; etenim cum Isocrates 
non aTtovdaCetv rt, sed aut 07covdaCuv tvbqi rt aut TTBqi tivog 
(e. g. XII 103) dicat, *ij 7ceQl lov in verbis xfil^ov rvxto diaXe- 
X^elg ij 7C€qI tov ricvov i-ioi O7covddoai 7CQ0Or(/^ pro ?j neQi 
xovro)v-7ceQl c5v dictum esse necesse est concedamus. — Duo 
restant loci VI 39 et XV 211: ibi legimus in F ro7g di liav 
eroi/ACog tcoiovgl rb TCQOOTatroinevov del 7cXelto {eitod-aot) 
7CQoae7CtfidXXetv, olg av i^ aQxrig dtavorid^tootv\ g praebet cov 

(© cLg ex otg natum); ego dupliccm dativum (personae et rei) 
non passus ex g wv recipio. — XV 211: (Tcatdeiav) ^' rtg 
av avTovg e7ci rt rovrcDV covjceQ Y.ai rd ^tjQla dvvrjS^eii^ 7cqo- 
ayayeiv praebet cjov^cbq pro icp' a/cBQ, cuius attractionis alte- 
rum exemplum ut expiscarer non mihi contigit: fuitne wWcoV 
Denique virorum doctorum animos ad V 47 riTrrid^tvreg cov 
TCQOTBQOv edeo7coCov advertere velim ; namque cum in thesauris 
nostris recte vocis ''deo/coCetv usus ita definiri videatur, ut 
dea7c6Cetv rtvog sit ^potiri , dea^coCetv rtvd 'dominum esse\ 
hancque sententiam hic nos expectemus, cov pro rovrcov a po- 
situm esse concludendum est; ut vero vox ornnino apud ora- 
tores rarissima est, ita vocis ciim accusativo coniunclae alterum 
tantum hoc exemplum unico illi, quod semper adferunt, Eur. 
Her. 28 rrjv BTcrdTCVQyov ri^vde deojcoCtov 7c6Xtv *) addendum est. 
— [I 41] dvo 7Cotov y.aiQovg rov leyetv, ij 7ceQi cov olo&a 
aacfcog ij ^ceqi cov dvay^alov ehcelv nou expedio, nisi /MtQOvg 
pro /.aiQta dictum esse sumo. 

21, ad ep. 4,11 

(p. 72). 

Epistula quarta Isoscrates, ut fertur, Diodotum quendam 
ipsius discipulum Antipatro Macedoni commendat; dicit autem 
finem versus aliquatenus iuvenem istum et sui ipsius im- 
peritia et regii Macedonici splendore angi; huc accedere 
corpusculum non tam formosum quam maculis quibusdam 
laborans, quas sibi multis in rebus impedimento fore crederet. 
Novissima verba secundum Urbinateni verti, traduntur autem 
ab aliis testibus aliter: 
ommis: ro acjofxdrtov ovy. ev^A^Qivig ov tum 

(F) dXX' exov drra aivri vo/^iiCetv 

(Prisc). dXX* €%ov dvdaraatv rj vo^iCetv 

(BA.) ri vof.iiCcov (?) 

.{g) dXV exov ^cQocpaatv rjv vofAiCetv 

bXv avrov ^cQog TCoXXd rcov 7CQay^drcov. 



iterum omnes 
ifA7CoSt- 



') Fac esse <fe(J7roaa?, ut videas rTeor^roCwr hic nihil aliud quam *dominana* 
eignificare posse. 



Digitized by 



Google 



144 

[adep.4,11 Locns tractata est difficQis; hoc primum ex ceteromm 
testium consensa perspicitur, r^r c coniecturae deberi; ii autem, 
qui ^ scripserunt, nescio an id quod scripserunt non intelle- 
xerint; ego nec Prisciani Terba expedio neque omnino per- 
spicio. quomoilo locus particula ^ senrata explicari possit ; hoc. 
credo, etiam auctor coniecturae yulgatae sensit. ita ut reposita 
auteaToce q.e. TtQOffoair scriberet ^k; quam lectionem nisi inter- 
pretaris 'incrementum morbi [propter quod]* Yereor ut sanam 
sententiam eflScijis. Licet antem recepta hac interpretatione 
intellegamus locum. Galenum Hippocratemve TTQOffaaiv sic 
usurpasse libenter concedo, non Isocratem. Reducimur igitur 
ad Urbinatis azTa aivr^i quid? a/nj Atticum est? non magis 
est Atticum quam azTa illud est Isocrateum ^) ; orator enim 
noster dixisset. si minus AorAd riva^ at certe aivri xivd. Sed 
cum omnes testes — BA. sane excipienda sunt — ^Cl^H 
praebeant verearque ut sententiae meliorem medelam quam 
Urbinatis invenias, arra airr^ statuo auctorem epistulae dedisse. 
Quae cum ita sint. via ac ratione progrediens cogor, ut 
epistulae auctoritatem in dubitationem vocem; huicque 
meae sententiae haud paullum id sufiragatur. quod aliae quo- 
que voces obviae sunt, quas apud Isocratem frustra quae- 
siveris : diayayyai {2) pro ouiXiai vel /^/o^, avvfif.i€Q€veiv (4). 
tfftX/ueal^^ai (6;, oxvrigcog (8;. evAjQivr^^ (11), awudviov (II)'") 
7rQ€afivTr/,6y; (13) 7TQoaq>iXri^ (13): accedit poeticum XiyvQci- 
zaTov (4). quod in loco omnis coloris plane experti a dictioue 
Isocratea mirum quantum distat ; neque omittenda sunt quae 
iam Blassius monuit aSioxQetov rov ojr/x)v roi r^c ^'^7% ^ovtsq 
(o). eig TovfjTTQoad^e neiQa^vai TtQoel&eiv (10) ; huc referendum 
quoque nimium comparandi studium ab Isocrate plane alienum 
quod obvium est § 8. 10. 11. 12; frigent praeterea verba rc5i' 
aTTavva fxiv ^TQog xaQiv, firjdev di xdQLTog aSiov IsyovTCJv^)] 
denique omnis componendi artis expers esse videtur, qui ad 
enunciatum 6 /mI Jiodorov Tta&elv avveTteae TTaQa Ttai xdv 
7teQi T^qv ^^aiav dvvaaTiov, oig TteQi 7toXXd XQ^^^-H^^ yevofievog 
ov fiovov Tof avfj^ovXeveiv aXXa /al TtT) 7tQdrTetv yuxi xivdv- 
veveiv, 3ia to TTaQQmid^ead^ai TtQog avzovg Tte^i wv exeivoig 
avve(f€Qe^ yxxi tiov or/ot zifiwv a^teaTtQr^Tat Tcai TtoXXdiv dXXcov 

') Contra urra habet, at iis tantum locis qnibns hiatus vitandus erat 
II 38 "'t' ar aoi III 47 «rr' nv iyo) XVII 51 «tt* av exeivog; in hac quoque re 
scaenicis fi minus omnibus, at comoedis comparandus est. 

') Isocrates deminutiva non habet nisi imdendi gratia — excipienda esse 
•/oi(jIov aftyvfiiov /(/natov nirlov consentaneum est — : a{tyv'lf)iov XHI 4 )oyi(fiov 
XIII 20 vt,0r')(jiov V 145. XII 70 raif)d(jiov XIX 6 ntvuyiov XV 2 Ttoki/viov V 
145. XII 89. /i.r/T'<nor XIII 4. 

') Sciio equjdem Isocratem alias quoque ila lusisse (cf. Schneider ad IV 119) ; 
at hoc in lusu nescio quid parum Isocrateum mihi videatur. 



Digitized by 



Google 



145 

[Ade]pA,ll eXTtidcov — paene rudis, mquam, mihi videtur, qui hisce 
• P- 78, quasi agglutinavit verba "^nat fieiCov -Yaxvaav al twv tvxovtuv 
avd^QoiTtwv %oXa'Keiai tcov eveqyeauov rcov e^eivov quique hoc 
ita inepte fecit, ut * vix abs te impetreris ne iieltov yaq 
scribas: sed cohibe manum ne suppositori opituleris. Talia 
ehim qualia enumeravi non excusantur Blassii verbis: ^Dem 
Antipatros gegeniiber, dessen personliche Bekanntschaft Iso- 
crates in Athen wird gemaeht habeni '^i^d er vertraulicher, • 
und es liegt ihm diesmal -wirklich nur an der Sache und 
nicKt daneben auch daran, . ein Schaustiick auch fiir andere 
als den Adressaten zu schreiben, da ja die Correspondenz 
mit dem feindlichen Makedonien geheim bleiben musste. So 
geht er im Ausdruck Uber die engen Grenzen, die er sich 
sonst steckt, bedeutend hinaus etc.\ (Att. Bereds. II 301 sq.). 
Quasi vero Isocrates quo simpliciores res tractavit, eo magis 
poetico magisqiie elato genere dicendi usus sit; talia ego 
credo non tam sermonis familiaris esse, quem in literis pri- 
vatis nos reperturos esse expectamus, quam oratoris intem- 
pestive demonstrationis pompam prae se ferentis : quamobrem 
adversor Blassio, qui epistulae Isocrati abiudicandae nuUam 
omnino causam vidit. ^) . 

22, de versibus quibusdam archetypi. 

(P. 78) 

Nunc cum archetypum Isocratis versus fere tricenos quinos 
vel senos vel septenos literarum habuisse noviraus, quorun- 
dam locorum mendis si minus medelam, at lucem affere licere 
videtur. XV 288 post Ivofxevoig legitur rag 6T«/^a^, glossema 
quod sine dubio- ad rdg fieXXovaag spectat.; rescribe priscos 
versus, ut videas, quam facile huc intrudi potuerit: 
Tcov avxocfavvcov yevog (baxe xqig fiev Xvofievoig s \ , 
eixoai %at TQiaKovva fxvcov Tag fxelXovaag " * **^** 
VI 96 ovTcog om. F ^ / av aXynlaeiev FE: dvayndaeiev ©, dvay- 
-^daetav g (cf. XIII 21) / Xoyov drjXoiaeiev F: Xoycov driXcoaai 5: 
Vel cum © driXcoarf ; quarum lectionum originem eruemus 
refictis versrbus : 

ovro)g av dXyrjaeiev ojg ovdeig av TCOV l^covvtov dia 
koyov 6fihnaBiev vTceq tov XQ'^ ^ovXevead-ac '/.au firj 

Locus lectu difficillimus effecit, ut scribae quid pingerent 

dubitarent. 



*) Pauca haec de epistula quarta adumbrata volo ; ceterum nullam ex novem 
epistulis quae Isocratis sub nomine traduntur, ab oratore nostro scriptam esse 
mihi persuasi, cuius sententiae rationes proferendi occasionem in posterius tempus 
mihi reservo. 

K e i 1, Analecta Ijocratea. 10 



Digitized by 



Google 



^w P l ' 



146 

[ad p. 78. Tertium addo locum IV 151, qua iii paiugrapho editores 

^^ explicaturi verba-w^ av avd^Qio^coi fxdXiGva rdg cpvaeig 6ia- 
ifxlaqelev haerent; adnotat Schneider ad haec: ^sollte eigent- 
lich heissen dierp&aQfxevoi. wg av fidXiaza diaq^&aQSiev' quod 
Reinhardtus (ed. p. 173) suo iure reiecit; non male Blassius: 
"^qua vivendi ratione natura hominum maxime corrumpitur/ 
Sed cum illatn vivendi rationem Isocrates ipsis istis cumu- 
latis participiis illustret, ita ut verba de quibus agimus omnia, 
quae participia continent, ^mplectantur, illa sedem suam non 
tenere contendo; haec, quae unum versum expleanf, ante prio' 
rem versum posita optime se habebunt; 

ovde - 
7tto7toT^ ifiicjaav^ aTtavxa 3e rov xqovov diaybvaiv 
wg av dv&QO)7toi [nahaTa rag cpvaeig diaipd^aQeiev 
elg uev rovg v^QiCovteg xotg de dovXevovreg 
'^ai ra f4ev xr^. . 

Emendationem hanc pluribus defendere opus nop videtur. 

23; de glossematis et interpretamentis Isocrateis. 

(p. 86) 

Proferam exempla selecta quae comprobent, quam gra- 
viter libri nostri Isocratei interpretamentis et glossematis de- 
formati sint; 

VI 60 ^tQOJTOvg r explicatum per TtQoyovovg eflfecit,. ut 
interpretatio reciperetur iuxta TtQoirovg in E {ytQoyovovg TtQco- 
Tovg)^ in 0c eommentandae vocis sedem occuparet. 

IX 40 ex atchetypi ij ^toii^v^g ij loyiov evQeTrjg, in quibus 
QnJTcoQ ad loy. evQ. spectat, in F ^mtoQ rj TtoiriTrig ij Xoy. evQet^^g^ 
in g rl q^t. Ttoirp;. ij ^o/' ^Q- factum est; cf. qiae de ep. 
7, 6 disputavimus p. 85 ann. 1 ; ^i^w^ ex V 144 d^sumptum. 

XII 1 r rrjv TtQoaiQeaiv Ttoiovpievog F, quod per aiQovf^evog 
explicatum nunc in c deformatum in tijv TtQaaiQeaev a^QOVfitvog 
legitur, quia a\Q. supra noiovfievog scriptum scribae ad solam 
hanc vocem spectare videbatur. — XII 199 oXiyov F: ttoico g' 

(om A)\ erat igitur dt r^v okiyov^ in quibus Ttoiia adiectum 

est explicandi gi^atia enuntiati relativi supplemento indigentis. 

XV 33 ^aTauaQTVQrfStov V A,aTa\pev8ofiaQfTVQr\atov g BJ 

ex AaTafiaQTVQT^atov. — XV 71 ovTtog F ovTtog dfiehSg g^ 
quod ex insequente dfxelT^aavTa petitum glossema est ad 
antecedentia ^ij Qad^vf^eiv . . . ^aaiXeiav. — XIX 48 pro TtQog 
rovg exeivrjg JT in Sg extat TtQog Tovg hjelvov ataaavrag^ quod 
sententia sana, qua hic caret, glossema debuit esse ad rovg 
TOLovTovg spectans; neque vero ei, cui voluit auctor, articulo 
sed ad xovg iyieivrjg adscribebatur.. — XII 194 ideriae yQaxpag 



Digitized by 



Google 



147 

[ad p. 86 yLVQLO^ habet g, quod Coraes in iderjae nqa^ag nvQiog reduxit, 
cuin in /"exstet ideriae KVQ(,og\ mihi illud yqdxpag nihil nisi yq. 
videtur esse non minus prave inter verba receptum quam tj 
Xn 286, quod interpolatum TeQTvecv secum traxit; fuit igitur 
nostro loco antiquitus scripturae discrepantia. 

Qui Isocratis orationes interpretati sunt ^), explicationes 
ex proximis cuiusque loci verbis haurire solebant. 

IV 43 GTtecaafxevovg F: ajt, ytQog aXXriXovg ex insequen- 
tibus g (cf. Benseler ed. 1854 ad h. 1.). — VIII 32 a^ie- 
lovvTsg rE: ohywQOvvreg ex insequentibus Eg\ VIII 91 STte- 
dvfXTfiav rE: eTtexeiQriaav g ex inseq. ; VIII 102 dvvdfxeoyg FE.: 
aqxrjg g, quod statim ^equitur. VIII 135 Tccg dvvaaTeiag %ai 
Tag riyefAOviag F Is".: Tag rjye/n. ytal acpag avTovg g, respexit 
fortasse ad§ 138. — IX 80 aTto Jiog g^ recte: iv Jiog FJ ex 
eodem versu petitum, quod Isocrates repudiavit, non quod suum 
esse putaret variare praepositiones^ (Blass. ad h. 1.), sed quia 
de patre semper eic, de proavis aTto dicit (Schneider ad IV 62), 
qui usus ratione certe non caret. — X 53 dievorid-riaav FJ: 
eyvcaaav g, cf. § 54. — XII 22 ave7tLTi]dewv F ^ : dveTtiTiijdeiov 
ToXfiojvTcov cetL^ cf. § 12. — XIII 4 TifxiovTeg TJ: itiaXovvTeg 
g, ex antecedentibus. — XIV 19 dvaia%vvTiag FE: %ai fto- 
vriQiag add. g, cf. 28. — XIV 24 yeyerqaS-ai FE: elvai 
7toielv OTL av ^ovhjDVTai g, cf. § 37. — XIV 45 decvoTaTov 
FE: dXoyojTaTov g^ ex § 6, ubi eadem fere leguntur. — 
XV 170 rj fXLaovjjivrjv F % dta^aXXofxivrjv '^ai fxia. cett^ cf. 
§ 175. — Xyi 9 TekevTcov T: TelevTalov ^, cf. § 26. 40. — XVII 14 
Ilaaicov avvov FE: Tlaa.cogiXevd^iQov ovTog avTov g, cf. ante- 
cedentia et §§ 17. 49. — XVII 34 %aTeacpQayiafxevai FE: aearj- 
fxaafdivai g, ex proximis. — XIX 20 ol^eiovg g : ol/Avag F, 
cf. § 26, — XX 20 fAOi Tteiad^e g: acjoq^QOviiTe F, cf. § 22. — 
ep. 2, 24 r^ twv "^EIIi^vojv evvoicjc F: r. r. ^JSl. evdatfiovi(jc 
yial evvoia, ci. § 22. — Eadem ratione XV 28 QSTtovTag i^ti 
To Tteid^ead-ai Tdlg dveTtiTrjdeiov Ti Xeyovai Tteql rificov, quae 
in 0g ad 7te7teiafxevovg ni fallor traduntur, ex § 4 petita sunt 
ut ex § 5 verba, quae Blassius suo iure cancellis saepsit: 
zat Tov 7tXovTOv xai tov TtXnjd-ovg twv fxa^rj[cwv, — XX 8 
d^avaTovg %ai cpvydg F: acpaydg %al d-avaTovgg, quem ad lo- 
cum ni fallor XV 127 magister attulit, ubi cpvydg et tcjv %aA.cov 
Tcov dvrjKeavtov et al TOiamai avficpoQai redeant ^). 



^) Quae de his traduntur testimonia composuerunt Baiter-Sauppe, 0. A. 
I praef. ad Isocr. p. II. 

'^) Omnino Blassius cum ex iis quos attuli locis complures fonte indicato 
illustravit tum sollerter in praefationibus (ed. vol. I p. VI sq. et vol. II p. V 
sq.) agens de mendis Urbinati insitis idem quod moneo aliquantenus iam signi- 
ficavit. Cf. etiam Bock, de codicis Isocratei Urbinatis (r) auctoritate (diss. Heidelb. 
1883) p. 31. sqq., qui liber Analectis his praeter novissimas plagulas iam expressis . 
mihi in manus venit. 

10* 



Digitized by 



Google 



Neque yero eidem viro docto secundarum curarum ora- 
vestigia expiscato (ed. vol. II praef. p. XXXI) adsentior ; 
e enim animum induco, ut fingam mihi Isocrates quam- 
ingula orationum membra perpolite limantes, tamen eden- 
otos libellos ad unguem non perlectos. Ego vero in locis. 
is XV 222. 223 sunt. paraphrasim, quam dicunt, vel 
s enarrationem, quam magister nescio quis discipulis 
)raebuit, servatam esse credo ^) ; nam § 222 idem ac 220, 
3 idem ac 224 sq. continent; neque magis nova infe- 
verba § 225 a}X %va — avzcov, quae nihil continent nisi 

etiam § 224 et 225 sq. legitur;^) eundem autem § 223 
5 (all' Yva — avvcuv) auctorem evincit dictionis simili- 

{alla — alXd). — Neque aliter explicaverim verba 
133 in Qg tradita ijV ovv aGx^ce xal /cQoadex^ad^e — 
€vof.dvoig, qnae ill\istrant ambigua illa ijV bvfx^ovXovg — 
fiovhjd^el/aev] indidem originem trahere duco VIII 134 
iX^iQrice — 7CQciTvovceg quae ibi servata sunt: interpreta- 
t enim videntur esse verborum f.ir]de deaTcoviKcig alla avfifia- 

avvcov eTciavavcofiev, — Enarravit porro magister verba 
:6 : enTceaovveg yaq tx r% oi^eiag ad^vfxovweg %al alcofievoi 
llcida Tcequfiev {ing,ci.Xer\oph. ViTi.YlI 1,33 [Dem.] ep. 

ut inspectis quae in F traduntur facile a^oscitur. — 
i XV 98 8XC0 yag Xoyov^ og e^eXiy'^ei /.al diahjaec Tcdaag 
:oiccgde {g, xoiovvag 0) ^Xaacprifiiag in g0, omissa in 
mppeditant quae cogitatione mter enuntiata xai ^eijv — 
et d^ic!) yaQ yive. facillime quisque suppleat; ea autem 
n Havetio receperis, male loquentem oratorem feceris, 
i ""hMvog 6 Xoyog accusatores respiciens scripsisset al- 



yavisus sum, quod, cum haec iam essent typis expressa, Have- 
*s d'Isocrate sur lui-meme p. 213) eandem fere ad sententiam 
Je ne puis m'expliquer cette variante . . . , qu'en l'attribuant a un 
ace ou de morale, qui a ete mecontent de ce quTsocrate avait 
^oulu le corriger dans son ecole.' In hoc dissentio, quod solam 
toricam illas paragraphos praebere contendo. 
an Blassius non recte § 231—235 idem atque § 306 308 conti- 
, ut alterum secundis curis istis tribuere posset ; ad quas h a c ex 
3s bis in eiusdem orationis ai*gumentatione adhibitas referre licet: 
quaestione, quem ad finem unoquoque loco eadem adhibita sint; 
3S Athenienses praeclarissimos orator antestatur, ut eloquentiae 
1 corrumpi demonstret, contra 306 — 308 eosdem inducat, ut elo- 
am mentes hac arte acui comprobet; nihil igitur est quo facere 
amur; alio enim loco alium ad finem exemplis iisdem orator 
s quidem neglegentiae vituperatione liberandus: at declamitat 



Digitized by 



Google 



149 

[ad p. 86 terumque loyov ad sese rettulisset, non dubito quin daturus 
fuerit: l%w yaq "^yidyw Xoyov^ og %Te. ') ' 

') XV 136 7t6oov<»' fl^e tffiv JT^oyfytv^fihotv dvo)VVfiovc #era* quae in P^ omissa et 
rrec.et s; traduntur ex singulis diversis glossematis conflata videntur et verbis genuis 
adaptata: dv(i)vvfiov?Q.ddti/t,ovg (ratione verborum sequentium babita), Ttgoyayevrjiiiivo^v 
ad roiv d&Oftitfviv xal r^aywdovfiivotv spectat. — Quid vero verbis XV 116 o)v 
^veoi — yeyovaai in EQ Jrec. servatis faciam nescio. Contra quae Vf 55 in r 
leguntur 'riva dk roiv 7Te^iiorafiivo)v — Ttoielod-ai interpolator composuit, postquam 
vera lectio rivaq yaQ tofiev o)v (F) in xiva? 7ra^iarafjiivo)v {&A) abiit. Relinquuntur 
verba XII 133 O-iloi-ra? rovrov? av rovvdriov y.aiiiazov<; iavrol<; re »ai roi^ 
TTokiraig eivni vofiii^o), quorum ultima ex § 132 y.ai tt^jo? a(f>d? avrovg xai 7t()6<i 
tovg d).Xov<; composita sunt; adiecit ea interpolator, qui ignorabat, si inter se 
periodi duae relativae apodoses contincntes opponuntur, particulam ^i in posterioris 
enunciati relativi apodosi ita poni, ut respondeat particulae fdv prioris apodosis: 
exempla Isocratea congessit Schneider ad VII 47; hunc usum recordatus tolle 
colon XII 110 in fine, ut reposito commate apodosin a vocibus rovg ()e rotovtovg 
incipientem reddas verbis roi)? de q>avkoriQovg — doxovaiv. 



Digitized by 



Google 



CES. 

ontium. 

^P. I) 

Lt Isocratis ; quibus primo iii capite, iisdem hic 
i adieci. 

127,31 XV69. 128,10 n?8. 128,13 xxi 8. 
128,24 XV 100. 131,15 VIII 39. 134,26126. 
134,29 m 5. 135,1 VIII 29. 135,3 vm 54. 
135,5 vm 85. 135,7 viii 125. 

135,11 XV 232. 137,6 VIII 39. 137,10 IV 45. 
137,17 n 29. 138,7 i 5. 141,18 iv 157. 
142,1 IV 58. 142,4 VIII 77. 142,8 i 5. 
142,24 i 3. 142,27 i 3. 142,30 1 17. 
142,33 1 45. 143,1 1 52. 143,4 ll 37. 143,6 
in 17. 143,7 IV 104. 143,8 III 62 (pag.m). 
143,13 VII 33. 143,16 IV 122. 143,18 
op. 4 11. 147,20 VIII 5. 147,23 Vili 87. 
148,1 IV 63. 148,11 VIII 112. 149,1 1 16. 
149,16 II 19. 152,3 I 43. 153,1 ii 32. 
153,11 IV 157. 153,12 XV 235. 

153,15 V 84. 157,22 VII 30. 158,28 viiiu. 
159,24 IV 78. 160,5 i 29. 161,7 i 2. 
165,3 III 1. 168,22 11 37. 168,25 ii 53. 
168,27 VIII 39. 168,31 iv 172. 

169,1 III 36. 172,30 1 3. 172,33 i 5. 
173,3 126. 173,5 129. 173,7 1V126. 
173,10X26. (176,4 vin 19). 176,6 u 32. 
179,11 125. 179,14 n49. 180,14 1132. 
(207,6 VII29). (220,8X12). (236,3 viiiso). 
(236,8 XVII 15). (239,20 Vil 12). 

(241,25 X55). (253,1 VII29). (260,29 
XVI 1). (263,8 V97). (267,31 IV107). 



Digitized by 



Google 



151 



(207,19 IV 55). . (270,25 xin 20). 

(275,7 XV 2). (288,3 VII 66). (288,6X67). 

(296,6 XV 269). (301,13 Vll 58). 

(304,6 xvu 33). (313,15 xv 4). 

(313,26 XIX 11). (315,20 xviil 57). 
Anecdota Crameri Oxoniensia vol. II p. 

(407 V12I).' (488 XIX 30). (489 V66). 

(490 V 26. XII 41). (492 XVII 15). 

492 XI 14. (492 VII 12). 495 xii 2. 

(496 viii 32'. XV 2). 498 ix 40. 

(500 Vin5). 
Anecdota Crameri Parisina vol. IV p. 

(31 XIX 30). (172 XIII 5). (173 xiii 7). 

199 i 22. (259 V GG). 
Anonymi ars rhet. (Rh. Gr. ed. Speng. 

vol. I) p. 428 XIV 1. 
Antonii •Monachi Melissa (ed. Gesner) 

lib. I 7 II 36. 10 I 35. II 53. III 7. 

12 121. 14 116. 24 I 20. 24. 25. 26. 

- 25 124. 31 et 32 I 6. 35 139. 48ii2. 
49 i 37. 52 I 80. n 28. 61 II S8. 
64»I31. II38. »70 142. lib. II 1 121 
II 15. 23. 24. 26. 12 I 14. 45 I 9. 

63 I 23. 69 I 17. 70 I 41. 
(Apostolius cent. I 4» ii 38. I 27* I27. 
UI63*' iii 61. III 97*^ II 24. V16* 121. 

V 78» I 9. AIII 4* II 2«. VIII 14*= IX 8. 
Vni 34* III 59. Vni 34™ II ?6. 

XII 14" 142. XII 58* 135. XVII 18 XII 63.) 

Apsines (M. Gr. ed. Speng vol. I) p. 

343 XXI 1. 
Argumenta in Isocr. III m n. IX ix 78. 
Aelius Aristides ed. Dind. or. XLVI 

235 V 86. — ars rhet. (Rh Gr. ed. 

Speng. vol. li) p. 482 VIII84. 88. 96. 

483 VIII 92. 484 VJii 92. 507 XX i. 
Aristophanes Byzantius vid.Pollux III 17. 
Aristofeles: ars rhet. lib. I 9* ix 45. II 

13 XV 173. 23 IX 52 X 21. ||| 9 IV 35. 
41. 48. 72. 89. 96. 105. 149. 151, 172. 181. 186. 
10 V 12. 73. 1 1 V 10. 127. VUI 111. 14 IV 1. 

— ethic.Nicom. Xll81'xv83. 
(Arsenius I 5 ii 88. 22 127. IV 58 11161. 

V 73 II 24. Xm 37 124. XV 65 i 9. 
• XVIII 62 II 28. XXV 20 IX 8. XXVII 

41 III 59. 52 II 26. XXXVII 34 142. 
XXXIX 7 135.) 



Athenaeus Ttf^l ^iv/avijuaTo)v (Wescher, 

Poliorcet) p. 6, 9 V 7. 
Athenaeus dipnosoph. lib. III l^^^^iss. 

Xin 566' VII 49. 
Chftricius (ed. Boiss.) p. 13 142. 41 1x72. 

113 141. frg. 14 131. 
Cicero orat. 12, 38 X112. (52, 174 IX 10). 

de orat. II 3, 10 v si. de rep. III 32, 

42 V 81. 
Clemens Alexandr strom. V 70 p. 248 

tn 30-32. VI 19 p. 265 iv isi. 21 p. 

266 XIX 81. 

Demetrius de elocut. (Rh. Gr. ed. Speng. 

,VOl. III) p. 266 IV 1. 89. X17. 

Didymus vid. Harpocrat. v. To^o)vr}. 
Diogenes Laertius I 12 xv 232. 
Dionysius Antioch. (Epistologis Gr. ed. 
Herch.) ep. 57 p 269 i 1. 

Dionysius Halicarn. de composit. verb. c. 
23 VII 1-5. iud. de Isocr. c. 1 v 81 

XII 11. ep. 5, 4. 5 IV 75. 6 V 135. 136. 
8 VII 42. 9 VI 23. 50. 74. 14 IV 76. 77. 
80. 81. 16 VIII 1—16. 17 VIII 41—43, 
50—52. 19 XVII 1—12. 20 XVII 6. 9. 11. 

de admiranda vi dic. in Demosth. c. 

17 VIII 41-50. 19. 20 VIII 41. 43. 47. 48.- 
40 IV 96-99. 

Doxopater in Aphthon. iRh. Gr. ed. Speng. 

vol. II) p. 446 IX 35 X 16. 447 IX 37. 
480 IX 35. 

Etymologium Magjium p. 16,12 xix 30. 
151,5 IV 8. 204,54 X 12. (254,23 XII68). 
(265,23 XVII 1.5) (267,51 X55) (273,35 
VII 12) (326,17 XII 30) (349,12 xv 4) 
(409,47 XVII) (433,54 ann. V97) 

(447,18 IV 90) (530,12 XV 2) (665,13 
XV £69) (732,47 VII 58) (782,3 xv 4) 
(793,13 XIX 11) (794,40 viii 5). 

Eusebius praeparatio evang. X 3 vii 4 

XVII 15. 

Eustathius ad lliad. p. (90,10 iv 142.) 

866,40 IV 142.) ;ad OdySS. 1455,25 XII 246. 

Excerpta Laurentiana (cf. p. XII.) p. 196, 
55 1 12. 201,93 I 19. JD. 202,93 i 22. 
52. 243,18 n 22. 

Excerpta Vindobonensia (cf. p. XH) n. 58 1 1 



Digitized by 



Google 



152 

60 115 61 iiy 62 125 63 i29 66 I3i 

67 I 33 68 I 34 69 I 35 70 I 39. 

Flofifegium Basileense (cf. p. XII) p. 

163 I 16 181 I 34. II 36 182 I 35. 

Florilegium in Anecd. . Graeca BoitSO- 
nadli vol. I p. 121 i 6. 21. 29 35. 122 

I 31 n 27. 

Georgides (ap. Boisson. Anecd. Graec. 

Vol. I) p. 8 118. 17 I 24. 34. 25 I 25. 41. 

33 1 13. 15. 17. 18. 34 121. 35 139. 

39 134. 40 I 7. 15. 19. 20. 33. 51 ^29. 
52 I 6. 18. 27. 29. 30. 59 I 15. 16. 22. 24. 
60 I 29. 37. 62 142. 63 I 1. 64 I31. 
33. 35. 41. 74 I 84. 38. 40.' 82 I 12. 16. 20. 
83 I 20. 28. 29. 84 I 38. 

Gnomologium Byzantinum (compos.Wachs. 
muth, cf. p. XII) n. 28 i 9. 29 i]2. 
73 I23r 81 187. 83 ii 24. 87 n 3«. 
88 II 36. 94 131. 144 141. 145 ii7. 
146 II 29. 147 124. 148 133. 149 I25. 

164 126. 174 II 28. 175 130. 187 li6. 
201 127. 202 132. 203 139. 206 128. 
239 129. 

(Gnomologium Baroccianum [cf. p.^XII] 
n. 22 I 9 23 I 12 26 l 16 61' i 3i 
79 I 37 80 11 39 82 II 36 85 ii 24 
99 I 23 120 I 27 121 I 31 122' I 89 

122'' I 28 127 I 28 135 i 16 138 i 24 

139 I 33 140' I 25 152 I 26 157 II 28 

158 I 30 177 I 41 180 I 17 183 ii 29 
' 234 I 29). 
(Gnomologium Leidense [cf. p. XII] u. 

47 11 88 48 n 36 79 I I6 111 i 4i 

126 I 17 133 i 29). 
(Gnomologium Monacense [cf. p. XII] u. 

47 n 38 48 n 36 83 i 16 117 i 4i 

133 I 17 140 I 29). 

(Gnomologium Palatinum [cf. p. XII] n 

69 II 38 127 I 16). 
(Gnomologium Parisinum [cf. p. XII] n. 

17 I 9 35 I 31 42 II 24 77 i I6). 
(Gnomologium Vossianum [cf. Wachsmuth 

Studien z. d. gr. Flor. 1. c] n. 68 

fo?.34 I 16). 
Gorgias Atheni^sis vide Butil. Lup. II 19. 
Gregorius Corinthius (Kh. Gr. ed. Walz 

vol. Yll) p. 1234 XI 11. 12. 1235 II6. 



20. ,w. 1263 118. 1264 120. 129911 
1311150. i315Vini. L>. 1326 130 31. 
HarpOCratiO v. dyiovlav XV ISS dyotvioi- 
vteg rv 91 dytkaiotv XII 18 ddtXqll^e&v 
XIX 30 *AfidSoy.o^ IV 6 dvai^eO^ek V 6G 
avaxr£? xai dvaaaac IX 72 dvtiO^fOi^? 
XII 2 dnafJt&fiMv V 26 dnKrttlv ep. 2,12. 
dnoleloiTTOtf:? XII 41 dno nin&o^adtotv 
Vn 29 dnononnd(; V 117 dQ/aio)? IV 8 
'Ata^vevg IV 144 ^Oftfii0.i6<: X12 dkxa 
XVITI 5 dexada(iXid XII 68 ifexdson' 
VIII 50 dijfiOAoevo; XVII 15 f)td0^iai<»- 

X 14 r)'ieoxaQiif)riadfJieS-a VII 12 Jijdxoiv 
IV 144 eiXonevnv IV 131 'Exat6fivo)c; 

IV 162 eXag^ ^otdtov:: XII 30 ^Evvtdxgov- 
vov XV 287 h'atifiacv6fitvo(i V 26 ena- 
xTo? o^KO? I 23 in&d-ttovg io^tfi<; VII 29 
iniafjftaiveaOai Xll 2 eniatuO-ftoii IV I62 
Cevyoc XVII Zev^i? XV 2 rjnii^o?y&7 
Sioyvii; II 43 Oe^dnvai X63 Qeqfio^m 
nvXai IV 00 &ififiiJO)v IV 144 'J^^&evg 

V 103 "Ja)V XV 268 J€ddfieia IV 5ft xai 
yd^ x6 ftTjdiva xte. XI 18 *aivoi<i IV 8 
/.axott: eid^reg VIU 32 xa^xivog XVII 52 , 
JCe^aofiXinxfj? VIII 22 Kij^vxk: IV 157 
KiaO^Tjvtj IV 153 xXtjQOV/oi IV 107 xo^o- 
nldO-o? XV 2 Kv^eiov IV 144 Xoyeaftdg 

XI 28 Xoyono&6<; XI 37 Mavtiveo)v d&oi- 
x&0fi6<; VIII 100 MaaaaXia VI 84 ^evi- 
ttvofiBVOV? V 112 ep. 2,19 (jf. 160). 'Ofitj- 
^idaiX^ X)vriro)(i XV 93 oaiov Vn 66 
JJjivaO^vx&a XII 18 na^ay^aqiij XV 59 
na{jdxX,rjai<: 15 JJaQ^da&oQ XV 2 na(j^Tj- 
aia? XI 40 Jlaalvo<: XIX 18 JJedd^itog 

VI 53 ne^iatatog VI 95 XV 269 noXiteia 
TV 125 n^vtaveia XVlh 12 'Pivojv XVHI 6 
oxJ7r/rw?XVII33 ^6X01 1X27 avyyQaq^ei^ 

VII 68 To(>wV// XII 63 g>^di/l^XIX 11 
q>&)iOnoqeiv YUl 5 tPvXi^ VHI 109. 

Hermogenes (Rh. Gr. ed. Speng. vol II) 
p. 320 VI 1 331 XII 2 356 xix 3o 
412 VII 440 I 18 446 i 1 449 isoviiii 
451 181. . 

Herodianus ne^i axrjiidto^v ,(Rh. Gr. ed. 
Speng. vol. III) 93 iv 185. 

(HesychiuS v. dno fnaOo^fidco^v VII 29 
fiofA,ftvX.i6<; X12 d&dO^eai? XI 14. die- 



Digitized by 



Google 



153 



a/.a^t^ffloai, oy.a^iq aa&^ai \tl 12 do^ta- 
).o)tog XV 125 i7Ta/.t6? o^y.o? I 23 le^ov^' 
(haXdiAOvg VII 66 /.XivSelaOai xm 20 
;r(>ot;(;yoi^ IV 19 avrin:aeY^Z vnoyvlov 

XV 4 ^O^OTi XIX 11). 

Hieronymus comment. in Jes. XI 40 1 6. 

Johannes Siceliotes in Hermog. (Rh. Gr. 
ed. Walz vol. VI) p. 92 xiii 17 111 
xm 16 132. 133. 459. IV8 478 ix 8. 

(Lexicon Vindobonense ed. Nauck p. 
7,16 XII 41 29,4 IV 8 42,13 xvii i5 
58,4 I 23 59,16 xli 2 89,7. 93,6 i 23 
106,17 VIII 82 114,3 IV 107 130,1 i 3 
140,1 15.) 

Libanius ep. 728 i 29. 

[Longinus] 7r«(>t rVoi»? 4,2 v iu 38,2 iV8. 

Lucianus: encom. Demosth. c. 16xi8. 
— [Charidemus] c. 16 X18-20 17 

X 39—42 18 X 49. 50 23 X 54. 56 27 
X 57. 58. 

[LydilS de mens. III 19 i 6]. 
[Lysias] n 47 vn 75. 
Marcellinus in Hermog. (Rh. Gr. ed. 
Walz V o 1. IV) p. 193 l 3 [in addemlis 
. noatris p, 160) IV l. 
Maximus Confessor (ed. Combefis) 

I 531 I 17 1 534 I 34 II 534 i 35 
V 515 m 61 VI 548 i 20. 24 11 27 IX 
560 I 36. 37 II 26 X 563 I 17 XI 565 

II 28 • XII 569 I 27. n 25 XII 573 i 28 

XVI 581 I 37 XVn 584 i 22. 52 XVIH 
589 I 29. 41 XX 597 i 4i XXIII 604 
114 XXXI 619 II 28 XXXII 620 121 
XXXIII 622 I 23 XXXVI 627 n 86 
XLin 639 II 28 XLVI 645 11 88 
XLVII 647 141 LIX 669 n 38 
LXrV 678 i 31. — Versionis Ribbi- 
tianae: IH 186,4 1 16 VI 190,36 i 24 
190,40 I 25 IX 198,2 n 24. 

Maximus Planudes (Rh. Gr, ed. Walz 
vol. V)p. 254134 292 XXI 5 383 i 1 
447 XIII 16. 

Melissa Augustana (cf. praef. p. XII) 
c. 10 n. 64 I 39 11,20 i 24 11,22 l 25 
11,26 I 26 14,2 I 28 23,8 l 41 24,13 
11 28 24,14 I 30 26,12 I 12 28,50 11 24 
30,1 I 17 31,10 I ^9 41,19 116. 



Menander de encom. (Rh. Gr. ed. Speng. 

vol. III) p. 339 IV 28 366 iv 33 

372 IX 23. 
(MoeriS V. avtoaxt^idsnv IX 41 M^onXd' 

^o? XV 2 koyonoiog XI 37 vnoyviov 

XV 4 (iO-ori XIX 11. 

Nilus adhortatiofies (ap. Orelli opusc. 
sent. et mor. vol. I p. 331 sqq.) n. 

10 I 37 15 I 45 71 I 14 102 I 21. 
Orio antholognom. (in Stob. flor. ed. 

Mein. vol. IV p. 249 sqq.) c I n. 

26 I 15 II 4 I 18 III 6 I 16 IV 4 

XIII 2 VI 16 xm 21 Vn 13 I 7 

Vn 14 III 44. 
Philostratus vitt. sophist. I 17,2 iv 179. 
Phoebammo (Rh. Gr. ed. Speng. vol. III) 

p. 44 I 5. 
PhotiuS lexiC. V. (dyMvidv, dyoivmvxtg 

IV 91) {dStliiiUtv XIX 30) C«IT0?XVI1 

{Zev^iq XV 2) {rineiQog V 97) {SioyvK: 

11 43) {QeQdnvai X 63) {OtgfivnvXai 
IV 90) {eiiu'ftiJO}V IV 144) (Jd^t€V? V 103) 
(Jo)V XV 268) {Ka^fifia IV 55) {/.aivog 
IV 8) {/.aiiolg ddoteg VIII 82) {naXlvdov- 
fABvoi Xin 20) {v.aQviivog XVII 52) {JCf^ao- 
[iXintrig VIII 22) {Kri^vyteq IV 157) {Kl- 
a&rivri lY m){ytlq^0VX0i IV 107) {ICv^elov 

IV 144) {Xoytafiog XI 23) {koyonoto? 
XI 87) {Mavttveo}V diot^tafiog VIII lOO) 
{Maaaakia YI 84) fiefixidfAOt^og XII 8 
fteaaeyyvovtat xm5 {^evttevofiivovg 

V 122) (Oftti^idat X 65) (OviitO)(j XV 93) 
{oatov VII 66) {JJava&rivata XU 18) {na- 
Qayqatp^ XV 59) {JJa^(jdato? XV 2) 
{naQQriaiag XI 40) {Uaalvog XIX 18) 
{ne^iatatog XV 269) {noXtteia IV 125) 
nfjattouivovg XIU 7 {nQVtavela VIII 12) 
{nasjdxXrjatg I 5) {nedd^tto? VI 53) 
nQovqyov IV 19 {aKtjvitrjg XVII 33) 
{S6X"V IX 27) {avyy^aifng vn 58) avv- 
ineae V 89) {Toi)0)v^ XII 63) («p^o// 
XIX 11) {q*iXoao<f>tXv Vlll 5) (PtXovQyog 
XVIII 57 (*vAif vm 109). — bibliotheca 
cod. 260 p. 402^ 27 Bk. iv i79. 

Plinius epist. IV 29,6 v 81. 
Pollux n 56 X 17 56. 58 vi 95 63 xix 27 
119 V 134. VI 28 IX 11 124 xn 8 



Digitized by 



Google 



154 . 

230 III 58 232 IX 10 nl 17 xvi 26 
24 XIX 30 63 ep. 4.2. 101 vm 87 
154 XV 181 IV 43 xif 18 (91 iv 157) 

(vn XV 2) vn 128 XV 2 (vm 103 

IV 157) X 83 XV 2. 

Priscianus ed. Hertz (GL. III Keil) 

XVn 169 II 27 IV 146. XIX 24 XVIII 

119 vra 110 158 I 54 164 viii S4. si 

174 XIX 25 185 I 34 187 IV 144. VI 109 

206 op. 4,11 208 VII 48 (213 ni i7) 

218 VIII 92 224 IV 168 (230 II 32) 
236 XIX 46 245 IV 66 257 XIV 6. 27 

(266 II 37) 278 I 20 280 IV 4 286 

V 79 288 VIII 19 290 VI 104 294 xiv 2 
296 VUI 143 300 IV 16 305 X 57 

(316 n 87). 
Procopius (in Epistologr. Gr. ed. Herch.) 

ep. 101 p. 571 I 21 142 p. 589 I i8. 
.(OuiDtilfanus instit. HI 89 iv i). 
Rufus ars rhet. (Rh. Gr. ed. Speng. 

vol. I) p. 464 xrv i. 
Rutiiius Lupus (Rhett. Latt. min. ed. 

Halm) II 19 viu lo. 
Soholia in Aescliinem p. 5" (Turr.) ii 19. 
(Schoiia rec. in Aeschylum Prom. 576 

D. IX 28). 

Scholia in Apollonium Rhod. I 485 i i5 

I 881 152. 

Scholia in Aristidem ed. Dind. p. 70 iv 54 

91 IV 36 121 IX 54 140 IV 179 173 
IV 92 182 IX 63 183 X 64 221 IX 73 

247 IX 52 258,6. 28 xi i8 314 iv 34 
494 II 36. — ed. From. p. 173 xiii 12 
178 IX 34. — inedita Marciana in Pa- 
nathen. I 185,7 D. xm 21. 

Scholia in Aristophan. Ach. 206 i a (ran. 
1545 vii 12). 

Scholia in Demosthenem IV 1 p. 65*" 
(Turr.) VI 1. 2. XXII 15 p. 106* ix 52 
XXIV 14 p. 111'* vm 1 LIV 1 p. 
125" XIV 1. 

Scholia in Euripid. Hecub. 370 iv 73 
Med. 217 120. 

Scholia in Hermogenem (Rh. Gr. ed. 
Walz vol. Yll) p. 42 xiii n (177 i 34) 
(361. 364 XXI 5) (374 xii is) 869 
xm 17 906 IX 10 922. 926 iv 28 



1032 X 17 (1033 IV 185) (1062 ann' 

xixso). 
Schoiia in Hesiod. opp. 780 m. 
Scholia in Isocratem Ald. (ap. Orelli ed. 

Antid. p. 137 sq.) 137 IV 11. 96 xv ^o 

138 xn 24. 
Scholia in Homenim ed. Bekk. : ^ 225 

IV 142 7 63 IV 15 A 226 rv 1 ; in 

Anecd. Crameri Paris. vol. III 

p. 24 I 41 154 IV 95. 
Scholia in Platon. Phaed. 267' p. 274 

(ed. Hei-m.) x 17. 
Scholia in Sophoci. Trach. 118 1 7; rec. 

Electr. 977 IV 17. (Tricl. OR. 

67 IX 28). 

Sergius explanatio in Donat. (6L. IV 
Keil) p. 553,6 ii4. 

Socraticorum epistolae (Epistologr. Gr. ed. 
Herch.) XXX 9 p. 630 iv lo. p.- 631 
IV 8. 10 p. 631 V 94 p. 632 V 22 11 
p. 632 V 6 14 p. 632 v 27 40 p. 
634 V 1. 

Sopater in Hermog. (Rh. Gr. ed. Walz 
vol. IV) p. 346 16. 679 125. vol. V 

p. 7 XIII 19. 

Stobaeus fflorileg. 1,41 m 59 42 1 5 
43 I 7 44 XII 30-32. 4,48 xi 3. 5,55 
1 16. 21. 46 56 m 61 77 1 16. 9,28 
xm2i. 14,15 130. 24,9 i i6 10 m 52 

16 11159. 27,11123. 34,6 141. 88,40 
III 60 42 IX 6. 41,40 I2i. 42,7 1 17 
43,65 mi4. 46,21 I37. 47,9 m i5 

10 III 16 11 III 16 12 III 17. 18 13 

III 18 14 III 18 15 m 19. 20 16 m 21 

17 III 22 18m55. 48,28 1127 29 11 27 
30 II 28 31 II 28 32 II 28 33 n 28 
34 II 29 35 II 29 36 11 30 37 ^ 31 
38 II 32 38 n 33 39 n 33 40 n 35 
41 II 35. 48—57 IX 43-46* 58 n 23 
49,25 II 2-4 51,28 i 43 29 1x3. 
53,10 16. 79,36 114. 81,10 1X73. 
92,12 1 27. 93,24 1 6. 94,14 m 60 

18 I 27 19 I 28 20 128. 105,52 142. 
116,40 XII 8. 9. 

SuidaS Y. (dyekalon' XII 18) (dyo)viav, ayw- 
vuo IV 9l) (d^elrfli^eiv XIX 30) dx/i^ USS 
('Anddoxoy- V 6) (dfivfjfiovoj IV 144) 



Digitized by 



Gcvogle 



155 



{dvai^t&el^ V 66) (ayaxTeS' xat avaooai 
IX 72) (-ivtiOBGi^ XII 2) (aTta^i&firiad- 
fAivo? V 126) (dniaxeZv ep. 12,2) («tto- 
Js/oiuai I 15) (a^roilau^^v IV 167. Vin 8l) 
(dnoXBXomoteg XII 4l) (dfjfiooao) IV 4i) 
(a(»/ato;? IV 8) (l^ra^vtv? IV 144) (j^Ofi- 
pvktogX 12) (ye>(i> VIU39) ((fExaXVins) 
((JfixaCo^y VIII 50) (fyr^iA6y.oiroq XVII 15) 
{didOeoig 2 X55) ((J^m^coY? 3 XI 14) 
(<i^irttf>i^o) Vin54) (diBa/.aqiqriadfjit&a 
VII 12) (doQidXwto^ XV 125) (dvaXBQaivbt 
I 26) («U(«Tei;««v XV 13l) (eiariyov/nevog 
I 3) (Eitatoiuvutg IV 163) (ivd-Vfiovfiat 
IV 122) ('/?vi/«ax()OVvoi' XV 287) («Vo/j- 
fiaivo fievoi' V 26) t^fiZaCo^fro? IV 151 
(«;raxr()? 0(»(o? I 23) (inafivvai IV 52) 
(knavoQO^bi I 3) (eTT^^eroiis-co^jrceff VII29) 
(f;rix^(/i;x£i'ft> IV 157) (in/orjfiairia&at 

XII 2) (iniata&fio? IV 16JJ) (initdaaot 
1 45) (Htvxov II 37) (ndaftov I 17) («>*- 
xia&ai I 5) (Zerit? XV 2) rjkivdp,fiivov 

XIII 20 (^net^o? V 97) (0£oyr«? II 43) 
(0e(»ce7rra« X 63) (&lfifi^o)v IV 144) 
(l(^Qtev<; V 103) *Jaoy.()dtrjg I 35 (^'/r/^r 
XV 268) (Kadfieia IV 55) (xa«vo? IV 8) 
(>«ax(/T? t*(l()re? VIII 32) (xa(>x(Vo? 
XVII 52) .(xa(>r«(>cr»^ II 32) (xara>t( *Vco 
I 43) (I\e{taofiXintri<: vm 32) (Kif(*vx«? 
IV 157) (Ktad-fivri IV 163) (xXr^^ov/oi 

IV 107) (xo(>07rAce<9^o? XV 2) (Kv(>«fov 
rv 144) (Xoytafio? XI 23) (Xoyonotog 
XI 37) (3fai'r*veo;y diotxtafiog VUI lOO) 
(MaaaaXia VI 84) (ftffiti>iftoiQog Xli 8) 
(fifoaeyyvovvtat XIII 5) (fev^rero/tevoi'? 

V 122) (MXa/Selp I 3) (Oftrj^idat X 65) 
(o're<(l/Co; I 29) ('Oj^/Jrtf^^ XV 93) (oaiov 
VII 66) (llava&rivaia XII 18) (Tra; a- 
y^aq)^ XV 59) (na^dAXr^atg I 5) (FlaQQd- 
atos XV 2) (nnQQrjaiag XI 4o) (Tlaalvog 
XIX 18) (FMd^ttog VI 53) (ne^iatatog 
XV 269) (ttA »/o*cc^(fi III 36) (;roAireta 



IV 126) (nQaaaofJuivovg XIII 5) (;r(/oa*- 
QOVftat Vin 39) (nQOV(tyov IV 19) (;r()i;- 
rareta XVIII 12) (atti^o) I 29) (aArjvittig 
XVII 33) (flrvyy()ag)et? VII 68) (ovfin^daao) 

IV 126) (awdxO^ofiat I 26) (avvineaz 

V 93) (vno)yviov XV 4) gjavAov2. I 35 
((jP^tJT/ XIX 11) (qpaoaoge?v VIII 5) (^/>«- 
Aoi/()y<)ff XVni 57) (fPvX^ VIII 109) (To- 
(/o/Viy XII 63) {o]vTjtij n 32). 

Syrianus in Hermog. (Rh. Gr. ed. Walz 
. vol. IV) p. SOann. i 29. 104 l 6. 
Theo progyiun. (Rh. Gh. ed. Speng. 
vol. II) p. 36X17 92 IV 54. 68. 110 

X 18. 112 X 15. 

(Theodoretus Graec. affect. cur. [ed. 

Schulze] vol. VI p. 881 IV 3i). 
Theodosius Alex. de gramm (ed. Bonn.) 

p. 11,18 XV 267. 

Theophilus adv. Antolyc. (ed. Otto) III 

15 118. 
Tiberius nt^l ax>jf*dto)v (Rh. Gr. ed. 

vol. III) p. 74 X 17 75 IV 185. 
(Timaeus lex. Plat. v. oV^ov vii66). 
Thomas Magister (ed. Ritschl) p. (23,9 

V66) (129,1 V134) (198,7 XV 2) (224,11 

XI 37) 278,12 IX 28 (308,4 i 5) (345,9 
1X41) (364,11 VIII 19) (371,10 XV 4). 

Ttetzes Ghiliad. IX 678 V7. 

(ZonaraS. lexiC. V. dyeXaio)V XII IS dyot- 
rtdr^ dyo)VtO) IV 91 ddeXq>i'^etv XIX 30 
difo^ov XII 11 dvatQe&-eig V 66 a;ro- 
lavetv Vin 81 d^x^''^^ rv 8 *Aia()vevg 
IV 144 ftofifivXiog X 12 rSteaxa^tqirjod- 
pe&a VII 12 eiXo)tivetv IV 131 iXa- 
ipQotdtovg XII 30 i^etai^ofjievog IV 151 
ina/.t6g o(Jxog I 23 intOitovg eoiftdg 
VII 29 iniarjfiaivea'/at XII 2 Zev^tg 
XV 2 rjnetQog V 97 fiefixiifiot^og XII 8 
neQi^Xentbg VI 95 tptXoaoqetv VIII 5). 

[Zosimus] vita Isocr. p. 5* 9 (Turr. O. A.) 

I 36. 



Digitized by 



Google 



156 



Index locorum. 

Locos quos stolIulU insignivi, coniecturis temptavi. — Numeri minores dextrorsnm maioribnn 
insuper additl adnotatlones indieant. 



pag. 

[Alcaeus] comicus frg. 88 K . . . 57^ 
Ammianus Marcellinus XXX 8,6 . 102 
Anecdota Graeca ed. Bekker 1 1 3,28 . 66 * 

* . ... 131,15. 49 

„ „ 143,9104.160 
„ , „ 153,15. 42-^ 
„ „ „ 304,6 . 69« 

* „ ... 313,26. 70» 
Anecdota Graeca ed. Bachmann 

1 54,26. n 351,3. 381,25 . 30* 
„ 1113,19. 42^ 
Anecdota Graeca Oxon. ed. Cramer 

IV 163,7 102 

[Andocides] IV 26 97^ 

Antipho I 31 24» 

V 80 137» 

Aristides II 256 D. ...... . 104 

Aristophanes Lysist. 372 111 ^ 

Aristoteles ars rhet. I 9, 1368» 4 . 54=* 

Athenaeus dipnosophista II 60* . . 100 

„ „ III 125^ 99 sq. 

„ „ V 215« 95 sq. 

„ „ XIII 592»" 90 sqq. 

^ Callias comicus frg. 11 K 57^ 

Choricius frg. 14 Boiss 22* 

Clemens Alexandr. strom. V 70 133 
Corpus Inscript. Attic. 11 1,333, 6 . 61» 
Cratinus comicus frg. 119 K. . . 137* 

Diodorus XIH 74 97^^ 

Dionysius Hal. iudic. de Isocr. c. 1. 89sqq. 
*Euripide8 Heraclidae 635 . . 109 *^"''-'- 

* „ Cyclops 144 .. . 118Eur.6. 
„ Phoenissae 565 sqq. . 99^ 

* Euripides [Irg. 143,4] .... 109 ^"- ^- 

„ „ 854 ... . 109«" 3 

„ „ 913,2 .... 109 Eur. 4. 

* „ „ 1107 .... lO^E"'-^- 
Eustathius ad Odyss. 1350,34 ... 102 

* Georgides p. 8 17^ 

Gnomologium Byzantinum (cf. praef. 

p. XII) n. 29 . . 15' 



pag. 

* Gnomologium Byzantinum n. 175 22 ' 

„ n. 241 . 18^ 

Georgias Helena 1 9 ' 

Harpocratio v. Bififi^oyf 40- 

„ V. Mavxiviviv ^ioixiajuo? 52^ 

„ V. TTa^dxkfjai^ .... 101 

„ V. CiyTi/TiJ? 103 

„ V. dnonotJinri . . . .127 

Hermippi Smym. fragmentum . . 89' 

Isocrates [1] titulus 74 sq. 

.14 104 

.15 123 

. 17 124 

.19 17» 

.30 17^ 

.21 85 

. 26 20 

„ 28 20' 124 sq. 

* . .31 22' 

. 34 23» 

.38 998q. 

. 41 143 

. -50 . . ; 26' 

„ II 2 84. 125sq. 

. 4 27^ 86 

* . .24 112» 

. 29 124 

m 15 126 

.16 83 

„ „18 33M26 sq. 

.59 86 

IV 43 147 

* . .72 140 

. 87 ....... . 38» 

.96 85» 

.99 . 39^ 

* . .151 146 

160 ......... 86' 

58' 

.135 83 

* „ VI 31 130 



V 86 



Digitized by 



Google 



157 

Isocrates VI 39 143 Isocrates XII 16 101 

„55 149' „ „22 147 

„60 146 „ „31 60 

„66 60^ „ „32 61 

„ „ 96 ........ 145 „ „50 128 

„ VII 33 114^ „ „ 80 ........ 11 

„34 45-' * „ „101 129 

„49 83 „ „110 . 149 

„75 46». 98» „ . „133 149 

„ VIII 5 47» „ „194 146 

„ 8 84 „ „ 199 ........ 146 

„13 48» „ „209 129 

„ „19 130 „ XIII 4 147 

„32 147 * „ „13 1348q 

„ 34 ........ 49» „ „21 86 

„44 85 „ XIV 19 147 

„46 83 „ „24 147 

„51 85 „ „27 64 

„52 51' „ „45 147 

„52 (bis) 84 „ „46 148 

„ 87 . 51' „ XV 28 ...... . 147 

„91 147 „ „33 146 

„ 102 . . 147 „ „71 . 146 

„133 148 „ „ 98 . 148 

„134 148 „ „136 149 

„135 147 „ „ 168 129 

* „ IX argumentuin . . . 74» „ „170 146 

* „ „10 . . 57^ „ „211 143 

„10 84» „ „ 222 8q 148 

„40 146 „ „ 231—35 148 

„44 131 „ „ 288 .145 

„45 54». 84 „ XVI 9 147 

„62 98 „ „13 96 

„73 55' , „19 .128 

„ „80 .147 „ XVII 4 67 

„ X titulus ...... 132 „ „ 6 67 

„ „26 .140 „ „7 85 

„31 142 „ „ 8 ........ 68 

„53 147 „ „ 9 83 

* „ „54 56» „ „10 . 68 

„58 57» „ „11 84 

* „ „61 .141 „ „12 85 

„ XI 3 85 „ „14 147 

„ 5 . ; .69 „ „ 17 ....... .106 

„12 58^ * „ „34 130.147 

„46 128 „ XIX 20 147 

XII 11 146 « „24 1368q 



Digitized by 



Google 



158 

Isocrates „ 46 138 sqq. 

r, 48 146 

XX 8 147 

n 20 147 

. [epj 2,24 147 

n 4,11 143sq. 

« 4,12 72» 

* . .7,6 85' 

Lesbonax 653,21 Bk 142 

Lycurgufl in Leocrat. 73 . . . 46*. 98' 
Lysias [U] 2 98 

„ XIV 32 96 sq. 

* Maximos Confessor I 534 .... 23 ' 

„ „ III p. 187,42 R. 16» 
Menander FCG. IV 185 M. ... 121 » 
Pausanias I 37,4 91* 

* Phoenicides comicus IV 514,4 M. . 16 * 
Plutarchus vit. Alcibiad. c. 12 . . 97* 

* „ [vitt. X. oratt.] p. 837* . 9V 

r, « „ p.837-92 8q. 

* « » n 7, P- 839« . 90' 
Priscianus XVn 169 ... . 28^ 136 sq. 

* „ XVni 164 49 

. 218 52» 

. 224 4P 

. 236 138 

. 257 135 

Prolegomena ad Hermog. araa. Rh. 
G. Vll 44 W 62« 



Rutilius Lupus 11 19 . . . . 48^ 103 
Scholia ad Aristidem 91 D. . . . 36» 

* n r ^ 608 D. . . 103sq. 

* . r, V 666 D. ... 21» 
j, „ „178 Fro. . . 53' 
j, „ n Marcian. inedit. 

ad vol. I 185,7 D 62^ 

Scholia ad Demosthenem n 16 p. 

S^^^Turr 57' 

*Scholia ad Eurip. Med. 217 . . 18» 

Semonides Ceus frg. 47 B 26' 

♦Sophocles Trachiniae 145 . 108^«p»».» 

* „ frg. 699,3 N 114' 

* „ „ 920 N. . . . 109S"Pi».* 
Stobaeus florilegium 1,42—44 ... 133 

* „ „ 38,34 lemma 14' 

„ . 47,18 .... 34' 

48.50 .... 54' 

48.51 ... .131 

* „ „ 94,20 .... 21' 
Suidas V. Ze»^«? 64' 

* „ V. av&ivTtjg 102 sq. 

*Tatianus Assyrius p. 82 Otto . .105» 
Thucydides II 41 98 

* „ V90 102» 

VI 92 96 sq. 

Tragici incerti frag. 89,3 N. . . . 109 - 



IIL 

Index rerum. 



Alcidamas, Messeniacus .... 6' 
*Aki(av(f Qo^, cf. Gorgias. 
Dionysius Halicarnassensis: li])ri 

Dionysiaci et Isocratei .... 79' 
Gnomologium Baroccianum 73 
Gorgias: Helena— 9*. Olympicus 97^ 

Uki^aicy^o?. - 132 ; G. et Thucydides 97» 
Isocrates. Ludus Chiacus — 5. 92 

sqq., matrimonium — 92; J. et De- 

osthenems — 11. et Thucydides — 96 
. sq. ; et tragici — 2 sqq. Artes — 53' 



101 ; Grylli laudatio — 1 ', fragmenta 
deperdita — 102 sq., [ad Demonicum] 

— 99 sqq. — ad Nicoclem, Nicocles 

— 8, Panegyricus — 5; Archidamus 

— 6 sq., Areopagiticus — 10, de 
pace — 10, Euagoras — 9, Helena 

— 8*. 9, Busiris — 5, Antidosis — . 9 
sq. 148, de bigis'— 95 sq. 103, contra 
Lochitem — 76', contra Euthynum 

— 7', epistulae ~ 34». 145'; ep. 4 — 
143 sqq. ; orationes demonstrativae — 



Digitized by 






i;^ 



75' iudiciariae — 75 ^* suasoriae — 73 
sq. Corpus Isocrateorum quando et 
quomodo natum — 75 sqq. ; archetypi 
versus restituti — 145. JT et r quos 
apud auctores obvii — 80 sqq. ; recen- 
siones diversae quomodo inter se co- 
haereant — 86. Isocratis libri ex 
testibus emendati — 79. 



159 

Lysias: [epitaphius] 98 

Plutarchus: [vitt. X orr.] quo- 

modo composilae . 93* 

Stobaeus: eius libri et Isocratei 81 ' 

Urbinas cf. Isocrates; quomodo scriba 

eius V iqitXxvxrttHo} utatur — 122; num 

or. XVIII. XXI continuerit— 75^ r* 

et E inter se coniunctae — 8G^. 



Articulus 30* 

attractio pronominis relativi . .142 sq. 
deminutivorum usus Isocrateus . . 144^ 
ellipsis copulae 40* 

dvantQi(f!ia&cu 'everterc' 60' 

anonofiTtri 127 

atxa et atta 144* 

avtov et iavtov pro prima et altera 

persona 104 sqq. ; pro dkkriXo^v — 105 sq. 
dqmtvela&ae BiaaqiixveloOai .... 53' 
yiyova — yeyivrjfiai . . ; . . 128 sqq. 

dideixtai et didoxtni 137' 

<)ean6'^eiv tivd 143 

^iXea&ai et evxea&ai 32* 

^ixaioavvrj nal ataip^oavvri .... 63* 

f^toixelv 24* 

diOQd-ovadai 32' 

ifjifxivtiv iv 61* 

ivf)eixi'Vfii — intdei/.vvfjii iv . . .137* 
r[deiv l.pers. sg. plusquamperf. . .123' 
f]dio)(! av in transitionibus .... 32' 

//v 1 pers. sg 123 * 

&a^^elv 52' 

xai: xa« ovx — 39'. cf. 45'; f] xai 

in comparationibus — 29*; yai 



formae activae et passivae inter se 

commutatae 52^ 

hiatus 71' 128 141 



fjbdXtata fiiv in transitionibus — 27' 

KaXoxdya&^ia , , 100 * 

x^ivead-ai tivi 66* 

fteaaeyyvovv 62' 

V iipeXxvotixdv 113 sqq. 

oaov — toaovtov 140 

ovdeig ndmote 44* 

neq)ify.kvai {dq^vrj^^, evq)V^^) nfjoltt , 63' 
noXv et noXXw ante comparativos 

apud Isocratem 140sq. 

axfjviti]^ 69* 

at^atevetfj ( — ea&uty at^attia yi- 

yvetat y.ti.) cum ini et iv , , , 63* 

avfjtnag 58* 

oq>elg et aqid^ 141 

telelog 61' 

t^ionoq 130 

vateqi^etv et vate^ieiv 33' 

(ptXayaO^ia, q)tXaydO-o)?y q^tXayaO-elv . 100* 
/Qrifiata et ictrjfiata inter se com- 

mutata 30' 



Digitized by 



Google 



160 



Addenda et corrigenda. 

In textu: 

Pag. 12. poBt vers, ult. adde : €y(j!)de.,,€7tavoQd-w] Marcellm. 
iii Herm. aTaa, Rh. Gr. IV 193 W. — p. 15,10 dele: Damasc. II 13, 
55. — p. 16, 21 : X 563 (pro 536). — p. 19, 30 adde: 62. — p. 23, 
30: r/ (pro F:) — p. 27, 17. 18. 19, del J; ib. 22: Is"' (pro J). 

— p. 28 V. ult: Ttav g Maxim. — p. 29, 21 adde Stob. post Is**. — 
p. 30, 7 : eadijGeai F. — post p. 35, 8 adde : § 62. rovrot^ .. . 
(^ovlovvai] AB. 143, 8. i^iatai Is.: Utan BA., cf. p.51 ann. 2/ fiorXovvai 
Is.i^ovXoivToAB., corruptum. ~ p. 40, 1: 107 {pro 106). — p. 42,30 : 
Cic. de or. — p. 47,20 ((U)a7t€Q..,E)/ pro / waTC€Q.,.E/, — p. 49,4 
cf. etiam CJA II 1,807'' 76 sqq. et eadem in formula passim. — p. 51,27: 
Valck. — 53,27 : xrl.]. — p. 59,4:Suid. s. v. 3 et Cram. An. x. 

— p. 62,2 :Par. IV 172,2. p. 66,4 dele 2) — 70, 14 : VII 1062 ann. 

— po8t p. 72,6 adde:^ 19. ^€Vir€vo(4€vovg] *Harp. r.^€vtT€vofi€vovg; 
cf. V 122. — 73,17: Baroccianum; ib. 29 : 7taq-aiv€a€0)v ; ib. 32:Certi8- 
simum. — 79,4 primo {jpro altero). — p. 93,35 £7rt c. gen. pro h: 
cf. etiam Hartel, Wien. Stud. V 10. —96,10 sqq.: a< c/. ad. 35, 8. — 

In annotationibus : 

p. 10* : cf. Oncken Isokr. u. Athen p. 95. — p. 8^ 5: factam. — p. 16% 1 
Ribittianae versionis. — P- 19', 1 Barocciani. — p. 28% 1: Prisciani. — 
p. 29': plura vide apud Schwabe de dic. gen. Isocr. p. 23 sqq. — 44* addei 
ovdiva fihv TtwTioxs III 35. — p. 39®, 1 avvvav/iaxiiaavti?, — p. 45*: contrarium 
frustra docere studet Bock, de cod. Isocr. Urb. (F) auctoritate p. 27. — p. 47'. 
cf. Bock 1. c. p. 30. — p. 112', 14 seribe F (pro *libri) et adde post 9: (uavx. g Is**. 



Digitized by 



Google 



Digitized by 



Google 



Digitized by 



Google